Στήλη άλατος

Τι έχει ο έρωτας ή τι δεν έχει άραγε;

Έχει τριαντάφυλλα κόκκινα και άσπρα.

Λάμπει σαν τα μάτια σου

Κυματιστά μαλλιά χωρίς μπούκλες και φτιασιδώματα

Ήχους μελωδικούς και αρώματα μεθυστικά

Ψίθυρους , στ’ αφτιά, αγάπης και  αναπνοές βαριές

Χάδια ηδονικά, κ’ ανάλαφρα, χωρίς βογκητά και υδρώματα

Λίγες  κουβέντες αληθινές, ψιθυριστές χωρίς ψευτιές και κάλπικες υποσχέσεις

Ατέλειωτες εικόνες από δάση πράσινα και θάλασσες γαλάζιες απέραντες.

Γλυκά σκιρτήματα σαν κελαϊδίσματα πουλιών το πρωινό.

Και όλα, αυτά σαν νοσταλγίες μακρινές που ίσως έζησες, ή μήπως όχι;

Ίσως αισθάνθηκες την ζήλια, ίσως την στέρηση, ίσως την προσμονή, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μπορεί να χωρέσαν μεσ’ στην ψυχή σου     

Γιατί ένα και μόνο στοιχείο δεν έχει ο έρωτας, αυτή την έρημη την αμφιβολία.

Όταν την ζήσεις δυνατά φύγε και μην γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω, στήλη άλατος θα γίνεις.  

Μία ελεεινή ομιλία του Ρώσου προέδρου Πούτιν στις 21/2/2022

Μία ελεεινή ομιλία του Ρώσου προέδρου Πούτιν στις 21/2/2022 θα παραμείνει για την ανθρωπότητα μνημείο υποκρισίας και παραχάραξης της ιστορίας.

Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ρωσία και η Ουκρανία αποτελούν έναν ιστορικό λαό

Άναψε μία μαύρη λυχνία μαύρου φωτός για να δείξει τον δρόμο της καταστροφής στους όμοιούς του, καινούριους δικτάτορες της ανθρωπότητας που αναβιώνουν τα τελευταία χρόνια, μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.

Μίλησε επί μία ώρα, θυμίζοντας εθνικιστές και δικτάτορες σαν τον Χίτλερ, τον Μουσολίνη, τον Φράνκο και τον Έλληνα Παπαδόπουλο, τον σημερινό Τούρκο πρόεδρο Ερντογκάν και άλλους ακόλουθους του ολοκληρωτισμού που ασφυκτιούν κάτω από τους νόμους που κατάφερε η ανθρωπότητα να θεσπίσει, με χίλια βάσανα και θυσίες,  για να αποφύγει τις συγκρούσεις και τους ανταγωνισμούς των εθνών και των οικονομικών συμφερόντων.

Κατάφερε, βέβαια, με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, να αποδείξει την ανεπάρκεια της Ευρωπαϊκής ένωσης που σαν ψευτο-παρθένα κάθεται και βλέπει τον πρόστυχο αναθεωρητισμό να εκβιάζει την παγκόσμια κοινότητα με την ανατολή ενός καινούριου δικαίου ανεξάρτητα από τον ΟΗΕ και το Διεθνές δίκαιο.

Δεν θα τα καταφέρει όμως γιατί οι μνήμες του Εβραϊκού ολοκαυτώματος, τα εγκλήματα του Χιτλερισμού και του Σταλινισμού δεν μπορούν να ξεχαστούν ούτε και από τις τρίτες γενιές μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, απλώς θα ξυπνήσει την ανθρωπότητα για μια νέα διαφορετική αντιμετώπιση.

Ο Πούτιν επικαλέστηκε ότι οι ανατολικές επαρχίες παρανόμως δόθηκαν στην Ουκρανία μετά την Επανάσταση του 1917, πλην όμως καμία σοβιετική κυβέρνηση δεν είχε αμφισβητήσει την ένταξη τους, αλλά ούτε και καμία ρωσική, μέχρι την άνοδο του ίδιου στην προεδρία της Ρωσίας.

Αξιοπρόσεκτο σημείο του διαγγέλματος Πούτιν είναι η ασυνήθης οξύτητα με την οποία επικρίνει καθαρά εσωτερικά ζητήματα της Ουκρανίας, τα οποία, δεν εγκρίνει ο αυτόκλητος κηδεμόνας της. Μερικά από τα καταγγελλόμενα είναι ίσως υπαρκτά και ενοχλητικά, όπως οι ολιγάρχες, η αφαίμαξη εθνικού πλούτου, η απουσία μιας εθνικής στρατηγικής ανάπτυξης, κλπ.

Ποιος μιλάει όμως για να τα καταγγείλει όλα αυτά; Ο πρόεδρος μιας χώρας που επίσης έχει αναδείξει τους ολιγάρχες σε μία κάστα ανεξέλεγκτης εξουσίας και στους οποίους έχουν παραχωρηθεί ατελείωτα προνόμια εκμετάλλευσης εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Το διάγγελμα του Ρώσου ηγέτη εξελίχθηκε σε ιστορική αναδρομή. Υπήρξε κριτικός προς την ΕΣΣΔ, τόνισε ότι οι συμφωνίες με τους δυτικούς μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης δεν τηρήθηκαν και περιέγραψε το πλέγμα των ρωσο ουκρανικών σχέσεων.

Έχοντας ένα ΑΕΠ ίσο με εκείνο του Βελγίου και της Ολλανδίας μαζί, και σίγουρα δεκαοκτώ φορές μικρότερο των ΗΠΑ, ο Πούτιν απείλησε τη σταθερότητα και την ειρήνη του κόσμου.

Σε ένα διάγγελμα βγαλμένο από τις πιο σκοτεινές μέρες του ψυχρού πολέμου ο Ρώσος ηγέτης επιτέθηκε στη Δύση, διότι δε σεβάστηκε την κληρονομιά της Ρωσικής αυτοκρατορίας.

Ο Πούτιν, στην ομιλία του, αποδόμισε ιστορικά, πολιτισμικά και οικονομικά την Ουκρανία και το δικαίωμά της στην ανεξαρτησία.

Ο ίδιος εμφανίστηκε υπό τον μανδύα του Ρώσου πατριώτη και ως διάδοχος μιας μετασοβιετικής αυτοκρατορίας που διατηρεί ανέπαφο το δικαίωμα παρέμβασης επί των πρώην αποικιών της, απευθυνόμενος στο παγκόσμιο ακροατήριο, δε δίστασε ακόμα και να αναθεωρήσει τη διεθνή αρχιτεκτονική ασφαλείας, που η ίδια η ΕΣΣΔ συν διαμόρφωσε τα ίδια θεμέλια του ΟΗΕ για δέσμευση στην προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και υιοθέτησης του διεθνούς δικαίου.

Στην προσπάθειά του αυτή παραχάραξε τα ιστορικά γεγονότα που προηγήθηκαν πριν και μετά την οκτωβριανή επανάσταση ακολουθώντας την τακτική της αναθεώρησης ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η Τουρκία λειτουργεί με την νεο Οθωμανική πολιτική.

Ποια είναι λοιπόν τα όρια δημιουργίας ανεξάρτητων κρατών μέσα σε υφιστάμενες κρατικές οντότητες που εμπεριέχουν εθνικές μειονότητες; Μήπως και οι Έλληνες που κατοικούν στην Μαριούπολη έχουν παρόμοια δικαιώματα; Η μήπως όλα αυτά είναι επικίνδυνες ανοησίες;

Μήπως όλα αυτά είναι προφάσεις για να στερηθούν τα κράτη των δικαιωμάτων ανεξαρτησίας και να αποδεχτούν το δίκαιο του ισχυρότερου που η παγκόσμια κοινότητα έχει απορρίψει θεσπίζοντας ένα οργανισμό όπως ο ΟΗΕ;

Μήπως ο ΟΗΕ θεσπίστηκε για να εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της Δύσης και χώρες όπως η Ρωσία η Κίνα και ο Μουσουλμανικός κόσμος θέλει να δημιουργήσει ένα καινούριο καθεστώς και να απαγκιστρωθεί από τους θεσμούς που δημιουργήθηκαν μετά από δύο Παγκόσμιους πολέμους;

Η αναθεωρητική αφήγηση του Βλ.Πούτιν όμως, θέτει απροκάλυπτα πια ένα δίλημμα ασφαλείας στην Ευρώπη, θέτοντας σε νέα βάση, όχι μόνο τη σχέση της Δύσης με τη Ρωσία, αλλά ολόκληρο το αμυντικό δόγμα της κεντρικής Ευρώπης, που αποστρατιωτικοποιήθηκε επαναπαυόμενο στο «τέλος της Ιστορίας». Κυρίως όμως, το διάγγελμα του Ρώσου προέδρου συνιστά το τέλος των ψευδαισθήσεων της Ευρώπης. Το φάντασμα του αυταρχισμού είναι εδώ, υπενθυμίζοντας στους Ευρωπαίους πως η ιστορία εάν δε διδάσκει, επαναλαμβάνεται. Και η γηραιά ήπειρος έχει πληρώσει βαρύ τίμημα κατευνασμού αυταρχικών ηγετών.

΄Κατά την γνώμη μου αυτός ο ανατρεπτικός αναθεωρητισμός των αυταρχικών πολιτικών σε ορισμένες , αναβιούμενες αυτοκρατορίες και ο υπέρμετρος λαϊκισμός σε πολλές δημοκρατίες θα είναι οι συμπληγάδες πέτρες ανάμεσα από τις οποίες θα πρέπει να περάσει η ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια.

Επειδή ‘όμως οι ιστορικές αναφορές κίνησαν το ενδιαφέρον αρκετών Ελλήνων αξίζει να αναφερθούμε στις διατυπωθείσες απόψεις του Πούτιν για την Ουκρανία τόσο κατά την ομιλία του όσο και σε γραπτά που είχαν διατυπωθεί παλαιότερα από τον ίδιο.

Μία περισσότερο λεπτομερή αναφορά στα στοιχεία αυτά που αποκαλύπτουν την απόπειρα  παραχάραξης της ιστορίας και των σχέσεων μεταξύ των λαών της Ουκρανίας και της Ρωσίας, δίδονται σε επόμενο άρθρο.  

.

ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ

Times for Change

ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ

 

 Πάντα φοβόμουν την Βαβέλ

Έψαχνα να βρω τον τρόπο, τον άθλιο τούτο  πύργο να γκρεμίσω

Ένοιωθα  τον ήλιο να μιλά και να ζεσταίνει αισθησιακά την ύπαρξή σου.

Λένε ότι τα λουλούδια ανθίζουν  πιο όμορφα όταν ακούνε μουσική

Ένοιωθα το ελαφρύ, ξηρό  αεράκι των Κυκλάδων να σε χαϊδεύει ερωτικά και να ψιθυρίζει γλυκά μυστικά στο αυτί σου. Όλα μιλούν.

Αλλά ο πύργος της Βαβέλ μένει πεισματικά ορθός.

Άνθρωποι, δούλοι και αφεντάδες χτίζουν σιωπηλά, ακόμα πιο ψηλά, τόσο ψηλά.

Ευχή και κατάρα κάνουν να είναι ετοιμόρροπος, έτοιμος να πέσει να γκρεμιστεί.

Αυτός θα ήταν ο απώτερος σκοπός και τέλειος στόχος, ο ήχος της κατάρρευσης,

πιο εύγλωττος από την άθλια αρχιτεκτονική του.

Τότε, ίσως το θλιβερό ακροατήριο ν’ ακούσει και να αισθανθεί.

Μήπως αυτή είναι η στιγμή, η εκκωφαντική, να γίνουν αυτοί,

οι δούλοι και αφεντάδες ένα κάποιο ακροατήριο.

Μέσα στον αέναο χρόνο που χρειάστηκε, σιωπηλά να κτιστεί ο πύργος…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 4 επιπλέον λέξεις

An attempt to obtain a wider view of the political and economic situation in Greece and the wider world.

In the context of globalization, public organizations are undergoing rapid transformation, and how to govern them scientifically has become an important research topic.

Recent developments in Greece and the world, including the crisis in Ukraine, the conflict between Russia and the West, the withdrawal of the United States from Afghanistan, the abandonment of the Kurds by the United States in Syria and Iraq, the escalation of Turkey’s aggressive behavior in the Aegean, Cyprus and the Mediterranean, the involvement of Turkey in Syria, and Libya, the conflict between America and China, are of great concern to most of us.

I acknowledge that the most important factor in shaping politics is the conflict of interests, but I am surprised that cultural, nationalist and religious parameters continue to influence the world today, in a similar as they did centuries back.

One could say that with the progress of humanity, a way would have been found to minimize the conflicts with the adoption of religious tolerance and multicultural diversity, but also, controlling of nationalist and economic competitiveness in a more intelligent way, after so painful experiences, adhering to rules for human rights and international law.

On the contrary, religious, and cultural contradictions become tools of exploitation of political, economic, nationalist and geopolitical interests…

Unfortunately, recent events, both local and international, have dashed any optimistic expectations.

Expectations in domestic politics, international geopolitical conflicts, nationalist revisionism, religious fanaticism, and cultural contradictions are being dashed, so much so that we have reached a point where a new world war does not seem so distant. This seems to me so backward.

.

The political dimension

The basic political-economic theories (that mainly cover the space, from free economy, to socialism, and radical left), compete, in the best case, within the democratic principles and much more with autocratic regimes, internationally.  

The main difference lies in planning and control of the economy that takes place based, either on central administration of public funds, capital and investments under government control or on private economy under the rules free economy. .

Such economic policies. directly and indirectly determine the distribution of wealth.

Both systems seem to have respective advantages and disadvantages. A crucial element is the identification of ‘golden section’ to be applied and the choices of control methods, as well as compliance with specific limits to be applied by each system in order to maintain the balance between productivity performance and social policy that eventually, determines the overall benefit.

The problem is that both systems have followed a different historical path within each nation and state in various periods. This affects the transition to a new environment created by the evolution of humanity.

In addition to the influence that the historical path, clearly, has on the implementation of any state’s optimum economic policy, an important role is played by various factors, such as the educational status, social level, climatic conditions, health, geopolitical conditions, religion, etc.

All this needs to be considered, to draw conclusions for the implementation of an optimal policy.

Unfortunately, people make decisions based on dogmatic theories without considering all above factors, this creates contradictions and conflicts among groups within states but also among states globally.

Shaping of politics in Greece

A key element to remember is that the Greeks are one of the ethnic groups preserved from the ancient times, which also include the Jews, the Chinese and some others such as the Egyptians, the Persians, etc. These peoples have friendly feelings and respect for each other’s culture.

Especially the Greeks survived through cosmogenic rearrangements from the Hellenistic times of the empire of Alexander the Great, the founding of the Roman Empire, the creation of the Eastern Roman Empire under the influence of Christianity that gave birth to the Byzantine Empire, a multinational Empire that mainly survived due to the Greek element (Greek language and culture) and Christianity and led the world for more than a thousand years. 

Byzantium withstood multiple invasions from the East and the West and eventually fell from the expansion of Islam.

The failure of Christians to unite and solve the problem of the split between the Eastern Orthodox Church and the Catholic Church played a major role in this.

In this way Hellenism ended up being confined to a poor Ottoman province while many Greek Christians, in Asia Minor, were converted to Islam under barbaric conditions that prevailed for many years.

Hellenism eventually survived once more because of religion and its cultural heritage.

The conditions of oppression forced many Greeks to emigrate or to create a merchant fleet which gave them some independence, which, in turn, led this group of people to communicate with the West and to create the expatriate Hellenism that played a dominant role in the revolution and the creation of the New Greek state. .

At the same time, Europe was experiencing the Renaissance followed by the French and American revolution and the creation of philhellenic movements.

The fear of the expansion of the Ottoman Empire to the west strengthened the pro-Greek tendencies.

It was natural consequence for the great Western powers to coordinate with Russia and help Greece’s liberation struggle.

It was also natural for these forces to compete and influence political affairs in Greece.

Therefore, it was also natural to create tendencies of influence in the Greek political system.

At the same time, it is a great achievement that Greece managed to obtain one of the most developed and modern constitutions in the world, at a time when empires were disappearing and new states formed were vulnerable to instability, as they developed new national and social claims.

Also, a great achievement was the doubling of Greece’s size during the Balkan wars.  

Another achievement can be considered the reconstruction of the country after the Asia Minor catastrophe, at a time when Europe and the whole world were plagued by the rise of nationalist fascism and the emergence of the Communist movement.

All this cosmogony, together with the effects of Second World War and the shortly followed events of a civil war could not leave the Greek political life unaffected.

I conclude that the evolution of the political position that gave an opportunity for Greece to become a full member of the European Union helped the country to overcome serious economic and national security problems

In addition, EU helped Greece to improve competitiveness and public administration, leading to a modern state governance, covering the need to balance between social policy and competitiveness and to secure the true principles of democratic governance

In particular, it helped to maintain the principles of human rights and the foundations of democracy, which  is, most of all, the distinct separation of political powers into Legislative, Executive, and Judicial..

Undermining these basic principles is like destroying the evolutionary course not only of the last 200 years but the 2,500 years of the survival of Hellenism.

The economic dimension

As mentioned above, the crucial point in the implementation of an economic policy is identifying the “golden section” between social policy and competitiveness for survival within the global economic community.

Public capital investments are based on the collection of taxes on private and public production, the management of these funds affects productivity.

Raising capital in any country depends, first and foremost, on the stability of the economy and the prospect of making a profit.

Without raising funds, there is no prospect of producing wealth and any mismanagement destroys both wealth and prospects.

A long-standing problem of the political scene in Greece is populism, which usually finds ripe and suitable ground to evolve in western democracies and not only.

Populism grows in times of crisis, economic or national, which finds vulnerable masses, affected by these crises, and is adopted usually by political extremists of right or left.

In mature democratic regimes, the influence of populism decreases, unfortunately Greece is a relatively new democracy with deep wounds from its recent history; it will take some more time to get rid of these syndromes, derived from past .

A second old problem is inherent within Greece’s geopolitical position, as the end of both World Wars seems to have left an unfinished abeyance between West and Turkey, and the Islamic world in general, whose leadership Turkey is seeking.

This is expressed by the revisionism of Turkey, as the successor of the Ottoman Empire trying to resolve these outstanding issues in its interest.

This policy is confirmed this period with the involvement of Turkey in Syria and Iraq with the main target Kurdistan, which is the main issue. This directly affects Turkey’s aspirations against Greece and Cyprus along with its aspirations for the Mediterranean gas, overlooking all international treaties, international law and UN resolutions.

For Turkey the signing of the Lausanne agreement was a mistake that they have never accepted, especially after the Cyprus invasion during 1974 when NATO and USA as well as UN have indicated hesitation to apply UN resolutions, and international law, Turkey considered that its international position was so strong that it could force it’s interests above any law or UN decision, hence it gradually raised issues such as grey zones in Aegean and Mediterranean sea, even in challenging sovereignty of Dodecanese and Eastern Aegean Greek islands. This is an extraordinary hostile attitude which cannot be accommodated by anybody.    

This situation forces Greece to maintain defense programs beyond its capabilities.

In this context, social policy and economic development becomes a difficult task for any government and an easy target for populism.

An additional intractable problem of Greece in the field of Public Administration is the large number of civil servants that resulted from the frequent changes of governments. In addition to this is the constitutional restriction to apply normal workforce legislation for performance evaluation, let alone imagine how difficult it is to implement any efficient operating system under these conditions

As a result of these problems, Greece has survived due to the development of the private sector, mainly tourism and shipping so far, and sets as a basis and perspective, first the improvement of the efficiency of the public sector, which has huge room for improvement and secondly expansion of the private sector in sectors. new technology and finance..

A precondition for all this is the elimination of Populism and the confrontation of the Turkish threat which has recently exceeded the limits of any logic demanding restriction relocation of Greek populations among Greek islands and other locations. On the other hand, they are not referring to the relocation and settlement of Turkish immigrants from Turkish mainland to Cyprus with the aim of altering the population ratios in Cyprus after the Turkish invasion of 74, an act that is a war crime under International law.

Επιρροές από πολιτισμικούς, εθνικιστικούς και θρησκευτικούς παράγοντες

Κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει την σημασία που έχουν παράγοντες που δεν θα έπρεπε να επηρεάζουν τον τρόπο διακυβέρνησης, κυρίως στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής και ακόμα περισσότερο, της εκλογικής διαδικασίας μιας χώρας, στις  σημερινές συνθήκες, αλλά δυστυχώς αυτές εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο.

Influences from cultural, nationalist, and religious factors

One should not underestimate the importance of other factors that should not affect the way of governance, especially affect the implementation of economic policy and even more so, the electoral process in a country, under the current conditions.

Yet such parameters, unfortunately, still play an important role.

Theocratic states decide their economic policy even the policy of independent institutions such as national banks, in many issues like interest rates, as happens today in Turkey. According to Islam, applying interest is a sin, in other countries Saria is the supreme penal code. Look what is happening in Afghanistan.

In the past, there were crusades engaged by Christians, today there are ‘holy wars’ provoked by Islam.

Entire states were created or destroyed even more recently, Yugoslavia was disintegrated and so many states and even new national entities were created.

We thought that all this could be a thing of the past, but it still affects the world community, and it is certainly not limited to Islam, it applies to Christian or other states to varying degrees.

Other religions accuse Christian states of colonialism and exploitation of many people and territories.

Communism is not a religion; on the contrary, it accuses religion as the «opium» of the peoples. Communism did this because, historically, the religious hierarchy collaborated with the political power for sharing political power, but conversely the political power collaborated with the religious one.

Mixing nationalism with religion can create very difficult situations, contrary to popular tradition that helps preserve the identity of peoples.

Despite the fact that religion was and still is one of the most important factor influencing political power and developments, there are many other factors that are not so, immediately, obvious.

Art is a great force that influences crowds and their emotional state.

Sport is another area that inspires masses and drives fans and fanatics who end up, easily, victims of populism.

The press, and television, has traditionally been seen as the ‘fourth political power’, recently reinforced by the evolution of social media, the easiest medium to influence the spread of fake news and theories. This ‘fourth political power’ is today the most common tool of populism, of course, this introduced additional methods of communication, mainly, for the younger generations who, despite the great technological advantages offered by the internet, led people to abandon the effort of written and oral communication and simplified communication in a form of codes and images.

In my opinion this deprived younger generations of some form of brain activity and human competence related to productive imagination, which, in turn is replaced by some new, more technical competences, allowing people to become more adaptable and efficient in the use of computer technology. 

With all this, which I have mentioned in this article, indicats how much more complicated the process of democratic operation, in a country, has become, in order to maintain the balance in the implementation of social policy with productivity and competiveness.

Μία σύντομη θεώρηση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα και τον ευρύτερο κόσμο.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα και τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων των κρίσεων στη Ουκρανία, της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, της αποχώρησης της Αμερικής από το Αφγανιστάν, την εγκατάλειψη των Κούρδων από την Αμερική, στην Συρία και το Ιράκ, την όξυνση της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο την Κύπρο και την Μεσόγειο, την ανάμιξη της Τουρκίας στην Συρία, και την Λιβύη, την προβλεπόμενη σύγκρουση Αμερικής με Κίνα, με  προβληματίζουν για τα πολιτικά πράγματα όπως διαμορφώνονται στην Ελλάδα αλλά και τον κόσμο.

Αναγνωρίζω ότι ο σημαντικότερος παράγοντας διαμόρφωσης της πολιτικής είναι τα συμφέροντα αλλά εκπλήσσομαι ότι εξακολουθούν να εμφανίζονται και σήμερα, στην παγκόσμια σκηνή, επιρροές από πολιτισμικούς, εθνικιστικούς και θρησκευτικούς παράγοντες.

Θα έλεγε κανείς ότι με την πρόοδο της ανθρωπότητας θα είχε βρεθεί τρόπος να εξομαλυνθούν οι αντιθέσειςμε την υιοθέτηση της ανεξιθρησκία και την ανοχή στην πολιτισμική  διαφορετικότητα αλλά και τον έλεγχο της εθνικιστικής και οικονομικής ανταγωνιστικότητας με την εφαρμογή κανόνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο.

Αντίθετα οι θρησκευτικές και πολιτιστικές αντιθέσεις γίνονται εργαλεία εκμετάλλευσης από τα πολιτικά, οικονομικά, εθνικιστικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.

Δυστυχώς τα τελευταία γεγονότα τόσο τοπικά όσο και διεθνή γεγονότα διαψεύδουν τις όποιες αισιόδοξες προσδοκίες.

Διαψεύδονται οι προσδοκίες τόσο στην εσωτερική πολιτική, τις διεθνείς γεωπολιτικές συγκρούσεις, τον εθνικιστικό  αναθεωρητισμό, τον Θρησκευτικό φανατισμό και τις πολιτισμικές αντιθέσεις, τόσο που έχουμε φθάσει πάλι σε σημείο που ένας παγκόσμιος πόλεμος δεν φαίνεται μία τόσο απόμακρη αλλά και αναχρονιστική πιθανότητα.

Η πολιτική διάσταση

Στο δυτικό κόσμο ανταγωνίζονται, στα πλαίσια δημοκρατικών αρχών, οι βασικές πολιτικό-οικονομικές θεωρίες που κυρίως καλύπτουν τον χώρο, από την ελεύθερη οικονομία, στον σοσιαλισμό, και την ριζοσπαστική αριστερά, όλα σε διάφορες εκφράσεις.

Η βασική διαφορά έγκειται στον προγραμματισμό και έλεγχο της οικονομίας και της ανάπτυξης που συντελείται με βάση, αφ’ ενός την αξιοποίηση των δημοσίων μέσων, κεφαλαίων και επενδύσεων και αφ’ εταίρου με βάση την ιδιωτική οικονομία, με πολλές διαβαθμίσεις ενδιάμεσα και για τις δύο οικονομικές πολιτικές που καθορίζουν άμεσα και έμμεσα την διανομή κερδών .

Και τα δύο συστήματα έχουν αντίστοιχα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Κρίσιμο στοιχείο αποτελεί η χρυσή τομή και οι επιλογές των μεθόδων ελέγχου και τήρησης συγκεκριμένων ορίων σε κάθε σύστημα έτσι ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ παραγωγικότητας και κοινωνικής πολιτικής που καθορίζει το συνολικό όφελος.

Το πρόβλημα υφίσταται διότι και τα δύο συστήματα έχουν ξεχωριστή ιστορική διαδρομή, για κάθε έθνος και κράτος, που επηρεάζει την μετάβαση σ’ ένα νέο παγκόσμιο περιβάλλον που δημιουργείται με την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας

Εκτός από την επιρροή που ξεκάθαρα ασκεί η ιστορική διαδρομή στην εφαρμογή της βέλτιστης οικονομικής πολιτικής ενός κράτους. σημαντικό ρόλο παίζουν και διάφοροι παράγοντες όπως  το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, κλιματολογικές, υγειονομικές, γεωπολιτικές συνθήκες, θρησκεία κλπ.

Όλα αυτά συνυπολογίζονται για να βγουν συμπεράσματα για την εφαρμογή μιας βέλτιστη πολιτικής.

Δυστυχώς οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις βασισμένες σε δογματικές θεωρίες χωρίς να συνυπολογίζουν όλους τους παραπάνω παράγοντες, αυτό δημιουργεί αντιφάσεις και συγκρούσεις  μεταξύ ομάδων εσωτερικά μέσα στα κράτη αλλά και μεταξύ των κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η διαμόρφωση της πολιτικής στην Ελλάδα

Βασικό στοιχείο, να θυμηθούμε, είναι ότι οι Έλληνες είναι μία από τις εθνότητες  που διατηρήθηκαν από τους αρχαίους λαούς μεταξύ των οποίων ο Εβραϊκός, ο Κινεζικός και μερικοί ακόμα όπως ο Αιγυπτιακός, ο Περσικός κλπ . Αυτοί οι λαοί έχουν μεταξύ τους φιλικά αισθήματα και σεβασμό στον πολιτισμό του καθενός .

Ειδικά οι Έλληνες επέζησαν μέσα από κοσμογονικές ανακατατάξεις από τους Ελληνιστικούς χρόνους της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την καθίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την δημιουργία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κάτω από την επιρροή του Χριστιανισμού που γέννησε το Βυζάντιο, μίας πολυεθνικής Αυτοκρατορία που κυρίως επιβίωσε λόγω του Ελληνικού στοιχείου και του Χριστιανισμού και πρωτοστάτησε για περισσότερο από χίλια χρόνια.

 Το Βυζάντιο άντεξε πολλαπλές επελάσεις από την Ανατολή και την Δύση και τελικά κατέπεσε από την επέλαση των Οθωμανών. Σημαντικό ρόλο έπαιξε γ’ αυτό η αδυναμία των χριστιανών να λύσουν το πρόβλημα του σχίσματος της Ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας με την καθολική εκκλησία.

Με τον τρόπο αυτό ο Ελληνισμός κατέληξε να περιοριστεί σε μία πτωχή Οθωμανική επαρχεία ενώ μεγάλος αριθμός Ελλήνων Χριστιανών της μικράς Ασίας εξισλαμίστηκε κάτω από βάρβαρες συνθήκες που επικράτησαν για πολλά χρόνια.

Ο Ελληνισμός τελικά επέζησε πάλι λόγω της θρησκείας και της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι συνθήκες της καταπίεσης ώθησε πολλούς Έλληνες στην μετανάστευση και στην δημιουργία εμπορικού στόλου που με την σειρά του έσπρωξε αυτό το τμήμα του λαού να επικοινωνήσει με την Δύση και να δημιουργήσει τον απόδημο Ελληνισμό που έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στην επανάσταση και την δημιουργία του νέου κράτους των Ελλήνων.

Ταυτόχρονα η Ευρώπη βίωνε την Αναγέννηση και την δημιουργία φιλελληνικών κινημάτων.

Ο φόβος επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς τα δυτικά ενίσχυε τις φιλελληνικές τάσεις.

Ήταν φυσικό να συντονιστούν οι τότε δυτικές μεγάλες δυνάμεις μαζί με την Ρωσία και να βοηθήσουν στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας.

Φυσικό ήταν επίσης να ανταγωνιστούν οι δυνάμεις αυτές και να επηρεάσουν τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα.

Επομένως, φυσικό ήταν επίσης να δημιουργηθούν τάσεις επιρροής στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Ταυτόχρονα αποτελεί μεγάλο επίτευγμα το γεγονός ότι η Ελλάδα, κατάφερε να  αποκτήσει ένα από τα περισσότερο ανεπτυγμένα και σύγχρονα συντάγματα στον κόσμο, σε μία περίοδο που οι αυτοκρατορίες έσβηναν και δημιουργούντο καινούρια κράτη ευάλωτα στις ανατροπές, καθώς ανέπτυσσαν και νέες εθνικές αλλά και κοινωνικές διεκδικήσεις.

Επίσης μεγάλο επίτευγμα αποτέλεσε ο διπλασιασμός της έκτασης της Ελλάδας με τους Βαλκανικούς πόλεμους και η ανασύνταξη της μετά την μικρασιατική καταστροφή ,σε περίοδο που η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος μαστιγωνόταν από την άνοδο του φασισμού των εθνικών ανακατατάξεων αλλά και την εμφάνιση του Κουμμουνιστικού κινήματος,.

Δεν μπορεί όλη αυτή η κοσμογονία μαζί με τον Β παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε να αφήσουν ανεπηρέαστη την Ελληνική πολιτική ζωή.

Συμπερασματικά καταλήγω ότι η εξέλιξη της πολιτικής θέσης της Ελλάδας που τις έδωσε την ευκαιρία να γίνει ουσιαστικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης την βοήθησε να προσπεράσει σοβαρά οικονομικά και εθνικά προβλήματα και να συνειδητοποιήσει θέματα όπως η ανταγωνιστικότητα η διοίκηση ενός σύγχρονου κράτους, η ανάγκη ισορροπίας μεταξύ κοινωνικής  πολιτικής και ανταγωνιστικότητας και να διασφαλίσει τις πραγματικές αρχές μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης .

Ιδιαίτερα διασφάλισε τις αρχές των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τα θεμέλια της δημοκρατίας που είναι, η διάκριση των εξουσιών σε Νομοθετική, Εκτελεστική, και Δικαστική.

Υπονόμευση αυτών των βασικών αρχών είναι σαν να καταστρέφουμε την εξελικτική πορεία όχι μόνον των τελευταίων 200 ετών αλλά τις 2.500 έτη της επιβίωσης του Ελληνισμού.

Η οικονομική διάσταση

Όπως αναφέρθηκε και πάρα πάνω το κρίσιμο σημείο στην εφαρμογή μίας οικονομικής πολιτικής είναι η χρυσή τομή μεταξύ κοινωνικής πολιτικής και ανταγωνιστικότητας για την επιβίωση μέσα στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα..

Οι επενδύσεις δημοσίων κεφαλαίων βασίζονται στην είσπραξη φόρων ιδιωτικής και δημόσιας παραγωγής, η διαχείριση των κεφαλαίων αυτών επηρεάζει την παραγωγικότητα.

Η προσέλκυση κεφαλαίων σε κάθε χώρα εξαρτάτε, πρωταρχικά, από την σταθερότητα της οικονομίας και της προοπτικής δημιουργίας κερδών.

Χωρίς προσέλκυση κεφαλαίων δεν υπάρχει καμία προοπτική δημιουργίας κερδών και η κακή διαχείριση εξαφανίζει κέρδη και προοπτικές.

Ένα διαχρονικό πρόβλημα της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα είναι ο λαϊκισμός που συνήθως βρίσκει κατάλληλο έδαφος στις δυτικές δημοκρατίες.

Ο λαϊκισμός θρέφεται σε περιόδους κρίσεων, οικονομικών ή εθνικιστικών, που βρίσκει ευάλωτες μάζες που θίγονται από τις κρίσεις αυτές, και υιοθετείται από τα πολιτικά άκρα.

Με την ωρίμανση των δημοκρατικών καθεστώτων μειώνεται και η επιρροή του λαϊκισμού, δυστυχώς η Ελλάδα είναι μία σχετικά νέα δημοκρατία με βαθειά τραύματα από την πρόσφατη ιστορία της, θα χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα για να απαλλαγεί από αυτό το σύνδρομο.

Ένα δεύτερο διαχρονικό πρόβλημα είναι η γεωπολιτική της θέση δεδομένου ότι φαίνεται η λήξη του Α και Β Παγκοσμίων πολέμων να άφησε εκκρεμότητες σε ότι αφορά τις σχέσεις της Δύσης με την Τουρκία, και γενικότερα με τον Ισλαμικό κόσμο του οποίου την ηγεσία προσδοκά η Τουρκία. Αυτό εκφράζεται με τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας σαν διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που προσπαθεί να λύσει τις εκκρεμότητες αυτές προς το συμφέρον της. Εδώ επιβεβαιώνεται η πολιτική αυτή με την ανάμιξη της Τουρκίας στην Συρία και το Ιράκ με κύριο στόχο το Κουρδιστάν που είναι η βασική εκκρεμότητα. Αυτό επηρεάζει άμεσα και τις βλέψεις της Τουρκίας εναντίων της Ελλάδας και της Κύπρου μαζί με τις  βλέψεις για το αέριο της Μεσογείου.

Αυτή η κατάσταση υποχρεώνει την Ελλάδα να διατηρεί εξοπλιστικά προγράμματα πάνω από τις δυνάμεις της.

Στα πλαίσια αυτά η κοινωνική πολιτική και η οικονομική ανάπτυξη γίνεται ένα ποιο δύσκολο έργο για οποιαδήποτε κυβέρνηση και εύκολος στόχος για λαϊκισμό.

Ένα επιπλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα της Ελλάδας που πρόσκειται στον τομέα της Δημόσιας διοίκησης είναι ο υπερμεγέθης  αριθμός δημοσίων υπαλλήλων που προέκυψε από τις συχνές εναλλαγές των κυβερνήσεων. Σε αυτό προστίθεται και η μονιμότητα και η αδυναμία εφαρμογής κριτηρίων αποδοτικότητας, ας φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστεί οποιοδήποτε αποδοτικό σύστημα λειτουργίας κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων η Ελλάς επέζησε λόγω της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα και κυρίως του τουρισμού και της ναυτιλίας μέχρι στιγμής, και θέτει σαν βάση και προοπτική την βελτίωση της αποδοτικότητας του δημοσίου τομέα που έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης και της επέκτασης του ιδιωτικού τομέα σε τομείς νέας τεχνολογίας.

Προϋπόθεση για όλα αυτά αποτελεί η εξάλειψη του Λαϊκισμού και αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής η οποία πρόσφατα έχει ξεπεράσει τα όρια της όποιας λογικής με την απαίτηση να μην μετακομίζουν  Έλληνες στα Νησιά υπό αμφισβήτηση. Δεν απαντούν βέβαια για τον εποικισμό της Κύπρου με στόχο να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή  σχέση της Κύπρου μετά την εισβολή του 74, πράξη που αποτελεί έγκλημα πολέμου.

Επιρροές από πολιτισμικούς, εθνικιστικούς και θρησκευτικούς παράγοντες

Κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει την σημασία που έχουν παράγοντες που δεν θα έπρεπε να επηρεάζουν τον τρόπο διακυβέρνησης, κυρίως στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής και ακόμα περισσότερο, της εκλογικής διαδικασίας μιας χώρας, στις  σημερινές συνθήκες, αλλά δυστυχώς αυτές εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο.

Θεοκρατικά κράτη αποφασίζουν οικονομική πολιτική ακόμα και την πολιτική της εθνικής τους Τράπεζας για τα επιτόκια, όπως σήμερα η Τουρκία, κατά το Ισλάμ ο τόκος είναι αμαρτία, σε άλλες χώρες η Σαρία είναι ο υπέρτατος ποινικός κώδικας.

Παλαιότερα γινόντουσαν σταυροφορίες από τους Χριστιανούς σήμερα γίνονται  ιεροί πόλεμοι από το Ισλάμ. Ολόκληρα κράτη δημιουργήθηκαν η καταστράφηκαν ακόμα και πιο πρόσφατα, Η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε και δημιουργήθηκαν τόσα κράτη ακόμα και εθνικές οντότητες.

Θεωρήσαμε ότι όλα αυτά μπορεί να γίνουν παρελθόν αλλά αυτά εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την παγκόσμια κοινότητα και ασφαλώς δεν περιορίζονται στο Ισλάμ αφορούν και τα χριστιανικά κράτη σε διαφορετικό βαθμό.

Άλλες θρησκείες κατηγορούν τα Χριστιανικά κράτη για αποικιοκρατία και εκμετάλλευση πολλών ανθρώπων και περιοχών.

Ο κουμμουνισμός δεν είναι θρησκεία κατηγορεί όμως την θρησκεία σαν το… ‘όπιον’ των λαών. Ο κουμμουνισμός το έκανε αυτό γιατί Ιστορικά η θρησκευτική ιεραρχία συνεργάστηκε με την πολιτική εξουσία για την νομή της εξουσίας, αλλά και αντίστροφα η πολιτική εξουσία συνεργάστηκε με την θρησκευτική.

Η ανάμιξη του εθνικισμού με την θρησκεία μπορεί να δημιουργήσει πολύ άσχημες καταστάσεις, αντίθετα με τις λαϊκές παραδόσεις που βοηθούν την διατήρηση της ταυτότητας των λαών.

Παρά το γεγονός ότι η θρησκεία ήταν και εξακολουθεί να είναι ο σημαντικότερος παράγοντας επιρροής της εξουσίας και των εξελίξεων υπάρχουν πολλοί ακόμα παράγοντες που δεν είναι τόσο άμεσα εμφανείς.

Η τέχνη αποτελεί μεγάλη δύναμη που επηρεάζει τα πλήθη και την συναισθηματική τους κατάσταση.

Ο αθλητισμός αποτελεί ένα ακόμα χώρο που εμπνέει τις μάζες και ποδηγετεί φιλάθλους αλλά και φανατικούς οπαδούς που καταλήγουν σε εύκολα θύματα λαϊκισμού.

Ο τύπος, και η τηλεόραση, παραδοσιακά, θεωρείται σαν η ‘τέταρτη εξουσία’ που πρόσφατα ενισχύθηκε με την  ανάπτυξη των κοινωνικών μέσων, αποτελεί το ευκολότερο μέσο που επηρεάζει την διασπορά ψευδών και ανεξέλεγκτων ειδήσεων και θεωριών. Αυτή η τέταρτη εξουσία αποτελεί σήμερα το καταλληλότερο εργαλείο λαϊκισμού, βέβαια δημιούργησε επιπλέον αλλαγές και στον τρόπο επικοινωνίας στις νεότερες γενιές που, παρά τα μεγάλα τεχνολογικά πλεονεκτήματα που προσφέρει το διαδύκτιο, εγκατέλειψαν την προσπάθεια γραπτής  και προφορικής επικοινωνίας και την απλοποίησαν  σε μορφή κωδικών και εικόνων που κατά την γνώμη μου μειώνει το πνευματικό επίπεδο της κοινωνίας ολόκληρης.

Με όλα αυτά, που ενδεικτικά ανέφερα, δείχνουν πόσο περισσότερο πολύπλοκη έχει γίνει η διαδικασία δημοκρατικής λειτουργίας μίας χώρας, προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία στην εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής με την παραγωγικότητα.