Τα αυτονόητα του λαϊκισμού

 

Οι πολύπλοκες σκέψεις στην πολιτική και την οικονομία βοηθούν στην συγκάλυψη των αποτελεσμάτων μίας τακτικής, είτε αυτά είναι θετικά είτε είναι αρνητικά.

Είναι εύκολο κανείς να λαϊκίζει με τα  αυτονόητα.

Τα αυτονόητα ήταν και  η στήριξη  των αδυνάτων, ψωμί-παιδία-ελευθερία, δωρεάν παιδία και υγεία, αλλά και η δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, ίσες ευκαιρίες σε όλους, θέσεις εργασίας σε όλους, η εργασία είναι δικαίωμα, ανεξαρτησία των εξουσιών είναι θεμέλιο της δημοκρατίας.

Τώρα προστέθηκαν και μερικά νέα όπως λιγότεροι φόροι στην μεσαία και κατώτερη κοινωνική τάξη, βελτίωση της λειτουργίας του κράτους, διαφάνεια, ανάπτυξη, επενδύσεις.

Και αναρωτιέται κανείς μα όλοι το ίδιο λένε, γιατί δεν συμφωνούν τα κόμματα; Γιατί βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις στους πίνακες των Ευρωπαϊκών αλλά ακόμα και των υπολοίπων χωρών σε ότι αφορά την οικονομική κατάσταση, και το χειρότερο χωρίς εμφανείς προοπτικές βελτίωσης;

Γιατί μετά από μία προνομιακή μεταχείριση τόσο μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο που βγήκαμε στο πλευρό των νικητών αλλά και με τη είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση;

Είναι  το καπιταλιστικό σύστημα; Είναι η γεωγραφική θέση που μας καθιστά το σύνορο με την  Τουρκία που αντιπροσωπεύει την συνεχή  σύγκρουση της δύσης με την ανατολή;

Είναι οι ιστορικές καταβολές της μακροχρόνιας υποδούλωσης στον Τουρκικό ζυγό που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά και την   προσωπικότητα του Έλληνα και τον μετέτρεψαν σε ένα μείγμα ανυπότακτου αναρχικού και δουλοπρεπή υποτακτικού που αναζητά την επιβίωση μέσα από την κουτοπονηριά;

Μάλλον λίγο από όλα αυτά, αλλά πιστεύω το πιο σημαντικό είναι ο διχασμός που επέφερε ο εμφύλιος. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν πρόλαβε να χαρεί την νίκη και έξοδο από τον Β Παγκόσμιο πόλεμο και κατασπαράχτηκε από ένα εμφύλιο που την έκανε το μήλο της ‘Έριδος μεταξύ των δυτικών δυνάμεων και της Σοβιετικής ένωσης.

Οι περισσότεροι από τους χθεσινούς ήρωες της αντίστασης έγιναν ξαφνικά  προδότες που εκδιώχτηκαν φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν. Αυτές είναι πληγές που άφησαν υπολείμματα ιδεολογικά και εθνικά που μεταφέρονται στις επόμενες δύο και τρεις γενιές των Ελλήνων.

Αυτές οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί ακόμα και κρατούν τους Έλληνες δέσμιους ενός παρελθόντος που δεν τους επιτρέπει να προσαρμοστούν στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής. Το βλέπει κανείς ξεκάθαρα με τις μεταβολές που γίνονται από την παρούσα κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία προσαρμόζεται για λόγους επιβίωσης αλλά εξακολουθεί να ονειρεύεται τα ιδεοληπτικά της  όνειρα. Είναι μία πολύ επικίνδυνη μεταστροφή γι’ αυτό παρατηρεί κανείς αντιφατικές συμπεριφορές και αποφάσεις.

Χαρακτηριστικά στοιχεία αποτελούν οι ανοχές στις παράνομες ομάδες τύπου Ρουβικώνα, στο Πανεπιστημιακό Άσυλο, την έννοια της αριστείας. στην εφαρμογή φορολογικών μέτρων που στηρίζει την επιδοματική πολιτική αντί την καθαρά αναπτυξιακή που επιτυγχάνει σταθερότερα και πιο μόνιμα αποτελέσματα, μπερδεύουν την έννοια της  ισότητας με ανταμοιβή της αποτελεσματικότητας, της ομαδικότητας  με την πρωτοβουλία. Τέλος απεχθάνονται κάθε μορφή αξιολόγησης.

Γενικά προτάσσουν την ανακατανομή πλούτου πριν την παραγωγή του.

Μία τελείως αντιπαραγωγική διαδικασία που οδηγεί στην πτώχευση κάθε οικονομίας.

ΝΚ

Consequences of the public referendum for the agreement for Skopje (FYROM)

The result of the public referendum from Skopje (FYROM) generates some interesting but also contradictory conclusions.

It indicates how deep the nationalistic roots are in this country, how much pride they derive from the ancient Greek history that makes them forget their own origin, their roots, their history their language.

They denounce the fact that Greece in ancient times consisted of different city states but they did share the same language, the same religion, the same nationality, the same culture, the same love for art and philosophy.  They united to fight the same enemies and they considered their civilization superior to all foreign races and nations. They declared, “Every non Greek was a Barbarian”. This conviction kept them together, Athenians, Spartans, Corinthians, Aeolis, Dorians, Ionians, Cretans, Lesbians etc

They admired and shared the same teachers like Aristotle, Socrates, Plato and Hippocrates from Samos Island, the same Historians like Homer and statesmen like Solon. They united under Alexander the Great against the mighty Persian Empire and conquered the world spreading around the Greek spirit and civilization.

What a glamour this story gives, even Slavs, Vlachs, Bulgarians and Albanians could unite to inherit part of this story.

Serbs’ ancestors settled in the Balkans somewhere in 6th and 7th century, according to the Byzantine sources. Serbs came to South Yugoslavia in similar times and assimilated with the indigenous people who lived there. Montenegrins – same time period. Croats lived in the territory that was a subject of rivalry between the Franks and Byzantine Empire, yet they united in 10th century. Slovenes in the second half of 6th century. Bosnians settled in similar period, Bulgarians as well.

Tito was very clever to sow seeds of this story to make the inhabitants of this mixture of nationalities, in the area, feel as successors of this proud past while at the same time the story was serving his plans to expand in North Greece and get access to Aegean Sea.

He almost forgot the Greek minority in Monastir area, a minority for which, even today, nobody talks about.

So the area of a district that used to belong to Ancient Macedonia, a City state of Greece, gives the inhabitants of this, although have nothing to do with Ancient Macedonians, who were pure Greeks, to claim Macedonian nationality living aside Greek Macedonians who have the right to claim that they are  the real successors of Ancient.

All this conflict that remains for more than 75 years, could have been solved with the name of the country to be North Macedonia and the nationality to be North Macedonians the same like New Zealand. One cannot understand the insistence of Macedonian nationality that is hiding irredentist aspirations.

The Times report that Greece has so far opposed any reference to the term «Macedonia» in the name of the country, pointing out that Alexander the Great had no relationship with FYROM and that the Skopje government was appropriating the Greek hero, perhaps by looking at territorial claims.

It is really a pity that that these two countries Greece and FYROM cannot find a solution that will help both to improve their future.

The fact is that both countries are victims of conflicting interests derived from previous years, when FYROM and the Greek part of Macedonia was the center of fights and claims between Bulgaria, Serbia, Greece, Turkey and USSR.

Now the conflict has been extended to include EU, NATO, Turkey, Albania, Greece and USA.

The result of the recent referendum is being considered as a success of Russian influence that is stopping the entry of FYROM in NATO and EU. It is also to the benefit of Turkey which is always taking advantage to promote its own commercial and military interests

Especially during recent developments that challenge the relationship between Turkey and USA the outcome of the public referendum gives a better opportunity for Turkey to take advantage of the situation destabilizing further the relationships of Turkey with Greece and West. Yet it Greece is becoming a strong hold for USA which is expanding its military basis in the area.

Politics is coming back to the Balkans and Greece is becoming a central point of conflict between East and West.

Russia is threatening that they will exercise veto in the security council of UN for the acceptance of FYROM under the name North Macedonia, but this in no way an issue that comes under the responsibility of the Security council of UN .

Turkey is also objecting the agreement signed between Greece and FYROM in Prespes and they recognize FYROM under their constitutional name Macedonia. What else one may expect from Turkey? They would always stay against Greece’s interests.

Turkey is going through a period with its worst relationship with West , mostly with  USA.

Germany is trying to protect its financial interests as they have significant investments in Turkey, but they cannot bridge the gap all the way. The distance Turkey  is taking from the European ways and regulations keep these two countries apart.

Turkey is also playing a double game, they maintain contact with Europe while they are also shifting towards Russia and China, not to mention Iran while they stay a NATO member, a very delicate position to maintain for long.

Turkey is also trying to establish a status quo in both Aegean and Cyprus regarding Mediterranean Sea and exploration rights. We can hear Erdogan advocating the famous Turkish statement, “Kazan-Kazan” which means “win-win”, everyone would agree with such statement but when Turkey speaks of “win –win” what they really mean is something like “karagkiozis” statement: “What is mine is mine and what is yours is 50% mine”. The following graph indicates the six miles limit set on Greek islands in Aegean Sea.

Greece has enough experience in negotiations with Turkey, this is why they would never negotiate directly with them, this is why Turks are afraid that Greece will always bring other western powers to such negotiations, hence the Greek boarders become EU boarders, and their interests become EU and USA interests. The following map indicates the real  conflict of interest with Cyprus where Turkey is denying the right for Cyprus, an UN and EU member to be an independent nation with its own AOZ. This is the risk that can cause a real war.

Ankara’s recent statement that they will start explorations in  Cypriot AOZ caused the decision of the Cypriot cabinet to invite companies to express interest to receive authorization for explorations   bloke  7. of Cyprus AOZ

Στο μέσο του κυκλώνα

Στο μέσο του κυκλώνα 

 

Με πιάνει κάθε λίγο η φιλοσοφική μου διάθεση και προβληματίζομαι προσπαθώντας κάθε φορά να βλέπω τα πράγματα απαλλαγμένος από τυχόν δικές μου προκαταλήψεις και το κατεστημένο του περιβάλλοντός μου, εθνικό, πολιτικό ακόμα και θρησκευτικό.

Δύσκολο πράγμα, θα έλεγα ακόμα και λίγο υπεροπτικό.

Προσπαθώ να αντιληφθώ τους λόγους που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την δραματική πτωχευτική κατάσταση χωρίς να επηρεάζομαι από καμία κομματική συνταγή ή σκοπιμότητα.

Συνειδητοποιώ ότι ανήκω σε μία γενιά που ευνοήθηκε και βρίσκεται μεταξύ γενεών που από την μία πλευρά υπάρχει η γενιά που έζησε στα αποκαΐδια μεγάλων πολέμων, καταστροφών, και εθνικών ανακατατάξεων και από την άλλη πλευρά ακολουθεί η γενιά που  ακολουθεί, η οποία επιβιώνει σε  μία  κατάσταση που υποκρύπτει μία εικονική ‘Νιρβάνα’. Μία Νιρβάνα που μοιάζει με το κέντρο ενός κυκλώνα, χωρίς να γίνεται αντιληπτό ακόμα τι ακολουθεί. Μια ‘νεολαία’ αιώνιων φοιτητών και μεσηλίκων ‘ηλικιωμένων’ που γεύεται το γλυκό επιδόρπιο ενός πλούσιου γεύματος, που μερικούς αποχαυνώνει, άλλους καταβάλει, άλλους, τους περισσότερο αφυπνισμένους, τους δραστηριοποιεί γιατί υποψιάζονται την επερχόμενη λαίλαπα αλλαγών που δεν μπορούν να ελέγξουν. Την τρέχουσα κρίση της Ελλάδας την θεωρώ ‘Νιρβάνα’ μπροστά στις αναστατώσεις που προβλέπω  ότι θα έρθουν.

Στους προβληματισμούς μου αυτούς με βοηθούν να εμβαθύνω, οι αντιφατικές απόψεις και συμπεριφορές συγχρόνων μου καθώς και οι μελέτες της ιστορίας, οι αφηγήσεις και εμπειρίες των μεγαλύτερων μου, και οι παρατηρήσεις των δραστηριοτήτων των νεότερων.

Το μείγμα των παρατηρήσεων και των συγκρούσεων συνθέτουν ένα πολύ παραγωγικό περιβάλλον, χωρίς, όμως, πάντα, να φτάνω σε τελικά συμπεράσματα.

Ποιοι είναι λοιπόν οι προβληματισμοί που με ταλαιπωρούν;

Δεν είναι πολύ μακριά από τους κοινούς προβληματισμούς, που αφορούν τα τρέχοντα προβλήματα και τις διαθέσιμες επιλογές που έχουμε σαν κοινωνία.

Πώς αντιμετωπίζει κανείς την τρομοκρατία, πολιτική ή θρησκευτική, την μετανάστευση που αλλοιώνει τα εθνικά χαρακτηριστικά ολόκληρων κρατών, την διαφορετικότητα, την τεχνολογική εξέλιξη, την εξάρτηση της οικονομίας από την πολεμική βιομηχανία, ποια είναι τα όρια του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού στην ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές και ηθικές επιπτώσεις.

Ποια η ηθική των πολέμων ; Υπάρχει;

Πώς αντιμετωπίζεις τον θρησκευτικό φανατισμό σε συνδυασμό με τις πολιτισμικές αποστάσεις. Πώς αντιμετωπίζεις τον θρησκευτικό μεσαίωνα του ISIS, αλλά και άλλων ηπιότερης μορφής φανατισμούς.

Πως βοηθάς να φέρεις τις γενιές κοντύτερα; Μπορείς; Μήπως και δεν έχει σημασία;

Πολύ ανησυχώ  για την γενιά που θα χρειαστεί ν απαντήσει στα διλήμματα αυτά, ταυτόχρονα με πάρα πολλά πρακτικά προβλήματα, με κυριότερο απ’ όλα τον ταχύ ρυθμό των εξελίξεων και τον καταιγισμό των μεταβολών που θα έρχονται σε όλους τους τομείς.

Από πλευράς μου τείνω να επικεντρώνομαι στα γενικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά και στις επιπτώσεις τους όπως, για παράδειγμα, την θετική επίπτωση της αυτογνωσίας και αντίθετα, την αρνητική επίπτωση του φανατισμού.

Ξεκινώ από τα γενικά και ανθρώπινα χαρακτηριστικά, κυρίως των ανθρώπων που καθοδηγούν τις κοινωνίες μας γιατί αυτά είναι καθοριστικά στην διαμόρφωση των συνθηκών που επιτρέπουν την υιοθέτηση βέλτιστων επιλογών.

Δεν πιστεύω στους αιθεροβάμονες, ανερμάτιστους πολιτικούς, τους ανελαστικούς, δογματικούς και αμετροεπείς, θεωρητικούς, τους φανατικούς εκφραστές οιασδήποτε παράταξης η κοσμοθεωρίας.

Μου αρέσουν οι ρεαλιστές, οραματιστές πολιτικοί, που είναι σε θέση να αντιληφθούν την ταχύτητα με την οποία επέρχονται δραματικές αλλαγές που δεν προσομοιάζουν με τις παλαιότερες εμπειρίες που επέβαλαν λύσεις με μέσα και μεθόδους κατάλληλες για παρελθούσες εποχές .

Έχουμε μάθει να παρατηρούμε τις εξελίξεις των κοινωνιών, ανάπτυξη και πτώση πολιτισμών που χαρακτηρίζονται από συνθήκες ανεξάντλητων πόρων , μέσων και γης.

Για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε προβλήματα με χαρακτηριστικά ‘κλειστού κυκλώματος’, πεπερασμένων μέσων , υπερπληθυσμού, ανεξέλεγκτης τρομοκρατίας, μέσων μαζικής καταστροφής κλπ.

Οι διάδοχες γενεές θα πρέπει να συμβιβαστούν με τις αλλαγές των παραδοσιακών αξιών όπως η αποδοχή των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, την ανοχή στην διαφορετικότητα αλλά και στην σκληρότητα νόμων που θα επιβάλλονται για την βιωσιμότητα σε περιβάλλοντα ‘κλειστών κυκλωμάτων’. Πρώτο θύμα των αλλαγών θα είναι το μοντέλο ανάπτυξης.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα προκύψει από το καινούριο μοντέλο ανάπτυξης, ελεγχόμενος καπιταλισμός, κατάργηση των δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων, επιβίωση του ισχυρότερου, ισοπεδοτικές κοινωνίες ολοκληρωτικών καθεστώτων;

Πλησιάζουμε να διερωτηθούμε στα όρια επιστημονικής φαντασίας.

Όμως ακριβώς για τον λόγο αυτό χρειαζόμαστε πολιτικούς με διορατικότητα και ευρηματικότητα, απαλλαγμένους από αγκυλώσεις και προκαταλήψεις κολλημένους σε αρχέγονα πρότυπα που δεν προσφέρουν πολλά στην σημερινή εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας.

ΝΚ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΓΟΙ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ (Απαντήσεις, κατά παράγραφο, στις εξαγγελίες του κ Τσίπρα στο 2ο Thessaloniki Summit που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος).

 

 

Τσίπρας: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΓΟΙ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ

 

Απαντήσεις, (σε χρώμα), κατά παράγραφο στις εξαγγελίες του κ Τσίπρα στο 2ο Thessaloniki Summit που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.

 Σοβαροφανείς εξαγγελίες του πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον μεγαλύτερο αριθμό ψευδών που τόλμησε να εκστομίσει Έλληνας πολιτικός!!!

Τσίπρας: Βγαίνουμε από τα μνημόνια, μπήκαμε σε τροχιά ανάπτυξης, δημιουργήσαμε 263.000 θέσεις εργασίας

Δεν μας λέει όμως πως βρεθήκαμε από την 6 ^η θέση που είχαμε το 2005 στην 300 ^η παγκόσμια στην εικόνα της οικονομίας.

Δεν μας λέει αν οι θέσεις αυτές είναι κάτω του ορίου της φτώχειας, (κάτω από 350€) πόσες από αυτές είναι εποχιακές, πόσες εικονικής μερικής απασχόλησης και πόσες είναι διορισμοί στο δημόσιο ακολουθώντας την προσφιλή παλαιοκομματική τακτική της ψηφοθηρίας που ο ίδιος είχε καταγγείλει.    

 «Η χρονιά που διανύουμε είναι η τελευταία για τη χώρα μας σε καθεστώς μνημονίου αλλά και η πιο κρίσιμη» δήλωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην ομιλία του στο 2ο Thessaloniki Summit που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.

  Δεν μας αναπτύσσει όμως πως έχει ναρκοθετήσει την θητεία της επόμενης κυβέρνησης με τον αυτόματο κόφτη και την υιοθέτηση παράνομων μειώσεων συντάξεων και επιβολής ληστρικών αντιαναπτυξιακών φόρων τόσο με εισφορές από τους εργαζόμενους όσο και φορολογία εισοδήματος και περιουσίας, τέτοιου μεγέθους που μόνο αδαείς από την λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας θα μπορούσαν να εφαρμόσουν.

Διαβεβαίωσε ότι «το πρόγραμμα θα τελειώσει στην ώρα του», υποστήριξε ότι «βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά θετικό μομέντουμ για την ελληνική Οικονομία» και υποσχέθηκε ότι η δουλειά που κάνει η κυβέρνηση θα αποδώσει καρπούς.

Επανέλαβε δε ότι «περνάμε από το Grexit στο Grinvest» και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα φύγει η χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία.

«Δεν είμαστε μάγοι, αλλά ούτε μαθητευόμενοι μάγοι. Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά τα δύο αυτά δύσκολα χρόνια έχουν συσσωρεύσει μια εμπειρία που άλλοι πρωθυπουργοί δεν έχουν ούτε σε δύο δεκαετίες» είπε ο Αλέξης Τσίπρας.

Δεν μας ενημερώνει όμως πόσο στοίχισε αυτή η μαθητεία και πόσο προβλέπεται να κοστίσει η Μαρξιστική οικονομική θεωρία που ο ίδιος και τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησής του ευαγγελίζονται σε ένα περιβάλλον που η βασική πολιτική ανάπτυξης βασίζεται σε φιλελεύθερο κοινωνικό καπιταλισμό, η κάποιας μορφής Σοσιαλισμό που αποδέχεται με ρεαλισμό σημαντικές πτυχές του φιλευθερισμού.

Σημείωσε ότι η πολυετής ύφεση, η υψηλή ανεργία και τα προγράμματα έχουν πιέσει υπέρμετρα την ελληνική κοινωνία και οικονομία. «Τώρα πρέπει να δείξουμε αυτοπεποίθηση και μέγιστη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας».

Είμαστε υπέρ της υγιούς επιχειρηματικότητας

Παράλληλα διαβεβαίωσε ότι «η ρήξη μας με το παρελθόν της ευνοιοκρατίας πελατειακών σχέσεων προνομιούχων ελίτ ήταν είναι και θα παραμείνει απόλυτη».

Ο Αλέξης Τσίπρας διαχώρισε την επιχειρηματικότητα σε υγιή και διαπλεκόμενη. «Καταδικάζω την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα της μίζας, της διαπλοκής των θαλασσοδανείων που δημιούργησαν, εξέθρεψαν και αξιοποίησαν οι κυβερνήσεις του «χθες» με την βοήθεια κάποιων «επιχειρηματιών» χωρίς καμία επένδυση των οποίων η μόνη τους προσφορά ήταν η απομύζηση κρατικών κονδυλίων. Και αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες αιτίες της κρίσης» είπε με έμφαση.

Τόνισε δε ότι αυτή η πρακτική οδήγησε σε «φαλκίδευση της αριστείας – την οποία τελευταία κάποιοι επικαλούνται».

Μεγάλη υπόθεση να ομιλεί ο κ Τσίπρας για την αριστεία.

Από την άλλη, είπε ο Πρωθυπουργός «υπάρχει η υγιής επιχειρηματικότητα. Η επιχειρηματικότητα που σέβεται τους νόμους, το περιβάλλον και τον εργαζόμενο, το ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό είναι το μοντέλο που θα βγάλει τη χώρα στην λεωφόρο της ανάπτυξης. Το μοντέλο της έντασης στη γνώση και όχι της έντασης στην εργασία».

Αλλά σε ποιον τα λέει αυτό ο κ Τσίπρας, ο ίδιος θέλει να αντικαταστήσει την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα της μίζας, της διαπλοκής των θαλασσοδανείων με την προσφιλή στον ίδιον επιχειρηματικότητα. Το έχει αποδείξει αυτό με την προώθηση φιλικών προς τον ίδιο επιχειρηματικών συμφερόντων. Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η βασική αντίληψη του κρατισμού, όσο και αν προσπαθεί να αποκρύψει τις βαθιά Μαρξιστικές ιδεοληψίες του που  τον συνοδεύουν από τα φοιτητικά του χρόνια που επιτρέπει να του ξεφεύγουν με τις επιλογές των συνεργατών του όπως ο Καρανίκας, ο Κατρούγκαλος, ο Πολάκης και πολλοί άλλοι.

Παράλληλα ο Αλ. Τσίπρας επεσήμανε: «Μιλούσαν κάποιοι για ελεύθερη αγορά αλλά όταν ήρθαν στα πράγματα εφάρμοσαν προστατευτισμό των ημετέρων, προίκιζαν τους δικούς τους με επιδοτήσεις, θαλασσοδάνεια, αφήνοντας στη «ζώνη του λυκόφωτος» χιλιάδες επιχειρηματίες, αυτούς που εμείς ονομάζουμε υγιή επιχειρηματικότητα. Έτσι φτάσαμε στα μνημόνια. Να είναι πάμπλουτοι οι ιδιοκτήτες και να είναι πτωχευμένες οι επιχειρήσεις».

Πολύ απλοϊκές σκέψεις,, όλοι συμφωνούμε στην καταπολέμηση της κακιάς και δόλιας επιχειρηματικότητας, δεν είναι όμως δυνατόν να χρησιμοποιείς σαν λάβαρο την κακή επιχειρηματικότητα για να βαφτίζεις τον εαυτό σου σωτήρα και αμόλυντο αγωνιστή και να μάχεσαι εναντίον ολόκληρου του επιχειρηματικού κόσμου, διότι αυτό κάνεις όταν μεταχειρίζεσαι τον φόρο για να τον εξαλείψεις, προφασιζόμενος είτε την πίεση των δανειστών  είτε την ιδεοληψία της ανακατανομής πλούτου.

Το ουσιαστικό θέμα που δεν εκμυστηρεύεσαι αλλά και δεν αντιμετωπίζεις είναι το γεγονός ότι  επιχειρηματικότητα σημαίνει κέρδος στον επιχειρηματία που η σημερινή φορολογία δεν του αποδίδει.

Στοπ στα ψέματα και την υποκρισία. Κάποια άλλη μορφή ανάπτυξης ευαγγελίζεσαι, για τον λόγο αυτό ανέχεσαι συνεργάτες που τολμούν να εκφράζονται ….στα τσακίδια!!!   

Μπήκαμε σε τροχιά ανάπτυξης

«Σε κάθε περίπτωση έχουμε αναντίρρητα εισέλθει σε μια τροχιά ανάπτυξης και πρέπει να διατηρήσουμε τα διατηρήσιμα χαρακτηριστικά αυτής της τροχιάς στο μέλλον» είπε ο πρωθυπουργός. Έστειλε δε το μήνυμα για την ανάγκη σύντομης ολοκλήρωσης της γ’ αξιολόγησης. «Έχει μείνει η ασφαλής ολοκλήρωση που περνάει μέσα από την έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Όλες οι πλευρές εργάζονται για το σκοπό αυτό γιατί όλες οι πλευρές έχουν όφελος. Το πρόγραμμα θα τελειώσει την ώρα του και θα μπει ένα τέλος σε αυτή την επώδυνη περίοδο για την Ελλάδα» διαβεβαίωσε.

Σημείωσε δε ότι η «άνεργη ανάπτυξη δημιουργεί μη βιώσιμα κέρδη και τεχνικές φούσκες χωρίς αντίκρισμα».

Ναι, η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί διότι οι δανειστές βρήκαν τον κατάλληλο αριστερό λαϊκιστή που κρατά τις λαϊκές μάζες υπό έλεγχο ενώ τελικά υιοθετεί  πρακτικές λιτότητας.

Τους βολεύει η κατάσταση δεδομένου ότι έχουν μεγαλύτερα προβλήματα να λύσουν. Κατά κάποιο τρόπο μας ξεφορτώνονται.

Αν τα καταφέρουμε και δανειστούμε από τις αγορές, ακόμα καλύτερα. Έστω και αν το επιτόκιο θα είναι μεγαλύτερο.

Βέβαια δεν ενοχλούνται τόσο αν ο Τσίπρας κρατά το πλεόνασμα για τις δικούς του κομματικούς σκοπούς αντί να το δίνει στην οικονομία και στους συνταξιούχους.

Ανεργία: Φέτος δημιουργήθηκαν 263.000 θέσεις εργασίας

Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι «οι εξαγωγές, στο πρώτο εξάμηνο του 2017, αυξήθηκαν κατά 18%. Πρόκειται για την υψηλότερη επίδοση από το 2001».

Παράλληλα αναφερόμενος στην ανεργία είπε ότι «φέτος, μέχρι και τον Ιούλιο, δημιουργήθηκαν 263.000 νέες θέσεις εργασίας, αριθμός ρεκόρ δεκαεξαετίας. Η ανεργία των νέων παραμένει υψηλή αλλά έχει πέσει δέκα μονάδες».

Απάντησα στην εισαγωγή για τις 263.000 θέσεις εργασίας, δεν διευκρινίζει όμως για την πτώση της ανεργίας στους νέους, το κόστος της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων και πως το ποσοστό ανεργίας επηρεάζεται από την μείωση του συνολικού αρχικού αριθμού των ανέργων, λόγο της μετανάστευσης. Αρκετή η κοροϊδία από την παραποίηση των αριθμών.   

Θα στηρίξουμε στον ΣΒΒΕ

Τόνισε δε ότι ο ΣΒΒΕ με τις παρεμβάσεις του εξελίσσεται de facto σε θεσμικό συνομιλητή και εταίρο της κυβέρνησης στην προσπάθεια για έξοδο της χώρας από την κρίση.

«Οποιαδήποτε προσπάθεια ουσιαστικής αναβάθμισης του ρόλου σας θα στηριχθεί» διαβεβαίωσε και πρόσθεσε: «Σχεδόν εδώ και ένα χρόνο μετά την ίδρυση γραφείου πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη καθιέρωσα την τακτική επίσκεψή μου στην βόρεια Ελλάδα όχι μόνο για συμβολικούς αλλά και ουσιαστικούς».

Σημείωσε δε ότι η πρόταση του ΣΒΒΕ για τη σύσταση Εθνικού συμβουλίου Βιομηχανίας έγινε δεκτή και ήδη υλοποιείται.

«Ό,τι είναι η Αθήνα για τον τριτογενή τομέα είναι και η βόρεια Ελλάδα για την Βιομηχανία. Η Θεσσαλονίκη δικαιωματικά είναι η βιομηχανική πρωτεύουσα της χώρας» είπε με έμφαση.

Οπως τόνισε ο πρωθυπουργός δημιουργείται το πλαίσιο «για να εξασφαλίσουμε τη χρηματοδότηση περίπου 100.000 πολύ μικρών επιχειρήσεων».

Προσέθεσε δε ότι «οι άμεσες ξένες επενδύσεις το 2016 άγγιξαν υψηλό επταετίας» και δεσμεύτηκε ότι «τους επόμενους μήνες η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες χώρες παγκοσμίως όπου η σύσταση επιχειρήσεων θα έχει απολύτως ψηφιοποιημένο χαρακτήρα».

Είναι εύκολο να περηφανεύεσαι για Ξένες επενδύσεις που προετοίμασαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις όταν εσύ τις πολεμούσες.

Αλλά ακόμα πιο σημαντικό, ποιο είναι το σχέδια και με τι κίνητρα θα προσκαλέσεις επενδύσεις όταν το παγκόσμιο κεφάλαιο, σήμερα, έχει πολλές ευκαιρίες να επενδύσει αλλού.

Το σημαντικότερο είναι να προσελκύσεις επενδύσεις που θα κρατούν τα κέρδη τους στην χώρα, αλλά ποιος επενδυτής θα θελήσει να κρατήσει τα κέρδη του στην  Ελλάδα με αυτή την τρομακτική φορολογία και δεν θα τα φυγαδεύει,  με κάθε τρόπο, στο εξωτερικό όπου ισχύει  χαμηλότερο ποσοστό φορολογίας.

Νομίζω ότι χρειάζεστε αρκετή εκπαίδευση για το πως κινείται το διεθνές κεφάλαιο.  

Υποστήριξε ακόμη ότι «έχουμε κατακτήσει μια από τις πρώτες θέσεις στην απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ».

«Προχωράμε ένα σχέδιο με όραμα για την αναβάθμιση της βόρειας Ελλάδας καθιστώντας την περιοχή διαμετακομιστικό κόμβο και πύλη εισόδου για ολόκληρη την Ευρώπη», πρόσθεσε ο Πρωθυπουργός.

 Και άλλα ακόμα ψέματα… αρκετά πια!!

Τολμήσαμε μεταρρυθμίσεις στη φορολογία και αποδίδουν

«Η στρατηγική μας για επιστροφή σε βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί παρά να έχει σαν κύριο άξονα τη βιομηχανία και την μεταποίηση» πρόσθεσε ο Αλέξης Τσίπρας τονίζοντας ότι πρέπει να επενδύσουμε στην καινοτομία και στο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας. «Προχωρήσαμε σε μεταρρυθμίσεις στην φορολογική πολιτική που όλοι διαπίστωναν την αναγκαιότητα τους αλλά δεν τολμούσαν. Εμείς τολμήσαμε να τις φέρουμε, και αρχίζουν να αποδίδουν» υποστήριξε.

Ναι, σε πίστεψαν οι αδαείς, μέτρησε πόσες επιχειρήσεις συγχωνεύονται με εταιρίες του εξωτερικού για να αποκτήσουν φορολογικές βάσεις στο εξωτερικό, πόσες εταιρίες καινοτομίας μετέφεραν, νόμιμα, τα κεντρικά τους γραφεία  στην Μάλτα, την Κύπρο την Αγγλία, την Βουλγαρία κλπ.

Πηγή: Τσίπρας: Βγαίνουμε από τα μνημόνια, μπήκαμε σε τροχιά ανάπτυξης, δημιουργήσαμε 263.000 θέσεις εργασίας | iefimerida.gr

ΑΠΟ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΣΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

                                                          Είναι πράγματι προφανές;

Αναντιστοιχία εξαγγελιών με τα αποτελέσματα της Ελληνικής οικονομίας.

Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υποτιμηθεί  η αναντιστοιχία των εξαγγελιών της κυβέρνησης  με τα πραγματικά αποτελέσματα της Ελληνικής οικονομίας.

Το έγκλημα της παραπλάνησης και παραπληροφόρησης τόσο σε επίπεδο κοινοβουλίου όσο και ευρύτερα στο έθνος δεν μπορεί πλέον να ξεπεραστεί με δηλώσεις όπως ‘Mea Culpa’ ή ‘είχαμε αυταπάτες’..

Η εσφαλμένη παρουσίαση των οικονομικών στοιχείων ακόμα και  μίας απλής ΑΕ αποτελεί  ποινικό αδίκημα που συνεπάγεται την δίωξη και αντικατάσταση ολόκληρου του ΔΣ. Πολύ δε περισσότερο αυτό θα έπρεπε να ισχύει για ένα Πρωθυπουργό και την παρέα του, που παραπλανούν ένα ολόκληρο έθνος.

Υιοθέτησης ιδεοληπτικών επιχειρημάτων σαν  έκφραση επιβεβαίωσης  της υπαρξιακής υπόστασης μίας πολιτικής παράταξης

Είναι άξιο απορίας, ποιους πίστεψε ο Ελληνικός λαός και ποιους εμπιστεύτηκε, μέσα στην απόγνωσή του, να τον οδηγήσουν σε διέξοδο, αυτήν την περίοδο της κρίσης.

Παρακολουθώ  Έλληνες και ξένους να αναρωτιούνται:

Μα, πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν την μη ρεαλιστική, καταστροφική πορεία στην οποία οδηγούν την χώρα τους αλλά και τους εαυτούς τους με την αναχρονιστική ιδεοληψία που τους διακατέχει;

Ποιο είναι το είδος του ‘αναβολικού’ που παίρνουν για να μην συνειδητοποιούν την καταστροφή που δημιουργούν;

Ο Μαρξ είχε πει το φημισμένο ‘Η θρησκεία είναι το όποιο των λαών’, σήμερα αντίστοιχα μπορούμε να πούμε  ότι ο πολιτικός φανατισμός και η ιδεοληψία είναι το ‘αναβολικό’  που τυφλώνει και παραλύει πολιτικές παρατάξεις και ηγεσίες απέναντι  στον ρεαλισμό.

Προσωπικά ερμηνεύω την επιμονή υιοθέτησης ιδεοληπτικών επιχειρημάτων σαν  έκφραση επιβεβαίωσης  της υπαρξιακής υπόστασης μίας πολιτικής παράταξης που υιοθετεί συνθήματα όπως   Ή αυτοί ή εμείς’ .

Αλλιώς δεν μπορώ να ερμηνεύσω την άρνηση της κυβέρνησης να καταδικάσει τα εγκλήματα του Σταλινισμού, έστω και με την πρόφαση ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα εγκλήματα του Ναζισμού.

Αυτή η συμπεριφορά υποκρύπτει στόχους και τακτικές που με ανησυχούν για το τι μπορεί να μου επιφυλάσσει το μέλλον.

Ο πυρήνας των αντιπαραθέσεων πάνω στην οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Στον πυρήνα των αντιπαραθέσεων βρίσκονται οι βασικοί στόχοι και φιλοσοφίες  της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής των κομμάτων.

Οι γενικόλογες διακηρύξεις, πλέον, όπως προστασία των αδυνάτων, αναδιανομή πλούτου, ανάπτυξη με γνώμονα το περιβάλλον ,προστασία του δημόσιου  χαρακτήρα συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, αποτελούν κενό γράμμα λαϊκισμού αν δεν συνοδεύονται από πειστικά στοιχεία που δεν θα αντιφάσκουν με τα συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα αυτά πρέπει να είναι μετρήσιμα και να δίνουν απαντήσεις ως προς  το πραγματικό γεγονός της καταπόντισης  του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων, της φτωχοποίησης της μέσης αστικής τάξης αλλά και της εργατικής που πραγματοποιείται με την υπερβολική φορολόγηση εισοδήματος πχ φόρος εισοδήματος εισπράττεται ακόμα και από άνεργους που φορολογούνται  βάσει τεκμηρίων που δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά εισοδήματα.

Η καταπόντιση του βιοτικού επιπέδου γίνεται  και από την υπερβολική φορολόγηση της περιουσίας της μέσης αστικής τάξης καθώς  επίσης και από την ανεργία και την μάστιγα της μερικής απασχόλησης που υποκρύπτει την πραγματική ανεργία.

Τον κύριο παράγοντα για όλες αυτές τις συνέπειες αποτελεί  η έλλειψη επενδύσεων και ρευστότητας που προκύπτει από αλυσιδωτές αλληλοεπιδράσεις και παρενέργειες , πρακτικών όπως γραφειοκρατία, αντι επενδυτική ιδεοληψία, προστατευτισμού  συνδικαλιστικών κινημάτων που μείωσαν την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη αποβιομηχάνιση.

 

Το νέο αφήγημα.

Τι μας έμεινε τελικά;  Ο ήλιος και η θάλασσα που μας χάρισε απλόχερα η φύση, για την οποία δεν δουλέψαμε για να παράγουμε κάποιο έργο.

Ακόμα και αυτά αδυνατούμε να διατηρήσουμε, αποχαυνωμένοι μέσα στο λήθαργο της αυταρέσκειας και του ψεύδους ενός πρωθυπουργού, που πάντα χαμογελά ανίκανος να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής που δημιουργεί.

Μέσα σε αυτό το χάλι θα έπρεπε να δημιουργηθεί κάποιο καινούριο αφήγημα που θα δικαιολογεί την μέχρι στιγμής αποτυχία αλλά και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τις μη υιοθετημένες εξαγγελίες.

Η συνταγή είναι απλή: Παραλάβαμε καμένη γη, τι περιμένατε θα διορθώσουμε τα σφάλματα μίας τριακονταετίας;

Βέβαια να μην γίνεται λόγος για τα ψεύδη προκυμμένου να αναρριχηθούμε στην εξουσία.

Αλλά όλα αυτά είναι ‘χθεσινά ξινά σταφύλια’.

Το βαθύτερο πρόβλημα του διχασμού της Ελληνικής κοινωνίας.

Παρ όλα αυτά το πρόβλημα είναι βαθύτερο και διαχρονικό, έχει να κάνει με τα ρίζες του διχασμού της Ελληνικής κοινωνίας.

Η πτώση του υπαρκτού Σοσιαλισμού της Σοβιετικής Ένωσης απελευθέρωσε τις χώρες της κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης που είχαν βιώσει την καταπίεση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, είχε σαν  αποτέλεσμα την τροφοδότηση της δύσης με προσωπικό διψασμένο για ελευθερία και ανάπτυξη και γενικότερα προσέφερε χώρο ανάπτυξης για όλους  μέσα στο περιβάλλον μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία παρά τα προβλήματα που δημιουργούσε η καθυστέρηση της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης είχε θετικό αποτέλεσμα.

Αντίθετα στην Ελλάδα που ήταν η μόνη χώρα που, μεταπολεμικά, βίωσε το πλήγμα του εμφυλίου, παρέμεινε με το σύμπλεγμα του ηττημένου που διακατείχε το μισό πληθυσμό, σε σημείο που παρά την οικονομική βοήθεια, αρχικά του σχεδίου Μάρσαλ και αργότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπόρεσε να εξαλείψει τις  αναχρονιστικές ιδεοληψίες που πήγαζαν από τις Μαρξιστικές επιρροές της Σοβιετικής Ένωσης.

Ταυτόχρονα βιώσαμε το πλήγμα μίας στρατιωτικής δικτατορίας που καθυστέρησε ακόμη περισσότερο  την ένταξη της  Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Το αποτέλεσμα, η Ελλάδα με μία ελλειμματική παράδοση δημοκρατικής διακυβέρνησης, έδωσε χώρο στην ανάπτυξη έντονου συνδικαλιστικού κινήματος,  ταυτόχρονα με την ευκαιρία που της δινόταν   για την  ανάπτυξη της βιομηχανίας της.

Η αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας ήταν αποτέλεσμα πολλαπλών παραγόντων μεταξύ των οποίων μετατόπιση των γεωπολιτικών συνθηκών, η ανάγκη υπέρογκων αμυντικών δαπανών, μεγάλου δανεισμού, πολιτικού συστήματος που παρήγαγε κρατισμό και πελατειακές σχέσεις τόσο από δεξιά όσο και αριστερά, χαμηλή ανταγωνιστικότητα κλπ.

Τελικά φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση που οι χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία η Πολωνία κλπ ξεπερνούν σιγά σιγά την Ελλάδα σε ρυθμούς ανάπτυξης και άλλων οικονομικών μεγεθών.

Το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανταλλάσσουν κατηγορίες για τις εκατέρωθεν ευθηνές που έφεραν την Ελλάδα στην πτώχευση αποτελούν, για τις επόμενες γενιές, μνημείο πολιτισμικής καθυστέρησης.

Και οι δύο υποτιμούν την νοημοσύνη των Ελλήνων.

Οι αντιπαραθέσεις εξακολουθούν να βασίζονται σε ξεπερασμένους προβληματισμούς προηγουμένων δεκαετιών, σε περιπτώσεις ακόμα και εκατονταετιών.

Το βάθος και η ακεραιότητα των απόψεων, η πίστη σε ιδέες,  οι πεποιθήσεις σε συγκεκριμένες αρχές και ιδεολογίες κατάντησε να  αποτελούν μόνο  μέσα λαϊκισμού και τακτικής. Το αποτέλεσμα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει χάσει πλέον την αξιοπιστία του.

Έχω να προσάψω πολλά στα κόμματα της αριστεράς που έκαναν τα πιο εμφανή και θεαματικά άλματα αναξιοπιστίας αλλά και  τα κόμματα της αντιπολίτευσης  υπολείπονται σημαντικά στον τομέα της αναγνώρισης σοβαρών σφαλμάτων και δικών τους ιδεοληψιών.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε απόψεις και προκαταλήψεις της αριστεράς που άλλοτε αφορούν θεωρητικά θέματα  όπως   αν η αριστεία αποτελεί επιθυμητό χαρακτηριστικό, η θέματα ψηφοθηρικής τακτικής όπως αν οι νέοι πρέπει να ψηφίζουν από τα 16 και πολλά άλλα. Το σημαντικότερο όμως αφορά την έλλειψη ρεαλισμού στην αντιμετώπιση προβλημάτων μίας σύγχρονης οικονομίας.

Όσον αφορά τις σημερινές αντιπαλευόμενες παρατάξεις δεν μπορώ να μην τις κατηγορήσω για σοβαρό στρουθοκαμηλισμό  για τον δικό της λαϊκισμό, τις δικές της πελατειακές σχέσεις και το σοβαρότερο την δική της συμμετοχής στην ευθύνη γιγάντωσης του ελλείματος στην οικονομία.

Πίσω από όλα αυτά κρύβονται ‘τακτισμοί’ και όχι πραγματικοί προβληματισμοί  για την βελτίωση της κατάστασης της χώρας.

Οι προβλέψεις για τις επόμενες εξελίξεις

Κάτω από τις συνθήκες αυτές ποιες μπορεί να είναι οι προβλέψεις για τις εξελίξεις τα επόμενα χρόνια;

Όπως  πάντα, ιστορικά, οι εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζονται πολύ από τον ρόλο της στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον.

Η μέχρι στιγμής συμπεριφορά της Ευρώπης και της Αμερικής θα προσδιορίσουν τις εξελίξεις και αυτή την φορά.

Η Ελληνική αριστερά, για την Ευρώπη και την Αμερική, ήταν αναγκαίο κακό, ώστε η προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας να γίνει με περισσότερο έλεγχο των λαϊκών στρωμάτων. Δεν χύθηκε αίμα παρά την δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου.

Βέβαια στον βωμό αυτού του συμβιβασμού θυσιάζεται η σημερινή συγκυβέρνηση που έχασε οριστικά την αξιοπιστία της.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρει ποια θα είναι η καινούρια εκλογική εικόνα που θα εμφανιστεί στην Ελλάδα μετά τις Γερμανικές εκλογές.

Είναι βέβαιο ότι η Γερμανία θα σκληρύνει την θέση της και θα εγκαταλείψει την όποια ανοχή είχε στις αβρότητες με τον κ Τσίπρα.

Ο κίνδυνος εστιάζεται στα αναμενόμενα αρνητικά  αποτελέσματα της τρίτης αξιολόγησης, κυρίως λόγω της μείωσης της φοροδοτικής ικανότητας των Ελλήνων και της αύξησης του χρέους του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.

ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΊΣΩΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΏΝ ΝΑΖΙΣΜΟΎ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

 

Δεν μπορεί κανείς να μην  αναφερθεί , την περίοδο αυτή,  στην διαμάχη που προέκυψε μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για το θέμα συμμέτοχης της Ελλάδας στο συνέδριο που διοργανώθηκε  την Τετάρτη 23 Αυγούστου στην  πρωτεύουσα Ταλίν της  Εσθονίας,  στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Μέρας Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων», που έχει καθιερώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το θέμα της άρνησης του υπουργού δικαιοσύνης Κοντονή να πάρει μέρος στην εκδήλωση της 23ης Αυγούστου του 2017 δηλώνει τα βαθύτερα ιδεολογικά θεμέλιά της κυβερνούσας παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να ψηφοθηρήσει από δύο ακροατήρια, του παραδοσιακού καθαρόαιμου κουμμουνιστικού και του κεντροαριστερού σοσιαλιστικού ακροατηρίου που το θεωρεί απαραίτητο και αναγκαίο συνοδοιπόρο για τις επερχόμενες εκλογές. Ταυτόχρονα ανησυχεί για την ερμηνεία που θα δώσουν τα ευρωσοσιαλιστικά κόμματα.

Η διγλωσσία είναι αναπόφευκτη΄, διότι παρά την προσπάθεια να εμφανίσει την προσπάθεια της Ευρώπης ή κυρίως των κρατών της τέως Σοβιετικής Ένωσης σαν κατάλοιπα Ναζισμού, στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει την ουσιαστική καταδίκη της κουμμουνιστικής κοσμοθεωρίας από το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σαν αποτέλεσμα ο κ Κοντονής δεν κερδίζει ψήφους ούτε από το ΚΚΕ ούτε από τα κεντροαριστερά κόμματα που σήμερα προσπαθούν να ανασυνταχθούν.

Από την άλλη πλευρά η προσπάθεια της ‘Αυγής’ να εμφανίσει την Νέα Δημοκρατία σαν ακροδεξιό κόμμα  την εκθέτει γιατί το πραγματικό θέμα που τίθεται δεν είναι η εξίσωση Ναζισμού και Κουμμουνισμού σαν κοσμοθεωρίες  αλλά τα εγκλήματα που πραγματοποιήθηκαν από τους Ναζιστές και τον Κουμμουνισμό σε διάφορες φάσεις της εξέλιξής του. Ο Κουμμουνισμός σαν πολιτική οντότητα έχει νομιμοποιηθεί από τον Κωσταντίνο Καραμανλή, μετά την μεταπολίτευση. Δεν τίθεται λοιπόν κανένα θέμα εξίσωσης του Ναζισμού με τον Κουμμουνισμού, τα εγκλήματα όμως είναι εγκλήματα και δεν πρέπει να αφήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μας παρασύρει, για καθαρά λόγους αποπροσανατολισμού, από τα πραγματικά προβλήματα που η ιδεοληψία του μας οδηγεί.

 

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2017

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

 

Βρισκόμαστε στα μέσα προς το τέλος του 2017 και αν θα ήθελε κανείς να περιγράψει με λίγα λόγια το αποτύπωμα της εποχής θα μπορούσε να πει:

Την εποχή χαρακτηρίζουν:

1. H αποκάλυψη της ’Πρώτη φορά αριστερά’ παρά το γεγονός ότι κατα κυριολεξία αποτελεί την συνέχεια της ‘μεταπολιτευτικής πρώτης φοράς αριστερά’ του Ανδρέα Παπανδρέου, που κέρδισε την λαϊκή ψήφο με εξαγγελίες όπως: Έξω οι βάσεις του θανάτου, ΕΟΚ ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο κλπ, και βέβαια όλοι θυμόμαστε τι ακολούθησε. Ακολουθώντας την ίδια τακτική ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εξήγγειλε το σκίσιμο των μνημονίων, την σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, εκμεταλλεύτηκε το κύμα των αγανακτισμένων πολιτών και αφού αναρριχήθηκε στην εξουσία, προσγειώθηκε στην σκληρή πραγματικότητα του παγκόσμιου ανταγωνισμού.          .
2. Η οικονομική και κοινωνική κρίση που την πληρώνει κυρίως η γενιά των συνταξιούχων σαν αποτέλεσμα της εκδικητικότητας δύο προηγουμένων γενεών.

• Της γενιάς των χαμένων του εμφυλίου πολέμου που δεν εκτονώθηκε με την αναγνώριση του κουμμουνιστικού κόμματος που έγινε από τον Κωσταντίνο Καραμανλή, και
• Της ‘κακομαθημένης’ γενιάς του άκρατου δανεισμού της περιόδου μετά την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σκόρπισε αλόγιστα επιδοτήσεις και χαριστικές χρηματοδοτήσεις.

3. Ο κρατισμός, και οι ανεξάρτητα πολιτικής προέλευσης, πελατειακές σχέσεις κάθε μορφής, μία πραγματική διαχρονική ασθένεια της κοινοβουλευτικής πρωθυπουργικής δημοκρατίας μας, που δεν κατάφερε κανένας, μέχρι σήμερα, να θεραπεύσει .
4. Η αφύπνιση του Νέο Οθωμανισμού στην Τουρκία που επιδεινώνει την οικονομική δυσχέρεια στην Ελλάδα.
5. Το μεταναστευτικό κύμα από Ασία , Μέση Ανατολή, και Βόρειο Αφρική προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.
6. Η μετακίνηση επιστημονικού προσωπικού από την Ελλάδα στην δύση και την Μέση Ανατολή λόγω αρνητικών συνθηκών, με αποτέλεσμα την πληθυσμιακή μείωση στην Ελλάδα και αντίστοιχη γήρανση του πληθυσμού που στερεί τις ελπίδες για μία ανάκαμψη, όταν οι νέοι επιστήμονες αποτελούν το κυριότερο πλουτοπαραγωγικό μέσο της σημερινής κοινωνίας .
7. Τέλος η αστάθεια που δημιουργεί η τρομοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο που δημιουργήθηκε από την σύγκρουση φανατικών ισλαμιστών με τα πρότυπα τις αρχές και τις αξίες του δυτικού τρόπου ζωής που δεν μπορεί να απορροφήσει δύο ίσως και τρεις γενεές οικονομικών μεταναστών και προσφύγων.

Το συμπέρασμα που βγάζω από αυτή  την συνοπτικού παρουσίαση της κατάστασης είναι ότι η Ελληνική πατρίδα έχει πολύ λίγα περιθώρια να ανασυνταχθεί και να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα προβλήματα με πρώτο γνώμονα την απαλλαγή από όλους τους φορείς των φανατικών που λειτουργούν απωθητικά σε όλες τις   προσπάθειες συνεργασίας, σε πολιτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον.

Η άντληση ισχύος από όλες ανεξαιρέτως τις πηγές και μέσα δημιουργικής παραγωγής που διαθέτει ο Ελληνισμός είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να σχηματιστεί η ελάχιστη κρίσιμη μάζα  δυναμισμού που θα μπορέσει να φέρει ένα θετικό  ελπιδοφόρο αποτέλεσμα.

Είναι πραγματικά περίοδος άμεσης ανάγκης ανασυγκρότησης.

Ο Ελληνισμός  έχει  πηγές από τις οποίες μπορεί να αντλήσει δυναμισμό, τόσο στο εσωτερικό όσο και παγκόσμια, μία κυβέρνηση πρέπει να αναγνωρίσει τον χώρο του Ελληνισμού στην διεθνή του διάσταση για να αποκτήσει την κρίσιμη μάζα.

Σαν παράδειγμα μπορούμε να δούμε τι πέτυχε το Ισραήλ. Ο Ελληνισμός είναι παγκόσμιος και σαν τέτοιο πρέπει κάθε κυβέρνηση της Μητέρας  πατρίδας να τον δει.

Μας δίνουν σκοινί για να κρεμαστούμε.

Μετά τον πανηγυρισμό για τις αποφάσεις του χθεσινού Eurogroup δεν ξέρω ποιον να μεμφθώ περισσότερο την Ελληνική κυβέρνηση , το ΔΝΤ η την Ευρώπη.
Μας δίνουν σκοινί για να κρεμαστούμε και η κυβέρνηση, για μία ακόμη φορά ψεύδεται ασύστολα με πλήρη συνείδηση ότι οδηγούν την χώρα στην τελική καταστροφή.
Είναι αδύνατο κατά την γνώμη μου να υπάρξει ανάπτυξη με φόρους που αποτρέπουν τις επενδύσεις, φόρους που θα οδηγήσουν στις κατασχέσεις των τραπεζικών λογαριασμών και αφού αδειάσουν αυτοί θα οδηγηθούμε σε κύμα κατασχέσεων των περιουσιακών στοιχείων με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Πως θα επιτευχθούν πλεονάσματα 3.5% κάτω από τις συνθήκες αυτές;
Το πρόσχημα της στήριξης με κεφάλαια για ανάπτυξη δεν διευκολύνουν την κατάσταση αν δεν συνδυαστούν με φορολογικές μειώσεις και πολιτική προώθησης των εξαγωγικών επιχειρήσεων.
Η αποταμίευση της μέσης αστικής τάξης που για μισό αιώνα, καλώς η κακώς, προσανατολίστηκε σε επενδύσεις ακίνητης περιουσίας, εξανεμίζεται και αφελληνίζεται, μετά τον αφελληνισμό της βιομηχανίας.
Δεν θυμάμαι χειρότερη κυβέρνηση, εξαιρουμένης της επταετίας των συνταγματαρχών, από αυτή που βιώνουμε σήμερα. Ήταν τελικά η μόνη που θα μπορούσε να περάσει τόσο καταστροφικά αντιλαϊκά μέτρα από οποιαδήποτε άλλη.

Όπως πάντα όμως, υπάρχει ένας μονότονα επαναλαμβανόμενος διάλογος. “Παραλάβαμε καμένη γη , τι περιμένατε να διορθωθούν όλες οι διαχρονικές παθογένειες σε δύο χρόνια;”

Εδώ όμως υπάρχει μία παράμετρος με σοβαρή ηθική διάσταση: Πως, δηλαδή, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ο πολιτικός που, είτε έχει κρυφή ατζέντα την οποία αποκρύπτει συνειδητά, ή ψεύδεται ασύστολα με στόχο την νομή της εξουσία ή τελικά πιστεύει σε αυτά που εξαγγέλλει από αφέλεια η αυταπάτη;

Αυτό ας το αντιμετωπίσει η συνείδησή των Ελλήνων ψηφοφόρων.

ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Μέγα σφάλμα για κάθε δραστηριότητα αποτελεί η έλλειψη σαφούς μακροχρόνιου και βραχυχρόνιου προγραμματισμού.
Η επιτυχία ενός , διευθυντού και η διατήρηση στην θέση του, επιβάλει ακριβώς την αυστηρή τήρηση των παραπάνω κανόνων, τόσο για την ορθότητα του μακροχρόνιου προγραμματισμού όσο και για την επίτευξη των βραχυχρόνιων στόχων, τα λεγόμενα ‘milestones’.
Η αποτυχία στις μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα συνεπάγεται την απόλυση.
Δυστυχώς εδώ οφείλεται η αναποτελεσματικότητα, τόσο του δημοσίου τομέα όσο και του πολιτικού μας συστήματος, διαχρονικά, ανεξάρτητα του ιδεολογικού προσανατολισμού.
Ασυγχώρητα λάθη αποτελούν, η έλλειψη συστήματος αξιολόγησης των στελεχών του δημοσίου τομέα, αλλά και η έλλειψη προγραμματισμού της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας η οποία, επιπλέον, αρνείται την ανάληψη της ευθηνής για την μη επίτευξη βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων στόχων.
Η ‘Δημιουργική ασάφεια’ και οι …‘αυταπάτες’ δεν αποτελούν δικαιολογίες στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτές οι εκφράσεις προεξοφλούν απόπειρες αποφυγής απολογισμού και μετάθεσης των ευθηνών, καθώς και δικαιολογίες που αποσκοπούν στη παράταση μίας λανθασμένης πολιτικής. Δεν αποτελούν διατυπώσεις ώριμων πολιτικών ανδρών. Αντίθετα θα μείνουν στην ιστορία σαν αποφθέγματα πολιτικών με ελλειμματική προσωπικότητα και αξιοπιστία.
Το πολιτικό μας σύστημα προσφέρεται για την ανοχή τέτοιου είδους συμπεριφορών των πολιτικών μας, ο οποίοι αποφεύγουν την κρίση προφασιζόμενοι την ανάγκη μακροχρόνιας αντιμετώπισης των διαχρονικών προβλημάτων προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία.
Δυστυχώς αποτελούν πολύ άσχημα παραδείγματα που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ούτε ακόμα και από μία ιδεοληπτική σκοπιμότητα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Σε αυτό το άρθρο αποτυπώνονται στιγμές  «δύσπνοιας»  που προκαλούνται από τις πολιτικές εξελίξεις.

Σημείωση 1

Ο παραλληλισμός του κράτους με την τυπική αστική Ελληνική οικογένεια.

Θεωρώ ότι είναι εκπληκτικό να ακούω δηλώσεις που απηχούν απόψεις που αποτελούν αντιφάσεις με βασικές αυτονόητες αρχές.
Ο παραλληλισμός του κράτους με την κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβιστεί μίας μέση Ελληνική οικογένεια ίσως να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Μία τυπική αστική Ελληνική οικογένεια έχει τα χαρακτηριστικά ενός ζευγαριού που στην καλύτερη περίπτωση ο ένας εκ των δύο συζύγων είναι ελεύθερος επαγγελματίας και ο δεύτερος είναι άνεργος, που έχει ένα σπίτι που αποκτήθηκε με δάνειο, ένα παιδί σε ηλικία σπουδών και ένα δεύτερο παιδί άνεργο, γονείς σε σύνταξη που και αυτοί έχουν αποκτήσει ένα σπίτι με κάποιο υπόλοιπο ανεξόφλητου χρέους, κάποιο χρέος από καταναλωτικές πιστωτικές κάρτες.
Μία τέτοια οικογένεια πληρώνει φόρους ΕΝΦΙΑ, φόρους εισοδήματος, φόρους κυκλοφορίας για δύο αυτοκίνητα, έξοδα διαβίωσης, ασφάλιστρα, έξοδα εκπαίδευσης, ασφάλιστρα ζωής, αποπληρωμή δανείων με ρυθμίσεις που αυξάνουν το δανεισμένο κεφάλαιο αντί να το μειώνουν.
Μία τέτοια οικογένεια βλέπει την αξία της περιουσίας, που συνήθως έχει υποθηκευθεί σε δάνεια, να μειώνεται, τα δάνεια να αυξάνουν λόγω κεφαλαιοποίησης τόκων, τις δαπάνες υγείας να αυξάνουν, τον μισθό και τις συντάξεις να μειώνονται, τις εισφορές να αυξάνονται, το παιδί να φεύγει στο εξωτερικό.
Μία τέτοια οικογένεια έχει τον εφιάλτη των ηλεκτρονικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών μπροστά της.
Από την άλλη πλευρά ΄έχουμε ένα κράτος που συντηρείται από τους φόρους χωρίς ανταποδοτικότητα που όσο αυξάνεται η απόγνωση στον ιδιωτικό τομέα τόσο αυξάνει και η δύναμη της πελατειακής διακυβέρνησης.
Είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό που ευρίσκεται το πρόβλημα;

Σημείωση 2.

Ο επιμερισμός της ευθύνης για την κατάντια της Ελλάδας

Είναι πλέον σαφές ακόμα και στον ποιο φανατικό ιδεοληπτικής αντίληψης άτομο ότι ο επιμερισμός της ευθύνης για την κατάντια της Ελλάδας είναι πολύ περισσότερο σύνθετο θέμα από ότι μία απλοϊκή σκέψη που βασίζεται σε απηρχαιωμένες ιδέες και οικονομικό πολιτικές τακτικές.
Δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι είναι ανεύθυνη σαν την αγνή περιστερά η συνδικαλιστική ανάμειξη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ούτε και ο κρατισμός αριστερών αλλά και δεξιών κυβερνήσεων που είναι και η πηγή της συναλλαγής και της διαφθοράς αφού είναι ξεκάθαρο ότι η διαχείριση γίνεται από το κράτος. Το ίδιο γίνεται και σήμερα με την νέα μορφή της διοικούσας αριστεράς.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τις εποχές του Φωτόπουλου της ΔΕΗ ούτε και τους Κολάτους στις συγκοινωνίες αλλά και τις απεργίες για την ΑΤΑ και τόσα άλλα.
Αρά το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι δεν θα εμπιστευτούμε αυτούς που μας έφεραν εδώ δεν είναι απόλυτα ειλικρινής, οι ομάδες των ‘πρασινοφρουρών’ της δεκαετίας του 80 που βρίσκονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μας κοροϊδεύουν άλλο.
 

Δεν δίνω κανένα συγχωροχάρτι στους κακούς επιχειρηματίες αλλά ούτε και θα αποδεχτώ ότι ο κρατισμός και μία αναχρονιστική αντίληψη μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο.
Δεν είμαι αφελής να μην αντιλαμβάνομαι τα συγκρουόμενα συμφέροντα μέσα στη Ευρώπη αλλά διεθνώς μεταξύ των γιγάντων όπως Αμερική Γερμανία Ρωσία και Κίνα, αλλά οπωσδήποτε η ποιότητα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε πολιτικό προσωπικό δεν είναι αντάξια των προκλήσεων της εποχής.

Ο Τσίπρας και οι περί αυτού έχουν εμπειρία μελών κομματικού σωλήνα, αφισοκολλητών και καταλήψεων παλαιό φοιτητικής αντίληψης. Δεν τους εμπιστεύομαι. Αναζητώ ποιο ώριμους εκπροσώπους να με αντιπροσωπεύσουν. Οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί.

 

Σημείωση 3

Επιλεκτική συναίνεση

Είναι κωμικοτραγικό να ακούω την κυβέρνηση να κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι δεν συναινεί στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί το χρέος.
Γιατί η ίδια, από την θέση της αντιπολίτευσης δεν επέτρεψε στον Σαμαρά να πάρει την προληπτική γραμμή πίστωσης και να ολοκληρώσει την θητείας της και να αναγνωρίσει την συνέχεια του κράτους;
Τώρα που αποδεικνύεται η λανθασμένη τακτική και που η ίδια βρίσκεται στα …τέσσερα, ζητά την επιλεκτική συναίνεση σε ένα θέμα που όλοι συμφωνούν, αλλά που ακόμα και αν αυτό επιτευχθεί, με την συνέχιση του κρατισμού και εφ’ όσον η επιβίωση θα συνεχίσει να εξαρτάτε από τον δανεισμό και τους διορισμούς των φίλων εκλεκτόρων δεν θα επιτευκτή μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη.

Σημείωση 4

Τα πολλά λόγια είναι ΦΤΩΧΙΑ….
Είμαστε στην 56 χειρότερη θέση από 61 χώρες. Αρνητικά πρόσημα σε όλα τα οικονομικά μεγέθη σε σύγκριση με το 2014. Τι άλλο να πούμε;

Σημείωση 5

Σύγκρουση με τους δανειστές

Το θέμα έφτασε στο απροχώρητο και φοβάμαι ότι οι διαρροές από τον Γερμανικό τύπο ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα διακινδυνεύσει την σύγκρουση με τους δανειστές.
Αλλά και εκφράσεις όπως:
Δεν πρέπει να αφήσουμε την μπότα του Σόιμπλε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να υποχωρήσει. Κλπ

Διαισθάνομαι καταστροφή είτε της Κυβέρνησης, η των Ελλήνων.

Σημείωση 6

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΣΤΟΚΙΕΣ ΣΤΟ EUROGROUP ΛΟΓΩ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ακολουθεί απόσπασμα του άρθρου μου. ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…….

Η Ιστορία ξεκίνησε με το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, που υιοθετήθηκε σαν αντιπολίτευση του 4%… “ Δεν αναγνωρίζουμε τις υπογραφές των προηγουμένων κυβερνήσεων σαν κρατική και εθνική δέσμευση” .

Αυτό φαίνεται, εκ πρώτης, σαν μία απλή μορφή πολιτικής θέσης, δεν ήταν όμως, στην πραγματικότητα ήταν αμφισβήτηση των θεσμών απέναντι στην Ευρώπη και τον επιχειρηματικό κόσμο..

Η συμπεριφορά αυτή αφύπνισε τους δανειστές (γνωστοί στον λαϊκό Έλληνα σαν κουτόφραγκοι) οι οποίοι πλέον αμφισβητούν την αξιοπιστία όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων, ώστε, σαν αντιστάθμισμα, υιοθέτησαν τον αυτόματο “κόφτη” , που αποτελεί την πρώτη μορφή απώλειας της Εθνικής κυριαρχίας και μόνιμη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας της Ελληνικής πολιτικής και δεσμεύσεων.

Σημείωση 7

Ο νευρικός κλονισμός ενός ολόκληρου Έθνους

Στον απόηχο των αποτελεσμάτων του τελευταίου κρίσιμου Eurogroup.
Η κατάντια της Ελλάδας δεν έφτασε στο ζενίθ από αυτούς που επί πολλά χρόνια την προξενούσαν αλλά από αυτούς που την εκμεταλλεύτηκαν για να αναρριχηθούν εκεί που βρίσκονται.
Η σημερινή κατάσταση έχει οδηγήσει την πλειονότητα του έθνους σε έξαρση μίας πραγματικής ασθένειας που δεν είναι μακριά από την κατάθλιψη, γιατί δεν υπάρχει χειρότερη κατάπτωση από αυτή που προκαλείται από την απώλεια της αυτοεκτίμησης και την καταστροφή κάθε ελπίδας.
Αυτοί που κατάφεραν να το κάνουν αυτό το πέτυχαν με την συνεχή παραποίηση της αλήθειας, το ξεδιάντροπο ψεύδος, την συνεχή μετάθεση των στόχων κάθε φορά που διαψεύδονται οι προσδοκίες.
Έτσι δημιουργείται και ο νευρικός κλονισμός ενός ολόκληρου Έθνους.
Το επιστέγασμα αυτής της τακτικής είναι η δημιουργία εικονικών εχθρών που λειτουργούν σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι κάθε φορά που αποκαλύπτονται οι λανθασμένοι χειρισμοί των σφετεριστών κάθε λαϊκής εντολής.

Σημείωση 8

Το άλλοθι της δημιουργίας ενός εχθρού

Όσο και να αντιλαμβάνεται κανείς ‘ότι υπάρχουν διάχυτες ευθύνες για την κατάντια της Ελληνικής οικονομίας για την οποία ευθύνονται σχεδόν όλες οι πολιτικές παρατάξεις, που λειτούργησαν είτε από κυβερνητικές είτε αντιπολιτευτικές θέσεις, δεν παύει η πρόσφατη συμπεριφορά της Γερμανίας στο τελευταίο Eurogroup, να προξενεί απορία για τους απώτερους στόχους της μεγαλύτερης Ευρωπαϊκής δύναμης, για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει πίσω από την συμπεριφορά αυτή είναι να προσφερθεί στην Ελληνική κυβέρνηση το άλλοθι της δημιουργίας ενός εχθρού που να δικαιολογεί την ανάπτυξη αντιευρωπαϊσμού στην Ελλάδα.
Ο ίδιος ο Τσίπρας, που βοήθησε να αναπτυχθεί η αντιευρωπαϊκή τάση που έφερε το αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα και που άμεσα συνειδητοποίησε το αδιέξοδο, για την Ελλάδα, που δημιουργούσε η πολιτική αυτή, ίσως σήμερα χρησιμοποιήσει την αδιάλλακτη θέση της Γερμανίας για να δικαιολογήσει την δική του αποτυχία στην τακτική διαπραγμάτευσης.
Για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρίσκεται επί ξύλου κρεμάμενη, παιχνίδι στα χέρια των δανειστώv

Σημείωση 9

Θανατική καταδίκη λαού και κράτους.

Όταν η Αttica Bank αναγκάζεται να πουλήσει 807 εκατ. ευρώ κόκκινα δάνεια στην τιμή των 70 εκατ. ευρώ αντιλαμβάνεστε ότι όλα έχουν τελειώσει.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βγήκε στην κυριολεξία στο σφυρί. Χρειάστηκε να περάσουν 7 χρόνια και να έλθει ένας “αριστερός” πρωθυπουργός να υπογράψει την θανατική καταδίκη λαού και κράτους. Και ο λόγος δεν ήταν άλλος από το να επιστρέψουμε στους δανειστές τα τρις ευρώ που καταχραστήκαμε στην διάρκεια της μεταπολίτευσης.

 

Σημείωση 10

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ,ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ “ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΩΝ” ΠΟΥ ΣΤΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ “ΒΟΛΕΨΗΜΑΤΙΕΣ” ΜΕ “ΘΥΜΑΜΑΤΑ” ΤΗΝ ΑΠΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.

https://timesforchange.wordpress.com/2016/05/21/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CF%80%CF%84/