Πόσα και δεν εγγράφτηκαν για την ζωή, τον έρωτα, την πατρίδα, την θρησκεία, την αγάπη, την απώλεια, την τέχνη, την φιλοδοξία, την επιτυχία, την χαρά, και τόσα ανθρώπινα συναισθήματα που αποτελούν, τα περισσότερα, γεύσεις ζωής.
Και αν με ρωτήσετε πιο είναι το νόημα της ζωής ακόμα δεν γνώρισα.
Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο ερώτημα για πολλούς ανθρώπους.
Ζήσαμε και πολλοί από εμάς, ίσως να κάνουμε τον απολογισμό, άλλοι με θετικό και άλλοι με αρνητικό πρόσημο, έχω την εντύπωση όμως ότι οι γραμμές του ισολογισμού αυτού λιγοστεύουν όσο περνούν τα χρόνια και με έκπληξη συνειδητοποιείς ότι τα κεφάλαια είναι πολύ λίγα και οι γραμμές μέσα σ’ αυτά είναι αχνές σαν τις παλιές φωτογραφίες.
Τα κεφάλαια είναι αυτά που σου δίνουν την δύναμη να ζήσεις αλλά οι γραμμές είναι αχνές και σου θυμίζουν τις επιλογές που έκανες σωστές και λανθασμένες.
Πολλοί στερήθηκαν για να ζήσουν αλλά δεν πρόλαβαν και άλλοι ονειρεύτηκαν και δεν έζησαν. Υπάρχουν όμως και λίγοι τυχεροί που πρόλαβαν να ζήσουν τα όνειρα τους, γι’ αυτούς τους τους λίγους τυχερούς οι γραμμές δεν έχουν εντελώς χαθεί και ζουν το όνειρό τους.
Times for Change 