Υπάρχουν παραδοσιακές αξίες και αρχές που δεν απαξιώνονται με τις αλλαγές που επιφέρει ο χρόνος.
Η Ελλάδα θα έχει μία ακόμα ευκαιρία, τα επόμενα δέκα χρόνια, για να προλάβει την ανάπτυξη που θα έπρεπε να είχε πετύχει μεταπολεμικά με το σχέδιο Μάρσαλ και τα Μεσογειακά προγράμματα με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δυστυχώς η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται πίσω γιατί βασίζεται σε ανάπτυξη που εξαρτάται από την μονόπλευρη υποδομή της τουριστικής βιομηχανίας.
Ταυτόχρονα μεταφέρει ένα δυσανάλογο βάρος ενός υπερμεγέθους και δυσκίνητου δημοσίου μη παραγωγικού τομέα .
Και οι δύο παραπάνω ανασταλτικοί παράγοντες έχουν το πλεονέκτημα ότι αποτελούν δύο ευκρινείς στόχους ώστε να επικεντρωθεί η προσπάθεια βελτίωσης σε αυτούς τους τομείς.
Επίσης η επιδιωκόμενη ανάπτυξη είναι σχεδόν μονόδρομος διότι αφορά την εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας για τον ψηφιακό μετασχηματισμό τόσο του δημοσίου όσο και το ιδιωτικού τομέα.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός στον δημόσιο τομέα επηρεάζει άμεσα την παραγωγικότητα, συνεπώς αμβλύνει το μεγάλο πρόβλημα του δημοσίου τομέα.
Ο ιδιωτικός τομέας παρουσιάζει ευκαιρίες ανάπτυξης στις εξαγωγές της πρωτογενούς παραγωγής ενώ εμφανίζονται σιγά σιγά δείγματα ευκαιριών ανάπτυξης στην εφαρμογή και ανάπτυξη της τεχνολογίας της πληροφορικής με προοπτικές τόσο στο εσωτερικό όσο και εξωτερικό κυρίως γιατί οι επικοινωνίες έχουν μηδενιστεί οι αποστάσεις.
Η αξιοποίηση της εφαρμοσμένης τεχνολογίας πληροφορικής στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα αποτελεί σήμερα πεδίο οριζόντιων εφαρμογών που αφορά επιχειρήσεις ανεξάρτητα ιδιότητας, που περιλαμβάνουν υπηρεσίες, κατασκευές, βιομηχανία, διανομές, ναυτιλία, υγεία, τουρισμό, εκπαίδευση, πολιτισμό, άμυνα κλπ.
Επομένως, η δικαιολογία έλλειψης χρηματοδότησης, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλέον.
Εδώ είναι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ρήση, ‘Λεφτά υπάρχουν’.
Ο μόνος εχθρός είναι η αδράνεια και η έλλειψη πρωτοβουλίας.
Εδώ κλείνω με την εισαγωγή του άρθρου που έθεσα, υπάρχουν παραδοσιακές αξίες και αρχές που δεν απαξιώνονται με την πρόοδο και τις αλλαγές που επιφέρει ο χρόνος, η ‘νιρβάνα’ που δημιουργεί η αδράνεια και η έλλειψη πρωτοβουλίας είναι χαρακτηριστικό στοιχείο αποτυχίας.
Πολλοί ιστορικοί αναλυτές σε ότι αφορά την Ελληνική επανάσταση του 1821, αναπτύσσουν την θεωρία ότι η επανάσταση των Ελλήνων ήταν μεγάλο λάθος.
Ακόμα και ο Βενιζέλος συζητούσε το 1930 την πιθανότητα σχηματισμού Ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας.
Μερικοί από τους αναλυτές υποστηρίζουν ότι αν δεν είχε γίνει η επανάσταση του 1821 αυτό θα ήταν υπέρ της Ελλάδας γιατί ήδη οι Έλληνες είχαν τον έλεγχο της οικονομίας και του εμπορίου, αλλά και σημαντικό μέρος της δημόσιας διοίκησης.
Βέβαια αυτό υποστηρίζει και η Τουρκία που θεωρεί ότι την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν υπήρχαν διακριτές εθνικότητες αλλά οι διαχωρισμοί ήταν καθαρά θρησκευτικοί.
Την εκδοχή αυτή στηρίζει η Τουρκία συνδυάζοντας τις ιστορικές εξελίξεις στην περιοχή, η οποία υπήρξε η κοιτίδα ανάπτυξης πολιτισμών και Αυτοκρατοριών που είχαν μία παγκόσμια υπόσταση, και ουσιαστικά εκπροσωπούσαν ολόκληρο τον κόσμο πλην της Κινεζικής Αυτοκρατορίας που αποτελούσε τον δεύτερο πόλο του τότε γνωστού κόσμου. Η δική μας Αυτοκρατορία, ξεκινά από τα δυτικά όρια της Ευρώπης και επεκτείνεται μέχρι της Κίνας. Ο χώρος αυτός είναι βασικά ενιαίος και οι Αυτοκρατορίες ξεκίνησαν από την Αρχαία Ελλάδα και την Περσία, ακολούθησαν η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο τις οποίες διαδέχτηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η Δύση βασικά δεν υπήρχε και δημιουργήθηκε με την κάθοδο των Βαρβάρων από τον Βορά, οι οποίοι κατέστρεψαν την Ρώμη και τον πολιτισμό της ενώ η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπόρεσε να αντισταθεί και να σωθεί από τους Οθωμανούς που είναι οι πραγματικοί διάδοχοι των πολιτισμών αυτών.
Έτσι βλέπουν οι Τούρκοι την Ιστορία και την μεγαλοσύνη της δικής τους συμβολής στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Έτσι βλέπουν την συμβολή τους σαν διαδόχους τόσο του Ελληνο-ρωμαιού πολιτισμού αλλά και την διαδοχή άλλων αρχαιοτέρων πολιτισμών που προϋπήρχαν στην περιοχή.
Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να αιτιολογήσουν την επεκτατική τους πολιτική και την έλλειψη της αντίστοιχης κουλτούρας στις Τουρκικές φυλές των Αλταικών περιοχών από τις οποίες προέρχονται.
Τον μαύρο μεσαίωνα που δημιούργησαν κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία τον αγνοούν τελείως και δικαιολογούν τον διαχωρισμό των εθνοτήτων με την θρησκευτική ενοποίηση των λαών που κατακτούσαν.
Προχωρούν όμως και πάρα πέρα, αποκρύπτουν και τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν για τον βίαιο εξισλαμισμό όλων των θρησκειών των υπόδουλων λαών.
Σαν παράδειγμα ισονομίας, διαρκώς αναφέρουν την ανάπτυξη στο εμπόριο και τις επιστήμες που πέτυχαν οι Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι
Δεν αναλύουν καθόλου τους λόγους γιατί η ανάπτυξη αυτή έγινε εφικτή.
Η προσήλωση του Οθωμανικού κράτους σε κατακτητικούς πολέμους δεν επέτρεψε την δημιουργία αστικής τάξης, καινό το οποίο κάλυψαν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, αλλά και οι Εβραίοι.
Επίσης ο πολυπληθείς Ελληνικός πληθυσμός στα νησιά με την ναυτοσύνη που επεδείκνυε έδινε μεγάλο βαθμό ελευθερίας που δεν μπορούσε να ελεγχθεί από τους Οθωμανούς.
Τέλος το καθεστώς των διαφορών στην φορολογία αλλά και στο κοινωνικό επίπεδο αλλά και στο οικογενειακό δίκαιο επέβαλαν την Ισλαμοποίηση.
Τέλος το στοιχείο διατήρησης της Εθνικής συνείδησης ήταν κάτι που οι Οθωμανοί ήταν αδύνατον να το πιστέψουν και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν.
Ειδικά στο θέμα της διατήρησης της Εθνικής συνείδησης οι Οθωμανοί προέβαλαν και συνεχίζουν να προβάλουν την άποψη ότι οι αναμίξεις των πληθυσμών από μετακινήσεις πληθυσμών είτε από κατακτητικούς πολέμους είτε από νομαδικές μετακινήσεις χάθηκε η βιολογική καθαρότητα των πληθυσμών άρα και οι αυτόχθονες Ελληνικές φυλές αναμίχθηκαν με νεότερες φυλές τόσο που λογικά κατά τους Οθωμανούς ο μόνος συνδετικός κρίκος ήταν η θρησκεία, επομένως αφού η αρχαία θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων είχε καταλυθεί και αντικατασταθεί από τον Χριστιανισμό είχε διακοπεί και η σχέση των νεοελλήνων με τις ρίζες τους άρα οι Έλληνες υπήκοοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πατρίδα έπρεπε να έχουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία που τους προστάτευε από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές που αναβίωναν μετά τις βαρβαρικές επιθέσεις από τον Βορά. Χωρίς αυτές οι νέες χώρες να έχουν πολιτισμικές ρίζες ανακάλυψαν κατά την περίοδο της Αναγέννησης τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Οι Έλληνες όμως δεν ήταν, τότε, τίποτε περισσότερο από αγγράμματοι αγρότες που εξελίχθηκαν σε αγνώμονους τρομοκράτες, κάτι σαν Βαλκάνιους Κούρδους.
Δεν μπορέσαν οι Οθωμανοί να αντιληφθούν τον ρόλο που έπαιξαν το Βυζάντιο και η Θρησκεία στην επικράτηση του Ελληνισμού παρά την επέλαση των βορείων φυλών αλλά και των Αράβων, και των Μογγόλων.
Δεν μπορέσαν να αντιληφθούν, οι Οθωμανοί, την σημασία των πολυπληθών σχολών που είχαν αναπτυχθεί στη Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές, που λειτουργούσαν στα Ελληνικά, αλλά ούτε στην σημασία, γενικά, της Ελληνικής γλώσσας που σε σύγκριση με τα Αραβικά αλλά και την παντελή έλλειψη μίας επαρκούς γραπτής Τουρκικής γλώσσας, υπερτερούσε.
Οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν ακόμη να αντιληφθούν την αλλαγή που έφερνε η Αμερικανική και η Γαλλική επανάσταση στην Δύση και η μετατροπή των φεουδαρχικών καθεστώτων σε Δημοκρατικές κοινωνίες. Αντίθετα θεώρησαν τους Εθνικούς ανταγωνισμούς σαν τον λόγο ανάπτυξης της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού.
Αντίθετα την επεκτατικότητα και τον ιμπεριαλισμός που ευαγγελίζεται το Ισλάμ το θεωρούν δικαίωμα που εκπορεύεται από τον θεό.
Και ο Θεός του Ισλάμ ουσιαστικά εκπροσωπεί κατά τους περισσότερους Μωαμεθανούς τις τρεις βασικές μονοθεϊστικές Θρησκείες, τον Μωαμεθανισμό τον Χριστιανισμό και τον Εβραϊσμό. Με άλλα λόγια το Κοράνι είναι συνέχεια της παλαιάς και της νέας διαθήκης.
Ακόμα και ο Κεμάλ που αντιπροσώπευε ότι ποιο δυτικότροπο έχει να επιδείξει η Τουρκία, όταν μιλούσε με Έλληνες τους επέπληττε για την αντιπατριωτική τους συμπεριφορά, απορούσε γιατί στα τοπικά θεατρικά έργα που έπαιζαν Ελληνικοί θεατρικοί σύλλογοι ανέβαζαν έργα που υμνούσαν τους ήρωες της επανάστασης του 1821 αλλά και τους αρχαίους ήρωες. Ονόμαζε τους Έλληνες προδότες της πραγματικής τους πατρίδας.
Αλλά όλα αυτά ήταν και είναι αντιφατικά, δεν μπορεί να ευαγγελίζεται κανείς την ισότητα με βάση την θρησκεία μεταξύ τριών θρησκειών και ταυτόχρονα να προωθεί τον παντουρκισμό, ή τον διαχωρισμό των δικαιωμάτων των ατόμων με βάση την θρησκεία, πολύ δε περισσότερο να εφαρμόζεις εθνική κάθαρση με πρόφαση την καθαρότητα του Τουρκικού έθνους.
Με λίγα λόγια η θεώρηση της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με βάση την διαστρέβλωση της ιστορίας και την αναβάθμισης της υπόσταση της Τουρκίας σαν την δικαιωματική Αυτοκρατορία του μέσου χώρου που αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό της Δύσης και μάλιστα σαν πατέρας του Ισλαμικού κόσμου, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την Δύση.
Αν η ερμηνείες που δίδονται στο παρόν άρθρο δεν έχετε παρά να ακούσετε στα Ελληνικά την απίστευτή συνέντευξη του Τουρκολόγου καθηγητή κ Δημητρίου Κιτσίκη αυθεντικού εκφραστού της Τουρκικής προπαγάνδας που ξεπερνά τα όρια της λογικής και της ιστορικής πραγματικότητας. Αυτό για να γίνουν αντιληπτά τα σχέδια της Τουρκίας στην Κύπρο, το Αιγαίο και την Μεσόγειο, πραγματικά ερεθιστικό αλλά και ερμηνευτικό των πραγματικών προθέσεων και αντιλήψεων αρκετών Τούρκων που ονειρεύονται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Profesör Dimitris Kitsikis
Καθηγητής του πανεπιστημίου της Οτάβα, του Καναδά. με ομιλίες στο Πανεπιστήμιο Μποβαζιτσι στην Κωνσταντινούπολη. Και του Πανεπιστημίου του Μπιλκέν στην Αγκυρα, και Γκεντίθ στην Σμύρνη
Times for Change 