Πριν και κατά την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα.

Πριν από την επισκεψη

Σαν την τελευταία γενιά που άκουσε, ζωντανά, αφηγήσεις από γονείς και συγγενείς για τα δεινά των προσφύγων της Μικράς Ασίας, που βίωσαν, πριν και μετά την καταστροφή του 22 , αισθάνομαι οργή με τις τελευταίες δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν.

Αισθάνομαι οργή και θυμό για το θράσος να δηλώνει ότι η αμφισβήτηση της κυριαρχίας δεν αποτελεί εμπόδια στο να συζητούν δύο χώρες τα προβλήματα για μία λύση πακέτο win win.

Δηλαδή αμφισβητεί το θεμέλιο και την κυριαρχική υπόσταση της Ελλάδας που έχει ιδρυθεί και κατοχυρωθεί από διεθνείς συνθήκες μετά από πολέμους ανεξαρτησίας , παγκόσμιους πολέμους και αίμα που χύθηκε από γενιές προκειμένου να συμφωνηθούν τα σύνορα μεταξύ δύο κρατών με μόνη δικαιολογία ότι η Ελλάδα κάποτε ήταν υπόδουλη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Τουρκία αποτελεί διάδοχό της και ως διάδοχος διατηρεί προνόμια που, κατά την άποψή της, διατηρεί, όπως το Αιγαίο, ορισμένα νησιά και τα κυριαρχικά δικαιώματα που αυτά τα νησιά έχουν.

Η τοποθέτηση αυτή μοιάζει με την διεκδίκηση ενός αντιδίκου του σπιτιού σου αφού έχει χάσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στο σπίτι σου και επανέρχεται μετά από χρόνια και απαιτεί μία λύση πακέτο για την πρόσβαση στον δρόμο και στις παροχές νερού και ηλεκτρικού που έχει ο ιδιοκτήτης της ιδιοκτησίας που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του δρόμου.

Ιδιαίτερα εξοργιστικό είναι αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι κάτοικοι των νησιών κατά πλειοψηφία είναι οι ίδιοι που εκδιώχτηκαν από τις περιουσίες τους και τα προγονικά τους εδάφη από την πλευρά της Μικράς Ασίας.

Αλλά εξοργιστική είναι και η υποκριτική συμπεριφορά να μετατρέπει η Τουρκική κυβέρνηση την Μονή της Χώρας, μία Ελληνορθόδοξη εκκλησία σε Τζαμί, λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, αν δεν είναι αυτό πρόκληση , τι θα μπορούσε να είναι;

Αλλά υποκριτική είναι και η συμπεριφορά των δυτικών συμμάχων μας που μας θυμίζουν άλλες εποχές συγκρουόμενων συμφερόντων, οικονομικών και γεωπολιτικών.

Μου θυμίζουν την συμπεριφορά του ΝΑΤΟ την περίοδο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αλλά και της Βρετανικής συμπεριφοράς την περίοδο της εξέγερσης των Ελληνοκυπρίων για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Παρ’ όλα αυτά συμφωνώ με τον Μητσοτάκη να μην δώσουμε την ευκαιρία στην Τουρκία να ξεφύγει από τον δρόμο του διεθνούς δικαίου που εμφανώς αποζητά η Τουρκία.

 

Κατά την επίσκεψη

Κατά την επίσκεψη που ακολούθησε φάνηκε ξεκάθαρα ότι και οι δύο χώρες προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, για δικούς τους λόγους η κάθε μία, χωρίς να απόσχουν από τις βασικές θέσεις που δύσκολα θα εγκαταλείψουν.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε το θέμα της Κύπρου, που η Ελληνική πλευρά εμμένει να λυθεί με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ενώ η Τουρκία ζητά να γίνει αναγνώριση της defacto κατάστασης στην Νήσο, δηλαδή της νομιμοποίησης της Τουρκικής εισβολής.

Ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε στην Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως Τουρκική, ενώ ο Έλληνας απάντησε ότι η μειονότητα είναι Μουσουλμανική σύμφωνα με την συνθήκη της Λοζάνης η οποία διαβιώνει κάτω από συνθήκες ισοτιμίας και δικαιωμάτων σύμφωνα με το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο ενώ η Ελληνική μειονότητα βαίνει μειούμενη, και σε μεγάλη πληθυσμιακή διαφορά και μειονεκτικές συνθήκες, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν από το Τουρκικό κράτος ώστε η μειονότητα αυτή να επιβιώσει.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην μετατροπή της Μονής της Χώρας σε Τέμενος γεγονός το οποίο προσβάλει το μνημείο αυτό που αποτελεί διεθνές πολιτισμικό μνημείο, και ο Τούρκος Πρόεδρος απάντησε ότι η Μονή της Χώρας θα λειτουργεί σαν Τέμενος αλλά θα επιτρέπεται η επίσκεψη από οποιονδήποτε.

Τέλος ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε στην στήριξη της Χαμάς ως αντιστασιακή οργάνωση που μάχεται, από το 1947, για την απελευθέρωση του Παλαιστινιακού εδάφους, τονίζοντας ότι υπάρχου 1000 τραυματίες της Χαμάς που νοσηλεύονται στα Τουρκικά νοσοκομεία

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν συμφώνησε με την τοποθέτηση του Τούρκου Προέδρου, ότι η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αντίθετα αναφέρθηκε στην εγκληματική επίθεση της Χαμάς σε Ισραηλινό έδαφος, αλλά συμφώνησε ότι και οι δύο χώρες συμφωνούν στην άμεση διακοπή των εχθροπραξιών, την ανθρωπιστική βοήθεια, την επιστροφή των αιχμαλώτων, και την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους στηρίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί.

Προσωπικά πιστεύω ότι η αντιπαράθεση για την Χαμάς, ήταν και το σημαντικότερο θέμα που απασχολεί την Τουρκία, η οποία επιζητά την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους κάτω από τον έλεγχο της Χαμάς, προκείμενου να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ, όμοια με την συμφωνία με την Λιβύη,

Καμία αναφορά δεν έγινε για λύση των πραγματικών προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών για το Αιγαίο, την Κύπρο, την ΑΟΖ και τα χωρικά ύδατα.

Το μόνο θετικό ήταν οι πιθανές εμπορικές συμφωνίες και το μεταναστευτικό, καθώς και η διατήρηση της ηρεμίας στο Αιγαίο, που και οι δύο χώρες επιθυμούν.

Η σχέση θα «θεσμοποιηθεί» με το Ελληνοτουρκικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο, του οποία θα ηγούνται ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου και ο Τούρκος μεγάλο-εργολάβος Αντνάν Πολάτ. Από ελληνικής μεριάς έχει «κλειδώσει» και η συμμετοχή του Αχιλλέα Κωνσταντακόπουλου του ομίλου ΤΕΜΕΣ. 

Είδομεν….  

Η ΑΡΝΗΣΗ

Η άρνηση είναι φόβος, ή αδιαφορία, ή γνώση, ή ανασφάλεια, ή όλα μαζί, ο φίλος σου φωνάζει.

Μια σκιά πλανιέται μέσα στα κανάλια μιας πόλης σκοτεινής.

Το ολόγεμο φεγγάρι αντανακλά στο μαύρο το νερό και όπως κυλά,  τον δρόμο της αγάπης προσποιείται και μουρμουρίζει, ότι αυτού του δρόμου μοιάζει.

Αλλά δεν είναι αυτός ο δρόμος που έχεις θαυμάσει, την πελαγίσια θάλασσα, αγναντεύοντας, μια ευωδιαστή Αυγουστιάτικη βραδιά, που δεν ξεχνάς.

Η πόλη αυτή, η σκοτεινή, μόνο κανάλια ατέλειωτα και δρόμους υγρούς και αδιέξοδους έχει να δείξει.

Μυστήρια πόλη, ανεξερεύνητη φαντάζει, και να την εξερευνήσεις σε προκαλεί.

Μόνο να είναι νύχτα σου ζητά να μην την δεις την μέρα και τρομάξεις.

Η νεκρική σιγή με τίποτα δεν μοιάζει μ’ εκείνο τον ήχο τον γλυκό του κύματος που σβήνει νωχελικά στην άμμο την χρυσαφιά.

Και ξαφνικά ξυπνάς βλέπεις πιο καθαρά, πόσα λάθη μπορεί να κάνεις, τον δρόμο της αγάπης του φεγγαριού τον έχεις μέσα σου, μπορεί να τον βρεις πάνω στην θάλασσα, στα κανάλια της πόλης της σκοτεινής, στον Νείλο και τον Μισισιπή, τον Τάμεση και τον Τίγρη, στον Βόλγα και τον Ρήνο, σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλες τις πόλεις, γιατί η ο δρόμος της αγάπης είναι μέσα σου.

Η πόλη η σκοτεινή μπορεί να είναι η Βενετία η μαγευτική, ο Τάμεσης να είναι ο Νείλος, το Λονδίνο μπορεί να γίνει η Ρώμη, και το Παρίσι η Βιέννη

Όλος ο κόσμος είναι δικός σου αφού ο δρόμος της αγάπης είναι μέσα σου, φτάνει να μην είσαι άπληστος, αυτή θα είναι η αμαρτία σου.      

Μαθήματα ιστορίας ενόψει της επικείμενης επίσκεψης του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Τουρκία.

Η Τουρκία ανακοίνωσε πρόσφατα την εισαγωγή μαθημάτων και βιβλίων στα Τουρκικά σχολεία που προπαγανδίζουν και διδάσκουν την ιστορική αλήθεια για την Τουρκική γαλάζια πατρίδα που περιλαμβάνει τις θάλασσες που περιβάλουν την Τουρκία , Μαύρη θάλασσα, Αιγαίο, Μεσόγειο.

Από αυτήν την ενέργεια φαίνεται πως η γειτονική μας χώρα προσεγγίζει το μέλλον των σχέσεών της με την Ελλάδα.

Καμία αναφορά δεν κάνει για την συνθήκη της Λοζάνης, ούτε το διεθνές δίκαιο της Θάλασσας, ούτε και το διεθνές δίκαιο γενικότερα, προβάλλοντας την άποψη, ότι, αφού δεν έχει υπογράψει τις νομοθεσίες αυτές, δεν έχουν ισχύ ως προς την ίδια.

Αντίθετα επικαλείται παραγράφους της συνθήκης της Λοζάνης, σχετικά με την αποστρατικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, αγνοώντας παραγράφους της ίδιας της συνθήκης που περιορίζουν την Κυριαρχία της ιδίας στα τρία μίλια από την ακτή της, καθώς και την νομοθεσία του διεθνούς δικαίου που ρητά προβλέπει το δικαίωμα της άμυνας σε ότι απειλείται.

Σύμφωνα με πληροφορίες σχετικά με τα θέματα που θα συζητηθούν στην επερχόμενη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο κ Ερντογάν θα θέσει θέμα συνεργασίας στο Αιγαίο.

Αλλοίμονο, πως είναι δυνατόν να συζητηθούν θέματα συνεργασίας με χώρα που αμφισβητεί την κυριαρχία σου σε τμήματα της πατρίδας σου;

Η συνεργασία δεν είναι μόνο επιθυμητή αλλά και επιβεβλημένη στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα κράτη, όχι υπό την απειλή casus belli.

Το συμπέρασμα από τις πρόσφατες ενέργειες της Τουρκίας, της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας είναι να ξαναδιαβάσουμε και να μελετήσουμε την ιστορία μας για να μπορέσουμε να μεταδώσουμε στην νεότερη γενιά τα δίκαια της πατρίδας μας διότι ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος και οι επόμενες γενιές θα κληθούν να συνεχίσουν τον αγώνα αυτόν.  

Excerpts from recent Greek History lessons, from eyewitnesses.

The history of the two branches of the Kouzos family, as presented on the website of Nikos Kouzos, http://www.nickkouzos.com, is a typical story of Greek refugees of Asia Minor, as experienced by Hellenism, after the Balkan wars of 1912-13, and the Asia Minor disaster in 1922.

Despite the fact that I call it ‘typical’, the family story includes historical elements that were not limited simply, to atrocities of the war, but extend to historical events that touch upon, well-known events that expose some of the tactics followed, both, by the Ottoman Empire, and the newly established regime of modern Turkey, at the expense of the Greek minorities.

The site includes description of such actions taken by Greeks of Asia Minor to preserve their national identity, and physical survival.

That is, it highlights how the Greeks created the real middle class of Turkey, within an Ottoman regime, how Hellenism of Asia Minor communicated with Aegean islands and the rest of Greek mainland, and the rest of Hellenism of diaspora, how the Greek community generated wealth.

Greeks managed to do that providing high-level services to the Turkish state, despite the Ottoman Empire’s attempt to marginalize most non-Muslim minorities, as second-class citizens, while the Ottomans were occupied gathering all their forces to expand with conquests throughout central Europe, the Balkans, and Africa.

The site also highlights the fact that Hellenism functioned as a refuge for the Greek revolutionaries from the Peloponnese and the rest of Greek mainland, when Turkey tried to suppress the revolution of 1821, with its alliance with Egypt.

Many facts are revealed about the way the Turks extorted Greeks to collect, special taxes for the Sultan, but also later, how the Young Turks tried to gain prestige and recognition from the West, as a reformed civilized European country.

Stories are also given, by eyewitness, about the Turkish Barbarity towards Hellenism, even before the invasion of the Greek army that took place during1919.

The burning and destruction of villages, cities and towns with a 100% Greek population, started during 1915, and even before that.

Essentially, the Young Turks applied to the Greek populations a similar genocide as they did to the Armenians, which proves that the Greek military action was, to a large extent, a justified reaction, regardless of the strategic error of extending the attack deep into the region.

Finally, among other things, the story covers the excellent behavior of the Greek army and specifically the actions of the ‘independent division’ of the Greek army, under General Theotokis, who, after the intervention of the priest of Kirkagats, cousin of the Chief Marshal Theodoros Kolokotronis, saved the population of the entire city from massacre.

The entire population that followed the independent division consisted of 5,000 Greeks and 2,000 Armenians.

General Theotokis demanded and convinced 15,000 Turks, inhabitants of Kirkagats  to spend all  night baking bread for the Greek army which was retreating to the port of Dikeli.

The history of the two branches of the Kouzos family, as presented on the website of Nikos Kouzos, http://www.nickkouzos.com, is a typical story of Greek refugees of Asia Minor, as experienced by Hellenism, after the Balkan wars of 1912-13, and the Asia Minor disaster in 1922.

Despite the fact that I call it ‘typical’, the family story includes historical elements that were not limited simply, to atrocities of the war, but extend to historical events that touch upon, well-known events that expose some of the tactics followed, both, by the Ottoman Empire, and the newly established regime of modern Turkey, at the expense of the Greek minorities.

The site includes description of such actions taken by Greeks of Asia Minor to preserve their national identity, and physical survival.

That is, it highlights how the Greeks created the real middle class of Turkey, within an Ottoman regime, how Hellenism of Asia Minor communicated with Aegean islands and the rest of Greek mainland, and the rest of Hellenism of diaspora, how the Greek community generated wealth.

Greeks managed to do that providing high-level services to the Turkish state, despite the Ottoman Empire’s attempt to marginalize most non-Muslim minorities, as second-class citizens, while the Ottomans were occupied gathering all their forces to expand with conquests throughout central Europe, the Balkans, and Africa.

The site also highlights the fact that Hellenism functioned as a refuge for the Greek revolutionaries from the Peloponnese and the rest of Greek mainland, when Turkey tried to suppress the revolution of 1821, with its alliance with Egypt.

Many facts are revealed about the way the Turks extorted Greeks to collect, special taxes for the Sultan, but also later, how the Young Turks tried to gain prestige and recognition from the West, as a reformed civilized European country.

Stories are also given, by eyewitness, about the Turkish Barbarity towards Hellenism, even before the invasion of the Greek army that took place during1919.

The burning and destruction of villages, cities and towns with a 100% Greek population, started during 1915, and even before that.

Essentially, the Young Turks applied to the Greek populations a similar genocide as they did to the Armenians, which proves that the Greek military action was, to a large extent, a justified reaction, regardless of the strategic error of extending the attack deep into the region.

Finally, among other things, the story covers the excellent behavior of the Greek army and specifically the actions of the ‘independent division’ of the Greek army, under General Theotokis, who, after the intervention of the priest of Kirkagats, cousin of the Chief Marshal Theodoros Kolokotronis, saved the population of the entire city from massacre.

The entire population that followed the independent division consisted of 5,000 Greeks and 2,000 Armenians.

General Theotokis demanded and convinced 15,000 Turks, inhabitants of Kirkagats  to spend all  night baking bread for the Greek army which was retreating to the port of Dikeli.

Αποσπάσματα μαθημάτων της πρόσφατης Ελληνικής Ιστορίας, από αυτόπτες μάρτυρες.

Η ιστορία των δύο κλάδων της οικογένειας Κούζου, όπως παρουσιάζεται στο site Νίκου Κούζου, http://www.nickkouzos.com, είναι μια τυπική ιστορία των Ελλήνων προσφύγων της Μικράς Ασίας, όπως την έζησε ο Ελληνισμός μετά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, και την Μικρασιατική καταστροφή το 1922.

Παρά το γεγονός ότι την αποκαλώ ‘τυπική’, η οικογενειακή ιστορία περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία που δεν περιορίζονται στην αναφορά, απλώς, των αγριοτήτων του πολέμου, αλλά επεκτείνεται σε ιστορικά γεγονότα που άπτονται σε στοιχεία λιγότερο γνωστά που αποδεικνύουν μερικές από τις τακτικές που εφάρμοσε, τόσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και το υπό ίδρυση, τότε, καθεστώς της σύγχρονης Τουρκίας, σε βάρος των Ελληνικών μειονοτήτων.

Περιλαμβάνει στοιχεία όπως ενέργειες των Ελλήνων προκειμένου  να διατηρήσουν την Ελληνικότητά τους.

Δηλαδή η περιγραφή αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι Ελληνες  δημιούργησαν την μέση αστική τάξη της Τουρκίας, μέσα σε ένα Οθωμανικό καθεστώς, τον τρόπο με τον οποίο ο Ελληνισμός της Μικρά Ασία επικοινωνούσε με τα νησιά και την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και με τον υπόλοιπο Ελληνισμό της διασποράς, πως δημιούργησε περιουσίες, παρέχοντας, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο Τουρκικό κράτος  παρά την προσπάθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να τους περιθωριοποιήσει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ η ίδια συγκέντρωνε όλες της τις δυνάμεις να επεκταθεί με κατακτήσεις σε ολόκληρη την κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, και την Αφρική.

Επίσης αναδεικνύεται το γεγονός ότι η ο Ελληνισμός λειτούργησε σαν καταφύγιο των Ελλήνων επαναστατών από την Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα, όταν η Τουρκία προσπάθησε να καταπνίξει την επανάσταση του 1821, με την συμμαχία της με την Αίγυπτο.

Πολλά στοιχεία αποκαλύπτονται για τον τρόπο που εξεβίαζαν οι Τούρκοι τους  Έλληνες  για να εισπράττουν, για λογαρισμό της εφορίας, τους γνωστούς μας κεφαλικούς φόρους, αλλά και αργότερα, πως οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να αποκτήσουν την αναγνώριση μίας πολιτισμένης Ευρωπαϊκής χώρας από τους Δυτικούς.

 Επίσης, στο κείμενο αναλύεται, η Βαρβαρότητα της Τουρκίας προς τον Ελληνισμό, ακόμα και πριν από την εισβολή του Ελληνικού στρατού το 1919, με τις καταστροφές σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις  με 100% Ελληνικό πληθυσμό.

Ουσιαστικά, οι Νεότουρκοι εφάρμοσαν στους Ελληνικούς πληθυσμούς  παρόμοια γενοκτονία με τους Αρμένιους, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Ελληνική εισβολή ήταν, σε μεγάλο βαθμό, μία δικαιολογημένη αντίδραση, ανεξάρτητα του στρατηγικού λάθους επέκτασης της επίθεσης στο βάθος της περιοχής.  

Τέλος μεταξύ άλλων περιγράφεται η άριστη συμπεριφορά του Ελληνικού στρατού, και συγκεκριμένα της ‘ανεξάρτητης μεραρχίας’ του Ελληνικού στρατού, υπό τον Στρατηγό Θεοτόκη, που μετά από παρέμβαση εξαδέλφου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που είχε καταφύγει στην Μικρά Ασία, έσωσε μία ολόκληρη πόλη, που αποτελείτο από 5.000 Έλληνες και 2.000 Αρμένιους, ενώ έβαλε 15.000 Τούρκους να φουρνίζουν ψωμιά για την υποχωρούσα προς το λιμάνι του Δικελί, Ελληνική  μεραρχία.

Ethnic traditions and religions in a multicultural society

In these holy days of the Greek Orthodox Easter, I feel the need to express myself more broadly about the role of national traditions and religion in these multicultural societies that are currently evolving in the form of an avalanche.

The development of a multicultural environment is created due to many factors, the factor of facilitating communication among people and different societies, due to mixing of ethnicities and believers from different religious doctrines that historically influenced entire nations and political systems culturally, due to population movements that are taking place following dramatic changes in environmental conditions, etc.

Personally, I am fascinated by the religious traditions of my country, but, at the same time I study the traditions of other peoples and their religions, respecting the faith of each individual and group of people, as long as, they also respect the sacred right of faith of each one, without exploitation of religion for political, social or national reasons, to serve other interests.

Unfortunately, history has taught us that religious and national fanaticism has been the cause of many wars, social and national conflicts, created, due to different doctrines, within same religions themselves, as well as, among different religions.

Religions, as different as they may be, satisfied the inner needs of humanity to approach the Divine and to give an explanation to the unknown and the inexplicable.

At the same time they inspired hope and security to the faithful.

Religions adopted rules, depending on the cultural level of the societies, and in general, they contributed to spread good and ethical behaviour for the survival of the societies, but at the same time, religion also became an instrument of respective secular powers.

It is extremely difficult, for a believer, to acknowledge the exploitation the individual is subjected to, and be use as a tool, by secular powers, for their interest, which, sometimes, act consciously or not.

That is why non-interference of religion in secular matters, political, national, legal, and cultural, must be an unbreakable rule to be followed, because religion may easily become a tool of misinformation and exploitation of masses.

There are many examples, from ancient times, even until today, that may convince us of such a reality.

Examples may include, the conflicts between Hindus and Muslims, Jews and Christians, Jews and Muslims, Muslims among themselves, Christians among themselves, such as Protestants and Catholics, Gentiles (believers of the ancient twelve gods) with Christian ‘iconoclasts’ of the Byzantine era, the Catholic Papacy with the Orthodox Patriarch of Constantinople etc. etc.

There is no end to these conflicts that have sprung up in the course of human history.

To this day, we are pursued by the curse of wars between Israel and Muslim Arabs.

Such conflicts started from religious differences, which were transformed to Ethnic differences. 

Hellenism, is still pursued by the problem of Cyprus, and the endless Greek-Turkish conflicts, the root of which, mainly, lies in the expansionist theories preached by Islam.

Religious and Nationalist fanaticism often mix, leading to interdependence.

It is, of course, true that Hellenism survived, mainly, due to deep-rooted religiosity of the Greek people.

It is, therefore, natural that Orthodoxy plays a very important role in traditions but also in the exercise of secular power.

Ancient Greek culture also played a very important role in the preservation of Hellenism, given that ancient Greek culture was transferred to West, during the Renaissance period, so, renaissance, in combination with Christianity, managed to stop the ethno-religious expansion of Islam to the rest of Europe.

This resistance turned Greece into a defensive fortress of West, against the Ottoman expansion, a fact for which, today’s Turkey maintains hostility and does not forgive us.

Turkey, historically, considers Greece as part of the Ottoman Empire, due to its domination over Byzantium and the subsequent conquest of Greece. They go as far as to consider Greeks as ungrateful for the privileges given to them during the Ottoman occupation, a time that forceful islamization of Christians, commenced. 

Islamization was the first phase of the expansion of Islam, which altered the population composition of Asia Minor, as well as some areas in the Balkans, of Cyprus, of Crete and the Aegean islands.

The second phase was the colonization of occupied areas , with the transfer of Muslim populations, from Asia and Albania.

This expansionist philosophy of Islam, soon turned into a Nationalist tactic that led to the exchange of populations after the failure of the Greek military campaign in Asia Minor. As a consequence, Asia Minor was fully converted from a multicultural society to a pure Turkish state maintaining only Kurdish populations which is still considered to be a threat to the Turkish nation.

But religious fanaticism was not uniquely the characteristic just of Islam alone, the same religious fanaticism prevailed between the Hindus and Muslims of India, which resulted in the partitioning of India into two states, Muslim Pakistan and the remaining Hindu India.

Another example that involves Europe, a shameful historic attitude that we, Europeans inherited from the dark ages of medieval period was anti-Semitism.  

Anti-Semitism prevailed, for many centuries, in most European countries, expelling and dispersing Jewish population throughout the world.

Inevitably, Jewish groups were obliged to gather into closed groups that never integrated into local societies.

People under such conditions of marginalization cannot develop neither can be integrated by the local societies.

These groups of people act, therefore, inevitably, like a foreign body, such as a tumor or cancer.

As much as the West does not want to accept full responsibility, for this behavior, it is, unquestionably, a real fact.

This fact is also the cause for the creation of the state of Israel.

The creation of Israel was a solution to a problem that had been created centuries ago.

There is a similarity in the treatment of the Greek and Armenian Christians by the Ottomans for those Christians that were not converted to Islam.

In the same way, Hellenism of Diaspora was created, which, eventually helped in the Greek liberation struggle of 1821. Ottomans could not create an new Ethnic site for Christians out of the Ottoman Empire, so they had to exterminate all Christians by genocide or create a system of second rate citizenship for non Muslim populations.

These few examples, from the history of humanity, lead to the conclusion that the future of humanity, as it is developing today, will have to be based on multicultural societies, to avoid similar situations to evolve.

These societies should accept coexistence with diversity among the populations that make them up, and allow cultural and religious differences to develop and coexist, freely, within states.

Rejection of this reality, for nationalist or religious reasons, will become an inhibiting factor for cultural and economic development leading societies to wither.  

Εθνικές και Θρησκευτικές παραδόσεις σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

Αυτές τις  ιερές μέρες του Ελληνορθόδοξου Πάσχα αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ ευρύτερα για τον ρόλο της θρησκείας μέσα σε αυτή την πολυπολιτισμική κοινωνία που σήμερα εξελίσσεται με την μορφή χιονοστιβάδας.

 Η ανάπτυξη πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος δημιουργείται από πολλούς παράγοντες,  τον παράγοντα διευκόλυνσης της επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και λαών, την ανάμειξη των εθνοτήτων και των πιστών από διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα που ιστορικά επηρέασαν πολιτισμικά ολόκληρα έθνη και πολιτικά συστήματα, από μετακινήσεις πληθυσμών λόγω περιβαλλοντολογικών συνθηκών κλπ.   

Προσωπικά γοητεύομαι από τις θρησκευτικές παραδώσεις της πατρίδας μου αλλά ταυτόχρονα σέβομαι και μελετώ τις παραδώσεις άλλων λαών και θρησκευμάτων σεβόμενος την πίστη του κάθε ανθρώπου και ομάδας ανθρώπων όσο, βέβαια και αυτοί σέβεται το ιερό δικαίωμα της πίστης του κάθε ενός, χωρίς να εκμεταλλεύεται το θρήσκευμα για πολιτικούς , κοινωνικούς ή εθνικούς λόγους.

Δυστυχώς η ιστορία μας δίδαξε ότι ο θρησκευτικός φανατισμός υπήρξε η αιτία πολλών πολέμων, κοινωνικών και εθνικών συγκρούσεων, που δημιουργήθηκαν τόσο μέσα στα ίδια τα θρησκεύματα όσο και μεταξύ διαφορετικών θρησκειών.

Οι θρησκείες όσο και διαφορετικές και να ήταν, ικανοποιούσαν εσωτερικές ανάγκες της ανθρωπότητας για να προσεγγίσουν το Θείο και να δώσουν εξήγηση στο άγνωστο και το ανεξήγητο.

Ταυτόχρονα έδιναν ελπίδα και ασφάλεια στους πιστούς.

Οι θρησκείες υιοθετούσαν κανόνες, ανάλογα  με το πολιτισμικό επίπεδο των κοινωνιών, και σε γενικές γραμμές βοηθούσαν στην διάδοση του καλού για την επιβίωση των κοινωνιών, παράλληλα όμως γινόταν και όργανο της εκάστοτε κοσμικής εξουσίας.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο. για ένα πιστό, να ξεχωρίσει την εκμετάλλευση που υπόκειται ο ίδιος , σαν εργαλείο, από τον ωφελιμιστικό τρόπο που τον μεταχειρίζεται η κοσμική εξουσία, που άλλοτε δρα συνειδητά και άλλοτε όχι.

Γι’ αυτό απαράβατος όρος πρέπει να είναι η μη ανάμειξη της θρησκείας σε κοσμικά θέματα, πολιτικά, εθνικά, νομικά, και πολιτισμικά, διότι εύκολα η θρησκεία γίνεται εργαλείο παραπληροφόρησης και εκμετάλλευσης

Τα παραδείγματα είναι πολλά από αρχαιοτάτων  χρόνων, μέχρι και σήμερα.

Παραδείγματα αποτελούν οι συγκρούσεις, μεταξύ ινδουιστών και Μωαμεθανών, Εβραίων και Χριστιανών Εβραίων και Μωαμεθανών, Μωαμεθανών μεταξύ τους, Χριστιανών μεταξύ τους, όπως των Προτεσταντών με τους Καθολικούς, Εθνικών, πιστών του αρχαίου δωδεκάθεου, με τους χριστιανούς εικονοκλάστες των χρόνων του Βυζαντίου, του καθολικού Παπισμού με τον Ορθόδοξο Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως κλπ. κλπ.

Δεν υπάρχει τέλος, στις συγκρούσεις αυτές.

Μέχρι και σήμερα, μας ακολουθεί η κατάρα των πολέμων μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών κρατών,  που ξεκίνησε από θρησκευτικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς.

Για τον Ελληνισμό, δυστυχώς, μας κατατρέχει το πρόβλημα της Κύπρου, και των ατελείωτων  Ελληνοτουρκικών συγκρούσεων, που η ρίζα τους βρίσκεται στον επεκτατισμό που διδάσκει η θρησκεία του Ισλάμ.

Θρησκευτικός και Εθνικιστικός φανατισμός, αναμειγνύονται συχνά οδηγώντας σε αλληλεξάρτηση.

Είναι βέβαια αληθές ότι ο Ελληνισμός επέζησε κυρίως λόγω της βαθειά ριζωμένης θρησκευτικότητας του Ελληνικού λαού, είναι φυσικό η Ορθοδοξία να παίζει σημαντικότατο ρόλο στην λαϊκή  παράδοση αλλά και στην άσκηση της κοσμικής εξουσίας

Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, έπαιξε και αυτός σημαντικότατο ρόλο, δεδομένου ότι  μεταλαμπαδεύτηκε στην Δύση, την περίοδο της Αναγέννησης, και σε συνδυασμό με τον Χριστιανισμό κατάφεραν να  αναστείλουν τον Εθνικο-θρησκευτικό επεκτατισμό του Ισλάμ.

 Η ανακοπή αυτή μετέτρεψε την Ελλάδα σε αμυντικό φρούριο της Δύσης, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γεγονός που δεν μας συγχωρεί η σημερινή Τουρκία.

Η Τουρκία θεωρεί την Ελλάδα σαν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λόγω  της επικράτησής της επί του Βυζαντίου και της κατ’ επέκταση κατάκτηση της Ελλάδας.

Μετά από αυτό, ο εξισλαμισμός αποτέλεσε την πρώτη φάση επέκτασης του Ισλάμ, που αλλοίωσε την πληθυσμιακή σύνθεση της Μικράς Ασίας, των Βαλκανίων της Κύπρου, της Κρήτης και των νήσων του Αιγαίου.

Η δεύτερη τακτική της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο εποικισμός, με μεταφορά Τουρκικών πληθυσμών, από την Ασία και την Αλβανία, στις Τουρκοκρατούμενες  περιοχές.    

Αυτή η επεκτατική φιλοσοφία του Ισλάμ μετατράπηκε, σύντομα, σε Εθνικιστική τακτική που οδήγησε στην ανταλλαγή πληθυσμών μετά την αποτυχία της Ελληνικής εκστρατείας στην Μικρά Ασία.

Αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός δεν αποτέλεσε ιδίωμα μόνο του Ισλάμ, ο ίδιος φανατισμός επεκράτησε και μεταξύ των Ινδουιστών και Μουσουλμάνων της Ινδίας που σαν αποτέλεσμα είχε τον διαμοιρασμό της Ινδίας σε δύο κράτη, το Μουσουλμανικό Πακιστάν και την εναπομένουσα Ινδουιστική Ινδία.      

Επίσης, ο αντισημιτισμός που επικράτησε, για πολλούς αιώνες, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, εκδίωξε και διέσπειρε τους Εβραϊκούς πληθυσμού σε ολόκληρη την υφήλιο.

Αναπόφευκτα, οι Εβραϊκοί πληθυσμοί απομονώθηκαν σε μικρές ομάδες που ποτέ δεν εντάχθηκαν στις διάφορες τοπικές κοινωνίες.

Ένας λαός κάτω από τέτοιες συνθήκες περιθωριοποίησης δεν μπορεί να αναπτυχθεί ούτε και να απορροφηθεί από τις τοπικές κοινωνίες. Ο λαός αυτός λειτουργεί, λοιπόν, σαν ξένο σώμα, δηλαδή, σαν καρκίνωμα.

Όσο και αν η Δύση δεν θέλει να αποδεχτεί την ευθύνη της που εκπορεύεται από την ερμηνεία αυτή, αποτελεί ένα πραγματικό γεγονός.

Το γεγονός αυτό είναι και η αιτία για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, προκειμένου να δώσει μία λύση σε ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε αιώνες πριν.

Το ίδιο έγινε και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τους Έλληνες και Αρμένιους Χριστιανούς που δεν κατάφερε να εξισλαμίσει ούτε να εξαφανίσει.

Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκε, ο Ελληνισμός της διασποράς που βοήθησε στο απελευθερωτικό αγώνα του 1821, αλλά και η ισχύ του σύγχρονου Ελληνισμού της διασποράς.    

Τα λίγα αυτά παραδείγματα, από την ιστορία της ανθρωπότητας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως εξελίσσεται σήμερα, θα βασιστεί στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

Οι κοινωνίες αυτές θα πρέπει αποδεχτούν την συμβίωση με την διαφορετικότητα μεταξύ των πληθυσμών που τις απαρτίζουν, και να επιτρέψουν τις πολιτισμικές και τις θρησκευτικές διαφορές να αναπτύσσονται ελεύθερα μέσα στα κράτη.

Αντίθεση σε αυτή την πραγματικότητα, για εθνικιστικούς ή θρησκευτικούς λόγους, ήδη έχει εξελιχθεί σε ανασταλτικό παράγοντα πολιτισμικής και οικονομικής ανάπτυξης που θα οδηγήσει τις κοινωνίες αυτές σε μαρασμό.

Οι ρίζες της ποίησης

Όσο διαβαίνω  την ένατη δεκαετία της ζωής  μου τόσο οι ευαισθησίες  μου μεγαλώνουν  και διευρύνονται.

Αποκτούν διαχρονική αξία για εμένα και για όσους αγαπώ  και νοιάζομαι, και πόσο περίεργο μου φαίνεται, ότι δεν με αγγίζει η ανάγκη  για ανταπόκριση. Μου αρκεί που ένιωσα και νιώθω την αγάπη.

Οι ευαισθησίες περιφέρονται γύρω από τα θέματα που με απασχόλησαν σε διάφορες φάσεις της  ζωής μου, φάσεις  που με σημάδεψαν  και  συνειδητοποίησα πως , τελικά, δεν είναι τόσο πολλές.

Με σημάδεψε το συναίσθημα για τις  ρίζες  της πατρίδας και των προγόνων μου,  για τα παιδιά μου, για τους φίλους  και συμμαθητές  από τα νεανικά μου χρόνια, για τις  προσωπικές  σχέσεις, ερωτικές  αλλά και φιλικές  για  την αγάπη για την  οικογένεια , την  συντροφικότητα που έρχεται σαν υπεραξία της κοινής ζωής και των κοινών αγώνων και ενδιαφερόντων.

Όλα αυτά θέλω να τα εκφράσω με την αγάπη μου για την τέχνη που τόσο αγαπώ, αλλά που την πρόδωσα για λόγους βιοποριστικούς αλλά και μιας δημιουργικότητας που με γοήτευε.

Αγάπησα την ποίηση, την λογοτεχνία, την μουσική και το θέατρο αλλά και την έβδομη τέχνη, τον κινηματογράφο που τις περιλαμβάνει όλες.

Αγάπησα τους Έλληνες ποιητές σαν τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Καβάφη και τον Ρίτσο, τον Κορνάρο, τον Σολομό, αγάπησα και ξένους ποιητές όπως τον Lorca αλλα και Τούρκους και Πέρσες και Αρμένιους, γιατί η ποίηση , όπως και όλες οι τέχνες είναι διεθνής

Μαζί με τα ποιήματα αγάπησα και την μουσική επένδυση που τα αναβίωσαν , τον Χατζηδάκη, τον Θεοδωράκη αλλά και άλλους πολλούς.

Όταν κουράζομαι σωματικά ή ψυχικά ακούω μελοποιημένα τραγούδια που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διάλεξα γι’ αυτή την φορά να μοιραστώ μαζί σας  το ποίημα του  Lorca, ‘Ο Ματωμένος Γάμος’ που διάλεξε ο Χατζηδάκης να μελοποιήσει.

Και το ποίημα του Βιτσέντζου Κορνάρου ‘Ερωτόκριτος’ της Αναγεννησιακής Κρήτης που αποτελεί ίσως και το σημαντικότερο δημιούργημα της  Ελληνικής λογοτεχνίας πουν αν δεν είχε κατακτηθεί η Κρήτη από τους Οθωμανούς, η νέα Ελληνική γλώσσα θα είχε αναπτυχθεί διαφορετικά και δεν θα είχε δημιουργηθεί η διγλωσσία.

Η μουσική είναι καθαρά δημιουργημένη από την λαϊκή μούσα που ακολουθεί την μουσικότητα  της Κρητικής διαλέκτου εμπλουτισμένη με νεότερα στοιχεία

Management adaptation to artificial intelligence. The last lesson

It is a fact that people find it difficult to adapt to change, if changes are happening, fast, like the avalanche of developments, this generation is experiencing.

Such changes have been taking place, in multiple areas, including technological, political, social, scientific, and economic fields.

The consequences have a deep effect, on every individual, who is obliged to adapt, to revolutionary new conditions, in very short periods.

Such consequences become evident in everyday life, in many forms of activity, including management of many businesses and state administration.  

Dramatic changes, mostly, inhibits insecurity to various levels of management   i.e., investors, board members, senior executives. This insecurity eventually is passed down to employees and workforce of a company, or citizens of a country.

Consequently Insecurity, inevitably affects the economic growth in an economy.

No one doubts that, special qualities are needed for top management to ensure success.  

Management decisions were, mostly based on knowledge, relevant expertise and previous experiences, acquired under relatively, similar and stable conditions.

In addition, sufficient Management attributes, for a successful activity, were considered to be, good foresight, determination, intelligence, and adaptability.

At the same time, assuming that resources, such as, raw materials, energy, capital, and work force, were, , available, the task of administrations was easier, mainly, due to easier predictability.

The technological evolution helped the administration to utilize the tools, and information that, increasingly, played an important role in decision-making, and implementation processes.

This, I might say, was the ‘golden age’ of harnessing human intelligence, which helped  to transform production means, from traditional forms, (raw materials, labor, industrial production capability, capital, infrastructure, automation, environment, and even culture) to intellectual property rights, an additional value, gained from  human  innovation and creative thinking.

These, to my view, reached the limit of the evolution of humanity as we know it until recently.

I am referring to the evolution of humanity as we experienced it during all industrial revolutions, first, second, third and fourth revolutions.

The last revolution which we call it information technology revolution, introduced the social media that gave humanity the capability of unlimited mass communication and access to knowledge and information on the slip of a moment.

Knowledge and communication became a resource of infinite value, a new kind of property, available to the whole of humanity offering unlimited possibilities.  

Infinite possibilities, that humanity could utilize to cover needs as they are assumed by human perception.

Such explosion of information and speed of transfer of information has reached the point humans could not absorb, or make efficient use of.

This became the turning point of human evolution. Artificial intelligence came to fill the gap and enhance human capabilities in a dramatic way.

Artificial intelligence has arrived replacing humans starting from the high levels of human expertise, i.e. starting from management.

That is, in the form of oxymoron, those who created the conditions for the creation of databases, the availability of information to the general public, the development of information transfer networks at unimaginably high speeds gave artificial intelligence the weapons to replace them.

The last step made top managers, governors of nations and enterprises look like comic-tragic figures, as cartoon characters.

Artificial intelligence enabled the construction of business models, human society models, which can be bombard with infinite information and study the results, until an optimal solution is found under any possible conditions.

This artificial intelligence can and does play the role of legislative, executive, and judicial power better than members of parliament and an independent supreme court.

No one had suspected this.

Even today rectors, universities, supreme judges, heads of governments and Chiefs of states do not suspect what has happened.

Even today scientists talk about rules and conditions that can be imposed on artificial intelligence systems, but we have already reached the level of self-acting.

We have already reached the level of artificial intelligence communication with the human brain, taking and giving commands, very soon we will see humans communicating with other humans with the intermediate use of artificial intelligence.

It is the ultimate and amazing human creation, which sets the beginning of a new evolutionary process

At this rate of development, where will we be able to reach in the next 50 years?

Τα παραλειπόμενα στα μαθήματα διοίκησης

Εκεί που έχασα τον Πλάτωνα και βρήκα τον Ελον Μασκ να κλαίει

Μέσα στην χιονοστιβάδα των εξελίξεων που αυτή η γενιά βιώνει είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς, τις αλλαγές που συμβαίνουν ταυτόχρονα σε όλους τους τομείς και πεδία της ζωής, περιλαμβανομένων των τεχνολογικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών, οικονομικών ακόμα και ανθρωπολογικών.

Είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς τις επιπτώσεις, που αυτός ο ταχύτατος ρυθμός αλλαγών, έχει επάνω στον ίδιο τον άνθρωπο που αναγκάζεται να προσαρμόζεται, κάθε φορά στις καινούριες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει.

Η συνεχής εναλλαγή έχει σαν αποτέλεσμα, αυτή η ταχύρυθμη εναλλαγή, να υπεισέρχεται σε βασικά στοιχεία του χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του καθενός από εμάς με εμφανή χαρακτηριστικά στην καθημερινότητα, στις επιλογές μας, στην επαγγελματική λειτουργία και εξέλιξη, και σε κάθε μορφή δραστηριότητας.

Σε αυτή την φάση θέλω να αναπτύξω τις επιπτώσεις που εμφανίζονται στα πλαίσια της λειτουργίας του προσωπικού των επιχειρήσεων, στα διάφορα επίπεδα από την διοίκηση μέχρι το υπαλληλικό και εργατικό δυναμικό.

Η συνεχής και ταχύρυθμη εναλλαγή πρώτα απ’ όλα δημιουργεί ανασφάλεια από τα υψηλότερα επίπεδα διοικητών, επενδυτών, μελών διοικητικών συμβουλίων, μεγάλων στελεχών, μέχρι και απλών υπαλλήλων ή εργατικού δυναμικού.

Η ανασφάλεια λειτουργεί ανασταλτικά στην λειτουργία των υψηλότερων διοικητικών επιπέδων, γεγονός  που επηρεάζει αρνητικά την  ανάπτυξη σε μία οικονομία.

Σε αυτό το επίπεδο πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας καθότι αυτό είναι και το επίπεδο που επηρεάζει, κατά προτεραιότητα, κάθε οικονομία.

Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι και παλαιότερα, τα χαρακτηριστικά των υψηλότερων διοικητικών επιπέδων, έπαιζαν τον σημαντικότερο παράγοντα για την εξασφάλιση της επιτυχίας , με μία διαφορά, τα άτομα που έπαιζαν τον ρόλο αυτό, είχαν την δυνατότητα να κάνουν επιλογές βασισμένες σε εμπειρίες, που είχαν αποκτήσει οι ίδιοι ή κάποιοι προγενέστεροι , εμπειρίες που ήταν απόλυτα χρήσιμες, δεδομένου ότι οι συνθήκες  ήταν, σχετικά, όμοιες, ή πολύ κοντά στις συνθήκες που είχαν να αντιμετωπίσουν την περίοδο που άσκησαν την εξουσία.

Το στοιχείο της ανασφάλειας ήταν σχεδόν αμελητέο ενώ χαρακτηριστικά, όπως, η τόλμη, η, διορατικότητα, η γνώση, η αποφασιστικότητα, η ευφυΐα, και η προσαρμοστικότητα αποτελούσαν χαρακτηριστικά που επαρκούσαν για μία επιτυχή δραστηριότητα.

Ταυτόχρονα τα διαθέσιμα μέσα, όπως το ανθρώπινο δυναμικό, οι πρώτες ύλες, η ενέργεια, και το κεφάλαιο ήταν μετρήσιμα και διαθέσιμα. Αυτό έκανε το έργο των διοικήσεων ευκολότερο, λόγω της ευκολοτερης προβλεπτικότητας των παραγόντων από τα οποία εξαρτάται η επιτυχία.

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, σταδιακά, βοηθούσε τις διοικήσεις, να αξιοποιούν τα μέσα, τα εργαλεία, και τις πληροφορίες που έπαιζαν όλο και περισσότερο ρόλο στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αλλά και της υλοποίησης των αποφάσεων αυτών.

Αυτή , θα μπορούσα να πω ότι ήταν η χρυσή περίοδος αξιοποίησης της ανθρώπινης ευφυΐας, που μετέτρεπε τα μέσα παραγωγής από τις παραδοσιακές μορφές, όπως οι πρώτες ύλες, το εργατικό δυναμικό, η βιομηχανική παραγωγή, το κεφάλαιο, οι υποδομές, οι αυτοματισμοί, ο φυσικός πλούτος, το περιβάλλον, ακόμα και ο πολιτισμός, σε πλούτο πνευματικής ιδιοκτησίας που αποκτάται  από καινοτομία και δημιουργική σκέψη.

Αυτά αποτέλεσαν το όριο της εξέλιξης της ανθρωπότητας όπως την γνωρίζουμε μέχρι πρόσφατα.

Αναφέρομαι στη εξέλιξη της ανθρωπότητας όπως την βιώσαμε και στις τελευταίες βιομηχανικές επαναστάσεις,  πρώτη, δεύτερη, Τρίτη και τέταρτη βιομηχανική επανάσταση που την τελευταία μπορούμε να ονομάσουμε επανάσταση της πληροφορίας, και των κοινωνικών μέσων που μας έδωσαν την δυνατότητα μαζικής επικοινωνίας ανθρώπου με άνθρωπο αλλά και ομάδων ανθρώπων με άλλες ομάδες ανθρώπων χωρίς περιορισμό.

 Η γνώση και η επικοινωνία έγινε κτήμα διαθέσιμο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα προσφέροντας απεριόριστες δυνατότητες στον άνθρωπο και στις κοινωνίες των ανθρώπων, άπειρες πλέον οι δυνατότητες εξέλιξης της ανθρωπότητας για να καλυφθούν ανάγκες και μειονεκτήματα όπως τα προσλαμβάνει η ανθρώπινη αντίληψη, μέχρι που έγινε και το τελευταίο βήμα.

Το τελευταίο βήμα έκανε τους διοικητές λαών και επιχειρήσεων να μοιάζουν κωμικοτραγικές φιγούρες σε ιστορίες κινουμένων σχεδίων.

Έφθασε  η τεχνητή νοημοσύνη  να αρχίσει να αντικαθιστά τον άνθρωπο ξεκινώντας από τα υψηλά κλιμάκια, δηλαδή ξεκινώντας από την διοίκηση.

Δηλαδή, σχήμα οξύμωρων, αυτοί που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την δημιουργία των βάσεων δεδομένων, της διαθεσιμότητας των πληροφοριών στο ευρύ κοινό, στη ανάπτυξη  δικτύων μεταφοράς πληροφοριών με ασύλληπτα μεγάλες  ταχύτητες έδωσαν στην τεχνητή νοημοσύνη τα όπλα για να τους αντικαταστήσει.

Έδωσαν στην τεχνητή νοημοσύνη την δυνατότητα α κατασκευάζει μοντέλα ανθρώπινων κοινωνιών τα οποία μπορεί να βομβαρδίζει με άπειρες πληροφορίες και να μελετά τα αποτελέσματα μέχρι να  βρει την άριστη λύση για οποιεσδήποτε συνθήκες που είναι εφικτές.

Αυτή η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί και παίζει τον ρόλο της νομοθετικής , εκτελεστικής, και δικαστικής  εξουσίας καλύτερα από τα μέλη του κοινοβουλίου και ενός ανεξάρτητου ανωτάτου δικαστηρίου.

Αυτό κανένας δεν το είχε υποπτευθεί.

Ακόμα και σήμερα πρυτάνεις, πανεπιστημίων, ανώτατοι δικαστές, αρχηγοί κυβερνήσεων και κρατών δεν υποπτεύονται τι έχει συμβεί.

Ακόμα και σήμερα μιλάμε για όρους που μπορούν να επιβληθούν σε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, αλλά λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ή μπορούν να φανταστούν τον τρόπο λειτουργίας των συστημάτων αυτών, όταν έχουν φτάσει στο επίπεδο να αυτενεργούν.

Απλά ας σκεφτούμε ότι τα συστήματα ήδη επικοινωνούν με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, παίρνουν και δίνουν εντολές με αυτόν.

Εκπληκτικό δημιούργημα του ανθρώπου, των τελευταίων  ετών.

Με αυτό τον ρυθμό της εξέλιξης, που θα μπορέσουμε να φτάσουμε στα επόμενα 50 χρόνια;