Σαν την τελευταία γενιά που άκουσε, ζωντανά, αφηγήσεις από γονείς και συγγενείς για τα δεινά των προσφύγων της Μικράς Ασίας, που βίωσαν, πριν και μετά την καταστροφή του 22 , αισθάνομαι οργή με τις τελευταίες δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν.
Αισθάνομαι οργή και θυμό για το θράσος να δηλώνει ότι η αμφισβήτηση της κυριαρχίας δεν αποτελεί εμπόδια στο να συζητούν δύο χώρες τα προβλήματα για μία λύση πακέτο win win.
Δηλαδή αμφισβητεί το θεμέλιο και την κυριαρχική υπόσταση της Ελλάδας που έχει ιδρυθεί και κατοχυρωθεί από διεθνείς συνθήκες μετά από πολέμους ανεξαρτησίας , παγκόσμιους πολέμους και αίμα που χύθηκε από γενιές προκειμένου να συμφωνηθούν τα σύνορα μεταξύ δύο κρατών με μόνη δικαιολογία ότι η Ελλάδα κάποτε ήταν υπόδουλη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Τουρκία αποτελεί διάδοχό της και ως διάδοχος διατηρεί προνόμια που, κατά την άποψή της, διατηρεί, όπως το Αιγαίο, ορισμένα νησιά και τα κυριαρχικά δικαιώματα που αυτά τα νησιά έχουν.
Η τοποθέτηση αυτή μοιάζει με την διεκδίκηση ενός αντιδίκου του σπιτιού σου αφού έχει χάσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στο σπίτι σου και επανέρχεται μετά από χρόνια και απαιτεί μία λύση πακέτο για την πρόσβαση στον δρόμο και στις παροχές νερού και ηλεκτρικού που έχει ο ιδιοκτήτης της ιδιοκτησίας που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του δρόμου.
Ιδιαίτερα εξοργιστικό είναι αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι κάτοικοι των νησιών κατά πλειοψηφία είναι οι ίδιοι που εκδιώχτηκαν από τις περιουσίες τους και τα προγονικά τους εδάφη από την πλευρά της Μικράς Ασίας.
Αλλά εξοργιστική είναι και η υποκριτική συμπεριφορά να μετατρέπει η Τουρκική κυβέρνηση την Μονή της Χώρας, μία Ελληνορθόδοξη εκκλησία σε Τζαμί, λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, αν δεν είναι αυτό πρόκληση , τι θα μπορούσε να είναι;
Αλλά υποκριτική είναι και η συμπεριφορά των δυτικών συμμάχων μας που μας θυμίζουν άλλες εποχές συγκρουόμενων συμφερόντων, οικονομικών και γεωπολιτικών.
Μου θυμίζουν την συμπεριφορά του ΝΑΤΟ την περίοδο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αλλά και της Βρετανικής συμπεριφοράς την περίοδο της εξέγερσης των Ελληνοκυπρίων για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά συμφωνώ με τον Μητσοτάκη να μην δώσουμε την ευκαιρία στην Τουρκία να ξεφύγει από τον δρόμο του διεθνούς δικαίου που εμφανώς αποζητά η Τουρκία.
Κατά την επίσκεψη
Κατά την επίσκεψη που ακολούθησε φάνηκε ξεκάθαρα ότι και οι δύο χώρες προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, για δικούς τους λόγους η κάθε μία, χωρίς να απόσχουν από τις βασικές θέσεις που δύσκολα θα εγκαταλείψουν.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε το θέμα της Κύπρου, που η Ελληνική πλευρά εμμένει να λυθεί με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ενώ η Τουρκία ζητά να γίνει αναγνώριση της defacto κατάστασης στην Νήσο, δηλαδή της νομιμοποίησης της Τουρκικής εισβολής.
Ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε στην Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως Τουρκική, ενώ ο Έλληνας απάντησε ότι η μειονότητα είναι Μουσουλμανική σύμφωνα με την συνθήκη της Λοζάνης η οποία διαβιώνει κάτω από συνθήκες ισοτιμίας και δικαιωμάτων σύμφωνα με το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο ενώ η Ελληνική μειονότητα βαίνει μειούμενη, και σε μεγάλη πληθυσμιακή διαφορά και μειονεκτικές συνθήκες, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν από το Τουρκικό κράτος ώστε η μειονότητα αυτή να επιβιώσει.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην μετατροπή της Μονής της Χώρας σε Τέμενος γεγονός το οποίο προσβάλει το μνημείο αυτό που αποτελεί διεθνές πολιτισμικό μνημείο, και ο Τούρκος Πρόεδρος απάντησε ότι η Μονή της Χώρας θα λειτουργεί σαν Τέμενος αλλά θα επιτρέπεται η επίσκεψη από οποιονδήποτε.
Τέλος ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε στην στήριξη της Χαμάς ως αντιστασιακή οργάνωση που μάχεται, από το 1947, για την απελευθέρωση του Παλαιστινιακού εδάφους, τονίζοντας ότι υπάρχου 1000 τραυματίες της Χαμάς που νοσηλεύονται στα Τουρκικά νοσοκομεία
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν συμφώνησε με την τοποθέτηση του Τούρκου Προέδρου, ότι η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αντίθετα αναφέρθηκε στην εγκληματική επίθεση της Χαμάς σε Ισραηλινό έδαφος, αλλά συμφώνησε ότι και οι δύο χώρες συμφωνούν στην άμεση διακοπή των εχθροπραξιών, την ανθρωπιστική βοήθεια, την επιστροφή των αιχμαλώτων, και την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους στηρίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί.
Προσωπικά πιστεύω ότι η αντιπαράθεση για την Χαμάς, ήταν και το σημαντικότερο θέμα που απασχολεί την Τουρκία, η οποία επιζητά την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους κάτω από τον έλεγχο της Χαμάς, προκείμενου να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ, όμοια με την συμφωνία με την Λιβύη,
Καμία αναφορά δεν έγινε για λύση των πραγματικών προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών για το Αιγαίο, την Κύπρο, την ΑΟΖ και τα χωρικά ύδατα.
Το μόνο θετικό ήταν οι πιθανές εμπορικές συμφωνίες και το μεταναστευτικό, καθώς και η διατήρηση της ηρεμίας στο Αιγαίο, που και οι δύο χώρες επιθυμούν.
Η σχέση θα «θεσμοποιηθεί» με το Ελληνοτουρκικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο, του οποία θα ηγούνται ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου και ο Τούρκος μεγάλο-εργολάβος Αντνάν Πολάτ. Από ελληνικής μεριάς έχει «κλειδώσει» και η συμμετοχή του Αχιλλέα Κωνσταντακόπουλου του ομίλου ΤΕΜΕΣ.
In these holy days of the Greek Orthodox Easter, I feel the need to express myself more broadly about the role of national traditions and religion in these multicultural societies that are currently evolving in the form of an avalanche.
The development of a multicultural environment is created due to many factors, the factor of facilitating communication among people and different societies, due to mixing of ethnicities and believers from different religious doctrines that historically influenced entire nations and political systems culturally, due to population movements that are taking place following dramatic changes in environmental conditions, etc.
Personally, I am fascinated by the religious traditions of my country, but, at the same time I study the traditions of other peoples and their religions, respecting the faith of each individual and group of people, as long as, they also respect the sacred right of faith of each one, without exploitation of religion for political, social or national reasons, to serve other interests.
Unfortunately, history has taught us that religious and national fanaticism has been the cause of many wars, social and national conflicts, created, due to different doctrines, within same religions themselves, as well as, among different religions.
Religions, as different as they may be, satisfied the inner needs of humanity to approach the Divine and to give an explanation to the unknown and the inexplicable.
At the same time they inspired hope and security to the faithful.
Religions adopted rules, depending on the cultural level of the societies, and in general, they contributed to spread good and ethical behaviour for the survival of the societies, but at the same time, religion also became an instrument of respective secular powers.
It is extremely difficult, for a believer, to acknowledge the exploitation the individual is subjected to, and be use as a tool, by secular powers, for their interest, which, sometimes, act consciously or not.
That is why non-interference of religion in secular matters, political, national, legal, and cultural, must be an unbreakable rule to be followed, because religion may easily become a tool of misinformation and exploitation of masses.
There are many examples, from ancient times, even until today, that may convince us of such a reality.
Examples may include, the conflicts between Hindus and Muslims, Jews and Christians, Jews and Muslims, Muslims among themselves, Christians among themselves, such as Protestants and Catholics, Gentiles (believers of the ancient twelve gods) with Christian ‘iconoclasts’ of the Byzantine era, the Catholic Papacy with the Orthodox Patriarch of Constantinople etc. etc.
There is no end to these conflicts that have sprung up in the course of human history.
To this day, we are pursued by the curse of wars between Israel and Muslim Arabs.
Such conflicts started from religious differences, which were transformed to Ethnic differences.
Hellenism, is still pursued by the problem of Cyprus, and the endless Greek-Turkish conflicts, the root of which, mainly, lies in the expansionist theories preached by Islam.
Religious and Nationalist fanaticism often mix, leading to interdependence.
It is, of course, true that Hellenism survived, mainly, due to deep-rooted religiosity of the Greek people.
It is, therefore, natural that Orthodoxy plays a very important role in traditions but also in the exercise of secular power.
Ancient Greek culture also played a very important role in the preservation of Hellenism, given that ancient Greek culture was transferred to West, during the Renaissance period, so, renaissance, in combination with Christianity, managed to stop the ethno-religious expansion of Islam to the rest of Europe.
This resistance turned Greece into a defensive fortress of West, against the Ottoman expansion, a fact for which, today’s Turkey maintains hostility and does not forgive us.
Turkey, historically, considers Greece as part of the Ottoman Empire, due to its domination over Byzantium and the subsequent conquest of Greece. They go as far as to consider Greeks as ungrateful for the privileges given to them during the Ottoman occupation, a time that forceful islamization of Christians, commenced.
Islamization was the first phase of the expansion of Islam, which altered the population composition of Asia Minor, as well as some areas in the Balkans, of Cyprus, of Crete and the Aegean islands.
The second phase was the colonization of occupied areas , with the transfer of Muslim populations, from Asia and Albania.
This expansionist philosophy of Islam, soon turned into a Nationalist tactic that led to the exchange of populations after the failure of the Greek military campaign in Asia Minor. As a consequence, Asia Minor was fully converted from a multicultural society to a pure Turkish state maintaining only Kurdish populations which is still considered to be a threat to the Turkish nation.
But religious fanaticism was not uniquely the characteristic just of Islam alone, the same religious fanaticism prevailed between the Hindus and Muslims of India, which resulted in the partitioning of India into two states, Muslim Pakistan and the remaining Hindu India.
Another example that involves Europe, a shameful historic attitude that we, Europeans inherited from the dark ages of medieval period was anti-Semitism.
Anti-Semitism prevailed, for many centuries, in most European countries, expelling and dispersing Jewish population throughout the world.
Inevitably, Jewish groups were obliged to gather into closed groups that never integrated into local societies.
People under such conditions of marginalization cannot develop neither can be integrated by the local societies.
These groups of people act, therefore, inevitably, like a foreign body, such as a tumor or cancer.
As much as the West does not want to accept full responsibility, for this behavior, it is, unquestionably, a real fact.
This fact is also the cause for the creation of the state of Israel.
The creation of Israel was a solution to a problem that had been created centuries ago.
There is a similarity in the treatment of the Greek and Armenian Christians by the Ottomans for those Christians that were not converted to Islam.
In the same way, Hellenism of Diaspora was created, which, eventually helped in the Greek liberation struggle of 1821. Ottomans could not create an new Ethnic site for Christians out of the Ottoman Empire, so they had to exterminate all Christians by genocide or create a system of second rate citizenship for non Muslim populations.
These few examples, from the history of humanity, lead to the conclusion that the future of humanity, as it is developing today, will have to be based on multicultural societies, to avoid similar situations to evolve.
These societies should accept coexistence with diversity among the populations that make them up, and allow cultural and religious differences to develop and coexist, freely, within states.
Rejection of this reality, for nationalist or religious reasons, will become an inhibiting factor for cultural and economic development leading societies to wither.
Αυτές τις ιερές μέρες του Ελληνορθόδοξου Πάσχα αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ ευρύτερα για τον ρόλο της θρησκείας μέσα σε αυτή την πολυπολιτισμική κοινωνία που σήμερα εξελίσσεται με την μορφή χιονοστιβάδας.
Η ανάπτυξη πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος δημιουργείται από πολλούς παράγοντες, τον παράγοντα διευκόλυνσης της επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και λαών, την ανάμειξη των εθνοτήτων και των πιστών από διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα που ιστορικά επηρέασαν πολιτισμικά ολόκληρα έθνη και πολιτικά συστήματα, από μετακινήσεις πληθυσμών λόγω περιβαλλοντολογικών συνθηκών κλπ.
Προσωπικά γοητεύομαι από τις θρησκευτικές παραδώσεις της πατρίδας μου αλλά ταυτόχρονα σέβομαι και μελετώ τις παραδώσεις άλλων λαών και θρησκευμάτων σεβόμενος την πίστη του κάθε ανθρώπου και ομάδας ανθρώπων όσο, βέβαια και αυτοί σέβεται το ιερό δικαίωμα της πίστης του κάθε ενός, χωρίς να εκμεταλλεύεται το θρήσκευμα για πολιτικούς , κοινωνικούς ή εθνικούς λόγους.
Δυστυχώς η ιστορία μας δίδαξε ότι ο θρησκευτικός φανατισμός υπήρξε η αιτία πολλών πολέμων, κοινωνικών και εθνικών συγκρούσεων, που δημιουργήθηκαν τόσο μέσα στα ίδια τα θρησκεύματα όσο και μεταξύ διαφορετικών θρησκειών.
Οι θρησκείες όσο και διαφορετικές και να ήταν, ικανοποιούσαν εσωτερικές ανάγκες της ανθρωπότητας για να προσεγγίσουν το Θείο και να δώσουν εξήγηση στο άγνωστο και το ανεξήγητο.
Ταυτόχρονα έδιναν ελπίδα και ασφάλεια στους πιστούς.
Οι θρησκείες υιοθετούσαν κανόνες, ανάλογα με το πολιτισμικό επίπεδο των κοινωνιών, και σε γενικές γραμμές βοηθούσαν στην διάδοση του καλού για την επιβίωση των κοινωνιών, παράλληλα όμως γινόταν και όργανο της εκάστοτε κοσμικής εξουσίας.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο. για ένα πιστό, να ξεχωρίσει την εκμετάλλευση που υπόκειται ο ίδιος , σαν εργαλείο, από τον ωφελιμιστικό τρόπο που τον μεταχειρίζεται η κοσμική εξουσία, που άλλοτε δρα συνειδητά και άλλοτε όχι.
Γι’ αυτό απαράβατος όρος πρέπει να είναι η μη ανάμειξη της θρησκείας σε κοσμικά θέματα, πολιτικά, εθνικά, νομικά, και πολιτισμικά, διότι εύκολα η θρησκεία γίνεται εργαλείο παραπληροφόρησης και εκμετάλλευσης
Τα παραδείγματα είναι πολλά από αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι και σήμερα.
Παραδείγματα αποτελούν οι συγκρούσεις, μεταξύ ινδουιστών και Μωαμεθανών, Εβραίων και Χριστιανών Εβραίων και Μωαμεθανών, Μωαμεθανών μεταξύ τους, Χριστιανών μεταξύ τους, όπως των Προτεσταντών με τους Καθολικούς, Εθνικών, πιστών του αρχαίου δωδεκάθεου, με τους χριστιανούς εικονοκλάστες των χρόνων του Βυζαντίου, του καθολικού Παπισμού με τον Ορθόδοξο Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως κλπ. κλπ.
Δεν υπάρχει τέλος, στις συγκρούσεις αυτές.
Μέχρι και σήμερα, μας ακολουθεί η κατάρα των πολέμων μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών κρατών, που ξεκίνησε από θρησκευτικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Για τον Ελληνισμό, δυστυχώς, μας κατατρέχει το πρόβλημα της Κύπρου, και των ατελείωτων Ελληνοτουρκικών συγκρούσεων, που η ρίζα τους βρίσκεται στον επεκτατισμό που διδάσκει η θρησκεία του Ισλάμ.
Θρησκευτικός και Εθνικιστικός φανατισμός, αναμειγνύονται συχνά οδηγώντας σε αλληλεξάρτηση.
Είναι βέβαια αληθές ότι ο Ελληνισμός επέζησε κυρίως λόγω της βαθειά ριζωμένης θρησκευτικότητας του Ελληνικού λαού, είναι φυσικό η Ορθοδοξία να παίζει σημαντικότατο ρόλο στην λαϊκή παράδοση αλλά και στην άσκηση της κοσμικής εξουσίας
Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, έπαιξε και αυτός σημαντικότατο ρόλο, δεδομένου ότι μεταλαμπαδεύτηκε στην Δύση, την περίοδο της Αναγέννησης, και σε συνδυασμό με τον Χριστιανισμό κατάφεραν να αναστείλουν τον Εθνικο-θρησκευτικό επεκτατισμό του Ισλάμ.
Η ανακοπή αυτή μετέτρεψε την Ελλάδα σε αμυντικό φρούριο της Δύσης, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γεγονός που δεν μας συγχωρεί η σημερινή Τουρκία.
Η Τουρκία θεωρεί την Ελλάδα σαν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λόγω της επικράτησής της επί του Βυζαντίου και της κατ’ επέκταση κατάκτηση της Ελλάδας.
Μετά από αυτό, ο εξισλαμισμός αποτέλεσε την πρώτη φάση επέκτασης του Ισλάμ, που αλλοίωσε την πληθυσμιακή σύνθεση της Μικράς Ασίας, των Βαλκανίων της Κύπρου, της Κρήτης και των νήσων του Αιγαίου.
Η δεύτερη τακτική της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο εποικισμός, με μεταφορά Τουρκικών πληθυσμών, από την Ασία και την Αλβανία, στις Τουρκοκρατούμενες περιοχές.
Αυτή η επεκτατική φιλοσοφία του Ισλάμ μετατράπηκε, σύντομα, σε Εθνικιστική τακτική που οδήγησε στην ανταλλαγή πληθυσμών μετά την αποτυχία της Ελληνικής εκστρατείας στην Μικρά Ασία.
Αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός δεν αποτέλεσε ιδίωμα μόνο του Ισλάμ, ο ίδιος φανατισμός επεκράτησε και μεταξύ των Ινδουιστών και Μουσουλμάνων της Ινδίας που σαν αποτέλεσμα είχε τον διαμοιρασμό της Ινδίας σε δύο κράτη, το Μουσουλμανικό Πακιστάν και την εναπομένουσα Ινδουιστική Ινδία.
Επίσης, ο αντισημιτισμός που επικράτησε, για πολλούς αιώνες, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, εκδίωξε και διέσπειρε τους Εβραϊκούς πληθυσμού σε ολόκληρη την υφήλιο.
Αναπόφευκτα, οι Εβραϊκοί πληθυσμοί απομονώθηκαν σε μικρές ομάδες που ποτέ δεν εντάχθηκαν στις διάφορες τοπικές κοινωνίες.
Ένας λαός κάτω από τέτοιες συνθήκες περιθωριοποίησης δεν μπορεί να αναπτυχθεί ούτε και να απορροφηθεί από τις τοπικές κοινωνίες. Ο λαός αυτός λειτουργεί, λοιπόν, σαν ξένο σώμα, δηλαδή, σαν καρκίνωμα.
Όσο και αν η Δύση δεν θέλει να αποδεχτεί την ευθύνη της που εκπορεύεται από την ερμηνεία αυτή, αποτελεί ένα πραγματικό γεγονός.
Το γεγονός αυτό είναι και η αιτία για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, προκειμένου να δώσει μία λύση σε ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε αιώνες πριν.
Το ίδιο έγινε και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τους Έλληνες και Αρμένιους Χριστιανούς που δεν κατάφερε να εξισλαμίσει ούτε να εξαφανίσει.
Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκε, ο Ελληνισμός της διασποράς που βοήθησε στο απελευθερωτικό αγώνα του 1821, αλλά και η ισχύ του σύγχρονου Ελληνισμού της διασποράς.
Τα λίγα αυτά παραδείγματα, από την ιστορία της ανθρωπότητας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως εξελίσσεται σήμερα, θα βασιστεί στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Οι κοινωνίες αυτές θα πρέπει αποδεχτούν την συμβίωση με την διαφορετικότητα μεταξύ των πληθυσμών που τις απαρτίζουν, και να επιτρέψουν τις πολιτισμικές και τις θρησκευτικές διαφορές να αναπτύσσονται ελεύθερα μέσα στα κράτη.
Αντίθεση σε αυτή την πραγματικότητα, για εθνικιστικούς ή θρησκευτικούς λόγους, ήδη έχει εξελιχθεί σε ανασταλτικό παράγοντα πολιτισμικής και οικονομικής ανάπτυξης που θα οδηγήσει τις κοινωνίες αυτές σε μαρασμό.
Οι συγκρούσεις των τελευταίων ετών που συνέβησαν με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων που ξεκίνησε μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς επιβάλει την ανάγκη να επανεξεταστούν οι παράγοντες για την διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας, μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων της υφηλίου.
Παρατηρούμε ότι η προσοχή των ΗΠΑ, που πρόσφατα φαινόταν ότι εστάζεται περισσότερο προς την Άπω Ανατολή, για να αντιμετωπίσει μελλοντικούς κινδύνους αποσταθεροποίησης, που η Αμερική προέβλεπε ότι θα έχει να αντιμετωπίσει από την Κίνα και την Βόρειο Κορέα, αποπροσανατολίστηκε, και επανήλθε στην Ρωσία και την Μέση Ανατολή.
Με την μετατόπιση αυτή, η Τουρκία, που προσπάθησε να καλύψει το καινό που διέβλεπε, επανήλθε στον ρόλο του ειρηνοποιού μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία απέτυχε να εκμεταλλευτεί την θέση του ισορροπιστή μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής σαν μέλλος του ΝΑΤΟ, προκειμένου να αντλήσει πλεονεκτήματα στο Αιγαίο και την Μεσόγειο, σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ταυτόχρονα η Χαμάς απέτυχε να εκμεταλλευτεί την απασχόληση της Αμερικής και της Ευρώπης με τον πόλεμο στην Ουκρανία, προκαλώντας μία αναστάτωση στην Μέση Ανατολή, για να αποσυντονίσει την εξελισσόμενη προσέγγιση του Αραβικού κόσμου με την Δύση και ταυτόχρονα να προκαλέσει επίθεση, του Ιράν και ορισμένων Αραβικών χωρών και τρομοκρατικών ομάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν, εναντίον του Ισραήλ.
Ο απώτερος σκοπός της Χαμάς ήταν να δημιουργήσει ένα ενιαίο Παλαιστινιακό κράτος κάτω από την εξουσία της ιδίας , και όχι κάτω από την Παλαιστινιακή αρχή, που θα ήταν μία, περισσότερο αποδεκτή λύση από το Ισραήλ και την Αμερική.
Απέτυχε και αυτή η προκλητική ενέργεια της Χαμάς, διότι το Ισραήλ, που είναι μια χώρα με έκταση όσο η Πελοπόννησος, ακολουθεί την πάγια πολεμική τακτική να αντιδρά με πολλαπλάσια δύναμη, διότι δεν έχει το περιθώριο να αμυνθεί στο περιορισμένο έδαφός του, όταν βάλλεται από εχθρούς που το περικυκλώνουν από κάθε πλευρά, επιδιώκοντας την εξαφάνισή του.
Σαν αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής, η διεθνής κοινότητα αντέδρασε για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους.
Η Ρωσία ήταν ευχαριστημένη, γιατί αυτή η κατάσταση υποχρέωνε Αμερική και Ευρώπη να ανασυνταχθεί, προκειμένου να βοηθήσει το Ισραήλ, οικονομικά και στρατιωτικά, όπως και έγινε.
Η Δύση, με κανένα τρόπο δεν επιθυμεί την επέκταση του πολέμου, και την ανάμειξη του Ιράν, που θα μπορούσε να εξελιχθεί, και να αποκτήσει πυρηνικές διαστάσεις.
Το Ιράν προτιμούσε να τροφοδοτεί, την Κίνα και την παγκόσμια αγορά πετρελαίου έστω και παράνομα, και να κερδίσει χρόνο να αναπτύξει το πυρηνικό της πρόγραμμα για να εκβιάσει άνετα το Ισραήλ που είναι ήδη πυρηνική δύναμη
Παρά την επιθετική του συμπεριφορά προς την Δύση, το Ιράν, δεν είχε ποτέ αναμειχθεί, με απευθείας επίθεση στο Ισραήλ, δεδομένου ότι το εξυπηρετούσε ο πόλεμος να γίνεται δια αντιπροσώπων, από τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς που είχε βάση στην Γάζα , η Χεζμπολάχ που λειτουργούσε στο Λίβανο, και την Συρία, και τελικά η ομάδα τρομοκρατών ‘Χούθι’, αντάρτικη ομάδα της Υεμένης.
Αυτή την φορά το Ιράν αποφάσισε να δοκιμάσει μία απ’ ευθείας, ολιστική επίθεση, σαν απάντηση στην πλήρη επικράτηση του Ισραήλ στην περιοχή της Γάζα.
Το Ιράν δεν υπολόγισε σωστά την προετοιμασία του Ισραήλ και ιδιαίτερα τον συντονισμό του Ισραήλ με την Αμερική και την Γαλλία, με αποτέλεσμα να αποτύχει ολοσχερώς, παρά τη μαζική επίθεση με μεγάλο αριθμό βαλλιστικών πυραύλων και drowns.
Στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο, η Κίνα συντάσσεται με το Ιράν καθότι ενδιαφέρεται για το πετρέλαιο που προμηθεύεται από το Ιράν, αλλά ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρεται για μία παγκόσμια σύρραξη που θα αναστάτωνε το παγκόσμιο εμπόριο, από το οποίο ωφελείται.
Η Ρωσία ωφελείται από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου όταν μειώνεται η διάθεση του πετρελαίου από το Ιράν.
Η Τουρκία ενδιαφέρεται να γίνει ένα Παλαιστινιακό κράτος που θα περιλαμβάνει την περιοχή της Γάζα κάτω από τον έλεγχο της Χαμάς, διότι έτσι θα πετύχει κάποια συμφωνία ΑΟΖ σε βάρος της Ελλάδας.
Η Γερμανία θέλει να αποφύγει την τελική σύγκρουση με την Ρωσία διότι χάνει την χαμηλή τιμή πετρελαίου.
Η Αμερική θέλει την απομόνωση της Ρωσίας αλλά ταυτόχρονα θέλει να μειώσει το κόστος της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ.
Η Μεγάλη Βρετανία θέλει την απομάκρυνση της πιθανότητας να τα ‘βρει’ η Γερμανία με την Ρωσία.
Η Ευρώπη θέλει να δημιουργήσει μια ξεχωριστή στρατιωτική δύναμη, συμπληρωματική στο ΝΑΤΟ για λόγους μελλοντικής απεξάρτησης από τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Με βάση αυτούς τους συνειρμούς τα συμπεράσματα που βγαίνουν, για μακροχρόνιους στόχους, όσο και αν αυτοί οι στόχοι αποτελούν σήμερα ευχολόγιο είναι:
O Πούτιν είναι μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης και της πατρίδας του, ενώ θα έπρεπε να είναι ο καλύτερος φίλος.
To Ισραήλ έκανε την καλύτερη κίνηση, να τρομάξει το Ιράν για την δυνατότητά του να χτυπήσει τα πυρηνικά εργοστάσια. Σύντομα να διαπραγματευτεί την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους με την υπάρχουσα διοίκηση κάτω από την εγγύηση του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ
Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να φτιάξει Iron done και στρατό στα πρότυπα του Ισραήλ, δεδομένου ότι η σύγκρουση Ιράν Ισραήλ αποτελεί μάθημα για το μέλλον.
Η Ευρώπη έχει πολλά να προλάβει και να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα, πριν την ξεπεράσει η Άπω Ανατολή, πρώτα απ’ όλα να αποκτήσει κρίσιμη μάζα σε πληθυσμό και έκταση με την ενσωμάτωση περισσοτέρων κρατών, ακόμα και με την ενσωμάτωση της Ρωσία όσο δεν είναι αργά, και να αφυπνιστεί από τον λήθαργο της παλιάς αποικιοκρατικής Ευρώπης και την άνεση που της παρέχει η Αμερικανική προστασία χωρίς το αντίστοιχο κόστος και προσπάθεια.
Η Τουρκία θα πρέπει να ξεχάσει τον ηγεμονισμό της Οθωμανικής κυριαρχίας και να προσχωρήσει στο διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της Θαλάσσης ενώ ταυτόχρονα να υπογράψει τελωνιακή συμφωνία με την Ευρώπη, κοινού συμφέροντος.
Η Αμερική να λύσει το εσωτερικό της πρόβλημα.
Και τελικά, ο ΟΗΕ να γίνει ουσιαστικός και αποτελεσματικός οργανισμός αναδιοργανώνοντας το ‘Συμβούλιο Ασφαλείας’
Μία πραγματιστική ανάλυση της σημερινής κατάστασης στην σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Αράβων, με πρόβλεψη μιας λύσης.
Για Να καταλήξουμε σε μία λογική και όχι θεωρητική λύση πρέπει να συνυπολογίσουμε όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το πρόβλημα του παλαιστινιακού προβλήματος, που περιλαμβάνουν τα εξής :
OHE δημιούργησε το Ισραήλ το 1948.
Ο Αραβικός κόσμος αντέδρασε από την αρχή και δεν δέχτηκε την δημιουργία δυο κρατών, γειτονικές αραβικές χώρες εισέβαλαν στην επικράτεια της Παλαιστίνης και έτσι ξεκίνησε η πρώτη σύγκρουση με στόχο τη δημιουργία μιας αραβικής Παλαιστίνης. Αργότερα, στις 22 Σεπτεμβρίου 1948 ιδρύθηκε η πανπαλαιστηιακή κυβέρνηση από τον Αραβικό Σύνδεσμο** . Αυτή η κυβέρνηση ορίστηκε να κυβερνήσειτην υπό ίδρυση Παλαιστίνη
Με την ίδρυση του Ισραήλ από τον ΟΗΕ, εκτοπίστηκαν 700.000 Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους που διασκορπίστηκανστο Λίβανο, την Συρία και την Ιορδανία.
Η Γάζα ήταν υπό Αιγυπτιακό έλεγχο.
Η δυτική όχθη ήταν υπό τον Έλεγχο της Ιορδανίας, με παλαιστινιακή εκπροσώπηση από την PLO (1964) και τον Αραφάτ* και την Φατάχ***.
Η Φατάχ*** έμεινε τελικά να διοικεί την περιοχή της δυτικής όχθης του Ιορδάνη
Η Χαμάς**** προήλθε από τους αδερφούς Μουσουλμάνους και συγκρούστηκε με ένοπλο αγώνα με την οργάνωση Φατάχ*** και ανέλαβε την διοίκηση της Λωρίδας της Γάζα, γεγονός το οποίο ενοχλεί την Αίγυπτο
Οι ανταγωνιζόμενες δυνάμεις για τον έλεγχο της περιοχής για γεωπολιτικούς λόγους ήταν οι ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση που μετατέθηκε στην Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία, η κάθε μία για τα δικά της συμφέροντα , οικονομικά και Εθνικά.
Μετά τον πόλεμο των εξ ημερών (1967) του Ισραήλ με την Αίγυπτο τον Λίβανο, την Συρία την Ιορδανία, το Ιράκ, την Αλγερία, την Σαουδική Αραβία και το Κουβέι, το Ισραήλ κατέκτησε το στενό της Γάζα, τα υψίπεδα του Γκολάν στην Συρία ενώ αποίκησε την περιοχή δυτικά του Ιορδάνη, επεκτείνοντας τα όρια προ του πολέμου και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ
Μετά τον πόλεμο του 1967 και για πρώτη φορά υπήρξε κάποια πρόοδος προσέγγισης του Ισραήλ με τις περισσότερες Αραβικές χώρες για να επιτευχθεί μία λύση. Αυτό ώθησε την Χαμάς, την περισσότερο εξτρεμιστική οργάνωση να εκπονήσει την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Ισραήλ για να δυναμιτίσει την πιθανότητα εξεύρεσης μίας λύσης που θα δημιουργούσε δύο κράτη, και ιδιαίτερα θα έφερνε την διοίκηση ολόκληρης της Παλαιστίνης κάτω από τον έλεγχο μίας παλαιστινιακής αρχής χωρίς την δική της συμμετοχής ούτε και στην λωρίδα της Γάζα. Λειτούργησε λοιπόν σαν προβοκάτορας χρησιμοποιώντας τους ανθρώπους της Γάζα σαν ασπίδα για να παίξει το δικό της παιχνίδι του ακραίου φανατισμού προκαλώντας την σύγκρουση του Δυτικού κόσμου με το Ιράν και τον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο.
*****Η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή είναι το προσωρινό όργανο αυτοδιοίκησης που ιδρύθηκε το 1994 μετά τη Συμφωνία της Γάζας-Ιεριχώ για τη Λωρίδα της Γάζας και τις Περιοχές Α και Β της Δυτικής Όχθης, ως συνέπεια των Συμφωνιών του Όσλο του 1993.
Συμπέρασμα, οι μόνοι που κερδίζουν από αυτή την εξέλιξη είναι η Ρωσία και η Τουρκία. Η Ρωσία διότι δυσχερένει την θέση της Δύσης με το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου, ενόψει του πολέμου στην Ουκρανία και η Τουρκία που επιδιώκει να εκβιάσει την Αμερική για εξοπλισμό και για να παίξει τον ρόλο του πατερούλη στον κόσμο του Ισλάμ, προκειμένου να αναρριχηθεί σε θέση παγκόσμιας δύναμης που πιστεύει ότι το μέλλον ανήκει στην Ασία λόγο πληθυσμιακής διαφοράς με την Δύση.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ισραήλ είναι η δημιουργία δύο κρατών που δεν θα αμφισβητούν το ένα την ύπαρξη του άλλου για να ισχύσει μία μόνιμη συνθήκη ειρήνης. Ποιος μπορεί να το εγγυηθεί αυτό; Μόνο μια δύναμη της Παλαιστινιακής διοίκησης κάτω από τον έλεγχο του ΟΗΕ για αρκετά χρόνια, και την υποχώρηση του Ισραήλ στα σύνορα του 1967, με την Ιερουσαλήμ κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του ΟΗΕ, σαν ανεξάρτητη οντότητα. Σταδιακός επαναπατρισμός των αποδήμων παλαιστινίων βάση σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης υποστηριζόμενο από όλους τους εμπλεκόμενους, συμπεριλαμβανομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ των Αραβικών χωρών και του ΔΝΤ.
Η εναλλακτική λύση που συζητείται σε περίπτωση που τα παραπάνω δεν γίνουν εφικτά θα προταθεί ο διαμερισμός της λωρίδας της Γάζα μεταξύ της Αιγύπτου (για το νότιο μέρος της Γάζα ) και του βορείου μέρους της Γάζα που θα ελέγχεται από την διοίκηση του τμήματος δυτικά του Ιορδάνη. Σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η νομιμοποίηση μίας τρομοκρατικής οργάνωσης όπως η Χαμάς, που θα ελέγχει την Γάζα.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΕΊΩΣΗ
Επειδή το θέμα των αλληλοκατηγοριών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων για την εκτέλεση εγκλημάτων πολέμου και από τα δύο μέρη και προβληματίζομαι για το ποιο μέρος σφετερίζεται το δίκαιο του άλλου ανάλογα με τα δικά του πιστεύω και συμφέροντα θεώρησα σωστό να αναδημοσιεύσω την παρακάνω ανάρτηση με αρκετά συγκεκραμένα ιστορικά στοιχεία. Προσωπικά πιστεύω ότι και οι δύο λαοί είναι θύματα και θύτες και δεν θα πρέπει εύκολα να πέφτουμε στην παγίδα να παίρνουμε το μέρος κανενός γιατί με τον τρόπο αυτό δεν βοηθούμε να βρεθεί μία δίκαιη λύση. Εχθρός είναι ο φανατισμός και η σκοπιμότητα. Ποιος τελικά κερδίζει από αυτή την εξέλιξη; Μάλλον η Ρωσία και η Τουρκία που και τα δύο μέρη προσπαθούν να αξιοποιήσουν την διαμάχη προς το συμφέρον των δικών τους αναθεωρητικών απόψεων για να αμφισβητούν τα αποτελέσματα δύο παγκοσμίων πολέμων που στοίχισαν στην ανθρωπότητα εκατομμύρια νεκρών. Ας μείνουμε ουδέτεροι και συμβιβαστικοί, για να βρεθεί η δικαιότερη και εφικτή λύση για να συμβιβάσουμε τους Ισραηλίτες με τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους με τους Άραβες και τους Τούρκους, τους Ουκρανούς με τους Ρώσους, τους Έλληνες με τους Τούρκους, τους Ελληνοκύπριους με τους Τουρκοκύπριους, τους Μωαμεθανούς με τους Χριστιανούς κλπ.
Marios Polyzoes
14 Οκτωβρίου στις 6:43 μ.μ. ·
Η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
ΠΕΝΤΕ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
…Από το 1918 έως το 1936 η συγκεκριμένη περιοχή ήταν υπό Βρετανική Κατοχή…
…Μετά την Αραβική εξέγερση του 1936 οι Βρετανοί πρότειναν τη δημιουργία 2 ανεξάρτητων Κρατών : Ένα Κράτος για τους Άραβες και ένα για τους Ισραηλινούς…
…Η συμφωνία αδικούσε εμφανώς τους Ισραηλινούς διότι θα τους έδινε το 20% των εδαφών, ενώ στους Άραβες έδινε το 80% των εδαφών ΚΑΙ η Ιερουσαλήμ ΔΕΝ θα άνηκε στους Εβραίους αλλά θα παρέμενε υπό αποκλειστική Διεθνή Κηδεμονία (όπως το Βερολίνο πριν ενωθούν οι Γερμανίες)…
…Παρότι λοιπόν η πρόταση αυτή ήταν κακή, οι Ισραηλινοί είπαν ΝΑΙ – οι Άραβες όμως ΟΧΙ. Αυτή ήταν η Πρώτη άρνηση…
…Το 1947 υπό το φως της τραγωδίας του Ολοκαυτώματος τα Ηνωμένα Έθνη πρότειναν και πάλι τη δημιουργία 2 Κρατών. Και πάλι οι Ισραηλινοί είπαν ΝΑΙ ενώ οι Άραβες ΟΧΙ. Αυτή ήταν η Δεύτερη άρνηση…
…Όμως, αμέσως μετά το Όχι, οι Άραβες ενώθηκαν με το Ιράκ, την Ιορδανία και την Αίγυπτο και εξαπέλυσαν Πόλεμο εναντίον των (αδύναμων τότε) Ισραηλινών…
…Οι Ισραηλινοί νίκησαν στον Πόλεμο στον οποίο -θυμίζω- αμύνονταν !!! και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Ισραήλ, το οποίο απέκτησε κάποια από τα επίμαχα εδάφη. Η Ιορδανία προσάρτησε επίσης ένα μεγάλο κομμάτι εδαφών κι επειδή αυτά τα εδάφη ήταν στη Δυτική πλευρά της, δηλαδή στις Όχθες του Ιορδάνη, έγιναν πλέον γνωστά ως Δυτική Όχθη…
…Το 1967 η Αίγυπτος, σε συμμαχία με Συρία και Ιορδανία εξαπολύει και πάλι επίθεση στο Ισραήλ. Είναι ο περίφημος Πόλεμος των 6 ημερών, στον οποίο χάνουν και πάλι. Το Ισραήλ από αυτόν τον Πόλεμο (στον οποίο θυμίζω και πάλι αμύνονταν), παίρνει τη Δυτική Όχθη από την Ιορδανία και μια μικρή λωρίδα γης από την Αίγυπτο, την λωρίδα της Γάζας. Το ερώτημα που μπήκε ήταν τι να την κάνουν αυτή την γη που κέρδισαν στον Πόλεμο… Έτσι, η πρόταση που έκανε το Ισραήλ ήταν, αντί να δοθεί πίσω στην Αίγυπτο και την Ιορδανία, η γη αυτή να δοθεί στους αυτόχθονες Άραβες που κατοικούσαν στα εν λόγω εδάφη (και που άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται !!! Παλαιστίνιοι) ώστε να δημιουργήσουν Κράτος. Οι Άραβες ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ την πρόταση στην περίφημη Διάσκεψη του Σουδάν. Αυτή ήταν η Τρίτη άρνηση…
…Το 2000 ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Έχουντ Μπάρακ, κάλεσε και πάλι σε Διάσκεψη τον… γνωστό μας Γιασέρ Αραφάτ (με Μεσολαβητή τον Μπιλ Κλίντον), στην οποία το Ισραήλ πρότεινε στον Αραφάτ* να πάρει ΟΛΗ την Γάζα και το 94% της Δυτικής Όχθης, με το νέο Παλαιστινιακό Κράτος να έχει Πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Αραφάτ είπε ΟΧΙ. Αυτή ήταν η Τέταρτη άρνηση…
…Παρόλα αυτά, το Ισραήλ αποχώρησε αυτοβούλως από την Γάζα η οποία είναι από τότε στα χέρια των Αράβων οι οποίοι έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο της…
…Το 2008 ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Ολμέρτ έκανε μια ακόμα προσπάθεια και πρότεινε να δώσει στην Παλαιστίνη όλα τα εδάφη που είχε προτείνει κι ο προκάτοχος του (δηλαδή ο Έχουντ Μπάρακ) και πάλι την Ιερουσαλήμ Πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, αλλά και επιπλέον εδάφη… Ο Μαχμουτ Αμπάς είπε ΟΧΙ. Αυτή ήταν η Πέμπτη άρνηση…
…Την επόμενη φορά λοιπόν…, που ο… οποιοσδήποτε… προσπαθήσει να σας κάνει «εργαλεία» της Προπαγάνδας του, σχετικά με το ΠΟΙΟΣ θέλει την Ειρήνη στην περιοχή και ποιος όχι, θυμηθείτε τα 5 ΟΧΙ των Αράβων/Παλαιστινίων…
…Δυστυχώς !!!! ο σκοπός των Παλαιστινίων ΔΕΝ είναι μια έντιμη λύση και δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους, όπου θα πρέπει να δουλέψουν για την ευημερία των Παλαιστίνιων…
…Σκοπός των Παλαιστινίων είναι η διαιώνιση του προβλήματος για να πλουτίζουν και να ζουν Βασιλικά οι διάφοροι «ηγέτες» των ομάδων που κυριολεκτικά λυμαίνονται τα χρήματα της Διεθνούς Βοήθειας…»
*Ο Μοχάμεντ Γιάσερ Αμπντέλ Ραχμάν Αμπντέλ Ραούφ Αραφάτ αλ-Κούντουα, γνωστός ως Γιάσερ Αραφάτ ή Αμπού Αμάρ, ήταν Παλαιστίνιος πολιτικός ηγέτης. Διετέλεσε πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Λίγα χρόνια πριν πεθάνει, φέρεται να ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
**Ο Αραβικός Σύνδεσμος συνεστήθη στις 22 Μαρτίου 1945 στο Κάιρο κατόπιν μακρών συνεννοήσεων που είχαν προηγηθεί μεταξύ των επτά αραβικών χωρών που προσχώρησαν σ’ αυτόν και συγκεκριμένα της Αιγύπτου, της Συρίας, του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Υεμένης και του Λιβάνου.
***Η Φατάχ είναι η πολιτικο-στρατιωτική οργάνωση των Αράβων Παλαιστινίων που ιδρύθηκε το 1958 από Παλαιστίνιους παλαίμαχους των αραβο-ισραηλινών συγκρούσεων του 1948 και 1956. Μεταξύ των ιδρυτών της ήταν ο Γιασέρ Αραφάτ, ο Αμπού Αλή Ιγιάντ, ο Αμπού Τζιχάντ κ.ά
****Η Χαμάς, είναι παλαιστινιακή σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση και πολιτικό κόμμα που κατέχει σήμερα την πλειοψηφία των εδρών του εκλεγμένου νομοθετικού συμβουλίου στην Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή και κατέχει και τον πλήρη έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας.
*****Η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή είναι το προσωρινό όργανο αυτοδιοίκησης που ιδρύθηκε το 1994 μετά τη Συμφωνία της Γάζας-Ιεριχώ για τη Λωρίδα της Γάζας και τις Περιοχές Α και Β της Δυτικής Όχθης, ως συνέπεια των Συμφωνιών του Όσλο του 1993.
Μέσα από τις διασταυρούμενες και αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τα τρέχοντα προβλήματα της ανθρωπότητας ιδιαίτερα μετά την επίθεση της παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς στο Ισραήλ αλλά και του πολέμου στην Ουκρανία , οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ του Δυτικού κόσμου και του Ισλάμ που παίζει τον ρόλο της πολύφερνης νύφης μεταξύ των αντίθετων πόλων της οικονομικής και στρατιωτικής κυριαρχίας του κόσμου.
Βρίσκω ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρουσιάζω τις αντιπαραθέσεις των απόψεων ατόμων που ανταλλάσουν τις απόψεις τους γραπτά και δημόσια σε μία διαλογική αντιπαράθεση Debate, που προσπαθεί , καλόπιστα να ανιχνεύσει την δυνατότητα επίλυσης των προβλημάτων που αναφύονται.
Γι’ αυτό επιλέγω, κατά περίπτωση, μερικές αποσπασματικές επιστολές μιας τέτοιας αλληλογραφίας που νομίζω ότι αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα των προβληματισμών αυτών.
Στο παρόν άρθρο παραθέτω το απόσπασμα δύο επιστολών με την αντιπαράθεση που είχα με ένα φίλο και συμμαθητή, με την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων για το θέμα της σύγκρουσης Χαμάς με Ισραήλ.
Επιστολή από τον φίλο μου Γιώργο
Παρ 13 Οκτ, 4:21 μ.μ. (πριναπό 1 ημέρα)
Φίλε Νίκο,
Μετά την επικοινωνία μας, τα πρόσφατα γεγονότα ξεπέρασαν τη συζήτησή μας για το δημοκρατικό πολίτευμα, τα υπέρ και τις εγγενείς αδυναμίες του. Κατά την γνώμη μου πρέπει ad hoc δηλαδή συγκεκριμένα, να προσπαθούμε να βελτιώσουμε και όχι να επισείουμε κάποιο μπαμπούλα, διότι είναι βέβαιο, ότι ο μπαμπούλας που επισείουμε αποτελεί ελπίδα γι αυτόν που προορίζεται, υποδηλώνοντας ταυτοχρόνως την αδυναμία του επισείοντος.
Μου έστειλες ένα πόνημα για το τρέχον γεγονός του πολέμου του Ισραήλ και μερίδας των Παλαιστινίων, ιδίως με δύο οργανώσεις, την Χαμάς και την Τζιχάντ.
Θα πρέπει να παρατηρήσω ότι η διαμάχη αυτή δεν πρέπει να γίνει εσωτερικό θέμα.
Εμείς οι Έλληνες πέραν των Αγίων Τόπων δεν μας ενδιαφέρει για να διαφωνούμε και χωριζόμαστε μεταξύ μας για το τι πράττουν οι αντιμαχόμενες πλευρές.
Διότι δεν είμαστε μέρος του προβλήματος.
Ούτε πρέπει να γίνουμε.
Γνωρίζουμε ότι το Ισραήλ είναι ένα στρατιωτικό προτεκτοράτο για να μην πω μπανανία των ΗΠΑ.
Γνωρίζουμε ότι μέχρι σήμερα κανένας ποτέ δεν έμαθε ποιος χρηματοδοτεί αυτές που αποκαλούνται τρομοκρατικές οργανώσεις και για ποιο λόγο. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Νίξον ή ο Μπους δεν θυμάμαι ποιος από τους δύο διακήρυξε, ότι όποιος δεν είναι με τις ΗΠΑ είναι εναντίον μας.
Γι αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι απέναντι σε γεγονότα τα οποία η χώρα μας δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να επηρεάσει.
Μην ξεχνάς ότι η Χούντα στην χώρα μας διήρκησε όσο και ο αιγυπτο-ισραηλινός πόλεμος (67-74) και όχι μόνο αυτό αλλά παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας μας ζητήθηκε συγγνώμη από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, που ομολόγησε ότι οι ΗΠΑ με Έλληνες προδότες επέβαλαν την Χούντα.
Τότε ήταν ο κομουνισμός, σήμερα είναι η τρομοκρατία ο μπαμπούλας.
Η ταύτιση της Χούντας με την κυβέρνηση είναι ανεπιτυχής.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάς, ότι η επιφάνεια (αυτό που φαίνεται) δεν αιωρείται, πάντα κάπου στηρίζεται.
Στην πολιτική κανένας δεν θέλει να φανεί, ότι μεταξύ αυτών που οι πολιτικοί δεν θέλουν να φαίνεται ότι στηρίζεται, είναι ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία και χρησιμοποιείται μόνο σαν συναισθηματικό εργαλείο συνήθως παραπληροφόρησης για την επίτευξη κάποιου σκοπού.
Περιμένω την απάντησή σου.
Ο φίλος σου
Γιώργος
Απάντηση
Γιώργο καλησπέρα,
Είναι εμφανές ότι έχουμε διαφορετική οπτική γωνία στον τρόπο που βλέπουμε τόσο την Ισραηλο- παλαιστινιακή διένεξη όσο και τον ρόλο των ΗΠΑ στην περίπτωση.
Εσύ βλέπεις το Ισραήλ σαν προτεκτοράτο των ΗΠΑ και τις Αραβικές τρομοκρατικές οργανώσειςσαν αγωνιστές απελευθερωτικών ομάδων.
Παραλλήλισες δε τις ομάδες αυτές με τις ομάδες με τους ‘Έλληνες της Ελληνικής επανάστασης του 21.
Εκ πρώτης όψεως υπάρχει ομοιότητα, δεδομένου ότι οποιοσδήποτε λαός καταδυναστεύεται ή βρίσκεται υπόδουλος σε κάποιο άλλο έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει την ελευθερία του.
Με αυτή την έννοια δεν γίνεται αποδεκτό να υπάρχουν κράτη με μεικτές εθνικότητες ούτε και μειονότητες. Γεγονός που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για πάρα πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων η Κύπρος, η Τουρκία, η Ισπανία, η Ελλάδα και άλλες Χώρες από παλαιότερα,όπως η Τσεχοσλοβακία η Γιουγκοσλαβία, Ινδία και Πακιστάν και πολλές άλλες.
Αν λάβει κανείς υπόψιν του και τον παράγοντα χρόνος και άλλες πολλές ιδιαιτερότητες κανείς δεν μπορεί να πει ότι το θέμα δεν είναι περίπλοκο.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ακόμη περισσότερο τον δεύτερο, έγιναν ανακατατάξεις που επέβαλαν τα σύνορα στη Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο βάση συνθηκών που εξασφάλιζαν κάποια σταθερότητα.
Από τις συνθήκες αυτές που καθιερώθηκαν με κριτήρια των νικητών των δύο παγκόσμιων πολέμων, έμειναν απ’ έξω, μεταξύ άλλων, το θέμα των Κούρδων και της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και μερικών άλλων..
Κάτω από την συναισθηματική πίεση του ολοκαυτώματος των Εβραίων, ο ΟΗΕ μέσω Αγγλίας και Αμερικής αποφάσισαν να ιδρύσουν το Ισραήλ στην περιοχή της Παλαιστίνης που ήταν Βρετανική αποικία, όπως ήταν η Κύπρος,
Η Κύπρος πολέμησε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με τους συμμάχους και με την υπόσχεση του Τσώρτσιλ για Ένωση με την Ελλάδα.
Στην Παλαιστίνη ζούσε μία μειονότητα Εβραίων και εκεί ο ΟΗΕ παραχώρησε ένα κομμάτι στο Ισραήλ ίσο με την Πελοπόννησο και στους Παλαιστίνιους το υπόλοιπο. Οι Παλαιστίνιοι δεν αποδέχτηκαν την παραχώρηση αυτή παρά το γεγονός ότι δεν συμμετείχαν στον δεύτερο Παγκόσμιο και δεν είχαν πολεμήσει μέχρι τότε για την ανεξαρτησία τους, ούτε και συμμετείχαν στον Β Παγκόσμιο. Η υπόθεση μου θυμίζει λίγο την Κύπρο που οι Τουρκοκύπριοι προτιμούσαν να παραμείνουν οι Εγγλέζοι παρά να ενσωματωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα. .
Γενικά οι Άραβες πολεμούσαν μεταξύ τους και όχι με τους αποικιοκράτες Άγγλους.
Με την δημιουργία του Ισραήλ όμως, αποδείχτηκαν απόλυτα εκδικητικοί και επιθετικοί προκειμένου να μην επιτρέψουν την επιβίωση του νέου κράτους, έτσι που οι Παλαιστίνιοι και γενικά οι Άραβες καθώς και οι συγκεκριμένες οργανώσεις ξεσηκώθηκαν και διεκδικούσαν, φανατικά, την διάλυση του Ισραήλ.
Με βάση την διεκδίκηση αυτή που δεν αποδέχεται την ύπαρξη του Ισραήλ αφαιρεί από το Ισραήλ την δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τις Αραβικές οργανώσεις. Ακριβώς όπως η Ελλάδα αρνείταινα διαπραγματευτεί με την Τουρκία θέματα κυριαρχίας, ή όπως η Κύπρος αρνείται να διαπραγματευτεί Θέματα διχοτόμησης.
Αν θέλουμε να προβούμε σε θέματα παραλληλισμού της Χαμάς με τον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας, πράγματι οι Έλληνες πραγματοποίησαν σφαγές, στην Τρίπολη, Τουρκικού πληθυσμού 30.000 ατόμων συμπεριλαμβανομένων παιδιών και γυναικών.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι πολλοί Τούρκοι διασωθήκαν από άλλους Έλληνες.
Η εκδίκηση των Τούρκων, για την Τρίπολη ήταν πολλαπλά σκληρότερη με τον αφανισμό του πληθυσμού της Χίου.
Η επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε σε αντίδραση αιώνων καταπίεσης που περιελάβανε και παιδομάζωμα, εξισλαμισμό και άλλες βαρβαρότητες.
Τμήματα της Ελλάδας ήταν κάτω από την κατοχή των Ενετών ή ήταν ήδη ελεύθερα και η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν έδινε καμία επιλογή να έχουν οι Έλληνες ένα ελεύθερο κομμάτι γης δικό τους.
.
Δεν αρνούμαι ότι και ο Ελληνικός αγώνας ήταν και αυτός βάρβαρος όπως βάρβαροι ήταν οι περισσότεροι αγώνες της εποχής, γι’ αυτό μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο ο ΟΗΕ δημιούργησε νομοθεσία που κάλυπτε τα εγκλήματα πολέμου.
Το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο από 1948
Το Ισραήλ αντιμετωπίζει τα εγκλήματα πολέμου των παλαιστινίων με άλλα εγκλήματα πολέμου που τα καταδικάζει ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Το θέμα είναι πώς λύνεις το πρόβλημα αυτό και πως προστατεύεις τον άοπλο πληθυσμό και στις δύο περιπτώσεις.
Αν δεν παρέμβει κάποιος να το σταματήσει αυτό δεν θα σταματήσει η διαμάχη αυτή ποτέ.
Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε να σταματήσει αυτή την κατάσταση;
Εμφανίζονται διάφοροι καλοθελητές, η Τουρκία πρώτη είναι έτοιμη και προσφέρεται να γίνει εγγυήτρια δύναμη, ευχαριστώ πολύ, η Τουρκία υποστηρίζει την Χαμάς, τον ISIS, τον Χεζμπολάχ και το Ιράν, τους ονομάζει όλους μαχητές της ελευθερίας και ανεξαρτησίας, δεν είναι αξιόπιστη.
Η Τουρκία δεν υπακούει ποτέ στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Δεν δέχεται τα διεθνή δικαστήρια, επιδιώκει να γίνει ο πατερούλης του Ισλάμ, συνεργάζεται με την Χαμάς και το Ιράν, αρνείται στους Κούρδους να έχουν πατρίδα, διότι δεν θέλει να αποσπαστεί το τμήμα της Τουρκίας με Κουρδική μειονότητα, γι’ αυτό έχει συγκρουόμενα και αντιφατικά συμφέροντα.
. .
Μετά είναι ο ΟΗΕ που τον κατηγορούν ότι είναι όργανο της Δύσης, πάλι αδιέξοδο.
Τι θα μπορούσε κανείς να προτείνει;
Και πάλι αδιέξοδο.
Θύματα πάλι είναι οι αθώοι. Αν κανείς βάλει τον εαυτό του στην θέση των Ισραηλιτών ή των παλαιστινίων πως πρέπει να αντιδράσει;
Νομίζω ότι η Τουρκία με την επίσημη θέση της για την Xαμάς ότι είναι απελευθερωτικό κίνημα έχασε, κάθε δικαίωμα να μεσολαβήσει για να επιβληθεί κάποια λύση. Αυτό δημιουργεί ένα χάσμα.
Δηλαδή γίνεται αποδεκτό, για λόγους ανεξαρτησίας, να γίνονται ομηρίες και σφαγές, συνήθεις τακτικές κοινών τρομοκρατικών οργανώσεων.
Η Τουρκία έφτασε στο σημείο να προσπαθεί να πείσει ότι θα προστατεύσει καλύτερα το Ισραήλ όταν θα φύγουν οι ΗΠΑ, αναφερόμενη σε ιστορικά γεγονότα, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από 500 χρόνια, που οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία. Τέτοια αμετροέπεια επιδεικνύεται από την Τουρκία.
Για εμένα η ενεργοποίηση του ΟΗΕ με μέσα πολιτικά και στρατιωτικά είναι η μόνη λύση.
Ήδη οι ΗΠΑ προτείνουν την ίδρυση δύο κρατών με την αποχώρηση του Ισραήλ από τους επικοισμούς ορισμένων περιοχών, την διασφάλιση της ασφάλειας των δύο κρατών και το πρόβλημα που παραμένει είναι η Ιερουσαλήμ που είναι Ιερή για τρεις θρησκείες, την Μωαμεθανική, τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.
Οποιαδήποτε λύση θα ήταν καλύτερη από αυτό που γίνεται σήμερα.
Τέλος ένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο επαναπατρισμός των Παλαιστινίων που εκτοπίστηκαν κατά την ίδρυση του Ισραήλ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο και άλυτο πρόβλημα,
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ DEBATEΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ
Φίλε Νίκο,
Θα ξεκινήσω από το δικό σου παράδειγμα ώστε να γίνω σαφής.
Όταν διαμαρτυρόσουν κατά της Χούντας δεν ήσουν αντιστασιακός, με τη σημερινή έννοια του όρου, για τις ΗΠΑ, ήσουν εν δυνάμει τρομοκράτης διότι αγνοούσες ότι την Χούντα μας την είχαν καθίσει οι ΗΠΑ.
Νίκος
Ήξερα πολύ καλά ότι η Αμερική ήταν ανακατεμένη.
Γιώργος
Γι αυτό σωστά σε έβαλε η CIA στα υπ΄όψιν. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο, να έλεγες και έξω οι Αμερικάνοι. Εσύ ξέρεις.
Νίκος
Όχι δεν έλεγα
Γιώργος
Η λέξη τρομοκράτης είναι ένας τεχνητός όρος που υποδηλώνει διαφορετική άποψη από την άποψη των ΗΠΑ.
Νικος
Όχι, αυτή η άποψη είναι μία υπεραπλούστευση της κατάστασης
Γιώργος
Η μοντέρνα διαλεκτική είναι ΗΠΑ, τρομοκράτης΄
Νίκος
Από πού προκύπτει αυτή η μοντέρνα διαλεκτική, και ποιον εξυπηρετεί
Γιώργος
Εάν λάβουμε υπόψιν ότι οι ΗΠΑ είναι μία κεφαλαιουχική χώρα, ο πυρήνας της σκέψεως της είναι: όποιος δεν με αφήνει να τον εκμεταλλευτώ είναι τρομοκράτης.
Νίκος
Δεν νομίζω ότι η Αμερική θεωρεί τρομοκράτες όλες τις χώρες που ανταγωνίζεται οικονομικά ακόμα και στρατιωτικά, δεν ονόμασε τρομοκράτη την Ρωσία, ούτε την Αλβανία ούτε καν την Τουρκία, τώρα ή στο παρελθόν, ούτε καν την Σοβιετική ένωση, ή την Ιαπωνία στον Β παγκόσμιο, ούτε τις περισσότερες Αραβικές χώρες. Άλλο εχθρός και άλλο τρομοκράτης. .
Γιώργος
Και για να είμαι εν τάξει απέναντί σου αυτούς που θεωρώ ότι είναι αγωνιστές δεν τους απαλλάσσω από την οικονομική εκμετάλλευση άλλων ομοθρήσκων τους. Δεν είναι ιδεολόγοι, είναι πορτοφολόγοι.
Στην ουσία λένε στις ΗΠΑ, αυτούς δεν θα τους εκμεταλλευτείς εσύ, αυτούς θα τους εκμεταλλευτώ εγώ. Την θρησκεία την χρησιμοποιούν, όπως οι ΗΠΑ την δημοκρατία.
Νίκος
Αυτή είναι μία καθαρά Μαρξιστική θεωρία η οποία σε μία καπιταλιστική κοινωνία της σημερινής δύσης δεν ευδοκιμεί, δεδομένου ότι έχουν εξελιχθεί οι κρατικές παρεμβάσεις σε βαθμό που ελέγχεται το κεφάλαιο ώστε να διασφαλίζεται σε κάποιο βαθμό η μεσαία και εργατική τάξη, χωρίς να έχουμε φτάσει σε κάποιο επιθυμητό επίπεδο μέχρι στιγμής. Αν απορρίψουμε τελείως την θεωρία της ελεύθερης οικονομίας αλλά με συγκεκριμένους περιορισμούς καταλήγουμε σε μία απόλυτα Μαρξιστική κοινωνία την οποία η Δύση θεωρεί ξοφλημένη.
Γιώργος
Ενώ πιστεύεις στην εξελικτική πορεία και στην διαδοχή των γεγονότων εδώ τα ξεχνάς όλα.
Νίκος
Από πού προκύπτει ότι τα ξεχνάω όλα; Τα θυμάμαι και τα λαμβάνω υπ’ όψη.
Γιώργος
Θα ήταν ωφέλιμο να ξαναθυμηθείς πότε ιδρύθηκε ο ISIS, η Αλ Κάϊντα, τον φίλο των ΗΠΑ Σαντάμ Χουσεϊν, την ίδρυση της Φατάχ, την Χαμάς, την Αραβική Άνοιξη, τους αδελφους μουσουλμάνους, τον Ιρακινό πόλεμο, τον Καντάφι, την θέση της Σαουδικής Αραβίας.
Εδώ παραβαίνοντας τις αρχές μου, την θρησκεία των μουσουλμάνων, τον Χομεϊνί κλπ και για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά.
Και να μου απαντήσεις ευθέως γιατί πρέπει με το ζόρι να τους φέρουμε όλους να έχουν τις δικές μας δηλαδή του δυτικού κόσμου, αρχές και αξίες. Ή επικαλούμαστε τις αρχές και αξίες για λόγους καθολικής μέσω της οικονομίας εκμετάλλευσής τους.
Νίκος
Η Δύση δεν επιθυμεί να υποτάξει καμία θρησκεία αντίθετα θέλησε να κάνει πρότυπο την Τουρκία σαν μία χώρα που συνεργάζεται με την δύση με αμοιβαίο όφελος αλλά απέτυχε γιατί η Τουρκία θέλησε να αμφισβητήσει τα διεθνή όργανα και να προτάξει σαν αδικίες την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και να διεκδικήσει ανοιχτά τον χαμένο χώρο και ισχύ της Αυτοκρατορίας με μία αναθεωρητική πολιτική, στην Συρία το Ιράκ, την Λιβύη, την Ελλάδα την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Μεσόγειο, την Αρμενία και την Κεντρική Ασία τον Καύκασο και τα Βαλκάνια.
Πολλοί ιστορικοί αναλυτές και σοβαροί μελλοντολόγοι είχαν προβλέψει, λανθασμένα, ότι ήταν αναπόφευκτο να μη γίνουν πόλεμοι διότι μεγάλο ποσοστό της παγκόσμιου πλούτου ενέργειας ήταν συγκεντρωμένο σε πολύ λίγα χέρια, στον Αραβικό κόλπο, και όμως πόλεμος δεν έγινε ακόμα. Η αξία των ενεργειακών πόρων βαίνει μειούμενη και η Αμερική δεν προσβλέπει σε αυτά Είναι η Κίνα, η Τουρκία και η Ευρώπη που προσβλέπει σε αυτά, η ατομική ενέργεια, και ακόμη περισσότερο η καθαρή ενέργεια είναι το ζητούμενο. Η Αμερική δεν επιθυμεί πόλεμο στην περιοχή αυτή.
Γιώργος
Η οικονομία ποιο ρόλο παίζει στον παρόντα πόλεμο?
Σου έχω κατ΄επανάληψη τονίσει την οικονομία. Δες τα πράγματα και από αυτή την πλευρά, η στρατιωτική ισχύς πλέον δεν ωφελεί κανέναν. Μόνο προβλήματα δημιουργεί.
Νίκος
Η Αμερική εξακολουθεί να διατηρεί την πρώτη θέση παγκόσμια σε στρατιωτική δύναμη ενώ η Κίνα ήδη έγινε η πρώτη οικονομική δύναμη είναι εύκολο λοιπόν να υποβαθμίζουμε την σημασία της στρατιωτικής δύναμης, λέγοντας ότι σήμερα τα προβλήματα λύνονται με διαπραγματεύσεις, αλλά από την άλλη πλευρά, απαξιώνουμε την αξία του ΟΗΕ, και δεν την αντικαθιστούμε με κάποιον άλλο διεθνή οργανισμό, γιατί ;
Γιώργος
Τώρα όσον αφορά τον ΟΗΕ ευθέως θα σου πω ότι έχει χάσει την αξιοπιστία του.
Νίκος
Ο ΟΗΕ έχει χάσει την αξιοπιστία του γιατί δεν έχει την στρατιωτική δύναμη να επιβάλει τις διακηρύξεις του όχι γιατί είναι όργανο των ΗΠΑ.
Γιώργος
Ο Ερντογάν κάποια στιγμή αποφάσισε να πατήσει σε δύο βάρκες. Η μία η Ρωσία σήμερα έχει φύγει. Η Τουρκία δεν έχει ενέργεια, δεν έχει οικονομία, ανήκει στην Δύση και της είναι άχρηστη γεωπολιτικά της Ρωσίας.
Νίκος
Ακριβώς για τον λόγο αυτό στρέφεται στο Ισλάμ γιατί εκεί υπάρχει φανατισμός που δεν λαμβάνει υπ’ όψη του τίποτα.
Γιώργος
Η άλλη ΗΠΑ ακόμα ελπίζει να τον αντικαταστήσει με κάποιον που να ελέγχει πλήρως. Και οι δυο όμως συμφωνούν στο διαίρει και βασίλευε εις βάρος της Τουρκίας.
Οι Τούρκοι το ξέρουν. Κατ΄ επανάληψη έχουν διακηρύξει: η Τουρκία δεν θα γίνει Γιουγκοσλαβία.
Η μόνη που αντιστέκονται ελαφρά είναι οι Ευρωπαίοι, διότι την θεωρούν ανάχωμα επεκτάσεως του Ισλαμισμού αλλά και διότι έχουν επενδύσει τεράστια κεφάλαια και δυσκολεύονται να τα χάσουν.
Είναι η πιο κοντινή χώρα με φτηνά μεροκάματα και χωρίς εργατικό δίκαιο. Το μέλλον του Ερντογάν είναι αβέβαιο γι αυτό τελευταία καταφεύγει στην θρησκεία.
Νίκος
Η Ευρώπη θα ήθελε την Τουρκία σαν αντίδοτο για την Κίνα και την Αμερική αλλά η προσήλωση της Τουρκίας στην αποδοχή και εξάρτηση από τον φανατισμό του Ισλάμ και την τρομοκρατία δεν δίδει σοβαρά περιθώρια.
Γιώργος
Έχω συνέχεια κατά νου, ότι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία, ο Καναδάς κλπ είναι, ή θέλουν να εξελιχθούν σε καθαρόαιμες κεφαλαιουχικές χώρες.
Νίκος
Ασφαλώς διότι η δύση λειτουργεί σε καθεστώς ελεύθερης και καπιταλιστικής κοινωνίας, σε τι άλλο θα μπορούσαν να προσβλέπουν;
Γιώργος
Η Ευρώπη είναι διαφορετική και κανένας από όλους που προανέφερα θέλει να ενωθεί περισσότερο. Διότι αφενός παράγει μυαλά, αφετέρου λόγω αποικιοκρατικού παρελθόντος είναι πολύ πιο αδίστακτη και αυτό το κρύβει επιμελώς.
Δεν έχεις αντιληφθεί ότι μετά την δουλεία και το Ολοκαύτωμα και όχι μόνο των Εβραίων, το παίζει ευγενική ψυχή? Λίγο θέλει ακόμα να ξεχαστούν και τα δυο εντελώς.
Νίκος
Δεν αντιλαμβάνομαι τι θα ήθελες να κάνει η Ευρώπη την οποία κατηγορείς για το ολοκαύτωμα που το έκανε η Ναζιστική Γερμανία που έχασε και δεν υφίσταται ουσιαστικά.
Γιώργος
Σε προηγούμενη συζήτησή μας σου είχα αναφέρει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Εσύ θαρραλέα θέλεις να έχει. Το σέβομαι. Αλλά είμαστε μακριά από την πραγμάτωση αυτής της άποψής σου.
Και τέλος μην μπερδεύεις τον Ιουδαϊσμό με το Ισραήλ. Άλλο θρησκεία άλλο κράτος.
Αυτά.
Ο φίλος σου
Γιώργος
Νίκος
Δεν νομίζω ότι θα έχεις προλάβει να πάρεις την τελευταία έκδοση της απάντησής μου που την ανάρτησα και στο blog μου που πιο ξεκάθαρα έθεσα το θέμα της επιλογής μίας λύσης για μια διέξοδο στο πρόβλημα του παλαιστινιακού ζητήματος που είναι και τελικά το ζητούμενο πέραν των ιδεολογικών απόψεων που πολλά άτομα διαφωνούν για δεκαετίες.
Επανατοποθετώ, λοιπόν το θέμα απλά και ξεκάθαρα γιατί διαφορετικά θα πελαγοδρομούμε ανάμεσα σε μαρξιστικές και καπιταλιστικές θεωρίες ή και σε ευρύτερες υπαρξιακές χωρίς να προσγιoνόμαστε σε συγκεκριμένες προτάσεις για να εφαρμοστούν πραγματιστικές λύσεις με τα υπάρχοντα σημερινά δεδομένα, όπως έκανε η Αμερική πρόσφατα. Δύο κράτη με την σημερινή κυβέρνηση Αμπας και εποπτεία ΟΗΕ, άμεση επιστροφή των ομήρων και διακοπή των εχθροπραξιών.
Τέλοςπιστεύω ότι μια γενική επικριτική τοποθέτηση αποτελεί μία εύκολη διέξοδο όταν αυτή γίνεται χωρίς να συνοδεύεται από μία συγκεκριμένη πρόταση.
Σαν παράδειγμα θα αναφερθώ στην εμπειρία μου από την λειτουργία μίας ανώνυμης εταιρίας που δύο μέτοχοι έχουν ο καθένας τους ίση συμμετοχή 50% με 50%.
Ποιος νομίζεις ότι έχει την ισχυρότερη θέση ;
Μα αυτός που λέει όχι.
Γιατί αυτός μπορεί να κριτικάρει χωρίς να κρίνεται αφού δεν προτείνει λύση.
Τρομάζει η ανθρωπότητα με τα γεγονότα στο Ισραήλ και στην λωρίδα της Γάζα, αλλά ακόμα πιο πολύ τρομάζει η απόσταση που παίρνουν οι τοποθετήσεις διαφορετικών ομάδων εθνών που διαμορφώνουν απόψεις από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα.
Δεν μαθαίνει η ανθρωπότητα, από τα λάθη αιώνων, να διαχειρίζεται τις αντιπαλότητες, τον φανατισμό, είτε αυτός είναι θρησκευτικός, ή εθνικιστικός ή ιδεολογικός.
Αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα δύο λαών, του Εβραϊκού και του Παλαιστινιακού κάτω από το πρίσμα των συμφερόντων και απόψεων ομάδων που διεκδικούν διαφορετικές λύσεις σύμφωνα με τις εκάστοτε δικές τους τοποθετήσεις και οπτικές γωνίες.
Δημιουργούνται θεσμοί και ηθικές αρχές που η κάθε πλευρά, είτε αποφασίζει να τις αγνοεί, είτε να τις ερμηνεύει κατά το δοκούν.
Και οι δύο εθνότητες, Εβραίοι και Παλαιστίνιοι, αποτελούν θύματα αδικίας, τραγικής. μέσα στην παγκόσμια ιστορία που η υπόλοιπη ανθρώπινη κοινωνία δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει, σε μία περίοδο κατά την οποία υποτίθεται ότι έγιναν σοβαρά βήματα προόδου για την εξομάλυνση των αντιθέσεων, υιοθέτηση συμβιβασμών για την αποφυγή συγκρούσεων.
Καταφέραμε να δημιουργήσουμε τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, να συστήσουμε διεθνή δικαστήρια, να καθιερώσουμε κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να μειώσουμε, κάπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, να προωθήσουμε την δημοκρατία, να μειώσουμε την αποικιοκρατία, να βελτιώσουμε το επίπεδο της ζωής σε πολλές χώρες, να ξεπεράσουμε γενοκτονίες, να βελτιώσουμε την υγεία σε πολλές χώρες, αλλά αποτύχαμε σε πολλά σημεία μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και εξεύρεση μίας λύσης για το Παλαιστινιακό.
Η κοινωνία εθελοτυφλεί για τα σφάλματα που έγινα και γίνονται από κάθε μεριά.
Επιμένω, έγιναν σφάλματα από κάθε πλευρά, από τον ΟΗΕ, την Δύση, τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, τους θρησκευτικούς αρχηγούς του Ισλάμ, και τους Ισραηλίτες.
Μια σύντομη ματιά στη ιστορία που οδήγησαν τους δύο λαούς σε αυτή την αυτοκτονική διαμάχη.
Μετά την τραγική περίοδο του ολοκαυτώματος, οι νικητές του Β Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισαν να ιδρύσουν το κράτος του Ισραήλ σε ένα χώρο που ήταν η Παλαιστίνη, η Παλαιστίνη που οι ίδιοι οι Άραβες δεν είχαν συμφωνήσει να το αναγνωρισθεί σαν ένα κράτος.
Οι Παλαιστίνιοι ήταν διάσπαρτοι σε διάφορα Αραβικά κράτη, σχεδόν πρόσφυγες στην χώρα τους και στα
Τον 19ο αιώνα η Παλαιστίνη είναι ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πληθυσμός της στην εποχή του Κριμαϊκού Πολέμου είναι περίπου 500.000. Κατά κύριο λόγο οι κάτοικοι είναι Άραβες, μουσουλμάνοι οι περισσότεροι, αν και υπάρχουν και Χριστιανοί. Υπάρχει επίσης και μια Εβραϊκή κοινότητα.
Οι περισσότεροι Εβραίοι βρίσκονται διάσπαρτοι σε διάφορες χώρες.
Το 1947 με το ψήφισμα 181 του ΟΗΕ αποφασίζεται η ίδρυση δύο κρατών με την οποία όμως οι Ισραηλινοί παίρνουν γη δυσανάλογα περισσότερη του πληθυσμού τους. Οι Παλαιστίνιοι απορρίπτουν αυτό το πλάνο και το 1948 αρχίζει η πρώτη ένοπλη σύρραξη. ,
Τον Μάιο του 1948 ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ το οποίο αναγνωρίζουν αμέσως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Σοβιετική Ένωση, τότε η Ευρώπη κι ο κόσμος ήταν συγκλονισμένος από το αποτρόπαιο έγκλημα του Ολοκαυτώματος.
Με το ψήφισμα 194, ο OΗΕ καθιστά ξεκάθαρο ότι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες πρέπει να επιστρέψουν στις εστίες τους, αλλά από τότε μέχρι και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν πρόσφυγες.
Πριν από την ίδρυση του Ισραήλ
Στα μέσα του 19ου αιώνα το κλίμα στις περισσότερες Εβραϊκές κοινότητες της Ευρώπης έτεινε περισσότερο προς ένα αίτημα ενσωμάτωσης μέσα στις αντίστοιχες κοινωνίες, με διατήρηση μιας ιδιαίτερης ταυτότητας.
Όμως, η ελπίδα να δίνεται για πλήρη ισότητα δικαιωμάτων μετά τη Γαλλική Επανάσταση δεν έγινε πραγματικότητα
Αντιθέτως, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα παρατηρούμε ένα νέο κύμα αντισημιτισμού να αναπτύσσεται στην Ευρώπη.
Στα ανατολικά και ιδίως στην Ρωσική Αυτοκρατορία, υπήρχαν αγροτικές εβραϊκές κοινότητες που η Τσαρική Ρωσία ,θα αντιμετωπίσει ως αποικιακούς υποτελείς. Τα μεγάλα πογκρόμ που ακολούθησαν,θα οδηγήσουν σε μια μεγάλη μετανάστευση προς τη δυτική Ευρώπη και προς τις ΗΠΑ.
Ένας νέος αντισημιτισμός καταγραφόταν και στη δυτική Ευρώπη, παρότι υποτίθεται ότι εκεί είχαν γίνει μεγαλύτερα βήματα προς την ενσωμάτωση οι Εβραίοι αντιμετωπίζονταν ως ένα ξένο σώμα,
Με αυτό τον τρόπο απέναντι στο δεύτερο κύμα του αντισημιτισμού (το πρώτο ήταν στον Μεσαίωνα και οδήγησε στα γκέτο στις ευρωπαϊκές πόλεις) άρχισε να διαμορφώνεται και ένας Εβραϊκός εθνικισμός που πήρε διάφορες μορφές.
Εδώ πρωτοστάτησε το Σιωνιστικό κίνημα. Δηλαδή, το ρεύμα που υποστήριζε ότι η λύση ήταν η μαζική μετανάστευση στην ιστορική γη του Ισραήλ και η δημιουργία εκεί ενός Εβραϊκού κράτους.
Το Σιωνιστικό κίνημα ήταν και το πιο συνεκτικό κίνημα Εβραϊκού εθνικισμού, καθώς όχι μόνο ενσωμάτωνε και την «εδαφική» διάσταση (Γη του Ισραήλ) αλλά και την ιστορική συνέχεια.
Αυτά τα γράφω γιατί πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε διαφορετικές περιόδους γίνανε λάθη για πολλούς λόγους, που δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν εκ των υστέρων, ευθύνη για την απόρριψη του Εβραϊκού στοιχείου μοιράζεται μεταξύ πολλών εθνών της Ευρώπης που ηθελημένα δημιούργησαν τις συνθήκες για να απαλλαγούν κάτω από την πίεση έντονου αντισημιτισμού.
Σήμερα το Ισραήλ κατέχει ένα χώρο ίσο με την Πελοπόννησο και ο πληθυσμός του αριθμεί σε δέκα εκατομμύρια.
Στη λωρίδα της Γάζα, σε έκταση ίση με την Άνδρο βρίσκονται υπό συνθήκες κατοχής 2.5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, ασφαλώς, πρέπει να δοθεί μία λύση με την δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτους που εξ αρχής έπρεπε να είχε ιδρυθεί.
Αυτό όμως δεν σημαίνει την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ.
Είναι γεγονός ότι υπάρχει ευθηνή της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας αλλά και των υπολοίπων Αραβικών κρατών, όσο και αν εμφανίζονται υποστηριχτές των Παλαιστινίων για θρησκευτικούς λόγους.
Είναι καιρός αυτή η αποικιοκρατική εκκρεμότητα να αποκατασταθεί.
Αλλά πώς, ποιος μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον Παλαιστινιακό λαό που επί αιώνες παρέμεινε αντικείμενο κατοχής και προσφυγιάς;
Δεν είναι δυνατόν να γίνει διαπραγμάτευση με τρομοκρατικές ομάδες ή ακόμα και κράτη με Θεοκρατικά καθεστώτα τύπου Ιράν που επιδιώκουν την εξάλειψη του Ισραήλ.
Δεν είναι δυνατόν να γίνει διαπραγμάτευση με το ομόθρησκο καθεστώς της Τουρκίας που ευαγγελίζεται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Με ποιον θα γίνει μία τέτοια διαπραγμάτευση;
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι να κατηγορεί κανείς το Ισραήλ γιατί αμύνεται εναντίον των τρομοκρατικών ομάδων που διαπράττουν φρικιαστικά εγκλήματα που τα Θεοκρατικά και απολυταρχικά καθεστώτα αγνοούν να αναφέρουν ή να αποδεχτούν.
Μήπως αυτό δίνει το δικαίωμα στο Ισραήλ να ανταποδίδει με αντίστοιχες εγκληματικές ενέργειες;
Όχι βέβαια! Και ο Εβραϊκός λαός είχε υποστεί ανύποπτα μαρτύρια και διωγμούς, από την αντισημιτική συμπεριφορά της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Επιβάλει όμως στην διεθνή κοινότητα να ενεργήσει άμεσα με τρόπο που να διασφαλίζει το δίκαιο όπως το έκανε όταν ίδρυσε το Κράτος του Ισραήλ, ανεξάρτητα από τις τότε σκοπιμότητες.
Να σταματήσει το Ισραήλ, και να επιβληθεί η λύση που θα σεβαστούν οι δυνάμεις που θα μπορούν να την επιβάλουν. Αν δεν γίνει αυτό θα γίνουμε και πάλι μάρτυρες μίας ακόμα γενοκτονίας.
Αρκετά με την εκμετάλλευση του Παλαιστινιακού προβλήματος από τους ..τεθλιμμένους συγγενείς.
Η θέση της Ελλάδας
Όσον αφορά την Ελλάδα, η δυνατότητα να μπορείς να μιλάς με όλους είναι πολύ σημαντική, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Πρέπει να επιδιώξουμε μία δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού, μέσα από την προώθηση του διεθνούς δικαίου, των αποφάσεων του ΟΗΕ και του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος. Οτιδήποτε άλλο είναι επικίνδυνοι λεονταρισμοί χωρίς συναίσθηση της εκρηκτικότητας της κατάστασης και του απρόβλεπτου μέλλοντος.
Σαν Ελλάδα οφείλουμε να επιμείνουμε στον σεβασμό και υιοθέτηση των διεθνών θεσμών και των αποφάσεων του ΟΗΕ γιατί η άρνηση ή παρερμηνεία των θεσμών αυτών θα δημιουργήσει το χάος τόσο για τα συμφέροντα της πατρίδας μας αλλά και την ανθρωπότητα πλατύτερα.
Δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε την Κύπρο, την Ουκρανία, την Αλβανία, το Κόσοβο, την Αρμενία, τους Κούρδους, που μπορεί να εμφανίζονται σαν τρομοκράτες από την μία πλευρά και σαν απελευθερωτές από την άλλη. Μόνο μέσω του ΟΗΕ και την υιοθέτηση του διεθνούς δικαίου μπορούν να λυθούν τα προβλήματα αυτά χωρίς ένοπλες διεκδικήσεις και τα εγκλήματα που εγκυμονούν πίσω από αυτές.
Μία ακόμα αποκρουστική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας εγγράφεται στις μνήμες του κοινού ανθρώπου μόνο που ο κάθε κοινός άνθρωπος βλέπει τα γεγονότα από διαφορετική σκοπιά.
Ο Ισραηλίτης βλέπει την επίθεση των Παλαιστινίων της Χαμάς σαν μία αποκρουστική εγκληματική ενέργεια που προσομοιάζει με την περίοδο του ολοκαυτώματος του Β παγκοσμίου πολέμου, που στόχο είχε την εξαφάνιση του Εβραϊκού έθνους.
Από την πλευρά των Παλαιστινίων, βλέπουν την αντίδραση του Ισραήλ σαν έγκλημα πολέμου με στόχο την εξολόθρευση των Παλαιστινίων ή την εκδίωξη τους μέσα από τις πατρογονικές τους εστίες.
Και οι δύο παρατάξεις εμφανίζουν στα κοινωνικά μέσα τα εγκλήματα της άλλης πλευράς αποκρύπτοντας τις δικές τους δράσεις.
Οι παλαιστίνιοι βρίσκουν συμπαραστάτες τις υπόλοιπες Αραβικές χώρες, το Ιραν και πολλές ακόμα Μουσουλμανικές χώρες όπως η Τουρκία. Ακολουθούν η Ρωσία και η Κίνα.
Σε στήριξη με του Ισραήλ έρχονται η δύση με πρώτη τις ΗΠΑ αλλά και την Ευρωπαϊκή ένωση, το ΝΑΤΟ κλπ, μία ακόμα διχαστική έκφραση της παγκόσμιας σκηνής.
Οι εξελίξεις παίρνουν τεράστιες και επικίνδυνες διαστάσεις με διεύρυνση των επιθέσεων στο Ισραήλ από τον Λίβανο, και την Συρία.
Σε πολιτικό επίπεδο η Τουρκία επιτίθεται στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ απειλώντας άτι οι ενέργειες αποκλεισμού της λωρίδας Γάζα από τα αντίποινα του Ισραήλ αποτελούν καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατ’ επέκταση τα καθιστούν εγκλήματα πολέμου.
Η Τουρκία προσφέρεται να μεσολαβήσει για μία ειρήνευση, προωθώντας την άποψη της λύσης με την δημιουργία δύο Παλαιστινιακών κρατών με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, σαν προϋπόθεση για την επιβίωση του Ισραήλ.
Ταυτόχρονα ο Ερντογκάν βλέπει την περίπτωση σαν ευκαιρία να πλασάρει τον εαυτό του σαν τον πατέρα όλων των Μωαμεθανών.
Σε αυτά αναφέρεται και διεκδικεί η Τουρκία χωρίς βέβαια να αναφέρεται στις φρικιαστικές πράξεις της Χαμάς, μίας ριζοσπαστικής ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης, η ονομασία της οποίας προέρχεται από το ακρώνυμο του πλήρους ονόματός της που σημαίνει Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης.
Το Ισραήλ αρνείται να έρθει σε συζήτηση με αυτή την οργάνωση που βασίζεται στην αρχή της εξάλειψης του Ισραήλ σαν κρατική οντότητα.
Ξεχνά επίσης η Τουρκία να αναφερθεί στο γεγονός ότι οι Αραβικές χώρες ακόμα και οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους κατά την δημιουργία του Ισραήλ, μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.
Στην Ελλάδα, τα κόμματα διαχωρίζονται σε υποστηρικτές των Παλαιστινίων, όπως, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αντιπολιτευτικά κόμματα, ενώ η Κυβέρνηση τάσσεται ανοικτά υπέρ του Ισραήλ.
Ο κίνδυνος να επεκταθεί η σύγκρουση με την αναμίξει του Ιράν είναι πραγματικός με απρόβλεπτες συνέπειες που μπορεί να προκύψουν λόγω των διαφόρων συμφερόντων των υπολοίπων δυνάμεων , Ρωσίας, Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου, Κουβέιτ, Λιβύης, Ιραν Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κίνας.
Πως μπορεί η διεθνής κοινότητα να αντιμετωπίσει τέτοιες πληγές που παραμένουν για πενταετίες αγιάτρευτες;
Πως μπορεί να αγνοήσει τα δικαιώματα ενός λαού, των Παλαιστινίων να ζήσει ελεύθερο έστω και αν σε μία άλλη φάση της ζωής του οι συνθήκες επέβαλαν άλλες σκοπιμότητες;
Πως μπορεί να αγνοήσει το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί απέναντι σε παράνομες και παράλογες, μονομερείς διεκδικήσεις όταν μάλιστα αυτές καταλήγουν να υλοποιούνται με βάρβαρα και εγκληματικά μέσα τυφλών φόνων πολιτών, βρεφών, ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών, με δικαιολογία την απελευθέρωση εδαφών που ποτέ δεν είχαν αποκτήσει ιστορικά; Αλλά και προσπερνώντας ιστορικές αδικίες με ποια μέσα θα έπρεπε να αποκτήσουν τα δικαιώματα αυτά;
Πάντως όχι με την υποταγή τους ή την υπακοή τους σε ομάδες τρομοκρατών που εγκληματούν στο όνομα εθνικιστικού ή Θρησκευτικού φανατισμού.
Πώς να περιορίσουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί σε τέτοια εγκληματικά μέσα που αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας, καi αντοχής;
Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς σε αυτά τα εύλογα ερωτήματα. Γι’ αυτό και παραμένουν άλυτα τόσες δεκαετίες.
Το πρόβλημα, όμως έφτασε τα όρια γενοκτονίας και μία λύση πρέπει να δοθεί έστω και αν αυτό επεδίωκε η εγκληματική οργάνωση Χαμάς.
Ίσως η λύση να πρέπει να δοθεί και πάλι από τον ΟΗΕ καθορίζοντας τα όρια ενός νέου Παλαιστινιακού κράτους που θα προστατεύεται από δυνάμεις του ΟΗΕ με ταυτόχρονη διάλυση των δύο τρομοκρατικών οργανώσεων, Χαμας και Χεζμπολλάχ.
Αυτό ακούγεται απλό αλλά δεν είναι γιατί και οι δύο οργανώσεις αποτελούν τον πυρήνα της παγκόσμιας τρομοκρατίας μαζί με τον Ισλαμικό κράτος του ISIS,
Ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαμάχες, πολλές ακόμα τρομοκρατικές οργανώσεις λειτουργούν για τον ίδιο σκοπό εναντίον του Ισραήλ των ΗΠΑ και της δύσης γενικότερα.
Οι τρομοκρατικές δραστηριότητες των οργανώσεων αυτών περιλαμβάνουν επιθέσεις τόσο εναντίον του Ισραήλ όσο και κατά Ισραηλινών, Εβραϊκών και Δυτικών στόχων στο εξωτερικό.
Οι πρόσφατες προσεγγίσεις του Ισραήλ με ορισμένες Αραβικές χώρες πιθανότατα ώθησαν την Χαμάς να προβεί στην αυτοκτονική αυτή επίθεση εναντίον του Ισραήλ για να ακυρώσει την προσέγγιση αυτή και να συνενώσει τις διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, που όλες μαζί θα κινηθούν εναντίον του Ισραήλ και του προστάτη του, της Δύσης. Το πρόβλημα όταν εμπλέκεται ο θρησκευτικός φανατισμός και η εκμετάλλευσή του από άλλες αντιμαχόμενες δυνάμεις μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη.
Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει γίνει σοβαρός στόχος για τις τρομοκρατικές αυτές ομάδες, διότι παρά το γεγονός ότι στηρίζει το Ισραήλ ταυτόχρονα είναι υπέρ του σχηματισμού Παλαιστινιακού κράτους.
Ελπίζω η διατήρηση αυτής της θέσης να μας προστατεύσει από την στόχευση της Ελλάδας σαν εχθρό παρά το γεγονός της ταύτισης των Ελληνικών συμφερόντων με την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Ελπίζω επίσης τα Ελληνικά κόμματα να συνειδητοποιούν τον κίνδυνο και να μην εκθέτουν την Ελλάδα απερίσκεπτα σε ανόητες υπεραπλουστεύσεις.
Times for Change 