Road trip to Kosta

Το πρώτο εκπαιδευτικό ταξίδι του Αντώνη μετά την απόκτηση του διπλώματος οδήγησης. Ο Μπαμπάς παρακολουθεί τον υιό

Christine Roubanis celebrating in Monastiraki Plaka Greece

Christine celebrating carnival with her Ant and Father  in Plaka Monatiraki

http://www.dailymotion.com/video/xouvq9_christina-roubanis-with-her-father-at-abysinia-cafe-restaurant-in-plaka-feb-2012_people

Greece and Europe are holding their breath over the risk for the country to default.

This has been written for my English speaking friends

Greece and Europe are holding their breath over the risk for the country to default.

Greece has been negotiating  with EU and IMF for a  European loan (250 billion €) to help the country get out of a very difficult financial cricis.

The negotiations for the necessary austerity measures that have to be introduced  were negotiated with the “Troika” which represents  IMF the EU and the Central European Bank.

As negotiations were progressing and the first two phases of the plan were barely implemented it became evident that pure austerity measures were not adequate to help Greece come out of such difficult situation.

It became obvious  that there was a need to introduce some additional measures to set a  development cycle moving, these measures have not yet  been introduced.

The pressure exercised to Greek public while, at the same time, the plan failed to produce some early results, created serious doubts if the method applied was based on the right mix.

This had the effects of a violent reaction from the Greek public with serious anti European  spirit on one hand while on the other hand  skepticism was created within some North Europeans if the Greek debt  was sustainable and worth the effort to bail out.

The situation deteriorated lately because of continuous postponements of the “Euro group” meetings and statements of the German Minister of Finance Mr Soibler and others expressing additional requirements in spite the positive approval of the plan agreed with Troika, by the Greek Parliament by a majority of two thirds.

Especially, Greece was  unhappy with requests that  Germany, Finland and Holland were bringing forward, that superseded constitutional and basic democratic principles, such as  the timing of elections, individual written commitments of leaders of the parties  supporting the current government and recently, almost last minute,  added commitments from leaders of the opposition parties that are still maintaining  a pro European profile.

Other behaviors, that appear suspicious to the Greek public include the rejection, on part of Germany,  of cost reductions that include defense and pharmacies. It became too obvious that there is a conflict of interest, considering  that the main suppliers of such products were German companies.

Let us not forget, at the same time, that some of the bigger infrastructure projects funded by EU ended up in the purchase of German equipment, traffic control, Tax system TAXIS. Athens METRO, submarines and many more. Purchases that were made not always under the most clean conditions.

Suspicion is increased even further from statements much earlier but not forgotten such as: “Go bankrupt if you want our help!! “   “Sell some of your islands!!!”  Both statements made by Mrs Merkel.

Hence, two schools of thought were generated here in Greece that are shared in Europe as well.

One school of thought supported from some Northern European countries and others, they are betting their money expecting bankruptcy in Greece and some other that believe that Greece(which is currently the weaker member within the bigger players of the international Community) is a much smaller problem than the total European problem and its situation needs to be resolved as a proof of the fundamental idea that inspired the creation of  «European Union».

Greece is only a small country consisting of 2% of the European Market but it is also a striking example and a victim of conflicting interests.

How is it possible to sustain a defense budget almost 70% of the Turkish defense budget and contribute to NATO while at the same time is in conflict with Turkey, one other, NATO member, especially if most of this budget is spent for purchases from Germany, France and USA?

If Greece is left to go bankrupt it will, probably, be left in the hands of other spheres of interest, may be China or Russia or some Arab nations… It will most probably leave NATO if USA will not be involved.

Having said all that, I don’t imply that Greek politicians have not used their power unwisely, and that they have not created damages to the Greek economy for more than 30 years, but please remember that this generation of politicians derive from the, so called… ¨»heroic» resistance against a dictatorship and supported the highest democratic principles Yet, they were spoilt and corrupted within the European Union  system.

I am among those who believe that European Union is a real experiment and an attempt to create a valid model that needs to prove its unique value before it can be used at a higher level within G20, NATO and UN because we will need, internationally, to develop an acceptable model to resolve conflicts at an International level.

Unfortunately, Greece being the weakest member within EU is the first country that is put to the test. Others will follow…

Nick Kouzos

16/2/2012

Το Ελληνικό πρόβλημα. Μέρος 2ο.

Με τις απαντήσεις των φίλων που είχαν την ευγενική καλοσύνη και ενδιαφέρον να συμμετάσχουν,  φαίνεται ότι δημιουργείται ένας κοινός παρανομαστής που προσδιορίζει τα συγκεκριμένα σφάλματα και αδυναμίες  της Ελλάδας, γιατί αυτά είναι προφανή.

Πιστεύω όμως πως δεν καλύφθηκαν, στο μέγεθος που υφίστανται,  οι απόψεις του λαού που υφίσταται μεγάλο μέρος των  συνεπειών και δεν είναι σε θέση ούτε και ενδιαφέρεται να αναλύσει τα σφάλματα και τους πραγματικούς ενόχους που τα δημιούργησαν.

Επί σεις δεν καλύφθηκε το ποσοστό της ευθύνης, αν υπάρχει, της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης  η συγκεκριμένων κρατών που καθορίζουν σήμερα την πολιτική της.

Δυστυχώς  παρατηρώ μία έλλειψη συγκροτημένης και υψηλού επιπέδου διαλεκτικής, στην τοποθέτηση  των απόψεων εκείνων που θα ήθελαν να υποστηρίξουν το δίκαιο των βαριά αδικούμενων από τις επιπτώσεις  των μέτρων λιτότητας που αναγκαστικά εφαρμόζονται, δυστυχώς ισοπεδωτικά

Η διαπίστωση ότι η κατάστασταση προξενήθηκε από συγκεκριμένους  λόγους, διαφθοράς, ανικανότητας, πελατειακής νοοτροπίας, κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος  κλπ δεν ενδιαφέρει τον εργαζόμενο, νέο η  μεσήλικα υπερχρεωμένο οικογενειάρχη η συνταξιούχο.

Το πρόβλημα γι’ αυτόν είναι ότι δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή  αυτή η κατάσταση σε μία συγκροτημένη  κοινωνία.

Ακόμα και μέσα από τα αστικά  κοινοβουλευτικά κόμματα δε φαίνεται να υπάρχει κάποιο που να μπορεί να εκφράσει  την απόγνωση των θυμάτων αυτών.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τα περισσότερα άτομα που βρίσκονται στην θέση αυτή ασπάζονται τελείως ανατρεπτικές πολιτικές και οικονομικές θεωρίες που δεν μπορεί να υιοθετήσουν συστήματα και τακτικές που είναι αποδεκτά στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτά τα άτομα χάνουν την ελπίδα για το σύστημα, την πατρίδα, την Ευρωπαϊκή Ένωσή κλπ.

Εδώ αρχίζει και διαφαίνεται και κάποια ευθύνη του ευρύτερου οικονομικοπολιτικού περιβάλλοντος που πρέπει με ψυχραιμία να αναλυθεί.

Ανήκει , πράγματι αποκλειστικά, η ευθύνη στην Εθνική μας οντότητα, η πρέπει να προσδιορίσουμε και άλλους εξωτερικούς  παράγοντες και με βάση μία πραγματική διάγνωση να προ χωρίσουμε στην προσπάθεια διόρθωσης της κατάστασης  και υιοθέτησης της ενδεδειγμένης διαπραγματευτικής πολιτική με τους εταίρους μας στην Ευρωπαική Ένωση;

Το δυστύχημα είναι ότι τα πολιτικά κόμματα και οι βουλευτές μας δεν καταφέρνουν να αν υψωθούν στο αναγκαίο  επίπεδο κατανόησης αυτής της ανάγκης και πραγματικότητας  με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παρουσιάσουν μία συγκροτημένη διαπραγματευτική θέση και ν’ αφήνουν το  Έθνος στο έλεος των συγκρουόμενων συμφερόντων και ηγεμονικών προθέσεων ορισμένων εθνών.

Δυστυχώς αυτά ζούμε το διάστημα αυτό.

Níck Kouzos

15-2-2012

 

 

Η δύναμη της ατομικότητας, μπορεí να συμβάλει.

Η δύναμη της ατομικότητας, μπορει να συμβάλει.

Και  ποιος δεν θλίβεται για την σημερινή κατάντια στην χώρα μας!

Ποιος δεν θα συμφωνούσε για την αθλιότητα που φέρνουν:

• Η ανεργία,
• Οι εξολοθρευτικά μικροί μισθοί και συντάξεις.
• Οι αδικίες του φορολογικού συστήματος,
• Η φοβερή ανικανότητα των διοικούντων,
• Η φοβερή γραφειοκρατεία του δημοσίου
• Η τοκογλυφική λειτουργία του τραπεζικού συστήματος
• Η έλλειψη επενδυτικής πολιτικής

Και πολλά άλλα .

Όμως ταυτόχρονα δεν μπορούμε να παραβλέπουμε ότι η συμπεριφορά μας σαν άτομα και η νοοτροπία μας σαν λαός έχει ορισμένα  σοβαρά προβλήματα,  πχ

• Για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε κατηγορούμε άλλους και συνήθως τους ξένους,
• Ενεργούμε ατομιστικά, και διχαστικά,
• ’Η μαστε απείθαρχοι και αντιδρούμε στην αλλαγή, στον έλεγχο, στην οργάνωση.
• Πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουμε μερικά από τα ελαττώματά μας.
• Ας  πραγματοποιήσουμε σε ατομικό επίπεδο μερικές αλλαγές,
• Ας αντικαταστήσουμε ορισμένα  “συνθήματα”  με μερικά καινούργια που μπορούν να έχουν άμεση θετική επίδραση, ας  χρησιμοποιήσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της φυλής μας θετικά, ακόμα και τα κατάλοιπα από την  Τουρκοκρατία  όπως το  °Γιουρούσι° μπορεί να αποβούν θετικά.
• Χρειαζόμαστε σήμερα ποιο πολύ:  το φιλότιμο, την οικογενειακή στήριξη, τον ενθουσιασμό, την αυτοθυσία, την εργατικότητα, την εφευρητικότητα.

Ας ξεκινήσουμε από μερικές απλές, κινήσεις που ελέγχονται  σε ατομικό επίπεδο.

• Ας περιορίσουμε τις αγορές σ’ Ελληνικά μόνο προ ιόντα.  Κουράστηκα να βλέπω στα Supermarket ουρές στα Ευρωπαϊκά ξένα τυριά.
• Ας ξεχάσουμε για λίγο χρόνο τα ταξίδια στο εξωτερικό.
• Ας απαιτήσουμε από τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, τον δικηγόρο τον λογιστή απόδειξη.
• Ας μειώσουμε την κατανάλωση πετρελαίου με εναλλακτικές πηγές ενέργειας .
• Ας αξιοποιήσουμε το Facebook  για να προάγουμε απόψεις που εκτός από την διάδωση των διαδηλώσηεων και την στήριξη συνθυμάτων όπως °Δεν πληρώνω°  θα διαδίδουν συνθύματα  όπως :  °Αγόραζε Ελληνικά°, °υποστήριξε τα Συνεταιριστικά  Supermarket°.
• Ας μοιραστούμε στο Facebook  μερικές καλές ιδέες.

Ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ήξερε και πρόβλεψε πολλά πριν 60 έτη!

Το κείμενο που ακολουθεί εστάλει πρόσφατα από φίλο μου και το θεώρησα αξιόπιστο και ιδιέταιρα εντυποσιακό, για τον λόγο αυτό το παραθέτω.

Ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ήξερε και πρόβλεψε πολλά πριν 60 έτη!

Ο ποιητής, οικονομολόγος, και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης  Ισίδωρος Πόσδαγλης γνώριζε πολλά και με αυτά πρόβλεψε τα σχετικά για το μέλλον της Ελλάδας από το 1952 !
Ο Ισίδωρος Πόσδαγλης υπήρξε, εκτός από ήρωας, κι ένας διακεκριμένος επιστήμονας. Μόλις 15 ετών, το 1922, εντάχθηκε στον «Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης» κι άρχισε να διαμορφώνει την πατριωτική οικονομική θεωρία του. Σε ηλικία 18 ετών πήγε στη Σοβιετική Ένωση και σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (το γνωστό σήμερα ως Λομονόσοφ) και στη συνέχεια οι εκεί Ρώσοι επιστήμονες τον θεώρησαν ως εξαιρετική διάνοια και εργάστηκε μαζί με μερικά από τα κορυφαία μυαλά της εποχής του σε προχωρημένα και άκρως απόρρητα οικονομικά σχέδια και προγράμματα της Σοβιετικής Ένωσης.

Με το ξέσπασμα του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, ο Πόσδαγλης επιστρέφει στην Ελλάδα για να αγωνιστεί από εδώ ενάντια στον Άξονα, και μετά την εισβολή και κατοχή από τους Γερμανούς, εντάσσεται στην Εθνική Αντίσταση, και μεταφέρει μερικές σημαντικές (και σχετικά απόρρητες) πληροφορίες στους συντρόφους του στο ΕΑΜ. Αυτές οι πληροφορίες, όπως θα δούμε στη συνέχεια, δυσκόλευαν τα μελλοντικά σχέδια που είχαν οι «φίλοι» και «σύμμαχοι» Άγγλοι για τον ελληνικό χώρο. Γι’ αυτό, μετά το τέλος του πολέμου τον συλλαμβάνουν και τον παραδίδουν στη Χωροφυλακή!  Ωστόσο, ο Πόσδαγλης δεν πτοείται. Μέσα στη φυλακή, κατορθώνει και ολοκληρώνει ένα έργο το οποίο αυτός επεξεργάζεται από τα 15 χρόνια του, ένα οικονομικό σχέδιο για την Ελλάδα που έχει τον τίτλο «Πατριωτική Οικονομική Πολιτική», και το οποίο αργότερα εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Μπιστιρλή. Στο βιβλίο αυτό εκθέτει θεωρίες οι οποίες είναι αποκαλυπτικές και επικριτικές για τον ρόλο που παίζουν οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί και οι συνεργαζόμενες με αυτούς κυβερνήσεις!
Στη σελίδα 17 του βιβλίου του στο κεφάλαιο με τίτλο «Εθνικό Χρέος και Εθνικό Έλλειμμα» διαβάζουμε τα εξής:

«Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας. Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού. Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος που στέρεψε από απόδοση στο γόνιμο χωράφι του αγρότη για να πάρουν κι από εκεί κέρδη.»

Αλλά αυτό που γράφει στη σελίδα 24 του έργου του είναι πια προφητικό:

«Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ότι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά.

Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία θα γίνουν στόχος του διεθνούς κεφαλαίου μόλις φτιάσουνε το Νόμισμα. Το άθροισμα των δικών τους χρεών – που με τέχνη και κόπο θα τους έχουν φορτώσει – θα ισορροπεί, θα αντιπροσωπεύει το Χρέος μιας ψευτο-ένωσης, ώστε να ισοφαρίζει τα κέρδη των Γερμανο-Γάλλων και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.»

Εδώ τίθενται τα ερωτήματα για το πώς μπορούσε ο Πόσδαγλης να γνωρίζει ότι η Ευρώπη σκόπευε να εκδώσει δικό της νόμισμα, ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, και Ιταλία, επρόκειτο να είναι οι κύριοι στόχοι όταν και εφ όσον θα δεχτούν το ευρωπαϊκό νόμισμα, και πώς εγνώριζε ότι ο κύριος κρυφός στόχος της κρίσης αυτής είναι τα πετρέλαια στην Ελλάδα και γύρω από αυτήν. Η απάντηση στο τελευταίο από τα ερωτήματα δίνεται στο τέλος του συγκεκριμένου κεφαλαίου:

«Αμερικανοί και Γερμανοί δεν μπορούν να ζήσουν πιο πέρα απ΄ το τέλος του αιώνα γιατί θα ‘ναι τόση η ανάγκη τους για κεφάλαια, όπως βλέπουμε ακριβώς στον πίνακα πιο πάνω, που θα πρέπει να βγάλουν τα πετρέλαια για τα οποία οι ίδιοι οι Γερμανοί ήρθαν να κάνουν Κατοχή στην Πατρίδα μας. Θα δείτε να ξαναβρίσκονται Σύμμαχοι, να συγκεντρώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και να ασχολούνται με το χάρτη που ξέρουν όλοι τους και τον έχουν κλεισμένο στα συρτάρια τους. Και οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους.» Από άλλη πηγή έχουμε τον χάρτη στον οποίο αναφέρεται ο Πόσδαγλης.

Οι Γερμανοί λοιπόν, είχαν αποτυπώσει πλήρως τους χώρους όπου υπάρχουν πετρέλαια (στον χάρτη, είναι οι περιοχές που σημειώνονται με τελίτσες), ακόμη και τον δρόμο του αγωγού από τον οποίο θα διοχετεύεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην Ευρώπη! Και όπως βλέπουμε αυτός ο αγωγός περνάει από τον Έβρο και από την Θράκη!
Έτσι, βρίσκουν εξήγηση πολλά από τα σημερινά ανεξήγητα…
Ιδού λοιπόν το μυστικό που γνώριζε ο Πόσδαγλης και εξαιτίας αυτού συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε. Επίσης, γι’ αυτό εξαφανιζόταν το σχετικό βιβλίο του Πόσδαγλη κάθε φορά που εκδίδονταν και κυκλοφορούσε παρασκηνιακά σε μερικούς κλειστούς κύκλους ανθρώπων.
Χάρις στο διαδίκτυο, όλα αυτά τώρα αποκαλύπτονται στην πιο κρίσιμη φάση για την Ελλάδα και γενικά για την παγκόσμια κατάσταση. Το ότι η Ελλάδα σύρεται προς την εξαθλίωση είτε και την χρεοκοπία για να εκμεταλλευτούν ξένοι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της λέγεται εδώ και εκεί κατά διαστήματα, αλλά μέχρι τώρα δεν αναφέρθηκαν συγκεκριμένα ντοκουμέντα τα οποία να στηρίζουν την υπόθεση αυτή. Το παρόν κείμενο επιφέρει ένα ρήγμα στο πέπλο της σιωπής και της συγκάλυψης των κρυφών κινήτρων τα οποία έχουν οι αποφασιστικοί παράγοντες αξιωματούχοι ξένοι (και Έλληνες;!) στην τρέχουσα οικονομική και πολιτική κρίση.

Σημείωση Νίκου Κούζου:

Το συγκεκριμένο έγγραφο παρουσιάζεται διότι αποτελεί μία αξιοσημείωτη σύμπτωση, δεν απηχει όμως προσωπικές απόψεις, ούτε διασταυρώθηκε η γνησιότητά του.

ΝΚ

Το Ελληνικό πρόβλημα.

Το Ελληνικό πρόβλημα.

Σήμερα, η Ελληνική κοινωνία είναι σε αναβρασμό και σε πλήρη σύγχυση.

Υπάρχει αγανάκτηση και αποπροσανατολισμός σε κάθε επίπεδο της Ελληνικής κοινωνίας.

Έχει χαθεί κάθε ελπίδα, υπάρχει απόγνωση για τα οικονομικά προβλήματα που η μέση  ελληνική οικογένεια αντιμετωπίζει.   Αλλά, και από την άποψη προσανατολισμού και κατεύθυνσης, υπάρχει έλλειψη ιδεολογίας, πίστης  και στόχων.  Η κατάσταση έχει , γίνει πια επικίνδυνη.  Πλησιάζουμε σε σημείο κοινωνικής σύγκρουσης.

Βρισκόμαστε σε μία σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση, αλλά χωρίς να γνωρίζουμε τον εχθρό.

Το κίνημα των «αγανακτισμένων» (όχι μόνο Ελληνικό φαινόμενο ) εκφράζει την γενική δυσαρέσκεια για τα επιβαλλόμενα οικονομικά μέτρα λιτότητας,  χωρίς όμως να διαφαίνεται η προώθηση κάποιας εναλλακτικής λύσης,  η κάποιου  εναλλακτικού πολιτικού σχήματος,  που θα βοηθούσε την διέξοδο.

Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα  εξακολουθούν  να εμφανίζονται αναχρονιστικά  και ανάξια των περιστάσεων.

Ακόμα, η πίστη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει το περιβάλλον για ανάπτυξη, εξανεμίζεται.

Η λειτουργία της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εξευτελίζεται, σε βαθμό τέτοιο, που έπαψε να αποτελεί το ιδανικό που ενέπνευσε την χώρα, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.

Η εικόνα της Ελλάδας για τον καθαρά σκεπτόμενο πολίτη, ή και για τους πολίτες του εξωτερικού , είναι απελπιστική. Αυτό που βλέπει είναι απογοητευτικό!

Ο σοσιαλισμός και τα αριστερά κόμματα δεν καταφέρνουν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη, ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση, για μια εναλλακτική διακυβέρνηση.

Για μερικά από αυτά τα κόμματα, στον κοινό νου φαίνεται αδιανόητο πως είναι δυνατόν ότι  αυτά ελπίζουν, να  γίνουν πιστευτές οι απόψεις τους, όταν ανοιχτά πρεσβεύουν σαν μόνη λύση,  την πανευρωπαϊκή και παγκόσμια  εργατική επανάσταση που θα επιφέρει ανακατανομή του πλούτου;   Ακόμα κι’ αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό, θα περνάγαμε από μια τόσο καταστροφική παγκόσμια αλλαγή, που θα έπαιρνε πολλές γενιές για να πραγματοποιηθεί και περισσότερες, προκειμένου να σταθεροποιηθεί.

Σήμερα, ο κρατισμός και η αυξανόμενη γραφειοκρατία του δημοσίου επιτείνουν την δυστοκία στην διεκπεραίωση οποιασδήποτε διαδικασίας γραφειοκρατικής, σε σημείο απόγνωσης για τον «έρημο» τον πολίτη. (Φαντάζομαι θα ‘χετε προσπαθήσει να διεκπεραιώσετε κάποια υπόθεση, σε εφορία, πολεοδομία, ΙΚΑ η άλλο ταμείο………..)

‘Έπειτα, οι  Έλληνες επιχειρηματίες απογοητεύουν με την φοροδιαφυγή τους  και τις  «off shore»  εταιρίες τους.

Τα συνδικάτα και οι συντεχνιακές αντιλήψεις,  περί  αδιαπραγμάτευτων κεκτημένων, επισπεύδουν και επιτείνουν την κοινωνική αντιπαράθεση.

Πώς λοιπόν, να συμβιβάσει κανείς την ψυχολογία του απολυμένου ιδιωτικού υπαλλήλου, με ορισμένους  προστατευόμενους «καρεκλοκένταυρους» των δημοσίων οργανισμών, που «ζεσταίνουν» καρέκλες, βάζοντας πολλαπλές σφραγίδες, διενεργώντας, δήθεν, λεπτομερείς ελέγχους;

Η διαφθορά, η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.

Οι Ελληνικές τράπεζες, παρά τις τοκογλυφικές πρακτικές,  λειτουργούν σε καθεστώς πτώχευσης, και ίσως μερικές, χωρίς να το έχουν καν συνειδητοποιήσει.

Ο «ξύλινος λόγος» και η υποκριτική διαλεκτική των πολιτικών, παραμένουν χωρίς δείγματα κάποιας αλλαγής.    Ο λαϊκισμός  και η πελατειακή προσέγγιση εξακολουθούν να αποτελούν τακτική επιβίωσης των σημερινών κομματαρχών, κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων.

Η τεχνοκρατική αντίληψη της  «Τρόικας» και των εταίρων δανειστών  μας , που εμμένει σε φοροεισπρακτική πολιτική, χωρίς να αναφέρεται σε κάποιο επαρκές αναπτυξιακό σχέδιο, δεν μπορεί, παρά να δημιουργεί εύλογες απορίες για κρυφές σκοπιμότητες.   Δεν είναι δυνατόν  να ξεχαστεί, η πρώτη προσέγγιση της Αγγέλας Μέρκελ:  «Πτωχεύσατε, για να σας Βοηθήσουμε».  Μήπως τώρα άλλαξε γνώμη, και γιατί;

Ποία  ελπίδα και  εμπιστοσύνη  μπορεί να τρέφει ο Έλληνας, για να προσβλέπει σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει ακόμα λύση για σοβαρά και βασικά προβλήματα; Αφού δεν έχει υιοθετήσει  ακόμα ξεκάθαρα αρχές που να έχουν σχέση με τον ανταγωνισμό, τα Εθνικά σύνορα, την κοινή άμυνα, τα όρια της εθνικής ανεξαρτησίας, την προστασία του  Εθνικού πλούτου, από πολιτικές που προεξοφλούν  την εύκολη εκμετάλλευση του πιο αδύνατου από τους οικονομικά ισχυρότερους;

Ποίο αναπτυξιακό μοντέλο θα μπορούσε να γίνει πιστευτό, ιδιαίτερα μέσα στην κρίση,  αν δεν τοποθετηθεί  με βάση τους παράγοντες που λαμβάνουν υπόψη το εθνικό , κοινοτικό και παγκόσμιο περιβάλλον;

Ιδιαίτερα δεν θα γίνεται πιστευτό,  αν δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, η λαθρομετανάστευση,  το περιβάλλον της  παγκοσμιοποίησης και της επίπτωσης της ανάπτυξης γιγαντιαίων οικονομιών όπως της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας και γιατί όχι και της Τουρκίας.  Ακόμα, και όταν λαμβάνονται υπόψη κάποιοι, όπως το θέμα της λαθρομετανάστευσης, δεν βρίσκουν λύσεις που να επιβαρύνουν την Ευρώπη σαν ολότητα, αλλά υποχρεώνουν τις χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της Ευρώπης να υποστούν μόνοι τις συνέπειες, πρακτικές και οικονομικές.   Αυτοί όμως, οι παράγοντες, κάνουν ολόκληρη την Ευρώπη ευάλωτη και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Ποια όμως ελπίδα μπορούμε να έχουμε, για μία δημοκρατική διέξοδο αν δεν διατυπωθούν πειστικά τα προβλήματα,  οι παράμετροι και οι δυνατότητες ενός σχεδίου που θα εφαρμοστεί  μέσα  σε ένα τέτοιο περιβάλλον;

Αντί αυτού, βλέπουμε και ακούμε συνεχώς υποκριτικές αντιπαραθέσεις για το ποιος φταίει πιο πολύ που φθάσαμε ως εδώ.

Αρκετά!   Όλοι γνωρίζουμε γιατί.

Η δύσμοιρη  πατρίδα πέρασε από  μία Μικρασιατική καταστροφή, σε ένα παγκόσμιο πόλεμο που την κατέστρεψε ολοκληρωτικά και μετά οδηγήθηκε σε ένα εμφύλιο που καθυστέρησε την μεταπολεμική  ανασυγκρότηση, αυτή που συντελέστηκε ακόμα και στους ηττημένους  του άξονα, Γερμανούς Ιταλούς και Ιάπωνες.

Ακόμα, σε νεότερη περίοδο, αναλώθηκε σε μία αντιδικία, με την Σύμμαχο Μεγάλη Βρετανία  για την ανεξαρτησία της Κύπρου, αλλά ταυτόχρονα είχε να αντιμετωπίσει μία επεκτατική- καταχτητική δύναμη, την Τουρκία.

Η χώρα υπέστη μία δικτατορία και μια πολεμική σύρραξη που οδήγησε στην  απόλυα της μισής  Κύπρου, και τέλος έζησε την μεταπολίτευση που απελευθέρωσε όλα τα αστικά ελαττώματά μιας καταπιεσμένης από την δικτατορία αστικής και εργατικής τάξης  που ήταν εύκολο να διαφθαρεί στα πλαίσια μιας περισσότερο βιομηχανοποιημένης Ευρώπης.

Εύλογη λοιπόν η απόγνωση.

¨Όμως, ποια θα μπορούσε να είναι η λύση για την έξοδο από την κρίση του υπερ-δανεισμού;

Δύσκολο ερώτημα, για ένα οραματιστή που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός ή οικονομολόγος.

Δεν συμφωνώ με την απομονωτική πολιτική της εξόδου από την Ευρωπαϊκή ένωση και την επιστροφή στην δραχμή. Θα ήταν αυτοκτονία. Η μάχη πρέπει να δοθεί μέσα στα πλαίσια αυτής της  Ένωσης για να ολοκληρωθεί η ιδέα, που εξακολουθώ να πιστεύω,  ότι μπορεί να αποτελέσει πιλοτικό πρόγραμμα παγκόσμιας εμβέλειας ακόμα και για οργανισμούς όπως οι  G20 και ο ΟΗΕ.

Σε Εθνικό επίπεδο ,είναι ανάγκη να αξιοποιήσουμε τα μέσα και τις υποδομές που έχουμε. Δηλαδή, την Ναυτιλία, τον Τουρισμό, την ηλιακή/αιολική ενέργεια, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, τις επιλεγμένες υπηρεσίες μέσω του διαδικτύου, και την όποια επισκευαστική-κατασκευαστική βιομηχανία ή και αγροτική παραγωγή που θα εμφανίζει σχετική εξωστρέφεια.

Τέλος, μεταξύ των πλεονεκτημάτων που διαθέτουμε σαν έθνος, είναι και ο σημαντικός απόδημος Ελληνισμός που με την προοπτική της βελτίωσης της κρατικής υποδομής θα μπορούσε και είναι έτοιμος να συμβάλει.

Τίποτα όμως δεν θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε, αν δεν τιθασεύσουν τον τεράστιο δημόσιο τομέα και την γραφειοκρατία που αυτός δημιουργεί.

Για τον λόγο  αυτό, συμφωνώ με τις επιταγές της Τρόικας σε αυτό το σημείο.

Θα ήθελα όμως, ταυτόχρονα με την μείωση του δημοσίου τομέα, να δω και  ένα σχέδιο επιδότησης των προσλήψεων από συγκεκριμένους κλάδους της ιδιωτικής οικονομίας.

Επί τέλους, θα πρέπει  να προωθηθούν κάποιες πρωτοποριακές ιδέες, που δυστυχώς δεν βλέπουμε ούτε να γίνονται αλλά ούτε και να προετοιμάζονται.

Επιπλέον, υπάρχει και το πρόβλημα της νοοτροπίας και της εικόνας της χώρας (Branding) προς τα έξω.  Ειδικά για μια χώρα που βασίζεται στην πολιτισμική κληρονομιά και τον τουρισμό το  Branding είναι ιδιαίτερα σημαντικό.   Ακόμα και γειτονικές χώρες αξιοποιούν, παραποιούν και εκμεταλλεύονται  τα Ελληνικά αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία .Το θέμα όμως της νοοτροπίας είναι ακόμα ποιο δύσκολο και χρειάζεται μακροχρόνια προσπάθεια.

Η νοοτροπία του Έλληνα είναι δε συνυφασμένη, τόσο με την εικόνα (Branding ) όσο και με την λειτουργία της οικονομίας. Ο μπαγαπόντης «Έλληνάρας», ο Έλληνας που ξεγελά τους αφελείς, «κουτόφραγκους», ο «ωχ αδερφιστής», ο αδιάφορος, ο  ατομικιστής Έλληνας  ή και ο υπερεθνικιστής,  πρέπει να εξαφανιστεί. Ο Έλληνας που λέει ότι, ποτέ δεν έφταιξε και  που πάντα του φταίνε οι ξένοι, ή οι άλλοι, δεν πρέπει να ευδοκιμεί πλέον.

Ας ξεφύγουμε από τα κατάλοιπα του Ραγιαδισμού που μας κατατρέχει  από τον καιρό της  Τουρκοκρατίας.

Είμαστε και παραμένουμε, ελεύθερο και περήφανο Έθνος.

Νίκος Κούζος

8-2-2012

.

Μικρασιάτης Δίκτυο Ενημέρωσης για την ιστοσελίδα Nick-Kouzos.info

«Η ιστορία της Ευαγγελίας Κούζου»

Καλημερα,

Η σελίδα nick-kouzos.info εινα παρα πολύ ενδιαφέρουσα και ακριβώς μέσα στη θεματολογία μας. Η ιστορία δε της Ευαγγελίας Κούζου μπορεί άμεσα με την αδεια σας και την δικη σας επιμέλεια να δημοσιευθεί στο mikrasiatis.gr Επίσης για οποιοδήποτε σχετικό θέμα επιθυμείτε να μας εμπιστευτείτε κείμενα σας με μεγάλη χαρά θα τα δημοσιεύσουμε. Το Δίκτυο Μικρασιατης αναπτυσσεται καθημερινά και καλύπτει όλη τη θεματολογία των Αλησμόνητων Πατρίδων της Ανατολής. Με εκτίμηση Δημήτρης Παντέλας admin mikrasiatis.gr mikrasiatistv.gr»>Μικρασιάτης

http://www.facebook.com/messages/?action=read&tid=id.292531237469460

Μικρασιάτης Δίκτυο Ενημέρωσης

1:52am Feb 7

admin mikrasiatis.gr mikrasiatistv.gr

Κύριε Παντέλα,
Ευχαρίστως να δημοσιευτούν όποια από τα κείμενα της ιστορίας της Ευαγγελίας Κούζου αλλά και άλλα τμήματα που βρήτε ενδιαφέροντα.
Τα όσα έζησε η Ευαγγελία Κούζου Κονσολιδου και η αδερφή της Δωροθέα Γερανίου Κονσολίδου υπάρχουν και σε βιντεοσκοπημένη συνέντευξη λίγο πρίν από το τέλος της ζωής τους΄
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την ευκαιρία να τιμήσω την μνήμη των συγγενών μου και μαζί μ’ αυτούς την μνήμη όλων των συμπατριωτών μας.
Είμαι στην διάθεσή σας για όποια συνεργασία.
Νίκος ΚούζοςPhone : +30-210-8957742
Fax : +30-210-8957741
Mob.: +30 697 6696568

nkou@skymarkrelate.com

ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

Nick Kouzos shared a link.

๑۩۩๑ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ๑۩۩๑

www.youtube.com

‎»Κι Όσο αγαπώ τήν πατρίδα μου δέν αγαπώ άλλο τίποτας. Νάρθη ένας νά μού ειπή ότι θά πάγη ομπρός ή πατρίδα, στέργομαι νά μού βγάλη καί τά δυό μου μάτια. Ότι ά…

LikeUnlike · · Share · 2 minutes ago