ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΗΡΈΣ ΠΟΛΕΜΙΚΈΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΟΥ Α! ΠΑΓΚΟΣΜΊΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΙΣ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ISIS

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΗΡΈΣ ΠΟΛΕΜΙΚΈΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΟΥ Α!  ΠΑΓΚΟΣΜΊΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΙΣ  ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ISIS

Κάτω από την σκιά της σφαγής του Μπατακλάν.

Δεν είναι δυνατόν να μην αναγνωρίσει κανείς την Ιστορική σημασία των γεγονότων της Παρασκευής της 13^ης Νοεμβρίου  που συνέβησαν στο κέντρο του Παρισιού  με το τρομοκρατικό πλήγμα που έδωσε η ομάδα αυτοκτονίας της  ISIS.

 «H καλύτερη προϋπόθεση να γνωρίσεις και να κατανοήσεις κάτι, είναι να πάρεις απόσταση από αυτό
Γιατί; Σε τι βοηθάει η απόσταση;
Ισχύει και για τον εαυτό μας αυτό. Αν θέλουμε να μας κατανοήσουμε καλύτερα, πρέπει να πάρουμε απόσταση από τον εαυτό μας. Να τον δούμε για λίγο από έξω. Εάν είμαστε μονίμως βυθισμένοι μέσα μας και βράζουμε στο ζουμί μας, δεν μπορούμε να κοιταχτούμε κριτικά. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε αδυναμίες, δεν μπορούμε να δούμε τα υπόγεια ρεύματα πού μας οδηγούν.»
[Η νίκη σαν παρηγοριά- Στ. Ράμφος]

Σαν πιστός ακόλουθος της ίδιας τεχνικής, συχνά προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ από τα γεγονότα που με τυφλώνουν, για να μπορέσω να αναγνωρίσω την πραγματική σημασία  και τις διαστάσεις τους μέσα στον χρόνο και τον χώρο.

Με την θεώρηση αυτή  τα γεγονότα παίρνουν άλλη όψη έτσι που να μπορεί κανείς να τα ιεραρχήσει  και να τα αξιολογήσει.

Απομακρύνομαι λοιπόν  για να δω την μεγαλύτερη εικόνα της ανθρωπότητας μαζί  με τα ορόσημα που χαρακτηρίζουν την κάθε εποχή, ιδιαίτερα τώρα με τις επιπτώσεις της δημιουργίας του Ισλαμικού κράτους.

Προσπαθώ να παρατηρήσω την Ευρώπη χρονικά από τις αρχές του 20 αιώνα  και να προσδιορίσω τα βασικά ορόσημα που χαρακτηρίζουν την εξελικτική πορεία και διαμόρφωση  της σχετικά σύγχρονης εποχής μας. Προσπαθώ να διερευνήσω τα κίνητρα πίσω από τα σημαντικά γεγονότα που απελευθερώνουν τα χειρότερα ένστικτα του ανθρώπου και να τα συσχετίσω ,αν έχουν κάποια σχέση με τα σημερινά γεγονότα. Αλλά και πέραν αυτών θέλω να εντοπίσω και εκείνα τα ορόσημα που προσδιορίζουν τις ιστορικές καμπές στην εξελικτική πορεία των κοινωνιών.

Συνειδητοποιώ, σαν πρώτο ορόσημο, τις συγκρούσεις μεταξύ των Ευρωπαϊκών εθνών που προξένησαν τις αιματηρές μάχες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που σε αριθμό νεκρών μπορεί μόνο να συγκριθούν με  τον Αμερικάνικο εμφύλιο.

Στην Αμερική έχουμε την οικονομική κρίση, που ήταν μία έκφραση του μεταβιομηχανικού  καπιταλισμού. Ταυτόχρονα ξεκίνησε  η επαναστατική μορφή της νεόφερτης Κουμουνιστικής κοινονικο- οικονομικής θεωρίας που συντάραξε και συνταράσσει ακόμα την ανθρωπότητα.

Στον μεσοπόλεμο, ο μεγάλος αριθμός νεκρών του πολέμου δημιούργησε την λειψανδρία που σαν αποτέλεσμα οδήγησε στην επαγγελματιποίηση και τελικά την χειραφέτηση της γυναίκας στην δύση που τελικά έφερε και τον φεμινισμό.

Στην περιφέρεια της  Ευρώπης έχουμε τους Βαλκανικούς πολέμους που σχετίζονται με τον επιτυχή διπλασιασμό της Ελλάδας μετατρέποντάς την σε πραγματική περιφερειακή δύναμη της περιοχής.

Σε ότι μας αφορά σαν Έλληνες, το κυρίαρχο θέμα ήταν η  πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι διώξεις που άρχιζαν να γίνονται στις Χριστιανικές Εθνικές μειονότητες μετά το πέρας του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ακόμα κεφάλαιο ανθρώπινης θηριωδίας με θρησκευτικές και εθνικιστικές ρίζες..

Ο Ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας εκτοπίστηκε και σκοτώθηκε αποτελούσε περίπου το 1/3 του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού. Το μέγεθος της καταστροφής δεν μπορεί ακόμα να υπολογιστεί.

Σαν να μην μπορεί η Ευρώπη να συνετιστεί από τον τεράστιο αριθμό νεκρών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου εισέρχεται στα γρανάζια ενός δεύτερου παγκοσμίου πολέμου από την αδυναμία να διακανονίσει το μοίρασμα των διεθνών αγορών και των Εθνικών διεκδικήσεων που επέτρεψαν την δημιουργία του Εθνικοσοσιαλισμού και φασισμού που μέσα στα μεγαλύτερα προσχήματα που χρησιμοποίησε για την επιβίωσή του υπήρξε ο αντικομουνισμός και ο αντισημιτισμός.

Με την είσοδο της Αμερικής στον δεύτερο παγκόσμια ξεκίνησε και η πολιτισμική επιρροή της Αμερικής στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Το τέλος του πολέμου σημαδεύτηκε με τo δραματικό και εγκληματικό  φινάλε της  έκρηξης της πρώτης ατομικής βόμβας με τα χιλιάδες θύματα.

Η ανθρωπότητα αυτή την φορά έζησε εκτός από το θρήνο του κλασσικού πολέμου την θηριωδία και ανείπωτη φρίκη του εγκλήματος της γενοκτονίας, που έμοιαζε με τις σημερινές τρομοκρατικές θηριωδίες.   .

Η Ελλάδα έζησε στιγμές ηρωισμού με την επίτευξη της πρώτης νίκης του παγκοσμίου πολέμου  αλλά ταυτόχρονα καταστράφηκε ολοσχερώς με την Γερμανική  κατοχή. Τέλος βίωσε την πικρή γεύσης του εμφυλίου στην αρχή του ψυχρού πολέμου μέσα στον καινούριο κόσμο που αναδύθηκε στα ερείπια του παλαιού.

Ο εμφύλιος είναι ένας διαφορετικός πόλεμος και είναι κάτι που δεν αντιλαμβάνεται η υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν πολεμάς τον ξένο εχθρό σκέπτεσαι την πατρίδα, το δίκιο, τον ηρωισμό και αισθάνεσαι τον φόβο αλλά δεν είσαι σε επαφή με τον άγνωστο αντίπαλο, είναι ξένος.

Αντίθετα, στον εμφύλιο, ο εχθρός είναι γνωστός, αυτός και η οικογένειά του, όταν τον σκοτώσεις πρέπει να ζήσεις στο περιβάλλον του μαζί με τους υπόλοιπους, πιθανώς κοινούς φίλους και γνωστούς, είναι πολύ πιο οδυνηρό και δεν ξεχνιέται, το μίσος και οι τύψεις αναμιγνύονται.

Η ανάμνηση, τα βιώματα και οι επιπτώσεις μένουν μέχρι θανάτου και πολλές φορές ζουν και κληρονομούνται σε επόμενη γενιά.

Στην Ευρώπη εχθροί που αλληλοσκοτώθηκαν όπως οι Γάλοι με τους Γερμανούς όπως και οι Εγγλέζοι , Αμερικάνοι και Ιάπωνες. Κλπ. μπόρεσαν και έγιναν φίλοι σύντομα μετά το τέλος του πολέμου.

Αυτή την διαφορά την έζησαν η Ελλάδα και  η Ισπανία. Οι επιπτώσεις γίνονται αντιληπτές μέχρι σήμερα.

Οι πληγές, ο πόνος και η καταστροφή, ήταν ο λόγος που δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ελπίδα να μην ξαναζήσει η Ευρώπη τον ίδιο πόνο.

Αναρωτιέται κανείς αν θα πετύχει το πείραμα αυτό της ελπίδας;

Οι άσπονδοι σύμμαχοι κατά την διάρκεια του πολέμου μετατράπηκαν σε αντίπαλα δέη  του ψυχρού πολέμου.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η πιθανότητα ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου απομακρύνθηκε αλλά αντικαταστάθηκε από τον οικονομικό ανταγωνισμό που άλλαξε οριστικά τις παραμέτρους  της παγκόσμιας ανάπτυξης.

Είναι δύσκολο πλέον να ξεχωρίσει κανείς τους πρωτεργάτες, τους θύτες και τα θύματα στην νέα αυτή περίοδο. Ο τρίτος κόσμος έχει οικονομικά αναβαθμιστεί και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην δύση.

Η συγκέντρωση ενεργειακών πόρων  στον Αραβικό κόλπο σε συσχετισμό με την παγκόσμια  πληθυσμιακή κατανομή αποτελούν παράγοντες εξ ίσου σημαντικούς με άλλους όπως  ο υπερπληθυσμός, οι κλιματικές αλλαγές, η μετανάστευση, ασφάλεια, τοπικές συρράξεις , πολιτική αστάθεια, ρύπανση, ανεργία, μεταλλαγμένη διατροφή, τρομοκρατία..

Η πολιτική αστάθεια στις Αραβικές χώρες σε συνδυασμό με τον συγκεντρωμένο ενεργειακό πλούτο στον Αραβικό κόλπο έδωσε το πρόσχημα στον δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ να αναμειχθεί και σαν αποτέλεσμα να αποσταθεροποιήσει την πολιτική κατάσταση σε αρκετές Αραβικές χώρες. Η αποσταθεροποίηση μαζί με τα κατάλοιπα της αποικιοκρατίας δημιούργησε  το κατάλληλο έδαφος για την ανάπτυξη θρησκευτικού φανατισμού. Ιραν, Ιρακ, Συρία, Ρωσία, Κουρδικό, Τουρκία, ΗΠΑ, Γαλλία, Σαουδική Αραβία Κουβέιτ, και τρεις διαφορετικές όψεις του Ισλάμ με διαφορετικά ενδιαφέροντα και ερμηνείες του Κορανίου.( Σιΐτες του Ιράν, Σουνίτες,  Αλεβίτες της Συρίας )

Το μείγμα όλων αυτών των συντελεστών δημιούργησαν το Ισλαμικό κράτος του ISIS.

Στην προσπάθεια να συσχετίσει κανείς την ψυχολογία του φανατικού τρομοκράτη που αυτοκτονεί για να δολοφονήσει αθώους  ανθρώπους, παιδιά, απλώς και μόνο γιατί ζουν σε ένα διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον που δεν υπακούει στους κανόνες της δικής του θρησκείας είναι απολύτως πρωτόγνωρο και δεν μπορεί να παραλληλιστεί ούτε ακόμα και  με τα εγκλήματα της Ιεράς εξέτασης του μεσαίωνα.

Ο χειρισμός μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι ένα τελείως καινούριο πρόβλημα που καλείται ο σημερινός κόσμος να αντιμετωπίσει, ανεξάρτητα εθνικότητας, συμφερόντων, πολιτικής, πολιτισμικού επίπεδου η θρησκευτικού προσανατολισμού.

Το φαινόμενο δεν μπορεί να  εκληφθεί σαν ένα σύνηθες τρομοκρατικό χτύπημα ούτε σαν μία έκφραση θρησκευτικού φανατισμού, είναι πολύ περισσότερο σύνθετο αλλά και πρωτοφανές.

Το ίδιο σύνθετη  είναι και η αντιμετώπισή του. Προβληματίζει γιατί δεν  μπορεί να αντιμετωπιστεί  μόνο με στρατιωτικά η μέτρα εσωτερικής ασφάλειας, ούτε  και με πολιτικά μέσα η οικονομικά..

Το πρόβλημα είναι οικουμενικό και μόνο οικουμενικά μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αλλά ακόμα και σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν προβλήματα με βάση το γεγονός ότι υπάρχουν περίπου 40 κράτη που υποστηρίζουν οικονομικά το Ισλαμικό κράτος, είτε ανοιχτά είτε μέσω ιδιωτών..

Το ‘τρομοκρατικό αυτό κράτος καταλαμβάνει έκταση ίση με την έκταση της  Ελλάδας, μεταξύ Συρίας και Ιράκ, το ίδιο  εκμεταλλεύεται τα πετρέλαια της Μοσούλης χρησιμοποιώντας σαν αγορές ακόμη και στους εχθρούς του.

Η περισσότερο αποτελεσματική τακτική  θα μπορούσε να είναι η εφαρμογή συνδυασμού όλων μαζί των μέσων συμπεριλαμβανομένων και ακραίων οικονομικών μέτρων αποκλεισμού.

Αλλά ακόμα και αν όλα αυτά τα μέσα χρησιμοποιηθούν δεν θα αποφευχθεί η κατά περίπτωση πολιτική εκμετάλλευση που θα προκαλέσει παράπλευρες απόλυες, αλλά ακόμα πιο τρομακτικό ούτε και θα μπορέσει να  αποφευχθεί η συνεχιζόμενη διάχυση της τρομοκρατίας παγκόσμια.

Αυτή η διάχυση είναι σαν μία πανδημία, κάτι σαν εμβολα, για την οποία δεν έχει βρεθεί το αντίδοτο. Αυτός είναι ο πραγματικός εφιάλτης που κάνει τις πολεμικές επιχειρήσεις να μοιάζουν με το απόστημα που σπάει, αλλά ταυτόχρονα μολύνει το περιβάλλον γύρω. Είδη έντρομη η δύση μετράει τα εκατομμύρια μουσουλμάνων στην Ευρώπη και τον κόσμο που μέσα σε αυτούς που καθ’όλα είναι αθώοι όσο και οι υπόλοιποι θρησκευόμενοι, αλλά μέσα σε αυτούς κρύβεται ο ιός με άγνωστο αριθμό φορέων που μπορεί να αυξάνεται με την ανεξέλεγκτη δραματική μετακίνηση προσφύγων, η μεταναστών η άλλων πληθυσμών που προσφεύγει στην Ευρώπη για πολλούς λόγους, πόλεμος, κλιματικές αλλαγές, έλλειψη τροφής κλπ…

Δυστυχώς ανθρωπότητα εισέρχεται σε μία φάση ‘αντιπαγκοσμιοποίησης’.

Δεν τολμώ να σκεφτώ πιο θα μπορούσε να είναι το αντίδοτο.

ΝΚ