‘Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια’
Στα πλαίσια της προετοιμασίας των νέων εξαγγελιών στην έκθεση Θεσσαλονίκης ο Πρωθυπουργός αλλά και ο Αρχηγός της αντιπολίτευσης προετοιμάζονται για καινούριες εξαγγελίες.
Έχει όμως σημασία τι θα εξαγγείλουν αν τελικά δεν τα υλοποιήσουν;
Σύμφωνα με τον κ Τσίπρα το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Πράγματι, αυτό όμως ισχύει και για τον ίδιο και για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που θεωρούν δόκιμο να προσπερνούν τις κριτικές για ανεκπλήρωτες εξαγγελίες, ονοματίζοντάστες ‘Περσινά ξινά σταφύλια’. Πολύ άστοχο κύριε Αλεξιάδη.
Είναι κουραστικό να υπενθυμίζει κανείς συνέχεια στον κόσμο τον αριθμό των ψευδών υποσχέσεων, ανακοινώσεων, αναφορών, ειδήσεων, εξαγγελιών, παραποιήσεων, υπαναχωρήσεων, ιδιαίτερα όταν η αποκάλυψη των παραπάνω παράγουν προφάσεις και δικαιολογούνται σαν αποτέλεσμα πιέσεων των δανειστών, ή αποτέλεσμα παραπλάνησης , ή ‘αυταπάτης’.
Η ελεγχόμενη πληροφόρηση
Η υπενθύμιση για την σωρεία των ψευδών εξαγγελιών, θεωρείται από τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μία κακοπροαίρετη τακτική δυσφήμισης του ‘εξωραϊστικού’ έργου της κυβέρνησης, τακτική που κατά την κυβέρνηση ακολουθείται από την αντιπολίτευση με τα γνωστά μας ‘Βοθροκάναλα’ που εξυπηρετούν κατά αυτήν μόνο τα συμφέροντα των ‘καλαναρχών’.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, τι μας λέει ο υφυπουργός υγείας και περήφανος κουμουνιστής κ Πολάκης: Όσοι αναφέρονταν η έκαναν ρεπορτάζ για τον εκλιπόντα πρώην Πρωθυπουργό Κωσταντίνο Μητσοτάκη το έκαναν για να έχουν μελλοντικά χαριστικά οφέλη από τον υιό του Κυριάκο…
Όταν όμως κάποιος αποφασίσει να παρακολουθήσει τα δημόσια κανάλια, ταυτόχρονα με τα περισσότερα ιδιωτικά, νομίζει πως βρίσκεται σε δύο διαφορετικές χώρες.
Αυτά αποτελούν, αναμφισβήτητα δείγματα ελεγχόμενης πληροφόρησης από την εκάστοτε κυβέρνηση, πρακτική που αντιμετωπίζεται, κατά κοινή ομολογία, μόνο με την πολυφωνία. Αυτήν την πολυφωνία προσπαθεί να ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με κάθε μεθόδευση και μέσο.
Η πρακτικής υιοθέτησης του ψεύδους
Για να επανέλθω στο θέμα της πρακτικής υιοθέτησης του ψεύδους, από την οποιαδήποτε παράταξη, πιστεύω ότι ο ανεπηρέαστος αναγνώστης, θα συμφωνήσει μαζί μου ότι η εξάλειψη του ψεύδους αποτελεί θέμα αλλαγής κουλτούρας, ώστε ο ψευδόμενος πολιτικός, τελικά, να τιμωρείται ενώ ο ειλικρινής να επιβραβεύεται.
Ασφαλώς, θέλω να υπογραμμίσω, ότι το ψεύδος δεν είναι αποκλειστικό ‘προνόμιο’ της παρούσας κυβερνητικής παράταξης και αναγνωρίζω ότι η πρακτική των ψευδών, προεκλογικών και μη, εξαγγελιών, αποτελούσε και αποτελεί πρακτική των περισσοτέρων πολιτικών παρατάξεων, αλλά ο λαϊκισμός και το ψεύδος με στόχο την παραπλάνηση και υφαρπαγή των ψήφων των λαϊκών στρωμάτων έχει ξεπεράσει τα όρια, σε βαθμό που τελικά υιοθετείται από τους φανατικούς σαν αποδεκτή τακτική που ‘Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα’
Αυτή η τακτική κατάντησε εξιλέωση για κάθε είδους ιδεοληψία.
Για τον λόγο αυτό τα ψέματα δεν θα έπρεπε να εξισώνονται, για να αμβλύνεται η σημασία του εγκλήματος, αντίθετα θα πρέπει να αναλύονται για την σκοπιμότητά τους , να αποτελούν κριτήριο των πράξεων των εκάστοτε κυβερνόντων και να γίνεται μάθημα για τους ψηφοφόρους μίας υγειούς δημοκρατίας.
Το ψεύδος αλλοιώνει βασικές αρχές των πολιτικών παρατάξεων
Τα ψεύδη όμως αλλοιώνουν ακόμα και τις βασικές αρχές και ιδεολογίες των πολιτικών παρατάξεων, που εγκαταλείπονται μπροστά στην αίγλη και έλξη της εξουσίας.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, για ένα κουμουνιστή, ότι βασική αρχή για ανάπτυξη θα αποτελούσε η ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η Ευρωπαϊκή ‘νομενκλατούρα’ που αντιπροσωπευόταν κατά τον κ Τσίπρα από την κα Μέρκελ θα μετατρεπόταν για τον ίδιο σε προσφιλή και επιθυμητό εταίρο;
Μήπως εδώ υποκρύπτονται κάποιου είδους συμβιβασμοί που έχουν σχέση με τη αλλαγή των πραγματικών προθέσεων και συμφερόντων των δυο μερών;
Γιατί, ποιος μπορεί να ξεχνά την κα Μέρκελ να λέει ότι η Γερμανία είναι έτοιμη να δεχτεί τους νέους επιστήμονες από την Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μεγάλης ανεργίας νέων στην Ελλάδα.
Και τι γίνεται σήμερα μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Έχουν μεταναστεύσει 500.000 νέοι Έλληνες προς το εξωτερικό, και η κυβέρνηση περηφανεύεται για την μείωση της ανεργίας, ενώ ο Υφυπουργός παιδείας κ Ζουράρης αλλά και ο ίδιος ο Υπουργός παιδείας προτρέπουν τους νέους να αποδημήσουν αν δεν βρίσκουν εργασία.
Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνουμε λίγο περισσότερο υποψιασμένοι για τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων πίσω από τις γενικόλογες εξαγγελίες, κυρίως για ταξική δικαιοσύνη, ανακατανομή πλούτου, ισότητα, Εθνική ανεξαρτησία, μελλοντική ανάπτυξη που συνεχώς αναβάλλεται, διότι τα θέματα αυτά, συχνά εμπεριέχουν τελείως αντιφατικά στοιχεία.
Τι είδους ανάπτυξη έχει επιτευχθεί όταν έχει εξολοθρευθεί η τάξη των συνταξιούχων που αναπτύσσουν τάσεις αυτοκτονία, όταν η μέση τάξη ασχολείται μόνο με τις σκέψεις πως θα πληρώσει τους φόρους, όταν η ίδια η κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι ο καιρός των μικρό επιχειρηματιών, δηλαδή η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας έχει τελειώσει, όταν αντιδρά στην δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα μπορούσε να προσελκύσει συνάλλαγμα από φοιτητές του τρίτου κόσμου, όταν αρνείται την δημιουργία ξενόγλωσσων τμημάτων ακόμα και στα δημόσια πανεπιστήμια, την στιγμή που η Αγγλική γλώσσα έχει καταστεί, παγκόσμια, η γλώσσα της τεχνολογίας της οικονομίας, των εξαγωγών και του τουρισμού .
Η γλώσσα του μεταλλαγμένου καπιταλιστή
Ποια είναι, επιτέλους, η γλώσσα του κ Τσίπρα, του μεταλλαγμένου καπιταλιστή ή του ‘κρυφό κουμουνιστή’;
Μία πρώτη ένδειξη για προσαρμογή της κυβέρνησης στον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας είναι η επένδυση της Παπαστράτος ΑΒΕΕ με τα 300 εκ €. Ελπίζω πραγματικά να βοηθηθούν οι Νεοφυείς και εξαγωγικές επιχειρήσεις με άμεση αλλαγή του γραφειοκρατικού περιβάλλοντος και της υπερφορολόγησης.
Η επιχειρηματικότητα και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν συμβαδίζουν με τον κρατισμό. Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα δεν είναι προϊόν της ελεύθερης οικονομίας, αντίθετα βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε συνθήκες κρατισμού.
Ο δρόμος προς την ανάπτυξη
Το τελικό ερώτημα που αιωρείται και παραμένει είναι, αν ο δρόμος προς την ανάπτυξη εμπεριέχει συμβιβασμούς μεταξύ φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που μεταλλάσσεται, ποια θα μπορούσε να αποβεί μία πιο αποτελεσματική λύση, η ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση που ακολουθεί στην πράξη μία ακραία φιλελεύθερη πολιτική που επιβάλει την εξολόθρευση των μη παραγωγικών στρωμάτων όπως, οι συνταξιούχοι και αρκετοί παρασιτικοί κλάδοι της οικονομίας, ή μία ακραιφνώς φιλελεύθερη κυβέρνησης, που κάτω από την πίεση των ισχυρότατων συνδικαλιστικών κινημάτων, θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί σε πολλούς τομείς;
Μήπως λοιπόν ο κ Τσίπρας, με την διγλωσσία του και το ‘ρουσφέτι’ αποτελεί τον καλλίτερο σύμμαχο του ΔΝΤ και του Ευρωπαϊκού κατεστημένου;