ΔΙΧΑΣΜΟΣ

ΔΙΧΑΣΜΟΣ

<<Αν μισούνται ανάμεσα τους ,δεν τους πρέπει η λευτεριά>> Διονύσιος Σολωμός

Πάντα ο διχασμός έβλαψε την Ελλάδα και πάντα οι οικονομικές δυσχέρειες έδωσαν την ευκαιρία ανάπτυξης του λαϊκισμού, όμως τα τελευταία χρόνια φλερτάρουμε με τον πραγματικό αφανισμό του Ελληνισμού.

Γι’ αυτό αντιδρά και ο απόδημος Ελληνισμός που σε διάφορες φάσεις της ιστορίας έχει υποστεί  τις συνέπειες  του καταστροφικού διχασμού.

Η διχόνοια υπήρξε η ‘κερκόπορτα’  που άνοιξε διάπλατα την ευκαιρία να προσβληθούν τα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας από τα μεταλλασσόμενα συμφέροντα  του διεθνούς παράγοντα.

Η δυσκολία είναι να αναγνωρίσει κανείς, σε κάθε εποχή,  τους υπεύθυνους η μάλλον το ποσοστό της ευθύνης που αναλογεί στον  κάθε συντελεστή της τραγωδίας που κάθε φορά ακολουθεί.

Το ίδιο σημαντικό είναι να αναγνωρίσει κανείς τα μεταλλασσόμενα συμφέροντα του διεθνούς παράγοντα, αυτή είναι και η ευθύνη των πολιτικών μας

Παρά τις επανειλημμένες  δραματικές εμπειρίες φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες δεν καταφέρνουμε να συνειδητοποιήσουμε την ζημιά που κάθε φορά συντελείται. Αυτό μας έχει στοιχίσει την συνεχή συρρίκνωση της πατρίδας και του ευρύτερου Ελληνισμού διεθνώς.

Σήμερα το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η μρταναστευση των νέων στο εξωτερικό που προσομοιάζει με την απώλεια νέων ζωντανών κυττάρων ενός οργανισμού.

Η Ελλάδα δυστυχώς πεθαίνει ενώ εμείς τραγουδάμε με φωνή στρουθοκαμήλου..  ‘Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει’

Ο θάνατος όμως συμβαίνει και από άλλους ποιο ύπουλους λόγους όπως ο διεθνισμός που μπορεί να  πάρει διαφορετικές ερμηνείες, πολλές φορές θετικές αλλά και άλλες τόσες  αρνητικές, όπως και η γλώσσα με την άλωση της νέας γενιάς με την διάδοση της Greeklish.

Ένα ακόμα ‘Δούρειο ίππο’ αποτελεί η πατριδοκαπηλία, τακτική που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε διαπλεκόμενοι της  εξουσίας.

Πατριδοκαπηλία; Ποια Πατριδοκαπηλία:

Μήπως ξεχάσατε πως προκλήθηκε η επέλαση του Αττίλα στην Κύπρο;

Μήπως ξεχάσατε τα λόγια του Τσώρτσιλ προς στους Κυπρίους; Πολεμήστε για Ένωση με την Ελλάδα.

Μήπως ξεχάσατε στο τέλος του εμφυλίου το παιδομάζωμα, και τους συμμάχους Σλαβομακεδώνες;

Δεν θα ξεχάσω τα τρέχοντα , ‘Η εμείς η αυτοί’,

Τους Γερμανοτσολιάδες που τελικά καταλήξαμε να εκχωρήσουμε την Μακεδονική γλώσσα και ιθαγένεια. Ποιος ξέρει που θα μας οδηγήσει αυτό. Στους Γκρεκομανους;

Αλλά και η αντιμετώπιση της Ευρώπης σε συνδυασμό με τα Ελληνοτουρκικά.

Τι μας κόστισαν τα περίφημα ’Αγγλικά Δάνεια’;

Ο φόνος του Καποδίστρια;

Δεν θα συνεχίσω γιατί θεωρώ αυτονόητο ότι η διχόνοια είναι κατάρα και η αμετροέπεια ασθένεια σοβαρής ανωριμότητας.

Προέχει σήμερα η οικονομία από την ενίσχυση της οποίας μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις αστοχίες ώστε ρεαλιστικά να αποτρέψουμε την επερχόμενη καταστροφή.

Η οικονομία που έχει σχέση με την παραγωγικότητα, που συνεπάγεται δυνατότητα μέτρησης της αποδοτικότητας,και αξιοποίηση του πλούτου, και του ανθρώπινου δυναμικού.

Οικονομία, που έχει σχέση με την ευρηματικότητα, την ευφυία, την γνώση, την προσαρμοστικότητα, την ικανότητα προγραμματισμού και πρόβλεψημότητας που είναι τα καινούρια χαρακτηριστικά της νέας πραγματικότητάς.

Η ένταση εργασίας είναι πάντα σημαντική αλλά στις σημερινές συνθήκες ανταγωνισμού ο ρόλος της είναι περιορισμένος.

Στην οικονομία απαραίτητος συντελεστής είναι και το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο είναι η κινητήριος δύναμη αντλείται τόσο από εσωτερικές όσο και από εξωτερικές πηγές χωρίς να  αναλίσκεται ή να διανέμεται πριν ολοκληρωθούν επενδύσεις για παραγωγικές διαδικασίες.

Κεφάλαιο αποτελεί και το ανθρώπινο δυναμικό, σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού μπορεί να συμπληρώσει  την ανάγκη εξεύρεσης κεφαλαίων.

Αυτοί οι παράγοντες μπορούν και πρέπει να συνυπολογιστούν και να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης χωρίς ιδεοληπτικές προκαταλήψεις.

Δυστυχώς όμως όλα αυτά που στις περισσότερες δυτικές χώρες αποτελούν αυτονόητες αρχές της οικονομικής ανάπτυξης στην χώρα μας γίνονται αντικείμενο νέου ιδεοληπτικού  διχασμού.

Η διανομή του παραγόμενου πλούτου, το πλεόνασμα, όταν υπάρχει διανέμεται με στόχο την ικανοποίηση ψηφοθηρικών αναγκών με τον ίδιο τρόπο  που χρησιμοποιούνται τα κεφάλαια που προέρχονται και από τον κρατικό δανεισμό.

Αυτά αποτελούν σήμερα τα σύγχρονα εγκλήματα του πολιτικού μας συστήματος.

Η έκφραση  ‘ή αυτοί ή εμείς’ επεκτείνεται πέρα από βραχυπρόθεσμη μάχη για την εξουσία, κρύβει μέσα της βαθείς κινδύνους  για καθεστωτικές συμπεριφορές που ξεπερνούν τα κλασσικά δημοκρατικά πολιτεύματα που συχνά οδηγούν σε εθνικές συμφορές γιατί στην μάχη για την εξολόθρευση  του αντιπάλου διακυβεύονται και εθνικά συμφέροντα.

Αυτό είναι και το σημαντικότερο στοιχείο τόσο για την βλάβη που προκαλείται στα  Εθνικά συμφέροντα αλλά και στην βόμβα που βάζουν στα θεμέλια των θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Τα ανησυχητικά σήματα που σήμερα εκπέμπονται όσον αφορά τα εθνικά συμφέροντα και τα θεμέλιά του δημοκρατικά πολιτεύματος γίνονται όλο και περισσότερα δυνατά με τις εξελίξεις στο θέμα της Βόρειας Μακεδονίας, την Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία και την αύξηση της επιθετικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι εμφανές ότι η Ελληνική Κυβέρνηση εναποθέτει τις ελπίδες της και πάλι στις συμμαχικές δυνάμεις αγνοώντας τα μαθήματα της πρόσφατης και παλαιότερης ιστορίας.

Οι διαπραγματεύσεις αυτές με αντιπάλους και συμμάχους υπόκεινται σε  δημοκρατικές διαδικασίες που απαιτούν μία εθνική εξωτερική πολιτική ευρύτερης συναίνεσης.

Οι κίνδυνοι εσφαλμένων χειρισμών είναι τεράστια. Ας θυμηθούμε την αλλαγή των συμφερόντων των συμμαχικών δυνάμεων το 1922 που κατέληξε στην μεγαλύτερη εθνική τραγωδία.

Αλλά και στην Κύπρο για την οποία ακόμα εγκυμονεί μία δεύτερη πιθανή τραγωδία που έχει αρχίσει να συντελείται με την αποπήρα της Τουρκίας να αμφισβητήσει την  υπόσταση της Κύπρου σαν ανεξάρτητο κράτους.

Είμαι βέβαιος ότι ο Ελληνικός λαός θα αντιμετώπιζε την αναδιανομή των πλεονασμάτων με διαφορετικό τρόπο αν κληθεί να διαλέξει μεταξύ υποτέλειας  και Εθνικής ανεξαρτησίας.