ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΑΚΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ στο άρθρο του Γιάννη, Μυλόπουλου στη Ναυτεμπορική.

Με όλον τον σεβασμό από Νίκο Κούζο

Κείμενο κατά παράγραφο με απαντήσεις

«Πλανώνται πλάνην οικτράν» όσοι πιστεύουν ότι ο πόλεμος μπορεί να απονείμει κάποια μορφή δικαιοσύνης. Κανείς ποτέ δεν βρήκε το δίκιο του πολεμώντας.

Το μόνο που απονέμει ο πόλεμος είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου. Γιατί στον πόλεμο δεν επικρατεί ποτέ αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του. Επικρατεί ο πιο δυνατός.

ΑΠΆΝΤΗΣΗ:

Σύμφωνοι

Γι’ αυτό και το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος θέλει να βοηθήσει σε έναν πόλεμο, δεν είναι να στέλνει όπλα για να ενισχύσει τον πιο αδύναμο. Η αποστολή όπλων το μόνο που επιτυγχάνει είναι τη συντήρηση του ολέθρου. Ενός ολέθρου που στο τέλος θα διαλύσει τον αδύναμο και θα δώσει τη νίκη στον πιο ισχυρό.

Απάντηση:

  • Δεν συμφωνούμε διότι εάν ο επιτιθέμενος αντί να διαπραγματευτεί στέλνει μηνύματα και όρους προσχώρησης και παράδοσης άνευ όρων, αν δεν προβάλεις αντίσταση σε κάθε περίπτωση ο δυνατότερος θα επιβάλει την άποψή του, δηλαδή το δίκαιο του ισχυρότερου θα υπερισχύει. Ας θυμηθούμε τον Λεωνίδα και τους 300, το ΟΧΙ των Ελλήνων στους Ιταλούς, τους ελεύθερους πολιορκιμένους στο Μεσολόγγι. Αλλά και τον  Τσώρτσιλ στον Β παγκόσμιο πόλεμο. Εάν ο επιτιθέμενος διατίθεται να διαπραγματευτεί τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, δεν είναι όμως έτσι στην περίπτωση του Πούτιν

Αν κάποιος θέλει να προσφέρει καλή υπηρεσία σε έναν πόλεμο, επιλέγει την οδό των διαπραγματεύσεων και της ειρήνης.

Ο πόλεμος είναι το απόλυτο κακό. Είναι η χειρότερη από τις εκδοχές που μπορεί να συμβούν. Γιατί ο πόλεμος είναι φωτιά, καταστροφή και θάνατος.

Η ειρήνη είναι αυτή που απονέμει δικαιοσύνη και δίνει ευκαιρίες για ανάπτυξη και ευημερία.

Γι’ αυτό και ο Ηρόδοτος έλεγε ότι κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί ενώ στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, στον καιρό του πολέμου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους.

Απάντηση:

Συμφωνούμε, θα έπρεπε να το πούμε στον Πούτιν όχι στην Ουκρανία.

Μύθος 2ος: Η Ουκρανία έχει δίκιο και η Ρωσία άδικο

Οι αρχαίοι έλεγαν: «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις». Που σημαίνει ποτέ να μην δικάζεις χωρίς να ακούς και τις δύο πλευρές.

Είναι γεγονός ότι τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας τον ξεκίνησαν οι Ρώσοι. Εισέβαλαν σε μια ανεξάρτητη χώρα και με τη στρατιωτική υπεροπλία τους προσπαθούν να επιβάλουν αυτό που εκείνοι θεωρούν δίκαιο και σωστό. Σκορπώντας τον όλεθρο και τον θάνατο στην Ουκρανία.

Είναι προφανές ότι οι Ρώσοι έχουν άδικο να εισβάλουν στην Ουκρανία, γιατί παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητα και καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκαλώντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή.

Απάντηση:

  • Συμφωνούμε

Αν ακούσουμε όμως και την άλλη πλευρά, θα διαπιστώσουμε ότι και η Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις σαν η πιο αδύναμη και σαν το θύμα αυτού του πολέμου, δεν είναι κι αυτή… αθώα περιστερά.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, εδώ και χρόνια το Ουκρανικό καθεστώς χρησιμοποιεί εθνικιστικές ομάδες, όπως τα αποκαλούμενα τάγματα του Αζόφ, προκειμένου να εξαπολύουν εκστρατείες εθνοκάθαρσης σε βάρος των Ρωσόφωνων της ανατολικής Ουκρανίας. Μεταξύ των θυμάτων αυτών των επιθέσεων είναι και οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατοικούν εκεί. Ήδη η Ρωσική πλευρά αποκάλυψε μυστικά έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν ότι η Ουκρανική πλευρά προετοίμαζε επέμβαση στη Ρωσόφωνη ανατολική περιφέρεια της χώρας.

Απάντηση:

  • Διαφωνούμε, διότι η δράση μίας μικρής μειονότητας όπως είναι τα τάγματα των Αζοφ που δεν είναι περισσότεροι από 2% δεν δίδουν το δικαίωμα σε μία χώρα να εισβάλει και να καταστρέψει ολόκληρη την χώρα εκτελώντας και εγκλήματα πολέμου βομβαρδίζοντας κατοικίες, νοσοκομεία, μαιευτήρια, μοναστήρια, νηπιαγωγεία και πολίτες που προσπαθούν να διαφύγουν. Άλλωστε η Ουκρανία είχε δεχτεί το θέμα να γίνει θέμα διαπραγμάτευσης. Ο Πούτιν κορόιδευέ την Ουκρανία και την δύση όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις του.

.Ήδη η Ρωσική πλευρά αποκάλυψε μυστικά έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν ότι η Ουκρανική πλευρά προετοίμαζε επέμβαση στη Ρωσόφωνη ανατολική περιφέρεια της χώρας.

Απάντηση:

  • Η Ρωσία έχει χάσει την αξιοπιστία της, αλλά και αυτό είχε γίνει αποδεκτό να ανακτήσει η περιοχή κάποια ανεξαρτησία.

Σε έναν πόλεμο δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Η μόνη επιλογή σε έναν πόλεμο που αντέχει στη λογική, είναι η επιλογή της ειρήνης.

. Ήδη η Ρωσική πλευρά αποκάλυψε μυστικά έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν ότι η Ουκρανική πλευρά προετοίμαζε επέμβαση στη Ρωσόφωνη ανατολική περιφέρεια της χώρας.

Απάντηση:

  • Η Ρωσία έχει χάσει την αξιοπιστία της, αλλά και αυτό είχε γίνει αποδεκτό να ανακτήσει η περιοχή κάποια ανεξαρτησία.

Απάντηση:

  • Διαφωνούμε, υπάρχουν κακοί και καλοί ανάλογα ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο.

Μύθος 3ος: Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν ευθύνονται για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Η πλευρά της Δύσης, η πλευρά των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ δηλαδή, δεν είναι αθώα του αίματος του πολέμου.

Οι δυτικοί παραβιάζουν εδώ και χρόνια την υπόσχεση που έδωσαν στη Ρωσία το 1991, όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ. Σύμφωνα με την υπόσχεση αυτή, το ΝΑΤΟ δεν θα περνούσε τα σύνορα του Έλβα στην Πολωνία και δεν θα προχωρούσε απειλητικά στη γειτονιά των Ρώσων.

Μια απλή ματιά στον χάρτη των χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ πριν και μετά το 1991 δείχνει την επεκτατική και συγχρόνως απειλητική για τη Ρωσία πολιτική της Δύσης.

Η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν ήταν παρά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Η μεγαλύτερη ευθύνη των ΗΠΑ όμως γι’ αυτόν τον πόλεμο είναι ότι αντί να προσπαθήσουν από το 1991 μέχρι σήμερα να ενσωματώσουν τη Ρωσία σε μια ειρηνική συμμαχία, εκείνο που προσπάθησαν ήταν να την απομονώσουν από την υπόλοιπη Δύση, πολιορκώντας την μέσω του ΝΑΤΟικού εξοπλισμού.

Αν λοιπόν η Ρωσία είναι ο εκτελεστικός βραχίονας αυτού του πολέμου, οι ΗΠΑ και η ΝΑΤΟική συμμαχία είναι υπεύθυνες γιατί τον προκάλεσαν.

Όσο για την Ουκρανία, αυτή είναι μια αδύναμη χώρα που όπως συμβαίνει συνήθως, πληρώνει τα σπασμένα των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.

Απάντηση:

  • Διαφωνούμε, διότι η Ουκρανία δεν είναι υπεύθυνη για το ΝΑΤΟ. Η Ρωσία μπορούσε να ενεργήσει στα πλαίσια του ΟΗΕ για την παραβίαση των υποσχέσεων του ΝΑΤΟ ή ακόμα και να προσφύγει σε διεθνές δικαστήριο και να μην προχωρήσει στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου και να τιμωρήσει μία μικρότερη και ανεξάρτητη χώρα σε τέτοιο βαθμό που να σκοτώνει άμαχο πληθυσμό και να ξεριζώνει 15 εκατομμύρια γυναικόπαιδα. Ο ίδιος ο Πούτιν εκμυστηρεύτηκε τον πραγματικό λόγο που ήθελε να εξαλείψει την Ουκρανία, την θεωρούσε μέρος της Αυτοκρατορικής Ρωσίας και λάθος της Σοβιετικής Ένωσης η δημιουργίας της. Δηλαδή χρησιμοποιεί αναθεωρητική πολιτική εναντίον του ΟΗΕ και της διεθνούς νομοθεσίας περί υφισταμένων συνόρων μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Το χειρότερο είναι η απειλή για την χρήση πυρηνικών για πρώτη φορά. Ελπίζω να μην γίνει παράδειγμα για την Τουρκία που και αυτή ακολουθεί παρόμοια τακτική στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Μύθος 4ος: Η ελληνική κυβέρνηση, ως μέλος της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, έπραξε σωστά και έστειλε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.

Σε έναν πόλεμο η καλύτερη επιλογή είναι η επένδυση στη διπλωματία και στην ειρήνη.

Οι Τούρκοι, αν και αυτοί μέλη του ΝΑΤΟ, το έχουν αντιληφθεί αυτό από την αρχή και παίζοντας το ρόλο του ειρηνοποιού, ενισχύονται γεωστρατηγικά και αναβαθμίζουν διεθνώς τη θέση τους, εισπράττοντας τα εύσημα και από τις ΗΠΑ και από τη Ρωσία.

Απάντηση:

  • Διαφωνούμε διότι η Τουρκία παραβιάζει τις κυρώσεις που έβαλε το ΝΑΤΟ του οποίου είναι μέλος και παραβιάζοντάς το για ωφελιμιστικούς λόγους παρέχει διέξοδο στην Ρωσία, δηλαδή εκμεταλλεύεται τον πόλεμο για να κερδοσκοπήσει σε βάρος των συμμάχων της και της Ουκρανίας που είναι ο αδύνατος παράγοντας. Δεν κέρδισε έχασε γεωστρατηγικά έχασε διότι δεν μπορεί να επικαλεστεί την ίδια δικαιολογία στο Αιγαίο για τον αφοπλισμό και στην Κύπρο για την δημιουργία ανεξάρτητου Βόρειο Κυπριακού κράτους.

Αντίθετα η ελληνική πλευρά, με μια προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού για την οποία δεν ρωτήθηκε και συνεπώς δεν συναίνεσε ούτε ο υπουργός των εξωτερικών της κυβέρνησης και η οποία δεν συζητήθηκε ούτε στη Βουλή, ούτε σε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό την πρόεδρο της Δημοκρατίας, επέλεξε τον φαινομενικά εύκολο δρόμο του δεδομένου εχθρού της μιας εκ των δύο πλευρών, ενισχύοντας στρατιωτικά την Ουκρανία.

Απάντηση:

  • H απόφαση ελήφθη μετά σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ. Δεν ήταν υποχρεωμένος να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών κομμάτων σύμφωνα με το σύνταγμα. Ο υπουργός των εξωτερικών βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον Πρωθυπουργό.  

Η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας όμως στον πόλεμο σημαίνει εμπλοκή. Με αποτέλεσμα από μέρος της λύσης, η Ελλάδα να γίνει οικειοθελώς και αυτοβούλως μέρος του προβλήματος του πολέμου.

Απάντηση:

  • Διαφωνούμε γιατί η αποστολή μίας μικρής στρατιωτικής βοήθειας μαζί με την ανθρωπιστική είναι ειλικρινής δήλωσης της τοποθέτησης και όχι υποκριτική

Μύθος 5ος: Το δόγμα «Ανήκουμε στη Δύση» μας υποχρεώνει να στείλουμε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.

Ο μύθος αυτός καταρρίπτεται από τη στάση των υπολοίπων συμμάχων μας τόσο στην Ενωμένη Ευρώπη, όσο και στο ΝΑΤΟ.

Το γεγονός ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας υποχρεώνει να στέλνουμε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία. Το επιβεβαιώνει η στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών και συγκεκριμένα των 17 από τις 27 χώρες της Ε.Ε., που επέλεξαν να μην εμπλακούν στρατιωτικά.

Ούτε όμως και το γεγονός ότι είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ μας επιβάλλει να στείλουμε στρατιωτική βοήθεια. Το επιβεβαιώνει η στάση των περισσότερων από τις 37 χώρες του ΝΑΤΟ, που επέλεξαν να μην εμπλακούν στρατιωτικά στον πόλεμο.

Απάντηση:

  • Δεν υπήρχε υποχρέωση από την Ευρώπη η το ΝΑΤΟ αλλά ήταν θέμα επιλογής γιατί η ενέργεια της Ρωσίας δεν αφήνει περιθώρια ουδετερότητας ιδιαίτερα διότι η Ρωσία ήδη ονόμασε την βόρεια Κύπρο σαν ανεξάρτητη δημοκρατία αγνοώντας τις διακηρύξεις του ΟΗΕ και τους Διεθνούς δικαίου

Αλήθεια 1η: Η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει μέρος της λύσης και όχι να γίνει μέρος του προβλήματος του πολέμου.

Αυτό που έπρεπε δηλαδή εξ αρχής να κάνει η Ελλάδα ήταν να επιμείνει στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία. Ιατροφαρμακευτικό υλικό, τρόφιμα, ρούχα, κουβέρτες και ό,τι άλλο χρειάζεται ο πληττόμενος βίαια Ουκρανικός λαός, η χώρα μας έπρεπε να το προσφέρει αφειδώς.

Όχι όμως στρατιωτική βοήθεια γιατί αυτή ανατροφοδοτεί τον όλεθρο του πολέμου με τον οποίο εξ αρχής έπρεπε να δηλώσουμε πως είμαστε αντίθετοι, εργαζόμενοι για την ειρήνη.

Απάντηση:

  • Η χρησιμοποίηση μισθοφόρων από την Ρωσία είναι εξοργιστική, το ίδιο εξοργιστικός είναι και ο θάνατος αμάχων ακόμα και δημοσιογράφων. Η γλώσσα της Ελλάδας δεν πρέπει να είναι αμφίσημη  

Αλήθεια 2η: Η Ελλάδα λόγω ιστορίας και λόγω γεωστρατηγικής θέσης πρέπει να επιμείνει στο δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που την καθιστά δύναμη ειρήνης.

Η εγκατάλειψη του δόγματος της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που η Ελλάδα ακολούθησε μέχρι σήμερα και η αυτόκλητη επιλογή του ρόλου του «προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης», μόνο δεινά και συμφορές θα φέρει.

Γιατί αυτό το δόγμα σημαίνει ότι θα είμαστε εκείνοι που θα αποδυναμωθούμε γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή, θα χάσουμε παραδοσιακούς ιστορικά και χρήσιμους για την ελληνοτουρκική διένεξη φίλους και θα υποστούμε πρώτοι τις συνέπειες της απερίσκεπτης επιλογής μας.

Οι παραδοσιακά φιλικές σχέσεις που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διατηρήσει μέχρι σήμερα με τη Ρωσία, μόνο οφέλη είχαν για τη χώρα μας.

Η απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων τουριστών το επόμενο καλοκαίρι, που όπως ανακοινώθηκε από τη Ρωσία θα κατευθυνθούν προς την Τουρκία και την Αίγυπτο που δεν έστειλαν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, δίνει μια πρόγευση των αντιποίνων με τη μορφή των οικονομικών συνεπειών που θα έχει η εμπλοκή μας στον πόλεμο.

Κι έπεται συνέχεια με την επιδείνωση της ενεργειακής κρίσης, μετά τη μεγαλύτερη εξάρτησή μας από το εισαγόμενο από τη Ρωσία φυσικό αέριο, αποτέλεσμα της ενεργειακής πολιτικής της βίαιης και βεβιασμένης απολιγνιτοποίησης της χώρας. Την οποία τώρα πρέπει να αναστρέψουμε, αν θέλουμε να ενισχύσουμε την ενεργειακή μας αυτοδυναμία και να μειώσουμε την εξάρτησή μας από το εισαγόμενο από την εμπόλεμη περιοχή φυσικό αέριο.

Δυστυχώς, οι μέχρι τώρα ενδείξεις δείχνουν ότι οι συνέπειες της αιφνίδιας, μονομερούς από πλευράς κυβέρνησης και απερίσκεπτης αλλαγής του δόγματος της εξωτερικής μας πολιτικής θα φέρουν τη χώρα μας σε πολύ δυσχερή θέση τα επόμενα χρόνια.

Γιάννης Μυλόπουλος στη Ναυτεμπορική.

Απάντηση:

  • H συμπεριφορά της Ρωσίας ήδη έχει δείξει ότι παίρνουν θέση ενάντια στη διεθνή νομοθεσία και των συμφερόντων της Ελλάδας ούτως ή άλλως. Τους τουρίστες τους χάνουμε από τις κυρώσεις που δεν θέλει η Ελλάδα να παραβιάσει όπως κάνει η Τουρκία ωφελιμιστικά και προδοτικά.
  • Η απολιγνιτοτοποίση είναι ανεξάρτητη διότι δεν επηρεάζει το κόστος.
  • Η παραδοσιακές σχέσεις με την Ρωσία δεν μας ωφέλησαν από τον Α και Β παγκόσμιο πόλεμο.

Η θέση της Ελλάδα στην σύγκρουση Ρωσίας Ουκρανίας

 ,

Οι σχέσεις Ελλάδας Ρωσία  έχουν περάσει από πολλές φάσεις κατά την διάρκεια των τριών αιώνων, κυρίως λόγω των Ρωσο Τουρκικών πολέμων και της Ορθοδόξου Θρησκείας σε σημείο που οι Έλληνες περίμεναν την βοήθεια του ονομαζόμενου ‘ξανθού γένους’.

Αυτές οι ελπίδες διαψεύστηκαν επανειλημμένα και κόστισαν τις ζωές χιλιάδων Ελλήνων με κορύφωμα την περίοδο της Οκτωβριανής επανάστασης που με την σύμπλευση της Ρωσίας με την Τουρκία του Κεμάλ  λόγω της πτώσης του Σουλτάνου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο ρόλος της Ρωσίας, μετά το τέλος του ΙΙ Παγκοσμίου πολέμου, κατά τον εμφύλιο, ήταν και πάλι ανθελληνικός λόγω του Μακεδονικού.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε μία περίοδος ηρεμίας και ελπίδας για την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Η Ευρώπη ανασυγκροτήθηκε με την ένωση της δυτικής με την ανατολική Γερμανία τόσο που η Ευρώπη δημιούργησε τον τρίτο οικονομικό πόλο αμελώντας όμως την στρατιωτική της υπόσταση επαφίοντας  την άμυνά της  στον ΝΑΤΟ και την Αμερική.

Αλλά και το ίδιο το ΝΑΤΟ βασίστηκε στην συμμετοχή της Τουρκίας πιστεύοντας  στην μεταμόρφωση της Τουρκίας σε μία δυτικού τύπου δημοκρατία, υπόδειγμα για τα υπόλοιπα ισλαμικά κράτη.

Σε αυτή την φάση η Ελλάδα έχασε την γεωπολιτική της σημασία δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει  στην Κύπρο το 1974, καταπατώντας κάθε έννοια νομιμότητας και των  αποφάσεων του ΟΗΕ εναντίον της Τουρκίας, με την ανοχή του ΝΑΤΟ της  Ευρώπης και της Αμερικής.

Παρά τις ανοχές της περιόδου  αυτής η Ευρώπη κατάφερε να διατηρήσει και να καθιερώσει τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου αρχές για τις οποίες  συνέβαλαν τόσο οι περισσότερες χώρες στον ΟΗΕ ακόμα και η Ρωσία εκτός μίας μειονότητας κρατών μεταξύ των οποίων και η Τουρκία.

 Η περίοδος ειρήνης  μίας τριακονταετίας επέτρεψε την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας της Τουρκίας και της Ρωσίας έτσι ώστε να επιτρέψει την  ανάπτυξη απολυταρχικών καθεστώτων που ξεκίνησαν  αναθεωρητικές πολιτικές με στόχο ορισμένες χώρες να αναβιώσουν τις αυτοκρατορίες που κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα καταστράφηκαν.

Το 2022 ο πρόεδρος της Ρωσίας κ Πούτιν αισθάνθηκε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την ανατολή  σαν υπερβολική απειλή για την Ρωσία και εξέφρασε αυτό, προσχηματικά, για να επιτεθεί στην Ουκρανία η οποία είχε επιδείξει ενδιαφέρον να ενταχθεί στην συμμαχία του ΝΑΤΟ και να συνδεθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην  επίθεση της Ρωσίας προηγήθηκε μία ομιλία του Προέδρου Πούτιν που αποκάλυψε τις πραγματικές αναθεωρητικές σκέψεις, που παραποιούν τα ιστορικά γεγονότα και αμφισβητούν την εθνική οντότητα των Ουκρανών προκειμένου να αμφισβητηθεί ακόμα και η ίδια η ύπαρξη της Ουκρανίας ως ανεξάρτητου κράτους.

Σε ένα εκτενές κείμενο που γράφτηκε τον Ιούλιο του 2021, ο Πούτιν αναφέρθηκε στους Ρώσους και τους Ουκρανούς ως «έναν λαό» και ανέφερε ότι η Δύση είχε διαφθείρει την Ουκρανία και την είχε απομακρύνει από την τροχιά της Ρωσίας μέσω μιας «αναγκαστικής αλλαγής ταυτότητας».

Αυτός ο τύπος ιστορικού ρεβιζιονισμού εμφανίστηκε πλήρως στη συναισθηματική και γεμάτη παράπονα ομιλία του Πούτιν προς το έθνος, ανακοινώνοντας την απόφασή του να αναγνωρίσει τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ, ενώ δημιουργούσε αμφιβολίες για την κυριαρχία της ίδιας της Ουκρανίας.

Ο Πούτιν  προχώρησε τόσο που κατηγόρησε τον Πρόεδρο Ζελένσκι της Ουκρανίας ως Ναζί ενώ αυτός είναι εβραϊκής καταγωγής και πραγματικός Ουκρανός πατριώτης.

Όμως η σθεναρή και ηρωική αντίσταση, του Ουκρανικού λαού επί τόσες ημέρες , που ακολούθησαν την εισβολή των Ρωσικών στρατευμάτων, συγκίνησε την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα την Ευρώπη που την ώθησε να προβεί σε ενέργειες που από δεκαετίες καθυστερούσε να προβεί, όπως η ολοκλήρωση της πολιτικής ενοποίησης, την δημιουργία ενός ανεξάρτητου Ευρωπαϊκού στρατού που θα μπορούσε να ενεργεί ανεξάρτητα ή συμπληρωματικά από το ΝΑΤΟ.

Η ενοποιημένη ανταπόκριση της ανθρωπότητας έπεισε την Ευρώπη να ξεκινήσει τις παραπάνω διαδικασίες άμεσα.

Μέσα σε αυτόν τον κύκλο γεγονότων,  η Ελλάδα, από την πολιτική ηγεσία μέχρι το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνισμού, συγκινήθηκε από τον ηρωισμό του  Ουκρανικού λαού, την αυτοθυσία αλλά πέραν αυτού του ο Ελληνικός κόσμος είχε και τους δικούς του πρόσθετους λόγους: ,

Ένας λόγος βρίσκεται μέσα στους 110.000 Έλληνες της Ουκρανίας που για δύο χιλιάδες χρόνια, ίσως και περισσότερα, από την εποχή των αργοναυτών του Ιάσωνα που έκαναν την περιοχή αυτή πατρίδα τους.

Ένας ακόμα λόγος είναι η απέχθεια στην προσωπικότητα του Πούτιν που προσομοιάζει  τόσο στον  Πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογκάν που ακολουθεί μια παρόμοια τακτική, που αγνοεί την διεθνή νομοθεσία, που δεν σέβεται την ανεξαρτησία κρατών, που παραποιεί τα ιστορικά γεγονότα εκατοντάδων ετών, που αμφισβητεί την κρατική οντότητα ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εισέβαλε σε μία ανεξάρτητη χώρα της οποίας παραβίασε την πληθυσμιακή σχέση και αμφισβητεί και την κυριότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα σημαντικού τμήματος της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, που τελικά αμφισβητεί ακόμα και την ίδια την εθνική υπόσταση μιας χώρας όπως η Ελλάδα ακόμα και τον πολιτισμό της.

Οι Έλληνες, βλέποντας τους Ουκρανούς να μάχονται υπέρ βωμών και εστιών, θυμούνται τις Θερμοπύλες, την εποποιΐα του 40, την Γερμανική κατοχή και αναρωτιόνται, όπως αναρωτήθηκαν το 1974 στην Τουρκική εισβολή της Κύπρου, είναι δυνατόν να γίνονται αυτά την εποχή του 20ου αιώνα;

Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο να μην συμπαρασταθούν στον Ουκρανικό λαό και να μην κατακρίνουν τον Πούτιν και την διπρόσωπη υποκριτική  τακτική της Τουρκίας που ακολουθεί την ίδια πολιτική μου ακολούθησε τον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Στην ουσία και οι δύο προσπαθούν να ρίξουν στο παρελθόν τα λάθη που στέρησαν τις χώρες τους από εδάφη και άλλα συμφέροντα, ο Πούτιν κατηγορεί τον Λένιν για την δημιουργία της Ουκρανίας και ο Ερντογκάν για την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης.

Ο μεγαλύτερος φόβος της Ελλάδας είναι, μήπως πάνω στην απόγνωση της Ουκρανίας και της οικονομικής πίεσης από τις επιπτώσεις του πολέμου γίνουν συγκεκριμένες παραχωρήσεις και συμβιβασμοί κατά παράβαση της διεθνούς νομοθεσίας, όπως μήπως η αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ αποτελέσουν προηγούμενο για την υπόθεση της αναγνώρισης της διχοτόμησης της Κύπρου ή ακόμα και του αφοπλισμού των νήσων του ανατολικού Αιγαίου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που καραδοκεί η Τουρκία, με μεγάλη αδημονία.

Κάτι τέτοιο θα τίναζε στον αέρα την παγκόσμια ισορροπία.