Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΧΑΡΑΚΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΧΑΡΑΚΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

(Ας τα διαβάσουν  οι  σημερινοί πολιτικοί μας άρχοντες.)

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προς τον Ανδρέα Ζαίμη για τα πρώτα Αγγλικά δάνεια:  Δεν πίστευα ούτε ακόμη πιστεύω, κυρ Ανδρέα , να εννοείς τι ζητείς και τι θα πάθεις από τους συντρόφους σου…1825

Φινλευ (Ιστορία της Ελληνικής επαναστάσεως):  «Το χρυσάφι του Αγγλικού δανείου γυάλιζε άφθονο στα κεντημένα γελέκα των Ελλήνων στρατιωτών» Και το υπόλοιπο τι έγινε;

Οι Λονδρέζικοι Ταιμς  για την ανάθεση της ναυπήγησης Ελληνικών πολεμικών πλοίων στα ναυπηγεία Γκάλαγουαιη το 1824: Οι ασυνείδητοι Βρετανοί διαχειρισταί του δανείου πίστευαν ότι μέχρι το 1827 η επανάσταση θα είχε καταπνιγεί και τα πλοία δεν έπρεπε να φθάσουν εγκαίρως για την αντιμετώπιση του Αιγυπτιακού στόλου….

Οι Ταιμς της Νέας Υόρκης το Νοέμβριο του 1826 για την δικαστική διαιτησία στην οποία κατέφυγε  η Ελλάδα για την ανέντιμη διαγωγή των Αμερικανικών ναυπηγείων Μπάγιαρντ και  Χαουλαντ που είχαν αναλάβει την ναυπήγηση δύο φρεγατών : « Ο δικαστής Τζόνας Πρατ είχε ζητήσει και λάβει από τον Έλληνα εκπρόσωπο Κόντόσταυλο 4,500 $»

 Ο δικηγόρος του Κοντόσταυλου  ΧενρυΣεντγουικ, απευθυνόμενος στον Τζόνας Πρατ είπε: «Κύριε πράξατε ότι μπορούσατε για να καταστρέψετε ένα Έθνος ( την Ελλάδα) και να ατιμάσετε ένα άλλο (την Αμερική)»

Λαϊκό σατυρικό ποιηματάκι για την μεγαλόπρεπη έπαυλη που έκτισε ο Κοντόσταυλος στην πλατεία Κλαυθμώνος  (Πρώτη κατοικία του Όθωνα)

Ο Οίκος σου Κοντόσταυλε

Μακρόθεν ομοιάζει

Τρικάταρτον  εξ Αμερικής

Εξ ου αυτός πηγάζει.

Η τύχη της μοναδικής φρεγάτας από το σύνολον των πλοίων που είχε παραγγελθεί: Πέραν της απώλειας των Ελληνικών χρημάτων που σφετερίστηκαν Αμερικανοί έμελλε να είναι τραγική διότι καταστράφηκε από εμφύλια  διαμάχη από τους Υδραίους. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ήρωες όπως ο Μιαούλης και ο Κανάρης θα εμπλακούν σε εμφύλια αντιπαράθεση , ώστε ο Μιαούλης να κάψει τμήμα του Ελληνικού στόλου στον Πόρο, μία από τις ποιο μαύρες σελίδες του απελευθερωτικού αγώνα.

Αρμόδιος για τα οικονομικά Π Λιδωρίκης προς Καποδίστρια. Λεφτά δεν υπάρχουν!!!!. (1828).

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για την φοροδιαφυγή: ‘Ότε επρόκειτο να εισπραχθεί φόρος των αιγοπροβάτων , μερικοί πρόκριτοι κατά το συνηθισμένο τους …ήσαν έτοιμοι να αντισταθούν με το τουφέκι’

Η …..δημοσιονομική αναδιάρθρωση του Καποδίστρια: Κατάργησε όλα τα υπουργία!!!  (7 υπουργία με 185 αρχι-γραμματείς) και αντί αυτών διόρισε ένα γραμματέα και 11 υπαλλήλους!!!.

Σε αγόρευση του υπουργού οικονομικών Ν Κορφιωτάκη στην βουλή το 1847. ‘Το Υπουργείο των οικονομικών ευρίσκεται εις κατάστασιν πλήρους αποσυνθέσεως και παραλύσεως ότι δεν υπάρχουν λογαριασμοί ούτε δια τα έσοδα ούτε για τα έξοδα…

 

Κωλέττης Πρωθυπουργός γράφει προς τον Άγγλο πρέσβη Ε. Λάουνς  1847 μετά από υπερβολικές πιέσεις για την καταβολή των δόσεων των δανείων.

¨»Δεν υπάρχει κυβέρνησης αγνοούσα πόσον δύσκολαι είναι οι μεταρρυθμίσεις,…

….άλλα μόνος ο χρόνος διδάσκει το Έθνος ποια είναι τα αληθή αυτού  συμφέροντα.»

Το 1884 ο Άγγλος οικονομολόγος  Κάρολος Τσέστον  έγραφε ότι:

«Μία από τις τάσεις των Ελλήνων , που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ όψη είναι ο πόθος  να αποφεύγουν την πληρωμή των φόρων».

Ο  Χαρίλαος Τρικούπης  εκμυστηρεύτηκε :

«Επί 20 έτη αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε τα «κακώς κείμενα» πολλές φορές μάλιστα, διακυβεύσαμε την δημοτικότητα μας αλλά δυστυχώς, αντιμετωπίσαμε μανιώδεις αντιδράσεις».

Μέχρι το 1875 το ένα τέταρτο του μη αγροτικού πληθυσμού ζούσε πλούσια  από το κράτος  σε σημείο που ο Γάλλος εθνολόγος Κόμης  Ντε Γκομινό παρατήρησε:

«Δεν παρατηρείται πουθενά αλλού το φαινόμενο  μιας ολόκληρης κοινωνίας που να λειτουργεί πάνω στην βάση ότι, μόνο το κράτος διαθέτει χρήματα».

Ο Δεληγιάννης ανέβηκε στην εξουσία το 1885. Προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ των προεκλογικών υποσχέσεων και των πραγματικών δυνατοτήτων που απέκρυπτε κατά τις προεκλογικές εξαγγελίες του.

O Δεληγιάννης, κατάφερε…τις μεγάλες δυνάμεις να μην παραχωρήσουν πρόσθετα δάνεια και να αποκλείσουν τα Ελληνικά λιμάνια.

Ο Δεληγιάννης: «Για όλα φταίνε οι ξένοι…»

Ο Δεληγιάννης βάζει φόρους και δασμούς, μείωση μισθών που έφεραν το επιθυμητό  αποτέλεσμα.

Η πτώχευση φαινόταν μοιραία και τότε, ο Δεληγιάννης παραιτήθηκε….

 

Χαρίλαος Τρικούπης: «Δυστυχώς πτωχεύσαμε»  1893..

Ο ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1897

 

Η Ελλάδα ενεπλάκη στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και βρέθηκε ακόμα σε πιο δύσκολη διαπραγματευτική θέση, με αποτέλεσμα, οι ξένες δυνάμεις μπορούσαν να επιβάλουν τους όρους που επιθυμούσαν μεταξύ των οποίων ήταν ότι η Ελλάδα υποχρεώθηκε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και εποπτεία.

Oι ξένες δυνάμεις επέβαλαν τους όρους που επιθυμούσαν και η Ελλάδα υποχρεώθηκε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και εποπτεία.

Το παράδοξο όμως ήταν ότι παρά το γεγονός ότι, οι μεγάλες δυνάμεις  μεταχειρίστηκαν την Ελλάδα  πολύ σκληρά και άδικα, ο έλεγχος απέβη επιτυχέστερος, τόσο για τους δανειστές όσο και για την ίδια την Ελλάδα, στην οποία παρατηρήθηκε σημαντική πρόοδος.

Βασιλόφρονες στον πρώτο διχασμό: «Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά» 1917

Ι. Μεταξάς: OXI, 1940

Ουίστον Τσόρτσιλ: Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες 1940

Oι μαυραγορίτες επί Γερμανικής κατοχής: «Βάστα Ρόμελ» 1941

 

Γ. Παπανδρέου: Πιστεύουμε  εις την Λαοκρατία αλλά… και εις την Βασιλεία 1945

 

Γερμανία 1953: Ζήτω η Αμερική, Ζήτω το σχέδιο Μάρσαλ. Ζήτω η διαγραφή του Χρέους

 

Γ. Παπανδρέου: Θα…Θα… 1963, 1964

Γ. Παπαδοπουλος: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών  1967

Κ. Καραμανλής: Ανήκουμε εις την δύση 1974, έξω πάμε καλά… μέσα….

Α. Παπανδρέου: ΕΟΚ ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, Έξω οι βάσεις του θανάτου.

1981

 

Α. Παπανδρέου: Βυθίσατε το ‘Χώρα’

Γ. Ράλλης: Δεν θέλω ου….

Κ. Σημίτης: Η Ελλάδα στο club των ισχυρών 2001

Κ. Καραμανλής: Τα λεφτά τελειώνουν 2009

Γ. Παπανδρέου: Λεφτά υπάρχουν 2009

Γ. Παπανδρέου: Θα ζητήσω Δημοψήφισμα. 2011

Α. Τσίπρας για το Δημοψήφισμα του Παπανδρέου: ‘Οικονομία θα καταρρεύσει και η χώρα θα πτωχεύσει πολύ πριν από την κάλπη.2011’  

http://news247.gr/eidiseis/politiki/vinteo-otan-o-alekshs-tsipras-elege-pws-dhmopshfisma-shmainei-xreokopia-to-2011.3550043.html

Α. Σαμαράς: Θα σκίσω τα Μνημόνια, μέρα με την μέρα.2012

Α. Τσίπρας: Εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν. 2015

Α. Τσίπρας για το δημοψήφισμα: Είτε ψηφιστεί το ‘Ναι’ η το ‘Όχι’ τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχετε…

Κίνα: Θα προτιμούσαμε να παραμένει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.

Το μέλλον μετά το δημοψήφισμα…

 

 

 

 

THE GREEK TRAGICOMEDY OF HOW IDEOLOGIES CAN BE TRANSFORMED TO OBSESSIONS

THE GREEK TRAGICOMEDY OF HOW IDEOLOGIES CAN BE TRANSFORMED TO OBSESSIONS

The time has come for Greece to experience the effects of some chronic pathogens that torment this country almost from its creation as a contemporary Greek state.

There is not a single “show”, more popular, that attracts more attention, these days,  than the ongoing “serial” of Greece’s negotiations with its European partners and lenders?

For most of us, this interest has turned into a meaningless tragicomedy with a boring ‘rehashing’ of the same arguments, rehearsed over and over again from both political sides, government and opposition, arguments that inevitably have lost not only their interest  but also their substance that lack any objectivity.

Even the most thorough ideology may lose its value if it fails to adapt to the actual environment it needs to operate. This is exactly how an ideology invariably can be turned to an obsession.

Unfortunately, we are experiencing a period of transformation of ideologies to obsessions, across the spectrum of political and economic theories.

The current government of the “left” is trying to justify its failures as lack of will to adopt an even more extreme revolutionary approach. Similarly, on the other side, the previous “coalition government” refuses to recognize the “ugly” role played by parties with conflicting interests, in their negotiating process.

That is why both sides sound like having permanent conflicting obsessions neither of which bears a solid argument capable to convince an individual who can exhibit a degree of pragmatic thinking, free of such obsessions.

Approaching, from the above perspective, our current National inheritance of dramatic and problematic situations, free from obsessions and prejudices, should help us perceive the real size of the problem and most of all the causes for its creation.

In many ways, the ruling party of the “left” has made correct assessments as to the level that the negotiations with our European partners, should rise up to.

The elevation of the negotiation process to a high political level was necessary to help us escape from the purely technocratic thinking of the “troika” ‘, but in doing so, the government intentionally overlooked the existing institutional issues which were much more fundamental than the technocratic and economical ones.

The institutional problem, that the present government overlooked, was the adherence to fundamental principles governing inter-state relations within Europe.

These principles consist of compliance rules that respect all signed interstate agreements, regardless of alternations in governments.

The prefix of the popular mandate as impervious democratic principle does not provide adequate excuse; neither solves the political problem, especially if a government, intentionally, fosters popular will in a direction that might prove unrealistic and unachievable.

To be consistent and objective, I cannot avoid to confront with the hypocritical behavior of the previous government that pretended that had always acted in the national interest while, under the pressure of events, passed the problem, like a ‘hot potato’ to the next government of the “left’ avoiding to get all required unpopular decisions that would have ensured the continuation of a program that, «de facto», would shield the country, at least for period, to allow the upcoming government to negotiate.

But even more, I disapprove some deeds of the previous government, mainly because it failed to expose some of the real conflicting interests existing within Europe and beyond.

Such interests seriously effect and influence political decisions, so they owed to beware of and take more into considerations   interstate agreements, supplier-customer relationships, intertwining, internal rivalries, interstate competition in tourism and other sectors, supplies for defense, energy policy, prospects for political union in Europe and many other issues including geopolitical balances that have not been adequately exploited during their negotiations.

So we are tired of the nonconstructive ideological war with conflicting views and full of hypocrisy about issues on economy and development plans where the “left”, in the name of reducing austerity, imposes taxes to accommodate the return to state controlled investments  and on the other side the “right’ prides itself for the reduction of unemployment in the private sector, hiring for the public sector, (see period of Kostas Karamanlis), and what has happened more recently, advocating a totally anti austerity strategy but shifting to what is an  ardent support of implementing memorandum of austerity, after the elections, (see Antonis Samaras).

No one, effectively, speaks or lays realistic plans about the single  prevailing issue, which is to devise a development program for Greece.

It is really astonishing that, neither the current government displays specific views and a plan, nor the previous government dared to implement such, nor the latest European proposals, which are totally focused on debt collection, include any development incentives. They all look like trying to hide a common secret, much more serious and troublesome than the  350 billion €  Greek debt.

Could anyone reveal to me this very special secret?

Enough is enough!!!

ΝΚ

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Η ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ;

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Ή ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ;

Ήρθε ο καιρός στην Ελλάδα να βιώσουμε ποιο έντονα τις επιπτώσεις  των χρόνιων παθογενειών της Ελλάδας που μας βασανίζουν σχεδόν από την σύσταση του Νεοελληνικού κράτους.

Ποιος πλέον δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ποιο ενδιαφέρον τηλεοπτικό θέαμα, το τελευταίο διάστημα, από το σήριαλ των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές;

Για πολλούς από εμάς όμως το ενδιαφέρον αυτό μετατράπηκε σε μία ανούσια ιλαροτραγωδία με ένα βαρετό ‘αναμάσημα’ των ιδίων θέσεων που έχει χάσει την υπόσταση κάποιας αντικειμενικότητας.

Ακόμα και η αρτιότερη ιδεολογία χάνει την αξία της αν δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες του πραγματικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο είναι υποχρεωτικό να λειτουργήσει. Έτσι μετατρέπεται μία ιδεολογία σε ιδεοληψία.

Δυστυχώς βιώνουμε μία περίοδο μετατροπής των ιδεολογιών σε ιδεοληψίες σε όλο το φάσμα των πολιτικών και οικονομικών θεωριών.

Η αριστερά θεωρεί την αποτυχία σαν έλλειψη της θέλησης να φτάσει σε μία ακόμα ποιο ακραία επαναστατική αριστερή προσέγγιση, η δε νεοφιλελεύθερη δεξιά προσέγγιση αρνείται να αποδεχτεί τον ρόλο που παίζουν τα συγκρουόμενα συμφέροντα.

Γι’ αυτό και η διατύπωση και των θέσεων και των δύο πλευρών ακούγεται σαν μία σύγκρουση ιδεοληπτικών απόψεων που καμία από τις δύο δεν πείθει τον πραγματιστικά σκεπτόμενο και απαλλαγμένο από ιδεοληψίες άνθρωπο.

Προσεγγίζοντας, από αυτή την σκοπιά, και απαλλαγμένοι από ιδεοληπτικές προκαταλήψεις, τα τρέχοντα δραματικά Εθνικά μας προβλήματα πρέπει να αντιληφτούμε τα πραγματικά μεγέθη και τις γενεσιουργικές αιτίες των προβλημάτων αυτών.

Σε πολλά πράγματα η αριστερά έκανε σωστές εκτιμήσεις, όπως η διαπίστωση ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να αναβαθμιστεί σε πολιτικό επίπεδο και να ξεφύγει από το καθαρά τεχνοκρατικό επίπεδο των ¨θεσμών’, όμως στην προσπάθειά της αυτή τις διαφεύγει το πραγματικό θεσμικό πρόβλημα που είναι πολύ σοβαρότερο από το τεχνοκρατικό και οικονομικό.

Το μεγάλο θεσμικό πρόβλημα που η αριστερά προσπερνά είναι ότι δεν είναι δυνατόν να παρακάμψουν τις υφιστάμενες βασικές αρχές που διέπουν τις διακρατικές σχέσεις μέσα αλλά και έξω από την Ευρώπη και αυτές είναι η τήρηση τω υπογεγραμμένων διακρατικών συμφωνιών ανεξάρτητα των εναλλαγών στις κυβερνήσεις. Αν αυτό αμφισβητηθεί ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για όλες τις  συμφωνίες κάθε φορά που θα αλλάζουν οι κυβερνήσεις σε οποιαδήποτε  από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πρόταξης της λαϊκής εντολής σαν αδιαπέραστη δημοκρατική αρχή δεν λύνει το πολιτικό πρόβλημα ιδιαίτερα αν μία κυβέρνηση καλλιεργεί την λαϊκή βούληση προς μία κατεύθυνση που ενδεχομένως να αποδειχθεί ουτοπική.

Για να είμαι όμως συνεπής και αντικειμενικός δεν μπορώ να μην αντιπαραθέσω την υποκριτική συμπεριφορά και της λαϊκής δεξιάς που προφασίζεται ότι ενεργεί πάντα με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον όταν κάτω από την πίεση των γεγονότων πετάει την ‘ζεστή πατάτα’ στη επόμενη κυβέρνηση της αριστεράς ενώ θα μπορούσε να πάρει εκείνη όλα τα απαιτούμενα αντιλαϊκά μέρα διασφαλίζοντας την συνέχιση ενός προγράμματος που εκ των πραγμάτων θα είχε θωρακίσει την χώρα τουλάχιστον χρηματοοικονομικά για το χρονικό διάστημα που θα ήταν αναγκαίο για την επερχόμενη κυβέρνηση να διαπραγματευτεί.

Αλλά ακόμη περισσότερο μέμφομαι την δεξιά, γιατί δεν  εκθέτει στη επιφάνια τα πραγματικά συγκρουόμενα συμφέροντα μέσα στα πλαίσια της Ευρώπης αλλά και εκτός, που επηρεάζουν τις διακρατικές συμφωνίες, πχ. τις πελατειακές σχέσεις, διαπλοκή, εσωτερικούς ανταγωνισμούς, τουριστικό ανταγωνισμό, εξοπλισμοί, ενεργειακή πολιτική, προοπτική πολιτικής ενοποίησης και πολλά άλλα θέματα που δεν φαίνεται να  έχουν αξιοποιηθεί κατά την δική τους διαπραγμάτευση.

Έχουμε λοιπόν κουραστεί από τα  ανώφελα ιδεολογήματα περί της οικονομίας όταν η αριστερά, στο όνομα της μείωσης της λιτότητας, επιβάλει φόρους για να εξυπηρετεί την επαναφορά του κρατισμού και από την άλλη πλευρά την δεξιά να περηφανεύεται για την μείωση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, προσλαμβάνοντας για το κράτος, βλέπε περίοδο του Κώστα Καραμανλή, αλλά και να ξεκινά τον αντί μνημονιακό αγώνα για να καταλήξει στον ποιο ένθερμο υποστηριχτή του μνημονίου, μετεκλογικά , βλέπε Αντώνη Σαμαρά.

Κανείς δεν ομιλεί για την ‘ταμπακέρα’ που είναι η άνάπτυξη και αυτό είναι εντυπωσιακό, ούτε η αριστερά εμφανίζει συγκεκριμένες απόψεις και πρόγραμμα,  ούτε η δεξιά  τόλμησε, αλλά ούτε και στις πρόσφατες απόλυτα εισπρακτικές Ευρωπαϊκές προτάσεις  υπάρχουν αναπτυξιακά κίνητρα, όλα δείχνουν σαν να ζητούν να αποκρύψουν κάποιο κοινό μυστικό, πολύ σοβαρότερο από τα 350 δις € του Ελληνικού χρέους.

Μήπως μπορεί κανείς να το αποκαλύψει;

ΝΚ

Χωματερή το παλιό αεροδρόμιο..

http://www.iefimerida.gr/news/210014/valavani-12-stremmata-sto-elliniko-tha-ginoyn-homateri

Αυτός είναι ο σωστός τρόπος ανακατανομής πλούτου…. ότι έχει αξία το χαμηλώνεις και μετά προσπαθείς να το πουλήσεις με υπεραξία. Βρήκαμε την λύση να μήν πουλήσουμε την Εθνική μας περιουσία.

Για την υλοποίηση του τοπικού σχεδίου διαχείρισης απορριμμάτων των τεσσάρων όμορων δήμων προορίζονται 12 στρέμματα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Οικονομικών.

Η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών, κ. Νάντια Βαλαβάνη, ενημερώθηκε από τον Αντιπεριφερειάρχη Νότιου Τομέα Αθηνών, κ. Χρήστο Καπάνταη, για το αίτημα των Δήμων Γλυφάδας, Αλίμου, Αργυρούπολης Ελληνικού, Παλαιού Φαλήρου, αναφορικά με την παραχώρηση χώρου περίπου δώδεκα στρεμμάτων εντός της έκτασης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού.

Ο παραπάνω χώρος είναι απολύτως απαραίτητος προκειμένου να υλοποιηθεί τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων των παραπάνω Δήμων.

Η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών δήλωσε:

«Πράγματι υπάρχει αναγκαιότητα να παραχωρηθεί χώρος περίπου δώδεκα στρεμμάτων εντός της έκτασης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό προκειμένου να υλοποιηθεί το τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων των τεσσάρων όμορων Δήμων.

Θα προχωρήσουμε άμεσα σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία και την εταιρία Ελληνικό ΑΕ για την δρομολόγηση και υλοποίηση της συγκεκριμένης παραχώρησης».

Πηγή: Βαλαβάνη: 12 στρέμματα στο Ελληνικό θα γίνουν χωματερή | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/210014/valavani-12-stremmata-sto-elliniko-tha-ginoyn-homateri#ixzz3c6YnZUZ4