Η Διαχείριση Εταιρικής Πληροφορίας σαν τμήμα της 4ηs τεχνολογικής επανάστασης

Το άρθρο αυτό στόχο έχει να τονίσει, στο στέλεχος μίας επιχείρησης μεσαίου η μεγάλου μεγέθους, την ανάγκη να ερευνήσει την τεχνολογία ECM, σε σχέση με το αντικείμενο της δραστηριότητας της εταιρίας του, με ευρύτητα, εν όψη τόσο της δυνατότητας  άμεσης μείωσης του λειτουργικού κόστους, όσο και της συνειδητοποίησης των σημαντικών αλλαγών που έρχονται και θα επηρεάσουν σοβαρά τον τρόπο λειτουργίας των περισσοτέρων επιχειρήσεων.

 Ο όρος 4η τεχνολογική επανάσταση

Ο όρος 4η τεχνολογική επανάσταση σιγά σιγά καθιερώνεται με τους ορίζοντες που ανοίγονται από τις νέες τεχνολογίες επικοινωνιών, τεχνητής νοημοσύνης και μηχανικής μάθησης (machine learning)  , ‘έξυπνης’ ρομποτικής , της υιοθέτησης των μεγάλων βάσεων πληροφοριών (BigData) και από τις επιπτώσεις που, μετά βεβαιότητας, θα έχει η επανάσταση αυτή στις οικονομικές, κοινωνικές και  αναπόφευκτα πολιτικές εξελίξεις.

Τα πρώτα δείγματα

Η 4^η τεχνολογική  επανάσταση έχει επιπτώσεις, πρωταρχικά, στις προηγμένες βιομηχανικά κοινωνίες που η μαζικότητα και πολυπλοκότητα στις γραμμές παραγωγή, και στις διαδικασίες είναι πολύ μεγάλες και όπου η αυτοματοποίηση έχει μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης.

Το πρώτο στάδιο ένταξης στην 3η τεχνολογική επανάσταση για τις διαδικασίες σε μία επιχείρηση  είναι η υιοθέτηση τεχνολογιών ECM. 

 Η Ελληνική αγορά

Η έλλειψη μεγάλων βιομηχανικών μονάδων στην Ελληνική αγορά περιορίζει σημαντικά την εμπειρία των στελεχών διοίκησης επιχειρήσεων σχετικά με τα οφέλη που προκύπτουν από την εφαρμογή αυτών των τεχνολογιών.

Ακόμη περισσότερο καθυστερεί στην συνειδητοποίηση των επερχόμενων αλλαγών που η 3η τεχνολογική επανάσταση θα επιφέρει τα επόμενα χρόνια. Αυτές οι αλλαγές, θα επηρεάσουν τόσο τις δομές παραγωγής, όσο και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες εργασίας και του διεθνούς ανταγωνισμού.

Ευκαιρίες για την ελληνική οικονομία

Η άφιξη της 4ης τεχνολογικής επανάστασης εμφανίζει ορισμένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικά  πλεονεκτήματα και ευκαιρίες για την βελτίωση της ελληνικής οικονομίας, δεδομένου ότι εδώ , δεν αντιμετωπίζεται η ανάγκη αναδιάρθρωση μεγάλων βιομηχανικών μονάδων που θα  απαιτούσε αρκετό χρόνο μετασχηματισμού (Reengineering).

Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να αναδιαρθρώσουμε κάποια βαριά βιομηχανία (πχ. Αυτοκινητοβιομηχανία ). Αντίθετα μπορούμε να αναβαθμίσουμε άμεσα και εύκολα συγκεκριμένους τομείς και να διατηρήσουμε την πρωτοπορία, όπου την έχουμε, επεκτείνοντάς, για παράδειγμα, την αναβάθμιση του τομέα υγείας και ασφάλισης σε συνδυασμό με τον τουρισμό που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας.

Κλάδοι όπως η ναυτιλία, η επόμενη ελληνική παγκόσμια κυριαρχία, μπορεί να ωφεληθεί διατηρώντας την ανταγωνιστικότητά της στην ασφάλεια και την αξιοπιστία, στην ποιότητα, στη ταχύτητα των μεταφορών, στη διαχείριση προσωπικού κλπ.

Μία ακόμη ευκαιρία για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας με την αξιοποίηση της τεχνολογίας ECM αποτελεί τόσο ο κλάδος εισαγωγών και εξαγωγών όσο και η μεταποίηση καθώς και οι εταιρίες logistics  που σχετίζονται με την διαχείριση των διαδικασιών εισαγωγών εξαγωγών εκτελωνισμού και διακίνησης.

Παρά τους παραπάνω αναφερόμενες λόγους που θα έπρεπε να αξιολογηθούν και να αποτελέσουν το κίνητρο για την υιοθέτηση της στρατηγικής ECM οι επιχειρήσεις θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν, κάτω από την πίεση των διεθνών οργανισμών που επιβάλουν την υιοθέτηση διεθνών προτύπων, πιστοποίησης και διασφάλισης προσωπικών δεδομένων. πχ από την 1^η Απριλίου 2018 θα ισχύσουν σχετικές οδηγίες παραβίωσης των οποίων θα επιφέρουν σημαντικές χρηματικές ποινές   

Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας σε αντιπαράθεση με το πρόβλημα της ανεργίας

Η 4η τεχνολογική επανάσταση και κατ’ επέκταση η τεχνολογία ECM κυρίως αφορά την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας που δεν σχετίζεται απαραίτητα με την μείωση του ανθρώπινου δυναμικού, αλλά αφορά στην αύξηση της αποδοτικότητας του ίδιου του ανθρώπινου δυναμικού.

Ταυτόχρονα εξασφαλίζεται, εξοικονόμηση δαπανών σε μέσα και υλικά, βελτίωση των διαδικασιών, μείωση, ακόμα και εξάλειψη σφαλμάτων και τέλος εξασφαλίζεται η ευελιξία της επιχειρησιακής μονάδας, ώστε να προσαρμόζεται στις απότομες αλλαγές των συνθηκών της αγοράς.

Βέβαια θα ήταν υποκριτικό να μην τονίσω ότι, μία από τις σοβαρότερες επιπτώσεις της 4ης τεχνολογικής επανάστασης θα είναι η μείωση διαθεσίμων θέσεων εργασίας με αποτέλεσμα η πραγματική πρόκληση να είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος της ανεργίας .

Η αύξηση της ανεργίας, είναι  ταυτόχρονα βέβαιο ότι, θα λειτουργήσει σαν μοχλός  για μια νέα κοινωνική προσαρμογή με την βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων.

Η τεχνολογία ECM προάγγελος της τεχνητής νοημοσύνης 

Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς πού υπάρχει η συσχέτιση της τεχνολογίας ECM με την επόμενη φάση προσαρμογής της παραγωγικής διαδικασίας  που είναι η σταδιακή εφαρμογή της αυτοματοποίησης εργασιών και διαδικασιών αξιοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη, την ρομποτική σε συνδυασμό με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που παράγουν οι επιχειρήσεις καθημερινά  (Big Data).

Σαν παράδειγμα, μπορεί να αναφερθεί ότι τα συστήματα ECM περιλαμβάνουν τόσο, τις τεχνολογίες ψηφιοποίησης εγγράφων και εικόνων με δυνατότητες αυτόματης αναγνώρισης του περιεχομένου τους, όσο και τα συστήματα παρακολούθησης ροής εργασίας και διαδικασιών (BPM),  μέσω των οποίων  αξιολογούνται, επεξεργάζονται και διαμοιράζονται οι πληροφορίες.

Ο συνδυασμός των παραπάνω εργαλείων επιτρέπει σε ένα σύστημα ECM να αναγνωρίζει στοιχεία και δεδομένα από εκατοντάδες πηγές διαφορετικών εισερχόμενων έγγραφων, διαφόρων τύπων και κατηγοριών.

Τα συστήματα αυτά αξιοποιούν τη γνώση που αντλείται από αρχεία ‘big data’,  χαρακτηρίζουν, ταξινομούν  τις πληροφορίες αυτές και τις δρομολογούν σε διάφορους παραλήπτες, χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, ώστε να εκτελεστούν οι επόμενες δραστηριότητες ( πχ. έλεγχος, εγκρίσεις, λογιστικοποιήσεις κλπ.) .

Με αυτό, το σχετικά απλό παράδειγμα, ελπίζω να γίνεται αντιληπτό  πώς, με την παρεμβολή των τεχνολογιών ECM, εφαρμόζεται σταδιακά, η κατάτμηση φάσεων της όποιας παραγωγικής διαδικασίας, που τελικά οδηγεί στην αντικατάσταση του ανθρώπινου παράγοντα με συστήματα που θα διαθέτουν όλο και περισσότερη ευφυία.

Η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα

Η διαδικασία της μετάβασης αρχικά επιτρέπει την κατάτμηση κάθε  έργου σε μικρότερα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, ώστε να απαιτεί όλο και λιγότερη ανθρώπινη παρέμβαση ( που μπορεί σε πρώτη φάση να καλύπτεται από προσωπικό χαμηλότερου κόστους) , αλλά αργότερα κάθε στάδιο αντικαθίσταται από συστήματα και αυτοματισμούς τεχνικής νοημοσύνης.

Τελειώνω υπογραμμίζοντας την σημασία έγκαιρης προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες που επιβάλουν οι εκάστοτε τεχνολογικές εξελίξεις:

1. Την 1η Τεχνολογική (Βιομηχανική) επανάσταση, ακολούθησε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος
2. Την 2η  Τεχνολογική επανάσταση ακολούθησε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος
3. Την 3η Τεχνολογική επανάσταση ακολούθησε το ταξίδι του ανθρώπου στην σελήνη και το διάστημα
4. Την 4η Τεχνολογική επανάσταση ακολουθεί η τεχνίτη νοημοσύνη  και αυτή;

Με το ερώτημα αυτό σας αφήνω και σας προτρέπω να διερευνήσετε ακόμη περισσότερο τους τομείς εφαρμογής των τεχνολογιών Enterprise Content Management σε σχέση με το αντικείμενο της δικής σας επιχείρησης.

Το πρόβλημα αφορά την επιβίωση της επιχείρησή μέσο-μακροχρόνια.

Μια πλοήγηση στα sites    http://skymarkrelate.com/

και http://www.modus.gr  είμαι βέβαιος θα προξενήσουν σημαντικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο.

Άρθρο του ιδίου  στο site της Modus

http://www.modus.gr/afipnisi-epixirimatikis-kai-politikis-koinotitas/

ΑΠΟ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΣΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

                                                          Είναι πράγματι προφανές;

Αναντιστοιχία εξαγγελιών με τα αποτελέσματα της Ελληνικής οικονομίας.

Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υποτιμηθεί  η αναντιστοιχία των εξαγγελιών της κυβέρνησης  με τα πραγματικά αποτελέσματα της Ελληνικής οικονομίας.

Το έγκλημα της παραπλάνησης και παραπληροφόρησης τόσο σε επίπεδο κοινοβουλίου όσο και ευρύτερα στο έθνος δεν μπορεί πλέον να ξεπεραστεί με δηλώσεις όπως ‘Mea Culpa’ ή ‘είχαμε αυταπάτες’..

Η εσφαλμένη παρουσίαση των οικονομικών στοιχείων ακόμα και  μίας απλής ΑΕ αποτελεί  ποινικό αδίκημα που συνεπάγεται την δίωξη και αντικατάσταση ολόκληρου του ΔΣ. Πολύ δε περισσότερο αυτό θα έπρεπε να ισχύει για ένα Πρωθυπουργό και την παρέα του, που παραπλανούν ένα ολόκληρο έθνος.

Υιοθέτησης ιδεοληπτικών επιχειρημάτων σαν  έκφραση επιβεβαίωσης  της υπαρξιακής υπόστασης μίας πολιτικής παράταξης

Είναι άξιο απορίας, ποιους πίστεψε ο Ελληνικός λαός και ποιους εμπιστεύτηκε, μέσα στην απόγνωσή του, να τον οδηγήσουν σε διέξοδο, αυτήν την περίοδο της κρίσης.

Παρακολουθώ  Έλληνες και ξένους να αναρωτιούνται:

Μα, πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν την μη ρεαλιστική, καταστροφική πορεία στην οποία οδηγούν την χώρα τους αλλά και τους εαυτούς τους με την αναχρονιστική ιδεοληψία που τους διακατέχει;

Ποιο είναι το είδος του ‘αναβολικού’ που παίρνουν για να μην συνειδητοποιούν την καταστροφή που δημιουργούν;

Ο Μαρξ είχε πει το φημισμένο ‘Η θρησκεία είναι το όποιο των λαών’, σήμερα αντίστοιχα μπορούμε να πούμε  ότι ο πολιτικός φανατισμός και η ιδεοληψία είναι το ‘αναβολικό’  που τυφλώνει και παραλύει πολιτικές παρατάξεις και ηγεσίες απέναντι  στον ρεαλισμό.

Προσωπικά ερμηνεύω την επιμονή υιοθέτησης ιδεοληπτικών επιχειρημάτων σαν  έκφραση επιβεβαίωσης  της υπαρξιακής υπόστασης μίας πολιτικής παράταξης που υιοθετεί συνθήματα όπως   Ή αυτοί ή εμείς’ .

Αλλιώς δεν μπορώ να ερμηνεύσω την άρνηση της κυβέρνησης να καταδικάσει τα εγκλήματα του Σταλινισμού, έστω και με την πρόφαση ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα εγκλήματα του Ναζισμού.

Αυτή η συμπεριφορά υποκρύπτει στόχους και τακτικές που με ανησυχούν για το τι μπορεί να μου επιφυλάσσει το μέλλον.

Ο πυρήνας των αντιπαραθέσεων πάνω στην οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Στον πυρήνα των αντιπαραθέσεων βρίσκονται οι βασικοί στόχοι και φιλοσοφίες  της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής των κομμάτων.

Οι γενικόλογες διακηρύξεις, πλέον, όπως προστασία των αδυνάτων, αναδιανομή πλούτου, ανάπτυξη με γνώμονα το περιβάλλον ,προστασία του δημόσιου  χαρακτήρα συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, αποτελούν κενό γράμμα λαϊκισμού αν δεν συνοδεύονται από πειστικά στοιχεία που δεν θα αντιφάσκουν με τα συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα αυτά πρέπει να είναι μετρήσιμα και να δίνουν απαντήσεις ως προς  το πραγματικό γεγονός της καταπόντισης  του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων, της φτωχοποίησης της μέσης αστικής τάξης αλλά και της εργατικής που πραγματοποιείται με την υπερβολική φορολόγηση εισοδήματος πχ φόρος εισοδήματος εισπράττεται ακόμα και από άνεργους που φορολογούνται  βάσει τεκμηρίων που δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά εισοδήματα.

Η καταπόντιση του βιοτικού επιπέδου γίνεται  και από την υπερβολική φορολόγηση της περιουσίας της μέσης αστικής τάξης καθώς  επίσης και από την ανεργία και την μάστιγα της μερικής απασχόλησης που υποκρύπτει την πραγματική ανεργία.

Τον κύριο παράγοντα για όλες αυτές τις συνέπειες αποτελεί  η έλλειψη επενδύσεων και ρευστότητας που προκύπτει από αλυσιδωτές αλληλοεπιδράσεις και παρενέργειες , πρακτικών όπως γραφειοκρατία, αντι επενδυτική ιδεοληψία, προστατευτισμού  συνδικαλιστικών κινημάτων που μείωσαν την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη αποβιομηχάνιση.

 

Το νέο αφήγημα.

Τι μας έμεινε τελικά;  Ο ήλιος και η θάλασσα που μας χάρισε απλόχερα η φύση, για την οποία δεν δουλέψαμε για να παράγουμε κάποιο έργο.

Ακόμα και αυτά αδυνατούμε να διατηρήσουμε, αποχαυνωμένοι μέσα στο λήθαργο της αυταρέσκειας και του ψεύδους ενός πρωθυπουργού, που πάντα χαμογελά ανίκανος να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής που δημιουργεί.

Μέσα σε αυτό το χάλι θα έπρεπε να δημιουργηθεί κάποιο καινούριο αφήγημα που θα δικαιολογεί την μέχρι στιγμής αποτυχία αλλά και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τις μη υιοθετημένες εξαγγελίες.

Η συνταγή είναι απλή: Παραλάβαμε καμένη γη, τι περιμένατε θα διορθώσουμε τα σφάλματα μίας τριακονταετίας;

Βέβαια να μην γίνεται λόγος για τα ψεύδη προκυμμένου να αναρριχηθούμε στην εξουσία.

Αλλά όλα αυτά είναι ‘χθεσινά ξινά σταφύλια’.

Το βαθύτερο πρόβλημα του διχασμού της Ελληνικής κοινωνίας.

Παρ όλα αυτά το πρόβλημα είναι βαθύτερο και διαχρονικό, έχει να κάνει με τα ρίζες του διχασμού της Ελληνικής κοινωνίας.

Η πτώση του υπαρκτού Σοσιαλισμού της Σοβιετικής Ένωσης απελευθέρωσε τις χώρες της κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης που είχαν βιώσει την καταπίεση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, είχε σαν  αποτέλεσμα την τροφοδότηση της δύσης με προσωπικό διψασμένο για ελευθερία και ανάπτυξη και γενικότερα προσέφερε χώρο ανάπτυξης για όλους  μέσα στο περιβάλλον μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία παρά τα προβλήματα που δημιουργούσε η καθυστέρηση της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης είχε θετικό αποτέλεσμα.

Αντίθετα στην Ελλάδα που ήταν η μόνη χώρα που, μεταπολεμικά, βίωσε το πλήγμα του εμφυλίου, παρέμεινε με το σύμπλεγμα του ηττημένου που διακατείχε το μισό πληθυσμό, σε σημείο που παρά την οικονομική βοήθεια, αρχικά του σχεδίου Μάρσαλ και αργότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπόρεσε να εξαλείψει τις  αναχρονιστικές ιδεοληψίες που πήγαζαν από τις Μαρξιστικές επιρροές της Σοβιετικής Ένωσης.

Ταυτόχρονα βιώσαμε το πλήγμα μίας στρατιωτικής δικτατορίας που καθυστέρησε ακόμη περισσότερο  την ένταξη της  Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Το αποτέλεσμα, η Ελλάδα με μία ελλειμματική παράδοση δημοκρατικής διακυβέρνησης, έδωσε χώρο στην ανάπτυξη έντονου συνδικαλιστικού κινήματος,  ταυτόχρονα με την ευκαιρία που της δινόταν   για την  ανάπτυξη της βιομηχανίας της.

Η αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας ήταν αποτέλεσμα πολλαπλών παραγόντων μεταξύ των οποίων μετατόπιση των γεωπολιτικών συνθηκών, η ανάγκη υπέρογκων αμυντικών δαπανών, μεγάλου δανεισμού, πολιτικού συστήματος που παρήγαγε κρατισμό και πελατειακές σχέσεις τόσο από δεξιά όσο και αριστερά, χαμηλή ανταγωνιστικότητα κλπ.

Τελικά φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση που οι χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία η Πολωνία κλπ ξεπερνούν σιγά σιγά την Ελλάδα σε ρυθμούς ανάπτυξης και άλλων οικονομικών μεγεθών.

Το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανταλλάσσουν κατηγορίες για τις εκατέρωθεν ευθηνές που έφεραν την Ελλάδα στην πτώχευση αποτελούν, για τις επόμενες γενιές, μνημείο πολιτισμικής καθυστέρησης.

Και οι δύο υποτιμούν την νοημοσύνη των Ελλήνων.

Οι αντιπαραθέσεις εξακολουθούν να βασίζονται σε ξεπερασμένους προβληματισμούς προηγουμένων δεκαετιών, σε περιπτώσεις ακόμα και εκατονταετιών.

Το βάθος και η ακεραιότητα των απόψεων, η πίστη σε ιδέες,  οι πεποιθήσεις σε συγκεκριμένες αρχές και ιδεολογίες κατάντησε να  αποτελούν μόνο  μέσα λαϊκισμού και τακτικής. Το αποτέλεσμα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει χάσει πλέον την αξιοπιστία του.

Έχω να προσάψω πολλά στα κόμματα της αριστεράς που έκαναν τα πιο εμφανή και θεαματικά άλματα αναξιοπιστίας αλλά και  τα κόμματα της αντιπολίτευσης  υπολείπονται σημαντικά στον τομέα της αναγνώρισης σοβαρών σφαλμάτων και δικών τους ιδεοληψιών.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε απόψεις και προκαταλήψεις της αριστεράς που άλλοτε αφορούν θεωρητικά θέματα  όπως   αν η αριστεία αποτελεί επιθυμητό χαρακτηριστικό, η θέματα ψηφοθηρικής τακτικής όπως αν οι νέοι πρέπει να ψηφίζουν από τα 16 και πολλά άλλα. Το σημαντικότερο όμως αφορά την έλλειψη ρεαλισμού στην αντιμετώπιση προβλημάτων μίας σύγχρονης οικονομίας.

Όσον αφορά τις σημερινές αντιπαλευόμενες παρατάξεις δεν μπορώ να μην τις κατηγορήσω για σοβαρό στρουθοκαμηλισμό  για τον δικό της λαϊκισμό, τις δικές της πελατειακές σχέσεις και το σοβαρότερο την δική της συμμετοχής στην ευθύνη γιγάντωσης του ελλείματος στην οικονομία.

Πίσω από όλα αυτά κρύβονται ‘τακτισμοί’ και όχι πραγματικοί προβληματισμοί  για την βελτίωση της κατάστασης της χώρας.

Οι προβλέψεις για τις επόμενες εξελίξεις

Κάτω από τις συνθήκες αυτές ποιες μπορεί να είναι οι προβλέψεις για τις εξελίξεις τα επόμενα χρόνια;

Όπως  πάντα, ιστορικά, οι εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζονται πολύ από τον ρόλο της στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον.

Η μέχρι στιγμής συμπεριφορά της Ευρώπης και της Αμερικής θα προσδιορίσουν τις εξελίξεις και αυτή την φορά.

Η Ελληνική αριστερά, για την Ευρώπη και την Αμερική, ήταν αναγκαίο κακό, ώστε η προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας να γίνει με περισσότερο έλεγχο των λαϊκών στρωμάτων. Δεν χύθηκε αίμα παρά την δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου.

Βέβαια στον βωμό αυτού του συμβιβασμού θυσιάζεται η σημερινή συγκυβέρνηση που έχασε οριστικά την αξιοπιστία της.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρει ποια θα είναι η καινούρια εκλογική εικόνα που θα εμφανιστεί στην Ελλάδα μετά τις Γερμανικές εκλογές.

Είναι βέβαιο ότι η Γερμανία θα σκληρύνει την θέση της και θα εγκαταλείψει την όποια ανοχή είχε στις αβρότητες με τον κ Τσίπρα.

Ο κίνδυνος εστιάζεται στα αναμενόμενα αρνητικά  αποτελέσματα της τρίτης αξιολόγησης, κυρίως λόγω της μείωσης της φοροδοτικής ικανότητας των Ελλήνων και της αύξησης του χρέους του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.

ΟΙ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΤΡΈΝΟΥ

 

Ο μονότονος ήχος του τραίνου σε ναρκώνει, σου κλείνει τα μάτια.

Βλέπεις από το παράθυρο τα λαγκάδια της ζωής σου

τα δάση, τις γέφυρες πάνω από τους γκρεμούς.

Βλέπεις μέσα από το φως του φεγγαριού, τις ανταύγειες  από τις αστραπές η τον ήλιο που εναλλάσσεται με το απότομο σκοτάδι της σήραγγας .

Πάνω στις ράγες μιας διαδρομής με λίγες διακλαδώσεις και πολλούς σταθμούς

Με ένα τέρμα, γνωστό σαν το πεπρωμένο σου.

ΝΚ