Οι τελευταίες ομιλίες των Ελλήνων πολιτικών σχετικά με τις Ευρωεκλογές 2019 σε συνδυασμό με τις Τουρκικές προκλήσεις- εισβολές στο Αιγαίο και την Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ μου προξενούν μεγάλη απογοήτευση.
Βλέπω να ξαναγεννιέται μπροστά μου το αιώνιο πρόβλημα του Ελληνισμού, ο διχασμός.
Μόνο που αυτή την φορά η ζημιά μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμη.
Οι παγκόσμιες συνθήκες που επηρεάζουν ακόμα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω στην οποία βασίστηκε ολόκληρη η πολιτική της Ελλάδας, η σύγκρουση των συμφερόντων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, το BREXIT σε συνδυασμό με την δραματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας μετατρέπουν την χώρα σε αδύναμο κρίκο στο μέσο μίας διαμάχης που εύκολα μπορεί να την καταντήσει θύμα μέσα στα μεταβαλλόμενα συμφέροντα μεγαλύτερων συνασπισμών κρατών και των ευρυτέρων διεθνών επιπτώσεων του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-ΚΙΝΑΣ, του προσφυγικού που έγινε όπλο εκβιασμού του δυτικού κόσμου αλλά και της μετανάστευσης μεγάλου όγκου πληθυσμών λόγω επιδείνωσης κλιματικών και οικονομικών συνθηκών στην Αφρική και άλλων περιοχών της υδρογείου.
Στο εσωτερικό βλέπω τις πολιτικές διαμάχες πολύ σοβαρότερες από τις διαμάχες παλαιότερων πολιτικών όπως πχ του Τρικούπη με τον Δεληγιάννη, σοβαρότερες ακόμα και από τον εμφύλιο, η ακόμα και μετά την μεταπολίτευση, των συγκρούσεων Καραμανλή Α. Παπανδρέου η Γ Παπανδρέου και Κ Μητσοτάκη κλπ.
Η κρίση που έφερε την ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας της αφαίρεσε την πολυτέλεια να ενδώσει σε μία ακόμη ανταλλαγή λαϊκισμών από οπουδήποτε και αν προέρχονται.
Ο λαϊκισμός έχει την ιδιαιτερότητα να προσελκύει μάζες απλοϊκών ανθρώπων που αποτελούν και τα ευάλωτα θύματα και την πλειονότητα των λαϊκών πληθυσμών που ταυτόχρονα είναι και η βάση της δημοκρατίας.
Γι’ αυτό ακούμε τόσο συχνά εκφράσεις και συνθήματα όπως ‘ Δημοκρατία των πολλών’ Εξυπηρέτηση των πολλών, ‘ανάπτυξη επιτυγχάνεται με την ανταπόδοση από την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολλών. Κλπ
Γιατί ποιος θα μπορούσε να αντιταχθεί στο συμφέρον των πολλών;
Όμως το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο γιατί η διανομή πλούτου είναι το εύκολο μέρος της εξίσωσης. Το δυσκολότερο μέρος είναι πρώτα η παραγωγή, τα μέσα παραγωγής και μάλιστα μέσα σε μία αυξανόμενα ανταγωνιστική κοινωνία.
Δυστυχώς ο προβληματισμός στο σημείο αυτό μένει σε θεωρητικό επίπεδο, έτσι που δεν αντιμετωπίζονται οι συνέπειες από την καθυστέρηση στην ανάπτυξη, που με κάθε τρόπο υποβαθμίζονται η έντεχνα αποκρύπτονται .
O λαϊκισμός αποκρύπτει,
Πως φορτώνεται ο λογαριασμός στις επόμενες κυβερνήσεις ή ακόμα στις επόμενες γενιές,
Γιατί δεν γίνονται δημόσιες επενδύσεις προκειμένου να ικανοποιηθούν προεκλογικές σκοπιμότητες,
Γιατί οι επενδύσεις από το εξωτερικό αναστέλλονται ή καθυστερούν,
Γιατί δεν υλοποιούνται φορολογικές μειώσεις σε επιχειρήσεις εξαγωγικού εμπορίου,
Γιατί δεν εφαρμόζονται αξιολογήσεις προσωπικού στο δημόσιο τομέα,
Γιατί δεν επιτρέπουν την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων,
Τι σημαίνει και γιατί επιβλήθηκαν capital controls,
Ποια η ζημία που προκαλείται από την μετανάστευση των νέων
Ποια η συμμέτοχή στην ευθηνή της διοίκησης ενός κράτους της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων.
Γιατί οι Ελληνικές τράπεζες εξαγοράστηκαν
Πως δημιουργήθηκαν οι προβληματικές επιχειρήσεις τις προηγούμενες δεκαετίες
Τι πρόβλημα υπάρχει με την αριστεία όταν το μέλλον εξαρτάται από τις νεοφυείς επιχειρήσεις.
Γιατί πτωχεύει η ΔΕΗ.
Τι σημαίνει για την οικονομία η πολιτική αστάθεια.
Η ανεπαρκής οικονομική ανάπτυξη έχει διαφορετικές επιπτώσεις σε διαφορετικά κράτη ή κοινωνίες.
Δυστυχώς για την Ελλάδα η ανεπαρκής ανάπτυξη έχει πλέον φτάσει σε σημείο να αποκαλύπτεται ο πραγματικός κίνδυνος σταδιακού αφανισμού του Ελληνισμού που μέχρι πρόσφατα δεν γινόταν αντιληπτός.
Ο Σεφέρης είχε αναφερθεί σχετικά με τον αφανισμό του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία ότι ο θάνατος ή εξοστρακισμός ενός πληθυσμού δεν αφορά τον αφανισμό του συγκεκριμένου πληθυσμού αλλά και τον πληθυσμό και τις γενιές που θα ακολουθούσαν στα μελλοντικά έτη
Αυτή η φράση κάνει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να αναλογιστεί τις συνέπειες λόγω και άλλων τύπων αστοχιών από τις επιπτώσεις της έλλειψης οικονομικής ανάπτυξης.
Με αυτή τη βάση καταλαβαίνουμε γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος, πρόσφατα προέτρεψε τον λαό του να αυξάνει τις γεννήσεις. Προφανώς για να αντιμετωπίσει την αύξηση των γεννήσεων του Κουρδικού λαού. Το πρόβλημα των άλλων εθνοτήτων το έλυσαν με μία τρομακτική εθνοκάθαρση.
Ο Τούρκος Πρόεδρος ακολουθεί την πάγια στρατηγική της χώρας του που βασίζεται στην πληθυσμιακή υπρτοχή που ανεξάρτητα από την οικονομική ανάπτυξη ή το βιοτικό επίπεδο καταφέρνει να επιβιώνει διατηρώντας την πληθυσμιακή της αύξησης με οποιεσδήποτε συνέπειες.
Σε αντιδιαστολή, στην Ελλάδα η πτώση του βιοτικού επίπεδου είναι τέτοια που επηρεάζει άμεσα την υπογεννητικότητα, στοιχείο που υπονομεύει ουσιαστικά το μέλλον και την επιβίωση του Ελληνισμού.
Επιπλέον η ανεμική ανάπτυξη προξενεί πρόσθετη αφαίμαξη της Ελλάδας λόγω της μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων που και πάλι μας θυμίζει τα λόγια του Σεφέρη…
Από το 1980 και μετά η ελληνική γονιμότητα κατέρρευσε φτάνοντας στο 2011 όταν οι
γεννήσεις ήταν λιγότερες από τους θανάτους (αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων) ,για πρώτη φορά από το 1944.
Επομένως η σημερινής πτωχευμένη Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει αποδεκτό τον λαϊκισμό καμίας πολιτικής παράταξης που είτε για ιδεολογικούς λόγους η λόγους τακτισμού υιοθετεί στρατηγικές που αναπόφευκτα οδηγούν την χώρα σε αφανισμό.
Times for Change 