Είναι εμφανές ότι έχουμε εισέλθει σε περίοδο προεκλογικής διαδικασίας και ο κάθε ψηφοφόρος θα υποστεί βομβαρδισμό επιχειρημάτων από όλες τις παρατάξεις. Όλα φαίνεται να είναι θεμιτά.
Είχα αποφασίσει , αυτή την φορά, να μην εκφραστώ, για την παράταξη που προτιμώ, δεν έχει νόημα να το κάνω αυτό, γιατί φαίνεται ότι η κατάσταση είναι αρκετά παγιωμένη.
Όμως οι χθεσινή εξέλιξη με τις επι-συνδέσεις και παρακολουθήσεις ατόμων, με εκπλήσσει, γιατί αποδεικνύεται ότι η πολιτική εικόνα της χώρας γίνεται θέατρο τακτικισμών, αντί ουσιαστικών αντιπαραθέσεων με επιχειρήματα για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά και για τις ενέργειες που αφορούν την άμυνα της χώρας, σε μία περίοδο που η χώρα, εμφανώς, απειλείται από τον γείτονά μας,
Εκπλήσσομαι επίσης ότι οι πολιτικές παρατάξεις δεν φαίνεται να ερμηνεύουν με τον ίδιο τρόπο βασικές διατάξεις του συντάγματος αλλά και διαχωρισμού των τριών εξουσιών Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής εξουσίας.
Πολύ λυπάμαι για αυτό ιδιαίτερα όταν στην πράξη επιδιώκεται η συσκότιση και παρερμηνεία της λειτουργίας σημαντικών και ευαίσθητων πολιτειακών, οργάνων, όπως οι ανεξάρτητες αρχές, και η Εθνική Υπηρεσία πληροφοριών.
Ακόμα περισσότερο με ενοχλεί η σύγχυση που επιδιώκεται στην ερμηνεία μεταξύ διοικητικών λειτουργιών με τις αρμοδιότητες κάθε μίας από τις πολιτειακές υπηρεσίες του κράτους.
Συγχέεται η διοικητική εξουσία, με τον έλεγχο λειτουργίας που ανήκει σε μία διαφορετική εξουσία, στην περίπτωσή μας η διοικητική εξάρτηση που ανήκε στον Πρωθυπουργό αλλά η ουσιαστική έγκριση για την επι-σύνδεση δίδεται από την δικαστική εξουσία
Αυτά κάνουν την εμφάνισή τους στο θέμα παρακολουθήσεων διαφόρων ατόμων που έχουν σημαντικούς ρόλους και εξουσία στην λειτουργία του δημοσίου βίου.
Συσχετίζω τα τρέχοντα γεγονότα με τα οποία κατηγορείται η κυβέρνηση με την λειτουργία της Bελγικής αστυνομίας στο Qatar Gate.
Κατά την συνταγματική ερμηνεία μια υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας είναι θεμιτό και αναμενόμενο πως παρακολουθεί οποιονδήποτε και οτιδήποτε θεωρεί πως αφορά την ασφάλεια της χώρας. Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε οι υπουργοί, ούτε στελέχη των ενόπλων δυνάμεων ή της αστυνομίας θα πρέπει να εξαιρούνται, αρκεί να τηρούνται οι κανόνες που υπαγορεύει το κράτος δικαίου.
Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι να κυκλοφορούν στο κοινό τα αποτελέσματα των παρακολουθήσεων και να μην τιμωρείται κανένας γι’ αυτό.
Από την στιγμή που δεν διευκρινιστούν αυτά, επί της ουσίας, στο κοινοβούλιο δεν νοείται να γίνεται καμία συζήτηση για ευθύνες οιουδήποτε φορέα ή ατόμου.
Είναι ντροπή για την πολιτική ηγεσία να υπάρχουν αμφισβητήσεις ή ενέργειες χωρίς την κοινή ερμηνεία των όρων και των λειτουργιών για λόγους εντυπώσεων. Κρίμα.
Το θέατρικό έργο
Τελικά το θέατρο εξελίχθηκε σήμερα σε αίτηση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης στην βουλή, με ταυτόχρονη αποκάλυψη εξ ονομάτων σημαντικότατων ονομάτων μέσα από πολύ περισσότερα ονόματα που έχουν διαρρεύσει δημοσιογραφικά
Ποιος, στ’ αλήθεια, είναι ο σκοπός; Αφού το αποτέλεσμα, όσον αφορά την αίτηση δυσπιστίας, είναι γνωστό;
Αναρωτιέται κανείς ποια είναι η πολιτική σκοπιμότητα;
Να μετατραπεί η βουλή σε αρένα συγκρούσεων αντί να συζητήσουν πως θα βελτιωθεί και θα διασφαλιστεί το απόρρητο;
Μήπως ο σκοπός της αντιπαράθεσης είναι η κατάργηση της Εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών ή της μύωσης της αξιοπιστίας των ανεξάρτητων αρχών;
Ποιοι ψηφοφόροι θα πεισθούν;
Αυτοί που πείστηκαν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση θα είχε σκίσει τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο;
Είναι αυτοί οι αγανακτισμένοι πολίτες που ψήφησαν στο δημοψήφισμα να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Είναι οι ίδιοι που πίστευαν ότι οι Γερμανοί έκλισαν τις τράπεζες;
Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν ότι τα εμβόλια είναι σκευάσματα που προωθούν οι φαρμακοβιομηχανίες και δεν έχουν καμία θετική προστασία ΄από τις ασθένεια του COVIT;
Είναι οι ίδιοι που πίστεψαν ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η πολυφωνία των τηλεοπτικών σταθμών;
Είναι οι ίδιοι που πίστεψαν ότι ΄έλεγαν αλήθεια οι τρεις κουκουλοφόροι προστατευόμενοι μάρτυρες εναντίων των δέκα σημαντικών αντιπάλων συγκεκριμένου κόμματος;
Είναι οι ίδιοι που πίστευαν την προπαγάνδα ότι οι Ελλάδα άφησε να πεθάνει ένα κοριτσάκι στον Εύρο;
Είναι οι ίδιοι που πίστευαν ότι οι παράνομοι μετανάστες λιάζονται στην πλατεία Κουμουνδούρου;
Είναι οι ίδιοι που επέμεναν ότι οι ασθενείς στα νοσοκομεία δεν κινδυνεύουν από ανεμβολίαστους νοσηλευτές;
Είναι οι ίδιοι που πίστευαν ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα;
Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν ότι οι Ελληνική ακτοφυλακή κάνει push backs σε μετανάστες;
Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν ότι η φύλαξη των πανεπιστήμιων από άοπλους αστυνομικούς αφαιρεί την ακαδημαϊκή ελευθερία;
Η δική μου άποψη είναι ότι ο πραγματικός λόγος για την θεατρική υποβολή αίτησης δυσπιστίας είναι η αδυναμία πραγματικά αντιπολιτευτικής πολιτικής.
Συνήθως η αντιπολιτευτική πολιτική πέραν των οικονομικών υποσχέσεων προσφέρεται για έντονο αντιαμερικανισμό ή αντιευρωπαϊσμό, ή επιλογή διαφορετικές συμμαχικές επιλογές.
Σήμερα αυτές οι επιλογές θα φαινόταν αρκετά ανεδαφικές ή σχεδόν κωμικές.
Τι μένει λοιπόν;
Να μετατοπιστεί το αντικείμενο της αντιπαράθεσης στην σκανδαλολογία και αμφισβήτηση της δημοκρατικής λειτουργίας, στοιχεία που επηρεάζουν τους ψηφοφόρους.
Ας ελπίσουμε ότι η σύγκρουση αυτή δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ιδιαίτερα στην φάση αυτή, ούτε και της λειτουργίας των ανεξάρτητων αρχών.
Τέλος να ξεκαθαρίσει το θέμα ποιος διέρρευσε τις απόρρητες πληροφορίες και γιατί.
Και μία σκηνή από το έργο που ανεβαίνει
Μια υποθετική-φανταστική συνομιλία στην ΕΥΠ:
Υπεύθυνος συντονιστής συνεργασίας με διεθνείς υπηρεσίες, τομέας Ευρωπαϊκής Ένωσης:
– Κύριε Διευθυντά είχα μία άκρως απόρρητη επικοινωνία με τον διευθυντή της μυστικής υπηρεσίας αστυνομίας Βελγίου και με πληροφόρησε ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις χρηματισμού μελών του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που είναι και η Ελληνίδα βουλευτής μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος της Ελλάδας και ο σύντροφός της. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από διετή παρακολούθηση των τηλεφώνων των ιδίων και πολλών άλλων παραγόντων και μελλών του κοινοβουλίου. Με όλη την μυστικότητα παρακαλούμε να βεβαιωθείτε ότι και άλλα μέλη του ιδίου κόμματος δεν συμμετέχουν στην ίδια ομάδα.
-Διευθυντής της ΕΥΠ: Τώρα μάλιστα μπλέξαμε, αυτό έλειπε να καλωδιώσουμε και τον μελλοντικό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα δεν είναι δικό μας, την ευθύνη έχει ο εισαγγελέας τρέχα ρώτα τον. Αλλά πριν να λάβει γνώση η επιτροπή , εγώ δεν παίρνω τέτοια ευθύνη μόνος μου.
Συγκαλείται συμβούλιο.
-Συμβούλιο εν χωρώ: Στον εισαγγελέα.
Ο εισαγγελέας: Αφού είναι πληροφορία από την Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε υποχρεωμένοι να το ερευνήσουμε, εδώ ερευνούσαμε τόσες άλλες περιπτώσεις χωρίς σοβαρές ενδείξεις για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, προσοχή όμως κουβέντα στους δημοσιογράφους , θα γίνει χαμός.
Συμβούλιο: Εδώ παρακολουθούμε όλους τους διευθυντές προμηθειών όλων των δημοσίων επιχειρήσεων δεν θα παρακολουθήσουμε τους Ευρωβουλευτές που τρώνε με δέκα μασέλες;
Διευθυντής : Ναι αλλά δεν παρακολουθούμε τους υπεύθυνους προμηθειών των ενόπλων δυνάμεων, ούτε τον υπουργό άμυνας.
Συμβούλιο: Tί λέτε κύριε διευθυντά οι μεγαλύτερες προμήθειες γίνονται για την άμυνα ας μην ξεχνάμε και τον Τσοχατζόπουλο. Κανείς δεν είναι άνω υποψίας, όλους πρέπει να τους παρακολουθούμε, δεν είπαμε να τους κατηγορήσουμε, κάνουμε αυτό που κάθε υπηρεσία πρέπει να κάνει για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του κράτους.
Διευθυντής : OK Αλλά με την έγκριση του εισαγγελέα. Αλλά προσοχή στους δημοσιογράφους, να μην μπλέξουμε με το απόρρητο.
Εισαγγελέας : Είναι κανείς από εσάς ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ ;
The origins of Greek population in Asia Minor dates back to more than 3000 years ago, even before the times of the Ancient Greek historian Herodotus and beyond the times of Homer.
The first Greeks that came to Asia Minor were the “Aioli” on the 14thcentury BC and later the Ions, on the 8th century BC
.From very early on (16th century BC) various Greek tribes (Cretans, Mycenaeans, etc.) had appeared in some fortified coastal positions. But the Ionic element, that appeared later prevailed, in the region, because it was the most populous and with the most complete social and religious organization.
When the Greeks migrated to the coast of Asia Minor, this new area became the center of Hellenism.Ionia was the pioneer country of philosophers, which produced a large number of scholars such as the Milesian philosophers, Thales, Anaximander and Anaximenes. Also Pythagoras the Samian, and Clazomenian Anaxagoras.Leucippus, who is considered the father of the atomic theory, was also an Ionian, with the Abderite Democritus as his successor.
\ A multitude of colonies were set up by the three ancient Greek tribes of historic times:.
The Ionian Dodecapolis, (twelve cities) set up by the Ionians, with Miletus, Phocaea, Ephesus, Colophon and Chios, firdt, as the most important. Smyrna, which was originally an Aeolic colony, was later added to these cities. When it was first created, the first name was Tantalis. However, due to its destruction by an earthquake, it is claimed that it was rebuilt in its current position and took its name from the Amazon Smyrna, who had conquered Ephesus.
The Doric Hexapolis, (six cities) set up by the Dorians (Cnidus, Halicarnassus, Cos and the three cities of Rhodes). The Aeolian Dodecapolis, set up by the Aeolians, with Lesbos and Tenedos as the most important.
The western shores of Asia Minor were fringed with Greek colonies, reaching out past the Sea of Marmara (Propontis) and the Bosporus to the northern shores of the Black Sea (Euxine Pontos).
The colonies, maintained their independence, although they shared the same political and religious image.
This colonization was systematized, pre-planed and executed by well-organized cities.Later, the over populated Asia Minor cities, along with some Greeks from the mainland, moved to areas less populous, around the Black sea and Canckale (Hellespond) and the sea of Marmara (Propontis).
The new settlements provided the metropolis with much needed row material (leather, iron, gold). These Greek colonies formed a New area, later called Pontos.
The name Pontos, as a geographical area, was given by the Greek historian Herodotos and Xenophon to the coast of the Black sea, between Vatoum of Georgia and Fasy river. The beginning of this colonization is dated around 800bc.
The Byzantines gave them a special tax release, because there were placed at the borders of the empire and their main target was to protect the Empire( as well as their properties). These privileges made the inhabitants very proud of their origin and culture. They kept all their customs with fanaticism and passion. Because of the riches of the area, the cities multiplied and flourished.
All the Asia Minor Greek colonies remained independent from the metropolis, as the issue of overpopulation was greater than any notion of imperialism.
The colonization brought power and wealth to Greece, encouraged trade and through this, the migration of art and the strengthening of the notion of the superior Greek mind among the nations of the area, that Greeks were calling at the time “barbarians” of the world. The first ancient residents of the interior of Asia Minor were the Hittites who were in decline and were pushed away very early by the Assyrians. The Greeks did not seem to have any problem with these ancient nations.
The Phrygians, also inhabitants of the wider area of the continent, were a nation very similar to Greeks and proved to be very good neighbors.
The Kingdom of Lydia, in spite of occasional raids, was friendly to Greeks and became an object of study and a source of inspiration for the Greek culture and civilization. Babylonias and Assyrians were also present in the area when a new vigorous tribe appeared on the eastern border of the ancient civilized world. They came from the grasslands of Turkestan, of Central Asia, with their sheep and horses. They made their home on the high mountain-walled plateau between the Caspian Sea and the Persian Gulf. The newcomers called themselves Irani (Aryans) and their new homeland Irania (now Iran). They came to be called Persians because Greek geographers mistakenly named them after the province Parsa, or Persis, where their early kings had their capital. The Persians and their close relatives, the Medes, resembled the Semites, but they spoke a different language.
The Medes, by the 6th century BC, had built a large empire. They ruled the Persians to the east and the Assyrians to the west. In 550 BC Cyrus the Great of Persia conquered the Medes, then pushed on to further conquests.
Next, Cyrus conquered Lydia, ruled by King Croesus. This victory gave him possession of the Greek seaboard cities of Asia Minor. In 500 BC the Greek cities of Asia Minor rebelled.
The Persians, a nation of highlanders, with mainly military culture, became a real threat for the Greeks and the Greek civilization of Asia Minor. In the second half of the 4th century BC, the Greeks, led by Alexander the Great, conquered most of the, then known, world and sought to hellenize it. Alexander the Great gave the Greek Towns their independence and his successors managed to retain most of their liberties. The Romans left their laws and instigated the foundations for trade and commerce that was retained through the medieval times and the Byzantine period, which lasted over 1000 years. The intrusion of Ottomans, around 1350a.c., was a real catastrophe for the Greek towns and their civilization from which it took more than three hundred years to recover. The Ottomans were a nation of nomads that dissented from the north. They were a “theocratic” state and its political system was based on a hierarchy with the Sultan at the top, which had the absolute divine rights.
The Ottomans divided the community into «millets»: Geographical or and Ethnic, Armenian, Catholic, Jewish, and Greek. The Ottomans gave to the millets significant autonomy. The leader of each millet was usually the religious leader that was responsible for its obedience to the Sultan. The head of the Orthodox millet was the Ecumenical Patriarch of Constantinople. The Patriarch had much power and played an important role to the development of the Greek Orthodox society. The Ottoman state had, due to lack of proper centralized administration, a very-decentralized system. They even accommodated local military leaders. Later, the Empire was divided into regions that were governed by «Pashas». Official contact was limited to tax collection and military conscription. Orthodox priests and Christian primates collected taxes and maintained order but, on the other hand,, the same people contributed to the preservation of Greek language, Greek traditions and a sense of National identity. The Ottoman system discriminated the non-Muslim population by imposing special taxes like the «cizye», a “per head” tax and tax for freedom. During the Ottoman’s domination, quite a few Greeks emigrated to many countries around the area i.e: Romania, Russia, etc and formed various communities (Communities of “Diaspora”). Greeks were very industrious and maintained strong trading links between the Ottoman Empire and the outside world.
These communities also played an important role in the preservation of Greek identity of the ‘Asia Minor communities. of the 19thThere are many scholars who believe that, the Ottoman Empire, was the natural continuation of the Byzantine Empire and it was a grave mistake that the Greeks did not maintain a better relation with the Ottomans. This would have helped the Ottoman Empire to survive, to the benefit of a real multinational state that would eventually evolve instead of a pure nationalistic Turkish state.See:
The History of Ottoman Empire 1280-1924. By D. Kitsikis Visiting Professor to the University of Bogazitsi, Consultant to the Turkish President Tourgout Ozal The truth is that, the Ottoman era, the Greeks of Asia minor, had found a way to survive, once more, just like the Roman times. They took part in the government, and introduced culture and ways of life .During the Renaissance, at the end of the 18th century and at the start of the decline of the Ottoman Empire, a new wave of massacres took place, especially in Constantinople and Smyrna that were the main centers of Greek population.In spite of this, still, it was possible, for the Greek towns to flourish.
That was until the new wave of persecutions started by the “New Turks” in 1914 / 1915 and continued through the “first world war”. The main target was the Greek and other Christian population on the coast of Asia Minor. This is the time that 800.000 Armenians were killed and 200.000 were expelled. Also,800.000 Greeks were killed and 1.600.000 Greeks were expelled. Persecutions also took place in Pontos, where almost half a million people were percecuted and in Amiso, in Zougkouldak, in Inempolou, in Sinopi, in Kerasounda, in Tapezounda etc. The circle of persecutions ended with the full expulsion of the Greek population, during the summer of 1922, with the defeat of the Greek Army. This is the time when the three thousand years old history of the Greek civilization in Asia Minor ended. J. Gerard, at the introduction of G. Hortons book (American Concelor in Smyrna in 1922), says:“…..the fact that twenty centuries after Christ, a small nation like the Turks, has committed such crimes against civilized word and civilized people, should have made this civilized word think seriously. We refused to listen, the desperate screams of Christians, when America was their only hope. And now, we still have a tendency to cover up their crimes, in order to gain benefits from them…”These words have a special meaning, when a third party phrases them… An independent voice is more accurate than the parties involved. And the question that comes to once mind, naturally, is “How did the Greeks manage to stay, on the coast of Asia Minor and survive for three thousand years? They survived withstanding confrontations with so many different nationalities, that existed in the interior, in spite the geographical position, which was unquestionably, too vulnerable”. The answer may exist among the pages of a book written by Felix Sartiaoux, “L’Asie Mineure Grecque.”Felix Sartiaoux was a French man from the French Ministry of Culture, sent to Asia Minor by the Ministry in 1912.
“The Greeks, over all these years, were the link among the Mediterranean populations and the populations of the interior, as well as the carriers of wealth in the wider peninsula. They have never been absorbed or integrated with the rest of the nations of the interior. They retained their individuality, their love for independence and freedom, their characteristic curiosity their thirst for education and their communal life that never created one separate State because they always felt part of the mainland of Greece.Their roots did not survive, because of a special underlying strength, quite the opposite. Their position was totally vulnerable. Their survival was due to the weakness of the nations in the interior, a weakness, nevertheless, that had enormous fluctuations.The Greek population created roots and survived because they felt that they had something to preserve, their civilization, that they were placing above their lives.They had the sense that they were the vehicle of a very special and unique civilization, that they had themselves helped to propagate all over, in the interior of Anatolia, in Italy in Spain, but the main mass of this population wanted to stay there, at the source of all this in “Ionia”.They created colonies, commercial and trade-centers, they allowed themselves to live for years, in isolation, separately among alien communities.The same thing can be said about the Jews. There are certain similarities with the Jews, the difference being that the Jews did not manage to maintain their own homeland; they maintained only their religion.
The Greeks did not survive because of their religion, although religion played its roll, it is their civilization mainly that helped them to maintain a homeland and keep their national identity, even when they were living in communities in other countries.Information about the spread of Greek population in Asia Minor and East Thrace before 1922
Alasata 15.000 Krini (Tsesmes) 8.036 Vourla 35.000 Dikeli 8.000 Ai Vali (Kidonies) 16.500 (46.000 with surrounding areas) Nikomedia (Izmit) 85.000 Sinopi 50.000 Peramos (Karsi Yiaka) in Kyzikos peninsula. 5.000 Kyzikos Peninsula (38 Greek Villages on the Peninsula including Artaki.) Total population. To be filled Kirkagats 5.000 Pergamos 5.000 Odemisi 15.000 Soma 1.500 Kinikio close to Pergamos 2.500 ΜπουνάρμαπασιBounarmapasi (Pinarbasi) 800 ΑγιασμάτιAgiasmati (Altinova) 1.500 ΤζιμόβασιGimovasi (Gumaovasi) 1.500 Panormos (Bandirma) 12.000 Aidin (Giousel Hisar) 9.000 Livisi (Kayiakoi) 6.000 (The total population was exterminated) Prousa 278.400 Trapezounta 353.500
Total Greek population in the area around Smyrna covering 60.000 sq klm was 800.000. For comparison purposes note that in the beginning of the century the Athens population was 150.000. while the total population of mainland Greece was 4.500.000 Population density:13 Greeks per square klm More than the average population of all other nationalities together.was just 300.000 living in the city of Smyrna). Total Greek population in Asia Minor excluding Smyrna area and Pontos were 1.600.000 The total number of Greek refugees that reached Greece 1.600.000 (400.000 from East Thrace) The total number of Greek refugees dispersed in various countries around the world were 300.000 The total Greek population in Asia Minor during 1900 excluding Pontos were 2.500.000 Total estimated number of people killed excluding Pontus. (Number estimated by the Greek Historians Kitromilidis and Alexandris information published in the newspaper Asia Minor Echo Number ) 800.000 Greek Population in Thrace and Constantinople before 1922 Constantinople “Alfred Berl, L’Hellenism en Thrace et a Constantinople.” 450.000 Adrianopolis 508.000
It is very important to mention that 50% of the capital invested in the Turkish economy belonged to Greeks of Asia Minor.
Also, out of the 18.063 trading companies in Turkey 46% belonged to Greeks, 23% to Armenians and 15% to Muslams, 46% of the Banking sector belonged to Greeks, as well as
52% of the doctors were Greeks,
49% of the pgarmacists,
52% of the Arckitects.
37% of the engineers and
29% of the solicitors.
Further 528 from a total of 654 wholesale companies belonged to Greeks.
Hence almost all middle class in Asia Minor was Greek
The disperse of 2.500.000 Greek population from Turkey to the rest of the world, as Refugees
After the destruction of the Greek army during 1922, all Greek population including most Christian minorities were either exterminated or fled all over the world or moved to Greece by the exchange treaty of Lausanne during 1923-24.
The number of Greek Christian refugees that went to Greece counted approximately 1.5 millions.
The number of Turkish Muslim population exchanged who went to Turkey was approximately 600.000
Some Greeks remained Istanbul, around 250.000 and some in the islands Imbros and Tenedos under certain rules.
Some Muslims remained in West Thrace, around 150.000
Many thousands of Greeks were massacred, during the years 1914 to 1924. The numbers are considered to be more than 500.000 most of whom were from Pontus (360.000).
But it is even more important how many fled to Soviet Union and other countries around Black Sea and how these people survived or how much they suffered by the communist regimes during the years that followed.
Hence the damage that Hellenism suffered from Turkey is unsurmountable.
It is worth looking the stories of these populations in addition to population exchange figures, which after all, contributed to the revitalization of the Greek mainland.
Extracts Translated to English from an article written by Michael Stoukas, published in newspaper το ΘΕΜΑ
“The persecution of the Greeks of the USSR by the Stalinist regime (Part A, 1936-1938)”
Many expatriates who had taken refuge as refugees in southern Russia and Transcaucasia and had not managed to leave for Greece, were imprisoned in the USSR. and they waited under dramatic conditions in the ports of the Black Sea to depart for Greece. The Greek campaign in Ukraine (1919) and the Lenin-Kemal rapprochement contributed to the deterioration of the climate
In 1923 it is estimated that the Greeks living in Russia, Ukraine etc. were between 300,000 and 440,000..
Mainly after 1926 there was a great development of (Greek) Pontic culture, the Greek press, Greek-language education and literature.
Thus three regions were established in southern Ukraine (Donetsk, Mariupol and Magus in 1928) and one in southern Russia (Krimsk 1930), while an attempt was made to establish another one in Abkhazia. The development of the national consciousness of the Greeks was strengthened by the establishment of libraries, reading rooms, theaters and cultural clubs. Greek-language literature between 1917-1937 developed rapidly, surpassing even the most optimistic predictions of intellectuals of Greek origin.
However, during the civil war in USSR, thousands of Greeks were unjustly lost by the weapons of Belarusians, the Bolsheviks and anarchists. Each side wanted Greeks to join them, but unfortunately the result was always negative.
On December 13, 1923, Lenin was forced to abdicate. A fierce battle for his succession followed, among Stalin, Trotsky, and, the rest of the communist leaders. The final winner was Stalin,
The Soviet authorities were looking for ways to get rid of the Greeks of certain areas,, where many refugees had taken refuge between 1917-1920.
Greeks reacted to the collectivization implemented by Stalin at the time, and were displaced to various areas of the USSR or evicted from their fields and homes, even if they were smallholders.
The famine of 1931-1933 caused new sufferings and persecutions against the Greeks. Deaths from starvation caused illegal internal movements of Greeks to the Greek communities of the Transcaucasia in order to survive. In the same period, other Greeks were displaced to Siberia, mainly from southern Russia, the Crimea. Displaced from Krasnodar at that time, they established some of the first communities of Greeks in Siberia and Central Asia.
The hundreds of thousands of our compatriots who lived in the USSR, were in the overwhelming majority (if we exclude wealthy Greeks from Odessa, Rostov and some other areas), in a tragic situation. Particularly bad were the conditions for the thousands of poor landless Greek farmers of Transcaucasia. This situation worsened with the new persecutions, executions, exiles and forced movements of thousands of expatriates from the Transcaucasia and the Black Sea coasts to Siberia and Central Asia, which began in 1936.
Soon the persecution of Greeks, especially those living in the Russian SSR, took the form of pogroms. Large areas with a solid Greek population began to be “cleansed”. In the Donetsk region, which was generally among the most suffering, between 1937-1938, many Greeks were executed or sentenced to forced labor in concentration camps.
In August 1938, most of the 104 Greek schools were closed. Many Greek teachers were arrested. Also, newspapers, publishing houses, printing houses and Greek theaters were closed.
The Greek churches were not spared. Other temples were turned into granaries, others into student dormitories, others into party offices or stables, while others were completely destroyed. Clergymen, singers, candle lighters and churchgoers were arrested. The example of the village of Kvirike in the Vatum area is typical. Together with the Greek priest, they arrested the chanters and many women who insisted on going to church. They were deported to Tashkent (Uzbekistan). In the village of Mertsan, of its 1,500 Greek inhabitants, 175 were executed, died in Siberia or were arrested. In the Sochi region, within a six-month period, 70% of adult Greek men were arrested. And those who were sentenced to forced labor were sent to Siberia and worked, under miserable conditions, 12-16 hours a day. Most of them were dying.
From December 1937 and throughout 1938, the Stalinist authorities began the purges of Greeks in the Mariupol area. All the men, aged 17 and over, were summarily tried by set-up courts and sent to forced labor camps in Arkhangelsk, Komi and Siberia on charges of trying to establish an independent Greek state.
Greeks in Romania
The presence of the Greeks in today’s Romania dates back to ancient times. The Milesians founded in the 7th century BC. at the mouth of the river Istro (today’s Danube) the first colony, named Istria, where ruins of temples of Zeus, Apollo, Poseidon, Hermes, Demeter and other ancient Greek deities were found. The Milesians also founded the city of Tomis, today’s Constanta, where coins depicting figures of ancient gods were found. In the 6th BC century again the Milesians founded the city of Kallatis, today’s Mangalia, whose inhabitants had the common pan-Hellenic religion1. Two other important colonies were Aegissos, today’s Tulcea, and Axioupoli, today’s Cernavoda, which together with the previous three formed an alliance, the «Commonwealth of the Greeks», based in Tomi.
Constantly Greek ships approached the coastal cities, and as a consequence there was the settlement of Greeks, at first in small numbers, but after the fall of Constantinople the flow to the north began to increase, especially during the last three centuries, when the Sublime Gate inaugurated the placement Greeks from the Fanari as rulers in Moldowallachia, which was under a regime of semi-independence from the Ottoman State
Τι είναι αυτό που με μαγνητίζει τόσο πολύ μέσα στην άνοιξη κάθε φορά.
Τα χρώματα που φέρνουν ανταύγειες ενός όμορφου δειλινού.
Τα χρώματα που σε βυθίζουν μαζί με την μυρωδιά που σε μαγνητίζει.
Θέλεις να την ρουφήξεις, αυτήν την ομορφιά, να μπεις μέσα σαν μέλισσα.
Σαν μέλισσα που το νέκταρ αναζητά.
Που πάει αυτή η μέθη και ομορφιά στο κρύο και την χειμωνιά;
Δεν σκιάζομαι, έρχεται η άνοιξη κάθε χρονιά.
Δεν απελπίζομαι, όταν τα φύλλα κιτρινίζουν και μαραίνονται, μέσα στα όνειρά μου ζουν.
Υπήρχαν και από παλιά, ξαναγεννιούνται και έρχονται πάλι μπροστά, είτε στον ύπνο σου, είτε την άνοιξη , είτε σε κάποιο δειλινό που ζεις συνειδητά , ακόμα και σε κάποιο πίνακα ή σε κάποια φωτογραφία παλαιά.
Τότε κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι πάντα λουλούδια σκέπτονται, σε γάμους κι’ αρραβώνες, σε γεύματα, γεννητούρια, συχαρίκια, ακόμα και στον θάνατο και στον έρωτα, αυτά σου στέλνουν, γιατί αυτή η ομορφιά είναι ο έρωτας κι’ η αγάπη που δεν πεθαίνει.
Κράτησε τα χρώματα αυτά, είναι γλυκά και όμορφα και δεν πεθαίνουν.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ…..22/04/2013 Αποσπάσματα από το βιβλίο «The History of Turks» του Jean–Paul Roux, Διευθυντής Έρευνας του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Επιστημών, Λέκτορας στη Σχολή του Λούβρου και μέλος του Ινστιτούτου Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Παρισιού.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΤΟΥΡΚΟΙ
Οι ρίζες των πρώτων Τούρκων είναι κρυμμένες στα βάθη των αιώνων μέσα στα δάση της Σιβηρίας από όπου μετανάστευσαν στα υψίπεδα της Κεντρικής Ασίας.
Η παρουσία τους μεταξύ των Βαρβάρων του βορρά που περιέβαλλαν την Κίνα για αιώνες (τη δεύτερη και τρίτη χιλιετία) δεν μπορεί να εντοπιστεί ή να καταγραφεί πριν από την ίδρυση της πρώτης μεγάλης συνομοσπονδίας νομαδικών φυλών που έγινε γνωστή ως Συνομοσπονδία Χιόνγκ-Νου. (200 π.Χ.)
Οι φυλές που αποτελούσαν τη συνομοσπονδία ανήκαν σε διάφορες εθνικότητες και γλωσσικές ομάδες. Ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες υπήρχε μεγάλος αριθμός πρωτοτουρκικών φυλών..
Το κέντρο της αυτοκρατορίας του Χιόνγκ-νου βρισκόταν στα βόρεια της Μογγολίας, στη χώρα του
«Otouken» μια πολύ σημαντική τοποθεσία στρατηγικής αξίας, που θα παραμείνει ως το πιο ευαίσθητο μέρος των «Empires of High Lands» όπως ονομάζονταν διάφορες ομάδες συνομοσπονδιών τουρκόφωνων φυλών.
Οι Χιόνγκ-νου αναμίξανε τους λαούς, καθιέρωσαν τα θεμέλια ενός νομαδικού πολιτισμού και συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην κυριαρχία των αλταϊκών φυλών σε όλη την ανώτερη Ασία.
Οι Χιόνγκ-Νου επιτίθενται και επεκτείνουν τα εδάφη τους τόσο προς τα δυτικά όσο και προς τα νότια, γύρω στο 170 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παρατηρούμε πολλές μεταναστεύσεις και αντιπαραθέσεις με άλλους Λαούς, μερικοί από τους οποίους ήταν Πρωτότουρκοι καθώς και άλλοι αρχαίοι Λαοί, δηλαδή ο Γιουέ-Τσε και ο Βου-Σουέν, που ήταν Πρωτότουρκοι.
Ήταν αυτές οι αντιπαραθέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Βακτεριανού, του περίφημου ελληνιστικού Βασιλείου που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος, κατά την τελευταία του εκστρατεία.
Η απόσπαση της προσοχής του Vacteriani είναι χαρακτηριστικό των όσων ακολούθησαν τις αντιπαραθέσεις των Νομαδικών φυλών μεταξύ τους καθώς και με άλλους πιο σταθερούς λαούς που είχαν αναπτύξει αρχαίους πολιτισμούς.
Φυσικά η σύγκρουση με την ελληνιστική Βακτηριανή ήταν ελάχιστη σε σύγκριση με τη σύγκρουση με τη μεγαλύτερη Κίνα.
Για να αποσταθεροποιήσει τον εχθρό της (Hiong-Nou) η Κίνα κατάφερε να δημιουργήσει εσωτερικές μάχες με αποτέλεσμα η Αυτοκρατορία να χωριστεί σε δύο νέα βασίλεια, το Βασίλειο του Βορρά στη Βόρεια Μογγολία και το Βασίλειο του Νότου στη σημερινή Εσωτερική Μογγολία.
Αυτή η διάσπαση ήταν η προαναγγελία της καταστροφής τους, ωστόσο, οι Hiong-Nou διατηρούν την αστάθεια στην Κίνα.
Πριν από το τέλος του τρίτου αιώνα, οι Βάρβαροι, ακολουθώντας το Χιόνγκ Νου εξαπλώνονται σε όλη τη Βόρεια Κίνα. Πρόκειται για τουρκόφωνες φυλές των Tabgats που κατάγονται από τη λίμνη Vaicali.
Κατά το 422 καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα Lo-Yiang και με το όνομα «Δυναστεία του Bei» διεκδικούν όλη την Κίνα συμπεριλαμβανομένης της Όασης της Κεντρικής Ασίας.
Κατά το 534 η Δυναστεία των Μπέη διασπάται, διασκορπίζεται και έτσι εξαφανίζεται ή πιο συγκεκριμένα απορροφάται από την Κίνα.
Φυσικά 150 χρόνια κυριαρχίας τους στην Κίνα δεν ήταν χωρίς πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες.
Στα αγκυροβόλια της Κεντρικής Ασίας, που στο μεταξύ είχαν εγκαταλειφθεί, ιδρύεται μια νέα Νομαδική Αυτοκρατορία από το εναπομείναν Χιόνγκ Νου που περιλαμβάνει πολλούς Πρωτο-Μογγόλους που ονομάζονται Άβαροι. Αυτή η νέα Αυτοκρατορία σχηματίζεται με τη συμμετοχή των Tambgats που ήταν ακόμα εξοικειωμένοι με τη ζωή στα αγκυροβόλια και έχοντας ακόμα σημαντική ιπποδύναμη ανεξαρτητοποιήθηκαν και προσάρτησαν τους Αβάρους στην καρδιά της Αυτοκρατορίας τους, τη Γη του Otouken.
Έτσι οι τουρκικές φυλές ξανασηκώνονται και προετοιμάζουν τη μελλοντική τους κυριαρχία..
.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
Τα μογγολικά και σιβηρικά βουνά Αλταικά ήταν ο τόπος από τον οποίο προήλθε ο τουρκικός λαός. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων ήταν οι Tou-kue, ένα ειδικό τμήμα του Hiong- Nou και μεταξύ άλλων οι TolesΟι Άβαροι που έχουν ήδη αποδυναμωθεί από τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι Tambgats περιμένουν μια ακόμη επίθεση από τους Toles που αναζητούν την ανεξαρτησία τους. Η ιστορία λέει ότι ο Μπουμίν ο Αρχηγός της φυλής Του-κουέ προειδοποιεί τους Αβάρους για το σχέδιο των Τόλες και η εξέγερσή τους αποτυγχάνει. Ο Μπουμίν ζητά ως έπαθλο για τις υπηρεσίες του το χέρι ενός Πρίγκιπα, αλλά απορρίπτεται και λαμβάνει μια πολύ προσβλητική απάντηση.-Δεν είστε οι σκλάβοι που φτιάχνετε τα όπλα μας στο Αλτάι;Εξ ου και οι Του-κουέ ενώνονται με τους Ταμπγκάτς (Μπέι) εναντίον των Αβάρων. Στη λέξη Tou-Kue κρύβεται η λέξη Turk (Tourouk) που σημαίνει «Ισχυρός». Οι Τουρούκ είναι οι πρώτοι Ιστορικοί Τούρκοι.Λέγεται ότι η γονική καταγωγή του Τουρούκ ξεκινά από την οικογένεια Μπουμίν που ήταν απόγονοι της φυλής Χιόν-Νου η οποία εξαφανίστηκε εκτός από ένα δεκάχρονο αγόρι που ακρωτηριάστηκε αλλά σώθηκε από έναν θηλυκό λύκο που αργότερα ενώθηκε μαζί του και μεταφέρθηκε στο ο κόσμος δέκα παιδιά, ένα από αυτά τα δέκα παιδιά ονομαζόταν AsinaΤο όνομα Asina είναι το αρχικό όνομα της δυναστείας Tourouk. Οι Τουρούκ είναι οι διάδοχοι των Αβάρων και εξασφαλίζουν την υπεροχή σε όλες τις τουρκόφωνες φυλές που είχαν κουραστεί από τη μογγολική κυριαρχία. Οι Τουρούκ επεκτείνουν την κυριαρχία τους στη Μογγολία στο Ρωσικό Τουρκιστάν, σε ένα τμήμα του κινεζικού Τουρκιστάν, στο Αφγανιστάν μέχρι την Ινδία. Η Αυτοκρατορία γίνεται τεράστια.Αυτή η πρώτη Τουρκική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε ανάμεσα σε σημαντικές στρατιωτικές και πολιτιστικές δυνάμεις όπως η Κίνα, το Ιράν και οι Έλληνες Βυζαντινοί, αυτή την εποχή. Οι συνεχείς συγκρούσεις εισάγουν τους Τούρκους στους μεγάλους ιστορικούς Πολιτισμούς.Οι Τουρούκ μετά τις επιτυχίες τους αναπτύσσουν παρόμοιες φιλοδοξίες με τους Έλληνες. Οι Έλληνες βρίσκονται επί αιώνες σε σύγκρουση με τους Πέρσες. Ως εκ τούτου γίνονται προσωρινά σύμμαχοι των Τουρούκ.Αλλά οι Κινέζοι είναι σε εγρήγορση, στην αρχή πανικόβλητοι εξαιτίας αυτής της νέας βάρβαρης δύναμης και επενδύουν στον ανταγωνισμό μεταξύ των βόρειων και νότιων Τουρούκ, ως εκ τούτου καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια σύγκρουση που βοηθά στη συνέχεια να ανακτήσουν την πλεονεκτική θέση τους στην Κεντρική Ασία. Έτσι σχηματίστηκε η δεύτερη τουρκική αυτοκρατορία στην περιοχή του Οτούκεν που πέτυχε εκπληκτικά αποτελέσματα μέχρι το 734 μ.Χ. Το πιο σημαντικό επίτευγμα ήταν η επανένωση όλων των τουρκικών φυλών που ανέτρεψε την κινεζική κατοχή.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ
Έτσι, φτάνουμε στην περίοδο της αραβικής εισβολής. Ο Μωάμεθ πέθανε το 632 μ.Χ. και οι διάδοχοι Χαλίφηδες είχαν αναλάβει να συμφωνήσουν με τον κόσμο.Οι Βυζαντινοί και οι Πέρσες ήταν εντελώς εξαντλημένοι από τα ακουστικά πολυετών αγώνων, αλλά εξακολουθούσαν να είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις στην περιοχή, παρόλο που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις.Έτσι, τα αραβικά και τα τουρκικά κύματα σταματούν το ένα το άλλο στις προσπάθειές τους να επεκταθούν, με την ίδια δύναμη και ζωντάνια αλλά σε αντίθετες κατευθύνσεις. Οι Άραβες κινούνται ανατολικά και οι Τούρκοι προς τα δυτικά.Λόγω μιας δια τμηματικής σύμπτωσης, συμμαχούν ενάντια στον κινεζικό στρατό, τον οποίο καταστρέφουν (741AC).Έτσι, σε μία μόνο μέρα, η πίστη της Κεντρικής Ασίας στρέφεται στον «εκτουρκισμό» και το Ισλάμ αντί να γίνει Κινέζος όπως έμοιαζαν τα πράγματα μέχρι τότε.
Η Περσία είχε ήδη καταρρεύσει.
Το γιγάντιο αραβικό κύμα προς την Ανατολή αντιστοιχούσε στο τουρκικό κύμα προς τα δυτικά. Αλλά η σύμπτωση δεν δημιούργησε αναταραχή. Οι δύο αντίπαλες δυνάμεις αν και εξίσου ισχυρές δεν ήταν της ίδιας φύσης. Το ένα ήταν εντελώς πνευματικό και πολιτιστικό και το άλλο ήταν καθαρά στρατιωτικό.Το Ισλάμ θα δώσει τη θρησκεία και τον πολιτισμό του στους Τούρκους ενώ οι Τούρκοι θα δώσουν τα όπλα τους στους Άραβες
Ιστορία των Τούρκων και της Τουρκίας http://www.mfa.gov.tr/grupc/ca/cab/default.htm
Τα παραπάνω ήταν η επίσημη αναφορά από ιστότοπο , που δημοσίευσε η τουρκική κυβέρνηση. Αυτή η σελίδα έχει αφαιρεθεί. Δείτε παρακάτω ένα αντίγραφο της σελίδας που λείπει. Αυτή η αφαίρεση αποτελεί ενέργεια της νέας στρατηγικής της Τουρκίας να παραχαράξει την ιστορία αποκρύπτοντας τις πραγματικές της ρίζες και πολιτιστικές καταβολές και να εμφανιστεί σαν διάδοχο της Ρωμαίικής Αυτοκρατορίας και άλλων αρχαίων αυτόχθονων πολιτισμών.
Ας διαβάσουμε λοιπόν πώς η επίσημη Τουρκία παρουσίαζε τις ρίζες του Τουρκικού έθνους και γιατί τις αφαίρε
Η Δημοκρατία της Τουρκίας, που ιδρύθηκε το 1923, έχει τις ρίζες της σε δύο ιστορικές πηγές βαθιά στα βάθη του παρελθόντος. Ένας από αυτούς τους πόρους που κληρονόμησε η σύγχρονη Τουρκία είναι η επιτυχημένη και λαμπερή ιστορία των Τούρκων σε ένα χρονικό πλαίσιο άνω των 4.000 ετών. Το άλλο είναι το γεγονός ότι Τούρκοι έχουν εγκατασταθεί στην Ανατολία από τον 11ο αιώνα
.
Οι Ούννοι Η πρώτη τουρκική φυλή που αναφέρεται στην ιστορία είναι οι Ούννοι. Ξεκάθαρα αρχεία για τους Ούννους εμφανίστηκαν τον 8ο αιώνα π.Χ. Οι κινεζικές πηγές αναφέρονται στους Ούννους ως Χιούνγκ-νου και με τον καιρό κάποιοι από τους Ούννους μετανάστευσαν στη Δύση . Οι Γκιοκτούρκοι, που ιδρύθηκαν το 552 μ.Χ. από τον Μπουμίν Χαν, είχαν ευρεία διπλωματική δραστηριότητα. Οι περίφημοι επιτάφιοι Orhun αυτής της περιόδου αποτελούνται από τις επιτύμβιες επιγραφές των Tonyukuk (π. 720), Kültigin (d.731) και Bilge Kagan (d.734)
Οι Ουιγούροι Η κυριαρχία των Göktürks τερματίστηκε το έτος 745 από τους Ουιγούρους, οι οποίοι ήταν της ίδιας εθνοτικής καταγωγής με τους ίδιους. Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι Τούρκοι που είχαν συγκεντρωθεί κάτω από τη σημαία των Γκιοκτούρκων διασκορπίστηκαν σε αυτό των Ουιγούρων, ώστε η γεωργική λεκάνη όπου ζούσαν έγινε γνωστή ως Τουρκιστάν. Το έτος 1229, οι Μογγόλοι έβαλαν τέλος στην κυριαρχία των Ουιγούρων. οι Ουιγούροι, ωστόσο, έγιναν πολιτιστικοί και πολιτικοί μέντοράς τους.Οι Τούρκοι και το ΙσλάμΟι επαφές μεταξύ των Τούρκων και των Μουσουλμάνων άρχισαν στις αρχές του 8ου αιώνα και ορισμένοι από τους Τούρκους άρχισαν να ευνοούν το Ισλάμ. Ωστόσο, οι φιλοαραβικές πολιτικές των Ομαγιάδων (661-750 μ.Χ.) περιόρισαν κάπως αυτές τις σχέσεις. Αργότερα, πολλοί Μουσουλμάνοι Τούρκοι ανέλαβαν τα καθήκοντά τους στην κυβέρνηση των Αψιδών και εξαιτίας αυτού, μεγάλο ενδιαφέρον για τον ισλαμικό κόσμο εξαπλώθηκε μεταξύ των Τούρκων πέρα από τον ποταμό Τζεϊχούν. Τα εμπορικά καραβάνια έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο στη διάδοση του Ισλάμ στις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Οι Τούρκοι έγιναν πλήρως μουσουλμάνοι μέχρι τον 10ο αιώνα, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επίτευξη πολιτικής ενότητας. Μετά από αυτές τις εξελίξεις, σχηματίστηκε το πρώτο μουσουλμανικό τουρκικό κράτος από τους Καραχάν
. Οι Καραχάν Οι Karahan κυβέρνησαν μεταξύ 990-1212 στο Τουρκιστάν και το Maveraünnehir. Η βασιλεία των Καραχάν είναι ιδιαίτερα σημαντική από την άποψη του τουρκικού πολιτισμού και της ιστορίας της τέχνης. Την περίοδο αυτή χτίστηκαν τζαμιά, σχολεία, γέφυρες και καραβανσαράι στις πόλεις. Η Μπουχάρα και η Σαμαρκάνδη έγιναν κέντρα μάθησης. Την περίοδο η τουρκική γλώσσα βρήκε τα μέσα να αναπτυχθεί. Μεταξύ των σημαντικότερων έργων της περιόδου είναι το Kutadgu Bilik (μεταφρασμένο ως «Η γνώση που δίνει ευτυχία») που γράφτηκε από τον Yusuf Has Hacib, μεταξύ των ετών 1069-1070
.
Οι Γκαζναβίδες Το κράτος των Γκαζνάβιδων σχηματίστηκε το έτος 963 από τον Τούρκο ηγεμόνα Σεβουκτεκίν και είναι ένα από τα πρώτα μουσουλμανικά τουρκικά κράτη και εργάστηκε ακατάπαυστα για την επέκταση του Ισλάμ στην Ινδία. Οι Γκαζναβίδες κατέρρευσαν τελικά το 1186 και αφομοιώθηκαν από τους Ογκούζ. Ο Τούρκος λόγιος Ebu Reyhan el-Beyruni κάνει αυτή την περίοδο σημαντική στην ισλαμική πολιτιστική ιστορία και έγραψε το διάσημο έργο του ποιητή Firdevsi, το ?ehname, γράφτηκε επίσης σε αυτήν την περίοδο (1009 μ.Χ.)
.
Σελτζουκική Αυτοκρατορία,. Τα πρώτα σχολικά ιδρύματα, οι μουσουλμανικοί θεολογικοί μεντρέσες, σχηματίστηκαν στην Ανατολία την εποχή του Kylyç Arslan (1153-1192), το ένα στο Ικόνιο και το άλλο στο Ακσαράι. Μετά την ίδρυση αυτών των δύο μεντρεσών, οι μεντρεσές της Συρκαλίας στο Ικόνιο (1242-1243), ο Καρατάι (1251), ο Γιντζέ Μιναρέλι (1251-1253), ο Αταμπεκκιγιέ (μετά το 1251-1268), ο Γκιοκμεντρεσέ στο Σίβας (1271), ο Μπουριγιέ (1271) -1272), ιδρύθηκαν οι Çifte Minareli (1271) και οι Cacoglu στο Kirsehir (1272).Οι Σελτζούκοι απέδιδαν επίσης μεγάλη σημασία στις ιατρικές επιστήμες και σχεδόν σε όλες τις πόλεις τους ιδρύθηκαν ιατρικά ιδρύματα που ονομάζονταν Darush-Shifa, Darul-Afiye και Darus-Sihna και νοσοκομεία. Τα κύρια κέντρα ιατρικής περίθαλψης είναι το Gevher Nesibe στο Kayseri (1205), το Izzettin I Keykavus στο Sivas (1217), το Torumtay στην Amasya (1266), το Muinuddin Pervane στο Tokat (1275) και το Pervaneoglu Ali στο Kastamonu (1272) .Λόγω της περσικής επιρροής που προερχόταν από το Ιράν μεταξύ των διανοουμένων, των διοικητών, των ανθρώπων των τεχνών και των εμπόρων, το κράτος των Σελτζούκων της Ανατολίας επηρεαζόταν όλο και περισσότερο από τον ιρανικό πολιτισμό και τη γλώσσα.Οι ΜπεϊλίκοιΗ περίοδος των ΠριγκιπάτωνΗ πολιτική ενότητα στην Ανατολία διαταράχθηκε από την εποχή της κατάρρευσης του Κράτους των Σελτζούκων της Ανατολίας στις αρχές του 14ου αιώνα (1308), όταν μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα κάθε περιοχή της χώρας έπεσε στην κυριαρχία των μπεϋλίκων ( Πριγκιπάτα). Τελικά, το Οθωμανικό Πριγκιπάτο που κατέστρεψε όλα τα άλλα Πριγκιπάτα και αποκατέστησε την πολιτική ενότητα στην Ανατολία, ιδρύθηκε στις περιοχές Eski?ehir, Bilecik και Bursa.Από την άλλη πλευρά, η περιοχή στην κεντρική Ανατολία ανατολικά της γραμμής Άγκυρα-Ακσαράι μέχρι την περιοχή του Ερζερούμ παρέμεινε υπό τη διοίκηση του Γενικού Κυβερνήτη Ιλχάνι μέχρι το 1336. Οι εσωτερικές μάχες στο Ιλχάν έδωσε στα πριγκιπάτα της Ανατολίας την πλήρη ανεξαρτησία τους. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν νέα τουρκικά πριγκιπάτα στις τοποθεσίες που προηγουμένως βρίσκονταν υπό την κατοχή του Ιλχάν.Κατά τον 14ο αιώνα, οι Τουρκομάνοι, που αποτελούσαν τους δυτικούς Τούρκους, άρχισαν να αποκαθιστούν την προηγούμενη πολιτική τους κυριαρχία στον ισλαμικό κόσμο.Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τουρκική γλώσσα και τον πολιτισμό σημειώθηκαν κατά την εποχή των Πριγκιπάτων της Ανατολίας. Την περίοδο αυτή, η τουρκική γλώσσα άρχισε να χρησιμοποιείται στις επιστήμες και στη λογοτεχνία και έγινε η επίσημη γλώσσα των Πριγκιπάτων. Δημιουργήθηκαν νέοι μεντρέσες και σημειώθηκε πρόοδος στις ιατρικές επιστήμες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.Οι Gül?ehri, Nesimi (π. 1404) και ahmedi (1325-1412) είναι οι εξέχοντες Τούρκοι ποιητές του 15ου αιώνα
.
Οι Οθωμανοί Το Οθωμανικό Πριγκιπάτο ιδρύθηκε από μια Τουρκομανική φυλή που ζούσε στα τουρκοβυζαντινά σύνορα. Η γεωγραφική θέση του πριγκιπάτου και το αδύναμο κράτος των Βυζαντινών συνδυάστηκαν για να κάνουν το Οθωμανικό πριγκιπάτο το ισχυρότερο κράτος στον ισλαμικό κόσμο μέχρι τον 14ο αιώνα.Όταν ο Φατίχ Σουλτάχ Μεχμέτ Β’. συγκέντρωσε τη βυζαντινή πρωτεύουσα το 1453, το οθωμανικό κράτος έγινε το ισχυρότερο της εποχής. Η ανεκτική προσέγγιση του Φατίχ Σουλτάνου Μεχμέτ Β’ προς άλλες θρησκείες και προς τους οπαδούς τους έγινε παράδοση αποδεκτή από τους διαδόχους του. Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Ορθόδοξη Εκκλησία ελευθερώθηκε από την υπακοή στην Καθολική Εκκλησία και έδωσε την ανεξαρτησία της
.
Από την άλλη πλευρά, η τεχνική υπεροχή του οθωμανικού στρατού άρχισε να είναι εμφανής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σελίμ Α. Οι Οθωμανοί πρόσθεσαν, εκτός από το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ανατολίας, τα εδάφη που θεωρούνται ιερά στον ισλαμικό κόσμο – Μέκκα και Μεδίνα και τα εδάφη τους.
Η πιο φωτεινή περίοδος του Οθωμανικού Κράτους ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλτάνου Σουλεϊμάν (1520-1555) όταν τα όρια της Αυτοκρατορίας εξαπλώθηκαν από τα περίχωρα της Βιέννης στον Περσικό Κόλπο και από την Κριμαία σε μια διευρυμένη Βόρεια Αφρική μέχρι την Αιθιοπία.
Η Οθωμανική αυτοκρατορία συνέχισε να αποκτά εδάφη μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα. Το 1683 υπέστη την πρώτη μεγάλη ήττα στην πολιορκία της Βιέννης.
Καθώς οι απώλειες γης και αναζήτησης συνεχίζονταν, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναζήτησε τη σωτηρία σε μια σειρά μεταρρυθμιστικών κινημάτων και ίδρυσε εκπαιδευτικά ιδρύματα ακολουθώντας τους δυτικούς θεσμούς που είχαν παρουσιάσει μεγάλες εξελίξεις μετά την Αναγέννηση.
Η διακήρυξη του μεταρρυθμιστικού κινήματος «Τανζιμάτ» το 1839 θεωρείται σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα των γεγονότων εκσυγχρονισμού που συνεχίστηκαν αμείωτα από τις αρχές του 17ου αιώνα.
Το διάταγμα Τανζιμάτ θεωρείται ένα είδος συντάγματος που έδωσε στην Τουρκία τα μέσα να εισέλθει στον δρόμο προς τον σύγχρονο πολιτισμό.
Οι αρχές που είναι εγγενείς στο Μεταρρυθμιστικό Διάταγμα του Τανζιμάτ έθεσαν έτσι τη βάση για το συνταγματικό καθεστώς της σύγχρονης Τουρκίας και την πραγματοποίηση της ανεξιθρησκίας.
Παρά τα πολλά εσωτερικά προβλήματα και αναταραχές κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Abdülaziz (1861-1876), οι επιπτώσεις του εκδυτικισμού στην κοινωνία έγιναν ακόμη πιο εμφανείς. Ο Namyk Kemal, ο Ziya Pasha, ο Mustafa Fazyl Pasha και οι φίλοι του εξέδωσαν την εφημερίδα «Hürriyet» (Ελευθερία) στο Λονδίνο το έτος 1864. Τα λογοτεχνικά θέματα της εφημερίδας αργότερα έδωσαν τη θέση τους σε πολιτικά ζητήματα. Αν και εξαιτίας αυτών των τάσεων εκδόθηκε το πρώτο σύνταγμα υπό την ηγεσία του Μιθάτ Πασά το 1876, ο σουλτάνος Abdülhamid II (1876-1909) χρησιμοποίησε τον Οθωμανο-ρωσικό πόλεμο (1877-78) ως δικαιολογία για να διαλύσει τη Βουλή. τέλος αυτής της συνταγματικής περιόδου. Η Οθωμανική αυτοκρατορία εισήλθε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914 στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων.
Το Οθωμανικό Κράτος βγήκε ηττημένο από τον πόλεμο, μαζί με τους συμμάχους του, και αναγκάστηκε να υπογράψει την ανακωχή Mudrow στις 30 Οκτωβρίου 1918. Επίσης, μεταξύ των όρων της ανακωχής ήταν μια διάταξη ότι οι κατοχικές δυνάμεις θα μπορούσαν να καταλάβουν περιοχές που θεωρούνταν στρατηγικής σημασίας σημασια; οι δυνάμεις άρχισαν λοιπόν να καταλαμβάνουν την Ανατολία την 1η Νοεμβρίου 1918 σύμφωνα με αυτούς τους όρους.
Στις 15 Μαΐου 1919 οι Έλληνες κατέλαβαν τη Υζμύρνη. Ένα κίνημα εθνικής αντίστασης ξεκίνησε. Σε πολλές περιοχές της χώρας άρχισε να αναδύεται η Εταιρεία για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων (Müdafaa-i Hukuk) και ο στρατιωτικός βραχίονας της κοινωνίας, που ονομάζεται Kuvayi Milliye. Άρχισε να αναλαμβάνει δράση.
Το κίνημα αντίστασης ήταν, μέχρι που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, σποραδικό και ανοργάνωτο. υπό την ηγεσία του η αντίσταση έγινε συνεκτική, οι δυνάμεις της μετατράπηκαν σταδιακά σε οργανωμένο στρατό και το κίνημα έγινε ένας πλήρης πόλεμος ανεξαρτησίας.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και τον Εθνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας
Το τουρκικό έθνος διαμορφώθηκε στους αιώνες της σελτζουκικής και της οθωμανικής εξουσίας.
Η επίσημη θέση του τουρκικού κράτους σήμερα υποστηρίζει ότι οι νομάδες Τούρκοι κατακτητές δεν εκτόπισαν τους αρχικούς ντόπιους κατοίκους: εξελληνισμένους Ανατολίτες (ή απλώς Έλληνες), Αρμένιους, ανθρώπους καυκάσιας καταγωγής, Κούρδους και – στα Βαλκάνια – Σλάβους, Αλβανούς και άλλους . Αυτό μπορεί να ισχύει για τους πρώτους αιώνες μετά την κατάρρευση των Βυζαντινών (1453), αλλά σίγουρα δεν ισχύει για το 1800 και το 1900.
Εξετάστε τα γεγονότα πριν και μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο με αρμενικούς, ασσυριακούς και ελληνικούς πληθυσμούς.
Παρόλα αυτά, η επίσημη τουρκική θέση είναι ότι ο τουρκικός πληθυσμός παντρεύτηκε με ανθρώπους άλλων πολιτισμών, ενώ πολλοί ντόπιοι ασπάστηκαν το Ισλάμ και «τουρκίστηκαν». Μαζί τους προστέθηκαν Μουσουλμάνοι από τα εδάφη βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου, Πέρσες τεχνίτες και Άραβες λόγιοι, και Ευρωπαίοι τυχοδιώκτες και προσηλυτιστές, γνωστοί στη Δύση ως αποστάτες. Ως αποτέλεσμα, οι Τούρκοι σήμερα παρουσιάζουν μια μεγάλη ποικιλία εθνοτικών τύπων. Μερικοί έχουν λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά της Άπω Ανατολής, άλλοι βαριά τοπικά χαρακτηριστικά της Ανατολίας, κάποιοι, που κατάγονται από Σλάβους, Αλβανούς ή Κιρκάσιους, έχουν ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, άλλοι είναι μελαχρινόι, πολλοί μοιάζουν μεσογειακοί, άλλοι Κεντρικής Ασίας ή Πέρσες.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε σε ένα βιβλίο που γράφτηκε από μια ανεξάρτητη πηγή, τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου «Η ιστορία του Ambassador’s Morgenthau» δείτε τον σύνδεσμο:
Κεμάλ, ο νεαρός επαναστάτης αξιωματικός. Η δημιουργία της «Κοινωνίας Πατρίδας και Ελευθερίας».
Το φρενάρισμα του «Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου».
Η Μάχη για την Καλλίπολη. Ο Κεμάλ γίνεται ήρωας.
Οι όροι της ανακωχής ο Κεμάλ επέκρινε έντονα.
Η συνάντηση Κεμάλ και Σουλτάνου κατά το 1918.
Δύο εναλλακτικές για το «Ανατολικό ζήτημα»
Μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο Σουλτάνος κατά τον 19ο αιώνα. Τανζιμάτ
Η Κωνσταντινούπολη υπό Κατοχή και η γενικότερη κατάσταση τον Μάιο του 1919.
Η κατάσταση στην Ανατολία και τον Πόντο-
Πώς περιγράφουν την κατάσταση οι Έλληνες του Πόντου
Η παραίτηση του Κεμάλ Ατατούρκ και η ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Σουλτάνο
Εισαγωγή
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ένας ήρωας της χώρας του που εξακολουθεί να ζει στις καρδιές και στο μυαλό του λαού του. Ήταν πραγματικά αυτό που σημαίνει το όνομά του, ο «πατέρας» του τουρκικού λαού.
Ήταν το πρόσωπο που κατάφερε να επιστρέψει την περηφάνια σε ένα έθνος που ταπεινώθηκε ολοκληρωτικά από τις ήττες του κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο η Τουρκία προσχώρησε στο πλευρό της Γερμανίας. Η Γερμανία ενδιαφέρθηκε επίσης να επωφεληθεί από την περίφημη κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σκίτσο που δημοσιεύτηκε στο Petit Journal εκείνη την εποχή.
Ήταν ο νικητής στη μάχη των Δαρδανέλίων το 1915, ήταν ο άνθρωπος που είχε το θάρρος να σταθεί ενάντια στις συμμαχικές δυνάμεις, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και να ανατρέψει τον τελευταίο Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η ήττα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησε στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Κεμάλ ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας και η επιρροή του ήταν τόσο μεγάλη, που ακόμα και σήμερα η Τουρκία ακολουθεί τις αρχές και τις κατευθύνσεις του.
Για το ελληνικό Έθνος, ο Μουσταφά Κεμάλ υπήρξε ο «τελευταίος» εχθρός, καθώς κατάφερε να ανασυγκροτήσει το Τουρκικό Έθνος και να αποκτήσει αξιοπιστία ως ηγέτης, τόσο εντός της χώρας του όσο και διεθνώς. Για τους Έλληνες, τα έκανε όλα αυτά σε βάρος εκατομμυρίων Χριστιανών, Ελλήνων και Αρμενίων που ζούσαν για αιώνες υπό Οθωμανική κυριαρχία.
Διαβάζοντας τα «Απομνημονεύματά» του μπορεί κανείς να σχηματίσει μια άμεση άποψη για τις απόψεις και το όραμά του. Προσωπικά, προσπάθησα να μάθω πώς σκεφτόταν αυτή η μεγάλη αλλά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της εποχής μας για αυτές τις μειονότητες και σε ποιο βαθμό ήταν υπεύθυνος για ενέργειες Γενοκτονίας όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, ένα παγκόσμιο γεγονός που ξεπερνά σε μέγεθος ακόμα και τις μεγαλύτερες μετατοπίσεις και Εθνικές εκκαθαρίσεις πληθισμών που συνέβησαν παγκόσμια.
Διαβάζοντας τα Απομνημονεύματά του μπορεί κανείς να δει ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ένας κορυφαίος στρατιωτικός τακτικιστής, ένας μεγάλος οραματιστής, ένας πατριώτης και εξαιρετικά οξυδερκής πολιτικός.
Δεν κατάφερα να έχω καμία άμεση άποψη για το πώς σκεφτόταν το θέμα των μειονοτήτων, οπότε πρέπει να σχηματίσω μια κρίση για το θέμα μόνο με παρατηρήσεις για τα ιστορικά αποτελέσματα.
Αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Ατατούρκ.
Θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω μερικά αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα του Ατατούρκ που «αναδεικνύουν» τον τρόπο σκέψης του και τη δύναμη του χαρακτήρα του.
Χρησιμοποίησα ως κύρια πηγή αναφοράς μια συλλογή των απομνημονευμάτων του Ατατούρκ που δημοσιεύτηκε από τον Ιλχάν Ακσίτ, έναν αξιοσέβαστο Τούρκο συγγραφέα και αρχαιολόγο και ένα βιβλίο για τον Κεμάλ, γραμμένο από τον Alexander Jevankoff, έναν ειδικό στη σύγχρονη τουρκική ιστορία.
Οι πρώτες μέρες της νιότης του Κεμάλ.
Ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1881. Η Θεσσαλονίκη ήταν ακόμη υπό Οθωμανική κυριαρχία εκείνη την εποχή. Γράφτηκε στη Στρατιωτική Σχολή Δοκίμων Θεσσαλονίκης και αργότερα, το 1896 εισήχθη στην Ανωτέρα Στρατιωτική Σχολή Μοναστηρίου.
Προφανώς ο Κεμάλ ξεκίνησε την ενήλικη ζωή του σε γεωγραφικές τοποθεσίες με συνεχείς εθνικές αντιπαραθέσεις που αφορούσαν Έλληνες, Βούλγαρους και Σέρβους. Τόσο η Θεσσαλονίκη όσο και το Μοναστήρι πολύ σύντομα αφαιρέθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο Κεμάλ γράφει στα απομνημονεύματά του:
«Έδειξα πολύ ενδιαφέρον για τα μαθήματα ιστορίας μου, ιδιαίτερα για την τουρκική ιστορία…. Είχα μόλις ξεκινήσει το δεύτερο έτος στο Λύκειο όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος στην Αθήνα για να αντιμετωπίσω τη συνεχή ελληνική επιθετικότητα. Ο στρατός βάδισε μέσα από το Μοναστήρι με πλήρη δύναμη.
Έζησα τις πιο συναρπαστικές μέρες της νιότης μου. Παρά το νεαρό της ηλικίας μου, ήθελα πολύ να συμμετάσχω σε αυτόν τον πόλεμο. Ήμουν έτοιμος να ενταχθώ στα εθελοντικά αποσπάσματα. Ο ελληνικός στρατός εκμηδενίστηκε. Ωστόσο, παρά τη νίκη που είχε κερδίσει ο τουρκικός στρατός, ο Padishah υπέγραψε ανακωχή υπό την πίεση διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών.
Οι εορτασμοί γίνονταν ξανά στους δρόμους του Μοναστηρίου με αντηχητικές κραυγές «Ζήτω ο Padishah!» Αυτή ήταν η πρώτη φορά που δεν συμμετείχα σε αυτή την επιθυμία».
Τον Μάρτιο του 1899 ο Μουσταφά Κεμάλ εντάσσεται στην Ακαδημία Γενικού Επιτελείου στην Κωνσταντινούπολη από όπου αποφοιτά ως Επιτελάρχης σε πέντε χρόνια.
Ο Κεμάλ ανέπτυξε μια ισχυρή, αρνητική γνώμη για την κρατική διοίκηση πολύ νωρίς στη ζωή του, ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στο Κολλέγιο του Γενικού Επιτελείου.
Ο ίδιος αναφέρει στα απομνημονεύματά του:
«Η χώρα μας ήταν σε τρομερή κατάσταση, ενώ εγώ ήμουν στο νεώτερο έτος το 1901, δεν πιστεύαμε ότι οι κορυφαίοι αξιωματικοί θα έβρισκαν διέξοδο από αυτή την κατάσταση».
Ο Κεμάλ, ο νεαρός επαναστάτης αξιωματικός. Η δημιουργία της «Κοινωνίας Πατρίδας και Ελευθερίας».
Ένα χρόνο αργότερα στην Ακαδημία Γενικού Επιτελείου, σε ηλικία 21 ετών, δηλώνει:
«Η νέα σκέψη άρχισε να διαμορφώνει εμένα και τους φίλους μου. Είδαμε πόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση της χώρας μας».
Σε αυτήν την περίοδο επηρεάστηκε με αναγνώσεις από τον Namik Kemal, έναν διανοούμενο μεταρρυθμιστή που επηρέασε τους Νεότουρκους που προχώρησαν περαιτέρω τις ιδέες τους στο βαθμό που έγιναν υποστηρικτές μιας βαθιάς εθνικιστικής μεταρρύθμισης που θα απαιτούσε να θυσιαστούν πολλά ενάντια σε οποιεσδήποτε άλλες εθνικιστικές τάσεις που υπήρχαν εκείνη την εποχή, όπως οι αρμενικές, οι αραβικές ή οι βαλκανικές εθνικότητες (ελληνικές, σερβικές, βουλγαρικές).
Ο Namik Kemal ήταν πολύ ενάντια στις μεταρρυθμίσεις που προσπάθησε να εισαγάγει η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 19ο αιώνα. Δείτε παρακάτω: Μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο Σουλτάνος κατά τον 19ο αιώνα. Τανζιμάτ
Έτσι, πολύ σύντομα ξεκίνησε τις υπόγειες δραστηριότητές του, συνελήφθη και φυλακίστηκε για λίγους μήνες. Παρόλα αυτά συνέχισε με επιμονή. Έτσι, όταν στάλθηκε από τον στρατό στη Συρία, μια μορφή εξορίας, σχημάτισε μια υπόγεια οργάνωση «Motherland and Freedom Society». Ήταν το 1906.
Μετακόμισε στη Μακεδονία όπου πίστευε ότι το έδαφος ήταν καταλληλότερο για την προώθηση των στόχων του.
Απόσπασμα από την εισαγωγική του ομιλία σε μερικούς από τους φίλους του στη Θεσσαλονίκη έχει ως εξής:
«Έχουμε κάποιες επείγουσες υποχρεώσεις να αντιμετωπίσουμε αυτό το άτυχο έθνος. Ο μοναδικός μας στόχος είναι να το σώσουμε. Σήμερα επιθυμούν να χωρίσουν την περιοχή της Ρωμυλίας στη Μακεδονία από την πατρίδα. Οι ξένοι ασκούν τώρα τη μερική και πραγματική επιρροή και τον έλεγχό τους σε μέρη της χώρας. Ο Padishah είναι αυτός που είναι ικανός να διαπράττει όλα τα κακά, που δεν σκέφτεται τίποτα άλλο εκτός από τις απολαύσεις και το σουλτανικό του. Ο λαός συντρίβεται κάτω από την τυραννία και την καταπίεση. Υπάρχει θάνατος και κατάρρευση σε μια χώρα στην οποία δεν υπάρχει ελευθερία. Ο λόγος για κάθε πρόοδο και διαμόρφωση είναι η ελευθερία. Ίδρυσα μια κοινωνία στη Συρία. Ξεκινήσαμε τον αγώνα ενάντια στην τυραννία και την καταπίεση. Ήρθα να στήσω και εδώ τα θεμέλια αυτής της κοινωνίας. Είναι επιτακτική ανάγκη να εργαστείτε με μυστικότητα και να αφυπνίσετε την οργάνωση. Περιμένω αυτοθυσία από όλους σας. Σας προσκαλώ να εξεγερθείτε ενάντια σε αυτήν την καταδικαστική καταπίεση, να γκρεμίσετε αυτή τη σάπια, φθαρμένη διοίκηση, τον λαό να κυβερνήσει τον εαυτό του, με λίγα λόγια για να σώσει την Πατρίδα».
Αργότερα η «Κοινωνία ΜητέραςΠατρίδας και Ελευθερίας» ενσωματώνεται στην «Επιτροπή Ένωσης και Προόδου». Ο Κεμάλ προσχωρεί επίσημα σε αυτήν την οργάνωση στις 29 Οκτωβρίου 1907. Οκτώ μήνες αργότερα η επανάσταση των Νεότουρκων επαναφέρει την συνταγματική κυβέρνηση. Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία του επαναστατικού κινήματος.
Οι καταπιεσμένες μειονότητες της Μικράς Ασίας υποστήριξαν αρχικά τις αρχές και τις διακηρύξεις της οργάνωσης των Νεότουρκων, γιατί, όπως φαίνεται στις ομιλίες που έλεγε ο Κεμάλ, εμπνεύστηκαν από ιδανικά όπως η ελευθερία και η ανεξαρτησία.
Αυτό ήταν τεράστιο λάθος, από την πλευρά τους, γιατί ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε.
Οι Νεότουρκοι ήταν βασικά μια οργάνωση εθνικιστών επαναστατών, εναντίον μιας Οθωμανική Αυτοκρατορία που είχε και τα χαρακτηριστικά ενός πολυεθνικού κράτους.
Ήταν την εποχή του σουλτάνου Abdoul Hamit και των προκατόχων του που οποιοδήποτε άτομο οποιασδήποτε εθνικότητας Αλβανός, Ρωμαίος (Έλληνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), Αρμένιος, Άραβας, Κιρκασιανός ή Κούρδος μπορούσε να ανέβει στην κορυφαία θέση του δημοσίου υπαλλήλου.
Στην πραγματικότητα, προκαλεί έκπληξη να σημειωθεί ότι ο Γάλλος Zouanin έγραψε το 1840 ότι αν ένας Οθωμανός αποκαλούνταν Τούρκος θεωρούνταν προσβολή εκείνη την εποχή!!! Ενδεικτικό και γιατην αδυναμία του κράτους να διοικηθεί χωρίς την συμμέτοχή στην διοίκηση, περισσότερο μορφωμένων, ντόπιων Ελλήνων
The committee of parliamentary elections 1908
Greek Members of the Ottoman Parliament
Vive la costitution 1908
The new laws of 1909
The revolution of the New Turks
Οι νέοι Τούρκοι στο παλάτι Γκιλντίζ 1909
Το ξέσπασμα του «Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου».
Το ξέπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε τον Κεμάλ στην Τρίπολη της Λυβίης όπου πήγε να πολεμήσει τους Ιταλούς. Αμέσως κλήθηκε πίσω στην Κωνσταντινούπολη για να λάβει νέες εντολές για το νέο μέτωπο.
Στα απομνημονεύματά του αναφέρει:
«Με την επιστροφή μου στην Κωνσταντινούπολη, με λύπη άκουσα για την ήττα της Κομάνοβα στην Αίγυπτο, ότι η Θεσσαλονίκη είχε πέσει και ότι οι Βούλγαροι είχαν προχωρήσει μέχρι τα περίχωρα της Καταλκά κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Απλώς δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο τουρκικός στρατός μπορούσε να νικηθεί τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα».
Ήταν εκείνη την εποχή που ο Κεμάλ προειδοποίησε τους αξιωματικούς για τη σημασία του στενού περάσματος, που βρισκόταν βόρεια της Καλλίπολης και διορίστηκε αμέσως στη διοίκηση των στενών, της τοποθεσίας που αποδείχθηκε πολύ σημαντική για τη στρατιωτική του εμπλοκή λίγα χρόνια αργότερα. μετά από μια περίοδο που ανατέθηκε στη Σόφια ως Ακόλουθος της Τουρκικής πρεσβίας.
Η μάχη για την Καλλίπολη. Ο Κεμάλ γίνεται ήρωας.
Η Μάχη της Καλλίπολης ήταν ένα σημείο καμπής για τον πόλεμο και για την στρατιωτική καριέρα του Κεμάλ, μπορεί να ειπωθεί ακόμη ότι ήταν το σημείο καμπής για την επιβίωση του τουρκικού έθνους.
Ο Κεμάλ λέει στα απομνημονεύματά του:
Αφού έχασε τη θαλάσσια μάχη στις 18 Μαρτίου 1915, ο εχθρός (εννοεί τους Συμμάχους) ήθελε να αποκτήσει τον έλεγχο των Στενών εξαπολύοντας μια επίθεση στη χερσόνησο της Καλλίπολης. Τότε άρχισε να συγκεντρώνεται στη Λίμνη Στρατός με το όνομα Μεσογειακές Συμμαχικές Δυνάμεις. Αυτός ο Στρατός αποτελούνταν από Αυστραλιανά, Νέα Ζηλανδία, αγγλικά και γαλλικά στρατεύματα και μια Ινδική Ταξιαρχία.
Όσο για εμάς είχαμε τον δεύτερο στρατό για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δύναμη. Ο Γερμανός Στρατάρχης, Λίμαν Φον Σάντερς ορίστηκε επικεφαλής αυτού του στρατού. Ο διοικητής του στρατού είχε την ιδέα ότι η επίθεση θα γινόταν από την ασιατική πλευρά και την Καλλίπολη και έβαλε τα στρατεύματά του να τοποθετηθούν σύμφωνα με αυτή την ιδέα. Ήμουν της γνώμης ότι η επίθεση θα ερχόταν από το Seddulbahir που ήταν το πιο απομακρυσμένο σημείο από το Kabatepe και την Gallipoli. Η 19η Μεραρχία, της οποίας έλαβα τη διοίκηση, τοποθετήθηκε ως εφεδρικός στρατός στο Μπίγαλι.
Τελικά ο εχθρός άρχισε να προσγειώνεται εκεί που είχα αναφέρει το πρωί της 25ης Απριλίου 1915.
Δεν θα δώσω εδώ την περιγραφή των μαχών που είχε ο Κεμάλ με τους συμμάχους για μήνες στην περιοχή αυτή, αλλά θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από τα απομνημονεύματά του:
… Ήταν εδώ που συναντήσαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή. Και νομίζω ότι ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή αυτού του ιστορικού γεγονότος. Είδα ότι η μονάδα που είχε αναλάβει την παρατήρηση της ακτής έτρεχε υποχωρώντας. Προσωπικά πήγα στο μέτωπο αυτών των στρατιωτών.
-Ρώτησα γιατί τρέχεις;
«Κύριε, ο εχθρός!»
-«Δεν ξεφεύγει κανείς από τον εχθρό».
-«Μας τελειώνουν τα πυρομαχικά».
-“Αν δεν έχεις πυρομαχικά, έχεις ακόμα τις ξιφολόγχες σου.” Είπα.
Έτσι τους ούρλιαξα να φτιάξουν τις ξιφολόγχες τους.
Όταν διέταξα αυτούς τους στρατιώτες να φτιάξουν τις ξιφολόγχες τους και να «χτυπήσουν το έδαφος», οι στρατιώτες του εχθρού «χτύπησαν το έδαφος»
επισης.
Και ήταν αυτή τη στιγμή που είχαμε κερδίσει. Έδωσα τις διαταγές του 57ου και του 77ου Συντάγματος. Στην πραγματικότητα είχα
πρόσθεσα αυτό στις προφορικές εντολές που είχα δώσει στους διοικητές:
«Δεν σας διατάζω να επιτεθείτε. Σε διατάζω να πεθάνεις. Άλλες δυνάμεις και διοικητές μπορεί να πάρουν τη θέση μας κατά τη διάρκεια του χρόνου που χρειάζεται για να πεθάνουμε».
Τελικά στις 10 Νοεμβρίου ο εχθρός αποχώρησε από τα Δαρδανέλια. Οι συνολικές απώλειες ζωών, ήταν 250.000 Τούρκοι στρατιώτες και αντίστοιχος αριθμός από τις Συμμαχικές δυνάμεις.
Η Μάχη της Καλλίπολης έκανε τον Κεμάλ ήρωα και τον βοήθησε να επιβιώσει αργότερα, όταν οι επαναστατικές του ιδέες και ενέργειες εναντίον του Σουλτάνου έγιναν ευρύτερα γνωστές. Ωστόσο, η όλη εμπλοκή της Τουρκίας στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καταστροφική και οδήγησε στην ολική κατάρρευση όχι μόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και της κύριας οικονομικής υποδομής της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας. Η Αλβανική εξέγερση, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ο πόλεμος της Τρίπολης είχαν ήδη προκαλέσει την απώλεια σημαντικών ζωών όταν ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Από τους 2.800.000 άνδρες που στρατολογήθηκαν στον Τουρκικό Στρατό, περίπου 300.000 με 600.000 σκοτώθηκαν, 400.000 τραυματίστηκαν ενώ ο αριθμός των λιποτάξεων και των αγνοουμένων υπολογίζεται σε 1.500.000 περίπου.
Ταυτόχρονα ένα σημαντικό ποσοστό του μειονοτικού πληθυσμού, Αρμένιοι, Έλληνες και Σύριοι, που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος της μεσαίας τάξης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εξοντώθηκε από σφαγές ή διωγμούς. (δείτε άλλες σελίδες σε αυτόν τον ιστότοπο) «Η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση».
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι διαβάζοντας προσεκτικά τις σελίδες των απομνημονευμάτων του Κεμάλ δεν μπορεί κανείς να πάρει ούτε μια γεύση από τις σκέψεις ή τις προθέσεις του για την Ελληνική και την Αρμενική μειονότητα στη Μικρά Ασία. Ο Κεμάλ φαίνεται να μην εμπλέκεται σε ενέργειες επηρεασμένες από τους Νεότουρκους που οδήγησαν σε διώξεις ή από ενέργειες του Σουλτάνου που κήρυξε τον ιερό του πόλεμο μετά τον Νοέμβριο του 1914, όταν η Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πρώτη του αναφορά για οποιαδήποτε ανάμειξη ξεκινά με το ταξίδι του στη Σαμψούντα, στην περιοχή του Πόντου, το 1919.
Ο Κεμάλ προτιμά πολύ να μιλά για τα πολλαπλά πολεμικά μέτωπα που είχε να αντιμετωπίσει η χώρα του από το 1914 έως το 1919, και τι πολλαπλό μέτωπο ήταν αυτό!
Το ρωσικό μέτωπο στο Ερζερούμ, το συριακό μέτωπο, το Χαλέπι, το Τσανάκκαλε, το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν κ.λπ.
Ήταν φανερό ότι, για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το τέλος ήταν πολύ κοντά. (1918)
Ο Κεμάλ επέκρινε έντονα τους όρους της ανακωχής
Ο Κεμάλ αναφέρει στα απομνημονεύματά του:
«Ήξερα ότι παρά όλες τις καταστροφές, θα μπορούσα να κάνω αισθητή την παρουσία των Τούρκων όταν θα μπορούσα να αναλάβω τη διοίκηση του υπόλοιπου στρατού…».
…..Ενώ δούλευα με τους φίλους μου σε αυτές τις αρχές, έλαβα αυτή την παραγγελία από την Κωνσταντινούπολη».
«Οι παρακάτω είναι οι όροι ανακωχής που υποβάλαμε με τα Συμμαχικά Έθνη. Κάθε στρατός πρέπει να ενημερωθεί και πρέπει να εφαρμόσει άμεσα όλες τις σχετικές διατάξεις…»
Και ο Κεμάλ συνεχίζει:
Κατέληξα στην άποψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν αρκετά πρόθυμη να παραδοθεί άνευ όρων στον εχθρό χωρίς όρους. Όχι μόνο αυτό αλλά υπήρξαν και υποσχέσεις να βοηθήσουν τον εχθρό να εισβάλει στη χώρα.
Στην Κωνσταντινούπολη γινόταν μεγάλη αναταραχή, η ομάδα που διοικούσε ο Κεμάλ διαλύθηκε, ο Κεμάλ προχώρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου 1918. Καθώς περνούσε προς την ευρωπαϊκή πλευρά, παρατήρησε τον Αβέρωφ το ελληνικό πολεμικό πλοίο.
« .. Παρατήρησα πολλά εχθρικά θωρηκτά, ανάμεσά τους και το θωρηκτό Αβέρωφ, που είχε ρίξει άγκυρα στον Βόσπορο. Ήμουν αρκετά απογοητευμένος με αυτή την άποψη.
Στην πραγματικότητα είπα στον εαυτό μου ότι δεν έπρεπε να έρθω στην Κωνσταντινούπολη. Είχα την πεποίθηση ότι τα θωρηκτά που έφταναν θα αναχωρούσαν με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν.
Παρά τις απόψεις αυτές, πολλοί Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολύ χαρούμενοι για το τέλος των μαχών, αλλά όχι για πολύ, η ντροπή της ξένης κατοχής τελείωσε όλα αυτά.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι οι Έλληνες ήταν πολύ ενθουσιασμένοι με όλες τις εξελίξεις. Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν περισσότεροι από 200.000 Έλληνες με 130 Ελληνορθόδοξες εκκλησίες. Τα Ελληνικά στρατεύματα στην Κωνσταντινούπολη αισθάνονται πολύ σαν στο σπίτι τους. Δεν χάνουν καμία ευκαιρία να ταπεινώσουν τους Τούρκους και να τους κάνουν να καταλάβουν ότι η Κωνσταντινούπολη θα επιστρέψει στη “Μητέρα της χώρα”.
Ο Κεμάλ στην απελπισία του, τηλεφώνησε από το Οθωμανικό Κοινοβούλιο για να ζητήσει συνάντηση με τον Padishah Vahdettin. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε αμέσως στις 22 Νοεμβρίου 1918.
Η συνάντηση του Κεμάλ με τον Σουλτάνο το 1918.
Η συνάντηση μεταξύ του Κεμάλ και του Σουλτάνου ήταν μια ιστορική στιγμή που αντιπροσώπευε την αγωνία ενός κόσμου που πεθαίνει και τη δυναμική άνοδο στην εξουσία μιας ομάδας Εθνικιστών, η οποία πάλευε για επιβίωση μεταξύ εθνικών και διεθνών πολέμων που συγκλόνισαν την περιοχή και αναμόρφωσαν τον κόσμο αυτή την στιγμή.
.Ο Κεμάλ γράφει για αυτή τη συνάντηση που κανονίστηκε στις 22 Νοεμβρίου 1918:
Ενώ έκανα τα αρχικά μου σχόλια και τον διαφώτιζα και τον προειδοποιούσα με βάση μια εποικοδομητική ανταλλαγή σκέψεων, τράβηξε το χαλί από κάτω μου λέγοντας:
-Είμαι σίγουρος ότι οι διοικητές και οι αξιωματικοί του στρατού σας αρέσουν πολύ. Μπορείς να μου δώσεις τη σιγουριά σου ότι δεν θα υποκύψω σε καμία κακία από αυτούς;
Δεν μπόρεσα να καταλάβω αμέσως το νόημα και το σκοπό μιας τέτοιας ερώτησης, γι’ αυτό ρώτησα.
-Έχετε πληροφορίες και αντιλήψεις που σχετίζονται με αντίπαλη δραστηριότητα από τον στρατό;
Έκλεισε τα μάτια του και δεν έδωσε ούτε θετική ούτε αρνητική απάντηση. Έκανε την ίδια ερώτηση, του απάντησα και είπα.
-Όπως είναι, μόλις πριν λίγες μέρες έφτασα στην Κωνσταντινούπολη, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι η κατάσταση εδώ. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε λόγος να πάρουν θέση κάποιοι διοικητές και αξιωματικοί εναντίον του Σεβασμιωτάτου. Γι’ αυτό μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρέπει να περιμένετε κακές πράξεις.
Το σχολίασε με πολύ ύποπτο τρόπο ομιλίας.
-Δεν μιλάω μόνο για το σήμερα, αλλά και για το αύριο…
Αυτή η τελευταία φράση με έβαλε σε σκέψεις:
Ίσως υπάρχει πιθανότητα ο Padishah να κάνει μια κίνηση αύριο που θα μπορούσε να επηρεάσει τον στρατό, τους πατριώτες διοικητές και τους αξιωματικούς. Με το να με εξαπατήσει, ήθελε διαβεβαιώσεις από εμένα για λογαριασμό τους ότι δεν θα προκαλούσαν αναστάτωση. Θα μπορούσε να υπάρξει κάποιο όφελος για εμένα ή τη χώρα, με μια τέτοια εξήγηση; Ο άντρας που καθόταν απέναντί μου έμοιαζε σαν να είχε πάρει την απόφασή του εδώ και καιρό… Βγήκα από το δωμάτιο του Vadettin νιώθοντας πολύ απελπισμένος…..
…..Οι δρόμοι της Κωνσταντινούπολης γέμισαν με συμμαχικούς στρατιώτες και τις ξιφολόγχες τους, ενώ δεν μπορούσε κανείς να δει τα καταγάλανα νερά του Βοσπόρου από τα πολυάριθμα θωρηκτά με τα πυροβόλα τους που ήταν στραμμένα και προς τις δύο ακτές…….
Ο Κεμάλ αναφέρει στα απομνημονεύματά του:
«Ήξερα ότι παρά όλες τις καταστροφές, θα μπορούσα να κάνω αισθητή την παρουσία των Τούρκων όταν θα μπορούσα να αναλάβω τη διοίκηση του υπόλοιπου στρατού…».
…..Ενώ δούλευα με τους φίλους μου σε αυτές τις αρχές, έλαβα αυτή την παραγγελία από την Κωνσταντινούπολη».
«Οι παρακάτω είναι οι όροι ανακωχής που υποβάλαμε με τα Συμμαχικά Έθνη. Κάθε στρατός πρέπει να ενημερωθεί και πρέπει να εφαρμόσει άμεσα όλες τις σχετικές διατάξεις…»
Και ο Κεμάλ συνεχίζει:
Κατέληξα στην άποψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν αρκετά πρόθυμη να παραδοθεί άνευ όρων στον εχθρό χωρίς όρους. Όχι μόνο αυτό αλλά υπήρξαν και υποσχέσεις να βοηθήσουν τον εχθρό να εισβάλει στη χώρα.
Στην Κωνσταντινούπολη γινόταν μεγάλη αναταραχή, η ομάδα που διοικούσε ο Κεμάλ διαλύθηκε, ο Κεμάλ προχώρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου 1918. Καθώς περνούσε προς την ευρωπαϊκή πλευρά, παρατήρησε τον Αβέρωφ το ελληνικό πολεμικό πλοίο.
« .. Παρατήρησα πολλά εχθρικά θωρηκτά, ανάμεσά τους και το θωρηκτό Αβέρωφ, που είχε ρίξει άγκυρα στον Βόσπορο. Ήμουν αρκετά απογοητευμένος με αυτή την άποψη.
Στην πραγματικότητα είπα στον εαυτό μου ότι δεν έπρεπε να έρθω στην Κωνσταντινούπολη. Είχα την πεποίθηση ότι τα θωρηκτά που έφταναν θα αναχωρούσαν με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν.
Παρά τις απόψεις αυτές, πολλοί Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολύ χαρούμενοι για το τέλος των μαχών, αλλά όχι για πολύ, η ντροπή της ξένης κατοχής τελείωσε όλα αυτά.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι οι Έλληνες ήταν πολύ ενθουσιασμένοι με όλες τις εξελίξεις. Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν περισσότεροι από 200.000 Έλληνες με 130 ελληνορθόδοξες εκκλησίες. Τα ελληνικά στρατεύματα στην Κωνσταντινούπολη αισθάνονται πολύ σαν στο σπίτι τους. Δεν χάνουν καμία ευκαιρία να ταπεινώσουν τους Τούρκους και να τους κάνουν να καταλάβουν ότι η Κωνσταντινούπολη θα επιστρέψει στη Μητρική της χώρα.
Ο Κεμάλ στην απελπισία του, έβαλε ένα τηλέφωνο από το Οθωμανικό Κοινοβούλιο για να ζητήσει συνάντηση με τον Padishah Vahdettin. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε αμέσως στις 22 Νοεμβρίου 1918.
Προκειμένου ο αναγνώστης να κατανοήσει και να εκτιμήσει πλήρως τον αντίκτυπο που είχε το κίνημα του Κεμάλ εκείνη την εποχή, πρέπει κανείς να εξετάσει προσεκτικά τι αντιπροσώπευε πραγματικά η κάθε πλευρά (ο Σουλτάνος και ο Κεμάλ) και ποια ήταν η διεθνής σκηνή, με διαφορετικά ενδιαφερόμενα μέρη (οι Μεγάλες Δυνάμεις του κόσμου), το καθένα επιδιώκοντας, με διαφορετικά μέσα, τις δικές του φιλοδοξίες και συμφέροντα. Επιβάλλεται λοιπόν σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια παρένθεση και να δώσουμε ένα μέρος από το υπόβαθρο και τις συνθήκες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο καλύτερος τρόπος για να μεταφέρετε την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκείνη την εποχή, η οποία αποτέλεσε επίσης το υπόβαθρο για τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι να δώσετε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο που έγραψε ο James Brice στις αρχές του 20ού αιώνα.
Η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν τότε τόσο βέβαιη και προχωρούσε τόσο γρήγορα που το ερώτημα που ο κόσμος κατέστρεφε δεν ήταν πώς μπορεί να σωθεί αλλά πώς και ποιος θα την κληρονομήσει. Ο James Brice λοιπόν, στα άρθρα του, ανέλυε τις εναλλακτικές.
Έτσι, σχολιάζει για τις εναλλακτικές:
Άρθρο του James Brice Δημοσιεύτηκε το 1912.
Δύο εναλλακτικές λύσεις για το «Ανατολικό ζήτημα»
Η εισαγωγή στο άρθρο περιελάμβανε ένα άρθρο που γράφτηκε από τον ίδιο συγγραφέα το 1905.
«The Balkan question» Δημοσιεύτηκε από τον Luigi Villari, John Murray, Λονδίνο
…….
«Για παράδειγμα, τα ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα μπορούσαν εύκολα να κερδηθούν από τη Ρωσία ή να μοιραστούν μεταξύ Ρωσίας και Αυστρίας ή μεταξύ αυτών των δύο με κάποιες παραχωρήσεις προς την Ιταλία και την Ελλάδα. Μικρότερο μοίρασμα θα μπορούσε να πάει στους Βούλγαρους, τους Σέρβους και τους Βλάχους ή άλλες τοπικές μειονότητες που σταδιακά θα χάσουν την ταυτότητά τους και θα απορροφηθούν από τους σλαβικούς πληθυσμούς των δύο αυτοκρατοριών.
Η ασιατική Τουρκία θα μπορούσε να απορροφηθεί από την Καυκάσια Ρωσία ή θα μπορούσε να μοιραστεί μεταξύ του Τσάρου και ενός ή περισσότερων ευρωπαϊκών εθνών με ενδιαφέρον να επεκταθεί στην περιοχή.
Οι άθλιοι υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα καλωσόριζαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί επίσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι μουσουλμάνοι περιμένουν να κερδίσουν από τη διατάραξη του υπάρχοντος συστήματος όσο και οι Χριστιανοί.
Ακόμη και οι λιγότερο προοδευτικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια της ζωής, την περιουσία των ατόμων και επιτρέπει τη συγκέντρωση πλούτου, την αύξηση του πληθυσμού και προβλέπει την εκπαίδευση των ανθρώπων.
Εξάλλου η Αίγυπτος αναπτύχθηκε υπό τη βρετανική διοίκηση και η Βοσνία προόδευσε υπό τους Αυστριακούς.
Οι χριστιανικές μειονότητες δεν ήθελαν να ενσωματωθούν με τους Αυστριακούς ή τους Ρώσους. Αυτό δεν συνέβη επειδή προτιμούσαν τους Τούρκους, αλλά επειδή μια προχωρημένη κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα επέβαλλε τις φιλοδοξίες τους για τα χριστιανικά έθνη, τα οποία η αυστριακή και η ρωσική κατοχή θα κατέστρεφε.
Ως εκ τούτου, το συνολικό πλεονέκτημα θα ήταν τελικά για τους κατοίκους των τουρκικών επαρχιών
Έτσι, κάτω από αυτό το γενικό κλίμα και μετά την ολοκληρωτική ήττα του οθωμανικού στρατού, ο Σουλτάνος δεν ήταν σε θέση να κάνει κάτι άλλο παρά να συμβιβαστεί. Βασικά βρισκόταν στα χέρια των Συμμάχων Δυνάμεων.
Η διαδικασία που οδήγησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε αυτή την αδύνατη κατάσταση δεν ξεκίνησε μόνο με τους Βαλκανικούς Πολέμους ή τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η παρακμή ήταν αποτέλεσμα πολλών ετών ανίκανης αυταρχικής διοίκησης που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του αναδυόμενου κόσμου. Ορισμένα μέτρα για τη μεταρρύθμιση της διοίκησης και τον τρόπο με τον οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε τον νέο κόσμο λήφθηκαν κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, αλλά τα αποτελέσματα δεν έσωσαν την κατάσταση καθώς οι προσπάθειες εκδυτικοποίησης του κράτους είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή του η τοπική βιομηχανία και η πλήρης εξάρτηση της τουρκικής οικονομίας από τις δυτικές δυνάμεις που προκάλεσαν τελικά τη χρεοκοπία λόγω υπερβολικού δανεισμού μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο στα τέλη του 19ου αιώνα.
Μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο Σουλτάνος κατά τον 19ο αιώνα. Τανζιμάτ
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπό τον Σουλτάνο Αμπντούλ Μεντίτ, βρίσκεται στο σταυροδρόμι ενός τυφλού στενού του παρελθόντος της και μιας προσπάθειας εισαγωγής ενός συνόλου μεταρρυθμίσεων που είναι γνωστό ως Τανζιμάτ.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια του κρατικού ελέγχου στο εμπόριο και την παραγωγή.
Οι μεταρρυθμίσεις θα αποτελέσουν την αρχή της απελευθέρωσης της τουρκικής οικονομίας.
Επιπλέον, οι μεταρρυθμίσεις στην κρατική οργάνωση που προσπαθούν να μιμηθούν τις δυτικές πρακτικές και πρότυπα γίνονται όχημα για μια ευκολότερη δυτική διείσδυση στην οθωμανική οικονομική, διοικητική, πολιτική και κοινωνική υποδομή. Για παράδειγμα, η εμπορική συμφωνία «Baltaliman» του 1938, που υπέγραψε ο Σουλτάνος με την Αγγλία και αργότερα με άλλα δυτικά έθνη, έγινε το ορόσημο για την άνευ όρων παράδοση της οθωμανικής αγοράς στον δυτικό ανταγωνισμό και ως αποτέλεσμα ένα σημαντικό στάδιο στη διαδικασία της δυτικής διείσδυσης. . Το επόμενο στάδιο θα ήταν η μαζική εισροή ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε βασικούς τομείς της οθωμανικής οικονομίας που αναπόφευκτα οδηγούν στην πλήρη εξάρτηση του οθωμανικού κράτους από τις δυτικές οικονομίες.
Αυτό συνέβη πραγματικά πολύ γρήγορα και μπορούσε κανείς να δει τον πληθυσμό, ειδικά σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και η Θεσσαλονίκη, να αναπτύσσει νέες καταναλωτικές συνήθειες που δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν από τις τοπικές βιομηχανίες.
Ένα καλό παράδειγμα είναι η αύξηση των εισαγωγών βαμβακερών υφασμάτων από την Αγγλία σε βάρος της τοπικής κλωστοϋφαντουργίας.
Η αγροτική παραγωγή αυξήθηκε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και οι εξαγωγές αυξήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη κυρίως για την Αγγλία.
Με την προσαρμογή και τη συνολική εστίαση των αγροτικών εξαγωγών προς τις δυτικές οικονομίες, η οθωμανική γεωργία εξαρτάται ακόμη περισσότερο από τη Δύση.
Το κράτος επιθυμεί φυσικά να αυξήσει την αγροτική παραγωγή, ώστε να αυξήσει τα έσοδα από αυτές τις εξαγωγές και να αλλάξει την κατάσταση της μίσθωσης γης που υπήρχε, εισάγοντας μεταρρυθμίσεις για την ιδιοκτησία γης. Ως αποτέλεσμα, μεγάλες γεωργικές εκτάσεις εξαρτώνται ακόμη περισσότερο από τη Δύση.
Αλλά αυτή η αύξηση της αγροτικής παραγωγής έχει ως αποτέλεσμα ακόμη περισσότερες βιομηχανικές και καταναλωτικές εισαγωγές από τη Δύση, με αποτέλεσμα η τοπική βιομηχανία να υποφέρει ακόμη περισσότερο.
Το επόμενο στάδιο τώρα είναι η εισροή δυτικών κεφαλαίων.
Το κρατικό δάνειο που έδωσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου και τα δάνεια που ακολούθησαν τα επόμενα είκοσι χρόνια ανάγκασαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε χρεοκοπία το 1875.
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, όντας σε επαφή με τη Δύση και έχοντας φυσική κλίση στο εμπόριο και το εμπόριο κατάφεραν να ελέγχουν σημαντικό μέρος των εισαγωγών και των εξαγωγών με τη Δύση, ιδίως με την Αγγλία.
Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις και τα αποτελέσματα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη σκέψη και τα γεγονότα που ακολούθησαν αργότερα.
Δεν μπορεί κανείς παρά να κάνει ιστορικούς παραλληλισμούς με τα σημερινά γεγονότα και να βγάλει συμπεράσματα για το πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Η Κωνσταντινούπολη υπό Κατοχή και η γενικότερη κατάσταση τον Μάιο του 1919.
Μετά από αυτή τη μακρά επεξηγηματική παρένθεση, ας επιστρέψουμε στην αλληλουχία των γεγονότων και ας δούμε πώς εξελίσσονταν τα πράγματα μέσα από τα μάτια του Κεμάλ.
Η Κωνσταντινούπολη καταλήφθηκε από τους Βρετανούς και τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων.
«Οι άνθρωποι μπορούσαν να βγουν από τα σπίτια τους μόνο για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, ενώ έπρεπε να σκύβουν και να σκύβουν φοβισμένοι κατά μήκος των τειχών που καλύπτουν τους δρόμους για να μην γίνονται αντικείμενο μάλλον δυσάρεστων προσβολών. Έμοιαζε σαν να είχαν σβήσει το ρύζι εκατοντάδων χιλιάδων από αυτούς που κατοικούσαν στην τεράστια πόλη της Κωνσταντινούπολης. Το μόνο που εμφανιζόταν στον ορίζοντα της Κωνσταντινούπολης ήταν οι φωνές, οι προσβολές, οι σημαίες και οι ξιφολόγχες που ανήκαν στον εχθρό.
Έμεινα έκπληκτος που υπήρχαν ακόμη εκείνοι που γνώριζαν ότι υπήρχε Σουλτανάτο, κυβέρνηση και ύπαρξη. Αποφάσισα να περάσω στην Ανατολία……
….. Ήταν περίπου ο καιρός που σκεφτόμουν να το αντιμετωπίσω, η κυβέρνηση πρότεινε να με στείλει στην Ανατολία ως επιθεωρητή. Δέχτηκα με χαρά αυτή την πρόταση στις 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1919
Τι υπέροχο διάλειμμα, η τύχη μου είχε προετοιμάσει τόσο θετικές συνθήκες που δεν μπορώ καν να αρχίσω να περιγράφω πόσο ενθουσιασμένος ήμουν. Θυμάμαι να δαγκώνω τα χείλη μου από όλο τον ενθουσιασμό καθώς έφευγα από το Υπουργείο.
Το κλουβί άνοιξε και μπροστά μου περίμενε ένας μεγάλος, πλατύς κόσμος. Ήμουν σαν ένα πουλί που χτυπάει τα φτερά του, έτοιμο να πετάξει….
…..Έμαθα ότι η ΙΖΜΙΡ καταλαμβάνεται από τους Έλληνες ενώ αποχαιρετούσα τους Οθωμανούς Υπουργούς στην Υψηλή Πύλη στις 15 Μαΐου. Οι Υπουργοί εμφανίστηκαν πολύ απελπισμένοι.
Στις 16 Μαΐου 1919, επιβιβάστηκα στο τραμπ ατμόπλοιο «Μπαντίρμα» που μου είχε αναθέσει ο Υπουργός Ναυτικών.
Προσγειώθηκα στη Σαμψούντα στις 19 Μαΐου 1919. Αυτή ήταν η γενική κατάσταση εκείνη την εποχή:
· Η ομάδα των δυνάμεων, που περιλάμβανε την Οθωμανική Κυβέρνηση, είχε ηττηθεί στον Μεγάλο Πόλεμο.
· Ο Οθωμανικός Στρατός είχε συντριβεί σε κάθε μέτωπο και είχε υπογραφεί ανακωχή κάτω από σκληρές συνθήκες.
· Η παράταση του Μεγάλου Πολέμου είχε αφήσει τους ανθρώπους εξουθενωμένους και εξαθλιωμένους.
· Ο Vahdettin, ο εκφυλισμένος κάτοικος του θρόνου και του Χαλιφάτου, αναζητούσε κάποιον ποταπό τρόπο να σώσει το πρόσωπό του και τον θρόνο του, το μόνο αντικείμενο του άγχους του.
· Ο στρατός είχε στερηθεί τα όπλα και τα πυρομαχικά του.
· Οι Δυνάμεις της Αντάντ δεν έκριναν απαραίτητο να συμμορφωθούν με τους όρους της ανακωχής. Τα πολεμικά πλοία και τα στρατεύματά τους παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη.
· Το Βιλαέτι των Αδάνων καταλήφθηκε από τους Γάλλους
· Η Urfa, η Maras και η Antep βρίσκονταν υπό βρετανική κατοχή.
· Στην Αττάλεια και το Ικόνιο ήταν οι Ιταλοί.
· Υπήρχαν Βρετανοί στρατιώτες στη Μερζιφόν και στη Σαμψούντα.
· Ξένοι αξιωματικοί, αξιωματούχοι και οι πράκτορές τους προβοκάτορες ήταν πολύ ενεργοί προς όλες τις κατευθύνσεις.
· Ο Ελληνικός Στρατός, με τη συγκατάθεση και των Δυνάμεων της Αντάντ, είχε αποβιβαστεί στη Σμύρνη. (15 Μαΐου 1919).
· Χριστιανικά στοιχεία -Έλληνες και Αρμένιοι- εργάζονται επίσης σε όλη τη χώρα. Προσπαθούν είτε φανερά είτε κρυφά να πραγματοποιήσουν τις δικές τους ιδιαίτερες φιλοδοξίες και με τον τρόπο αυτό να επισπεύσουν τη διάλυση του κράτους.
Η παραίτηση του Κεμάλ Ατατούρκ και η ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Σουλτάνο
Από αυτό το σημείο και μετά, ο Κεμάλ είχε τον έλεγχο του Τουρκικού Εθνικού κινήματος και αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Βρισκόταν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Σουλτάνο και την κυβέρνηση.
Τελικά στις 8 Ιουλίου έστειλε τηλεγράφημα στον Σουλτάνο και τον Υπουργό Άμυνας ανακοινώνοντας με αυτόν τον τρόπο την παραίτησή του από το Στρατό.
Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε την απόφασή του στους κατοίκους του Ερζουρούμ, όπου πήγε μετά τον Σίβα και το Τοκάτ.
Μετά από αυτή την εξέλιξη ο Σουλτάνος εξέδωσε διαταγή (υπογραφή του Ναζίμ Πασά) στον Αρχηγό του Επιτελείου για τη σύλληψη του Κεμάλ.
Η απάντηση του Στρατού ήταν αρνητική και διανεμήθηκε ανοιχτά στους υπόλοιπους αρχηγούς των μονάδων του Στρατού…
We all know the importance that the Christian Othodox Church played for Hellenism, from the period of Byzantium and the 400 years of Ottoman rule.
It is a fact that the preservation of the Greek language helped for the revival and dominance of Hellenism after the establishment of the Eastern Roman Empire which was renamed to Byzantine Empire a name that Turks never like to refer to, they refer to Eastern Roman Empire due to the fact that they like consider themselves as successors of the Romans and not Greeks.
Along with the language, the Orthodox Eastern Christian Religion was preserved and with it the educational level was that survived in the monasteries where ecclesiastic documents and books were preserved and new ones were written during the dark period of the Middle Ages.
At the same time, however, the Church worked in reverse and against the worshipers of the ancient ‘twelve gods’ religion, hence inevitably, distanced from ancient Greece, and their connection with Ancient Hellenism. The reconnection with Ancient Hellenism was restored in the West during ‘Renaissance’ giving the opportunity to West to promote the ideas of the French Revolution.
Another big problem, for Hellenism immerged with the schism between the Orthodox and Catholic Church. At the same time great damage was done to many works of art, statues, and architectural creations of the Hellenistic period .
The schism contributed to the weakening of the Byzantine Empire to the point where it ended up being completely dissolved, after the fall of Constantinople, during 1453, surrendering to the expanding power of the Ottomans. A result contributed by the enmity of the Byzantines against the Catholics.
The Byzantines, in this period, had reached the point of saying: «Better the Turk’s fez than the Papal Tiara».
The administration of the Byzantine Empire operated on the basis of two administrative powers, the power of the Byzantine emperor and the power of the Ecumenical Patriarch.
As a consequence, Muhammad, the conqueror, found an already existing structure, the administrative structure of the Church, which he considered sufficient to use to administer the lands he occupied and mainly to control, register and tax the population.
Based on this reasoning, he gave plenty of administrative privileges to the Orthodox Patriarch and to the local Bishops to the point that they were given judicial powers.
With the same reasoning, the Sultan gave rights to the monasteries to acquire real estate and financial property which grew further from Christian donations.
Also, in this way, the Sultan encouraged the enmity between the Orthodox and the Catholic Church, since the Catholic West was the real enemy for the Ottomans.
In this way, the Sultan managed to divide the enslaved Greeks into three categories, the expatriate Hellenism, the rebellious mainland Greeks and those who wanted their peace even under the Ottoman rule that was considering them second-class citizens.
The misfortune was that on the fringes of the Church many monks, bishops and even the Orthodox Patriarch objected most new ideas emerging from Renaissance, even the new scientific realities, which some of conservative clergy, considered ideas of the devil.
Even heroic figures and martyr Priests (such as Gregory E! who issued very anachronistic instructions, even in writing), had views, far from any contemporary scientific reality.
Of course, the Church, as a whole, contributed for the survival of Hellenism, but we cannot fail to recognize the negative elements that existed, at the time and are maintained even to this day.
We need to interpret and acknowledge such events in our history to acquire an objective spirit.
O ρόλος της Εκκλησίας την περίοδο της Τουρκοκρατίας
O Ρόλος της Εκκλησίας την περίοδο της Τουρκοκρατίας
Όλοι γνωρίζουμε την σημασία που έπαιξε η Εκκλησία για τον Ελληνισμό από την περίοδο του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας.
Είναι γεγονός ότι η διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας βοήθησε στην αναβίωση και κυριάρχηση του Ελληνισμού μετά από ίδρυση της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που μετονομάστηκε σε Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Μαζί με την γλώσσα διατηρήθηκε η Ορθόδοξη Ανατολική Χριστιανική Θρησκεία και μαζί με αυτή διατηρήθηκε το μορφωτικό επίπεδο μέσα από τα μοναστήρια και τα βιβλία που εκεί εγράφησαν ή διατηρήθηκαν στην μαύρη περίοδο του μεσαίωνα.
Ταυτόχρονα όμως η Εκκλησία λειτούργησε αντίστροφα και ενάντια στους λάτρεις του ‘δωδεκάθεου’ και αναπόφευκτα απομάκρυναν τον λαό από την αρχαία Ελλάδα δηλαδή την σύνδεση τους με τον Αρχαίο Ελληνισμό. Η επανασύνδεση με τον Αρχαίο Ελληνισμό αποκαταστάθηκε στην Δύση με την ‘Αναγέννηση’ η οποία έδωσε την ευκαιρία να προωθηθούν οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης.
Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα για τον Ελληνισμό εμφανίσθηκε με το σχίσμα μεταξύ Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας. Ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκαν μεγάλες καταστροφές σε πολλά έργα τέχνης, αγάλματα, και αρχιτεκτονικά δημιουργήματα.
Το σχίσμα συνέβαλε στην εξασθένηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε σημείο που κατέληξε να διαλυθεί τελείως, μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, από την επεκτατική δύναμη των Οθωμανών. Αποτέλεσμα που συνέβαλε η έχθρα των Βυζαντινών εναντίων των καθολικών. Οι Βυζαντινοί, την περίοδο αυτή, είχαν φτάσει στο σημείο να λένε:
‘Καλύτερα το φέσι του Τούρκου παρά η Παπική Τιάρα’.
Η διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας λειτουργούσε με βάση δύο εξουσίες, την εξουσία του αυτοκράτορα και την εξουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Σαν συνέπεια ο Μωάμεθ, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, βρήκε μία έτοιμη δομή , την διοικητική δομή της Εκκλησίας την οποία θεώρησε ικανοποιητική για να χρησιμοποίηση προκειμένου να διοικήσει τα εδάφη που κατέλαβε και κυρίως για να ελέγξει, να καταγράψει και να φορολογήσει τον πληθυσμό.
Με βάση αυτό το σκεπτικό έδωσε προνόμια στον οικονομικό Πατριάρχη και στους κατά τόπους Μητροπολίτες σε σημείο που δόθηκαν δικαστικές αρμοδιότητες.
Με το ίδιο το σκεπτικό ο Σουλτάνος έδωσε δικαιώματα στα μοναστήρια να αποκτούν περιουσία κτηματική και οικονομική η οποία μεγάλωνε από δωρεές Χριστιανών για διάφορους λόγους.
Επίσης με τον τρόπο αυτό ενίσχυσε την εχθρότητα μεταξύ Ορθοδόξου και Καθολικής Εκκλησίας αφού η Καθολική δύση ήταν για τους Οθωμανούς ο πραγματικός εχθρός.
Με τον τρόπο αυτό ο Σουλτάνος κατάφερε να διαίρεση τους υπόδουλους Έλληνες σε τρία τμήματα στον απόδημο Ελληνισμό, τους επαναστατημένους Έλληνες και αυτούς που θέλανε την ησυχία τους έστω και κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία που τους θεωρούσε πολίτες δευτέρας κατηγορίας.
Το δυστύχημα ήταν ότι στα περιθώρια της Εκκλησίας πολλοί καλόγεροι, Παπάδες, Μητροπολίτες ακόμα και Πατριάρχες αντιπολιτεύτηκαν τις καινούριες ιδέες που εκπορευόντουσαν από την αναγέννηση ακόμα και τις επιστημονικές πραγματικότητες, μερικές από τις οποίες τις θεωρούσαν ιδέες του διαβόλου.
Ακόμα και ήρωες και μάρτυρες, Ιερωμένοι (όπως ο Γρηγόριος, ο Ε! ο οποίος εγγράφως έδινε πολύ αναχρονιστικές εντολές), είχαν αντιεπιστημονικές απόψεις.
Βέβαια στο σύνολό της η Εκκλησία βοήθησε στην επιβίωση του Ελληνισμού, αλλά δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε και τα αρνητικά στοιχεία που υπήρχαν και διατηρούνται μέχρι σήμερα, για να ερμηνεύουμε τα γεγονότα της ιστορία μας με αντικειμενικό πνεύμα..
Εχθές, 11 Ιανουαρίου 2023 απεβίωσε ο τέως Βασιλιάς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Β.
Το γεγονός με έβαλε σε σκέψη για μία αναδρομή στα πολιτικά θέματα της Ελλάδας.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα κατάφερε να απελευθερωθεί από τον Οθωμανικό ζυγό με πολλές θυσίες αλλά και με την βοήθεια της Δύσης που ήθελε να σταματήσει την επέκταση των Οθωμανών στην Ευρώπη.
Τα επικρατούντα στην Δύση πολιτεύματα την περίοδο ήταν κυρίως μοναρχικά, με κυρίαρχα την Βασιλεία της Μεγάλης Βρετανίας, του Τσάρου της Ρωσίας αλλά και με την μοναρχία της Αυστροουγγαρίας κλπ.
Ήταν επόμενο να εγκαταστήσουν καθεστώς Βασιλείας και στην Ελλάδα για να ελέγχουν κατά το δυνατόν τα πολιτικά πράγματα στην καινούρια χώρα που δημιουργήθηκε μετά από 400 χρόνια από την πτώση του Βυζάντιου.
Η Βασιλεία στην Ελλάδα έδωσε υπόσταση κράτους αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε σφαίρες επιρροής από τις μεγάλες δυνάμεις γεγονός που δημιούργησε και τοπικές συγκρούσεις που αναβίωναν κατά καιρούς ανάλογα με τις διεθνείς εξελίξεις.
Κατά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο επικράτησε η Βρετανική επιρροή και τον Β Παγκόσμιο επικράτησε η Αμερικανική που ανέλαβε από την Βρετανική
Ήταν λοιπόν επόμενο να δημιουργηθούν και στην Ελλάδα συγκρούσεις από ομάδες επηρεασμένες από Αγγλία , Αμερική και Ρωσία, που η τρίτη, μετά τον Α Παγκόσμιο και κυρίως μετά τον Β Παγκόσμιο προσπαθούσε να συμμετέχει στο μοίρασμα της γεωπολιτικής επιρροής και στην μεσόγειο που έπαιζε ρόλο και η Ελλάδα.
Η ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης δημιούργησε μία σοβαρή γεωπολιτική και οικονομική παγκόσμια οντότητα που μαζί με την ανάπτυξη του κομουνισμού, καθιέρωσε το οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό καθεστώς που έπαιξε τον δικό του ρόλο και στην Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσει το μέρισμα που πίστευε ότι του ανήκε μετά την ήτα της Γερμανίας.
Βέβαια η Δύση και κυρίως η Αμερική δεν επέτρεψε την εκχώρηση της Ελλάδας στην Σοβιετική Ένωση η οποία κατάφερε να προσαρτήσει τα υπόλοιπα Βαλκάνια.
Η αντίσταση κατά των γερμανών όμως είχε δημιουργήσει ήδη αντάρτικα σώματα, που με την υποστήριξη των Βρετανών αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης πολέμησαν ηρωικά τους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς. Οι Βούλγαροι, οι Γιουγκοσλάβοι αλλά και οι Αλβανοί είχαν ήδη ενταχθεί στις δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης και προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να ικανοποιήσουν τις δικές τους βλέψεις.
Εδώ λοιπόν έγκειται και η σοβαρή σύγκρουση στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανταρτών που πολέμησαν τους γερμανούς είχαν επηρεαστεί από την Σοβιετική Ένωση και ήταν πολύ εύκολο να αντισταθούν στην Αγγλική επιρροή και την επιστροφή στο συνταγματικό καθεστώς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας που καμία σχέση δεν είχε με τον κομουνισμό που πρέσβευε η Σοβιετική Ένωση.
Εδώ ξεκίνησε και ο εμφύλιος που κράτησε μέχρι το1949.
Εδώ αναβίωσε η μνήμη για τους δοσίλογους της συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις, τους γερμανοτσολιάδες τους μαυραγορίτες κλπ ενώ ο λαός πεινούσε και οι νέοι πολεμούσαν στα βουνά και τις πόλεις.
Εδώ ξεκίνησαν οι συγκρούσεις των υποστηρικτών της Βασιλευμένης Δημοκρατίας με τους στρατευμένους μαχητές της δημοκρατίας και των κουμουνιστών που όλοι μιλούσαν για ελευθερία και δημοκρατία και ακούσαμε το περίφημο λόγο του Γεωργίου Παπανδρέου στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα,
‘Πιστεύομαι στην δημοκρατία αλλά και στην Βασιλεία’.
Η περίοδος της αντίστασης δημιούργησε λαϊκούς ήρωες, αλλά η περίοδος του εμφυλίου δημιούργησε διχόνοια και εγκληματική διαχείριση των συγκρούσεων που άφησε εικόνες ανεξίτηλες στην μνήμη και των δύο παρατάξεων.
Το τέλος του εμφυλίου προξένησε ακόμα χειρότερες καταστάσεις σε βάρος των μαχητών του ΕΛΑΣ, με εξορίες και φυλακίσεις. Ο φανατισμός τροφοδοτούσε την διχόνοια που παραμένει μέχρι σήμερα.
Αντιαμερικανισμός και ο αντικομουνισμός, στοίχισε στην Ελλάδα την δικτατορία των συνταγματαρχών, τον διαμελισμό της Κύπρου, την καθυστέρηση στην ανάπτυξη και την αξιοποίηση των ευκαιριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την πολιτική αστάθεια, την σύγκρουση με την Τουρκία, γεγονότα που καθυστέρησαν την Ελλάδα να φτάσει τα κράτη της Ευρώπης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Δυστυχώς τα γεγονότα μας άφησαν ακόμα στο επίπεδο του αυτοπροσδιορισμού σε ποδοσφαιρικό επίπεδο της πολιτικής τοποθέτησης.
Υπάρχουν οι αριστεροί, οι δεξιοί, οι σοσιαλιστές, οι κεντρώοι, οι φασίστες, οι ακροαριστεροί, που αποτελούν θέσεις ξεπερασμένες, γιατί εκφράζουν έννοιες όπως, καπιταλιστές, εκμεταλλευτές των εργαζομένων, αποικιοκράτες των εθνών, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, συναλλασσόμενους διεφθαρμένους πολιτικούς , αργόμισθους εργατοπατέρες, υπόλογους διοικητές και πολιτικούς, που αγκιστρώνονται πάνω στις αδυναμίες ενός συστήματος που συνεχίζει να διαμορφώνεται, αδυναμίες που βασίζονται σε οικονομικά και πολιτικά συστήματα που κανένα τους δεν βρίσκεται σε σταθερότητα, αλλά το ένα κατηγορεί το άλλο για διαφθορά, ανεπάρκεια, αναποτελεσματικότητα, που μου θυμίζει συζητήσεις σε δεκαπενταμελή επιτροπή μαθητών γυμνασίου.
Και πάνω απ’ όλα αυτά αιωρείται ένας υπερβολικός συναισθηματισμός, του ηρωικού αγωνιστή, του ασυμβίβαστου θεωρητικού ιδεολόγου, του μάρτυρα της ηθικής, κλπ.
Δεν με εντυπωσιάζει αυτή η εικόνα της Ελλάδας με η χωρίς Βασιλιά γιατί οι συγκρούσεις των συμφερόντων ξεπερνούν τα πρότυπα κρατικής διαχείρισης.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα 10 εκατομμυρίων της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται και εξαρτάται από άλλους διεθνείς παράγοντες, έτσι που είναι υποχρεωμένη να συμβιβάζεται.
Το πολιτειακό καθεστώς της Βασιλευμένης Δημοκρατίας έχει οριστικά κριθεί και δεν μας απασχολεί παρά μόνο σε ανθρώπινο επίπεδο. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα έπαιζε σημαντικό ρόλο η Βασιλεία στην Ελλάδα, η εξάρτηση από την δύση ήταν δεδομένη και η Βασιλεία θα ήταν αρωγός και υποστηρικτής της ιδίας εξελικτικής πορείας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κωνσταντίνος δεν έκανε λάθη, λόγω απειρίας και κακών συμβούλων. Ίσως μία σωστότερη συμπεριφορά να μας είχε γλυτώσει την δικτατορία. Η ιστορία θα καταγράψει τα αποτελέσματα αυτής της διαμάχης περισσότερο αντικειμενικά και ανεπειρέαστα.
Σήμερα μας απασχολούν οι εξαρτήσεις από τα διεθνή γεγονότα και η μελέτη των πολιτικών απόψεων με την ελπίδα να διατηρηθεί υψηλό επίπεδο στην ανάπτυξη των αντιπαραθέσεων.
Εκλαΐκευση της τεχνικής νοημοσύνης (Artificial Intelligence)
Το καινούριο μου παιχνίδι είναι η δημιουργία απαντήσεων από ΑΙ δηλαδή από software Artificial intelligence.
Θα έλεγε κανείς ότι είναι πολύ νωρίς να αξιοποιηθεί η τεχνολογία αυτή σε επίσημη επαγγελματική βάση.
Σταδιακά αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό και η εξοικείωση μαθητών, φοιτητών , επαγγελματιών , επιστημόνων, ακόμα και σε επίπεδο διοίκησης γίνεται απαραίτητη από την τρέχουσα περίοδο, σε πάρα πολλούς τομείς, και πολλά επαγγέλματα για τα οποία υπάρχουν ψηφιοποιημένα στοιχεία.
Η εξοικείωση είναι σημαντική, όπως σημαντική ήταν παλαιότερα η χρήση του διαδικτύου, του προσωπικού υπολογιστή, των κινητών τηλεφώνων, του YouTube, του spell checker , του μεταφραστή σε ξένες γλώσσες κλπ που θωρούνται πλέον αυτονόητα.
Τα παραδείγματα εξάπτουν την φαντασία.
Συνειδητοποιεί κανείς την αξία των δεδομένων όταν υπάρχει προσβασιμότητα σε αρχεία. Αν τα αρχεία αυτά είναι ψηφιοποιημένα ή υπάρχουν εργαλεία να διαβαστούν τα δεδομένα αυτά σε μορφή που να είναι προσβάσημη από την ψηφιακή τεχνολογία. Το κείμενο, η φωτογραφία το σχέδιο, ο ήχος, το βίντεο, η εικόνα, είναι όλα προσβάσημα από την ψηφιακή τεχνολογία.
Το πρώτο βήμα λοιπόν έχει γίνει.
Η συγκέντρωση των δεδομένων και η δυνατότητα δια δικτύωσης είναι το επόμενο.
Ας φανταστούμε λοιπόν τις περιπτώσεις των συγκεντρωμένων κατηγοριών των αρχείων αυτών που μπορεί να είναι, σαν παράδειγμα:
7. Οικονομία, διακρατικό εμπόριο, δυνατότητες και προοπτικές.
8. Ενέργεια,
Θα μπορούσα να συνεχίσω απεριόριστα.
Φανταστείτε όμως τις επιπτώσεις των μεγάλων όγκων και της τεράστιας διακίνησης των δεδομένων αυτών που αρχίζει να δημιουργείται.
Αυτή η ανάρτηση είναι μία πρώτη προσέγγιση της έννοιας Big Data στην επόμενη ανάρτηση θα προσπαθήσω να σας δώσω μερικά απλοποιημένα στοιχεία για την λειτουργία της τεχνικής νοημοσύνης
Εκλαΐκευση της τεχνικής νοημοσύνης (Artificial Intelligence) 2o μέρος
Στο προηγούμενο μέρος αναφέρθηκα στην έννοια της τεχνικής νοημοσύνης από πλευράς των μεγάλων δεδομένων (BIG DATA), στην δεύτερη φάση θέλω να μοιραστώ μαζί σας την έννοια της τεχνικής νοημοσύνης με την εκλαΐκευση των αρχών της τεχνικής που εφαρμόζει η τεχνολογία αυτή και να προβληματιστούμε πως μπορεί να αξιοποιηθεί ταχύτερα.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ένας μη ειδικός άνθρωπος πως λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι μάταιο λοιπόν να προσπαθήσουμε να κάνουμε παραλληλισμούς, μπορούμε μόνο να προχωρήσουμε σταδιακά αναγνωρίζοντας βασικές λειτουργίας που μπορούν να εφαρμοστούν από απλούστερες μηχανές.
Η πρώτη λειτουργία στην οποία θα αναφερθώ είναι η αναγνώριση ομοιοτήτων αυτό που στα αγγλικά ονομάζουμε ‘pattern recognition’. Είναι εύκολο να καταλάβουμε πόσο εύκολο είναι για μια μηχανή να αντιληφθεί την επανάληψη σε μία σειρά αριθμών την επανάληψη μίας μικρότερης σειράς αριθμών, δηλαδή πόσες φορές επαναλαμβάνεται η σειρά 12345 σε μία μεγάλη σειρά αριθμών.
Αυτό ονομάζεται pattern recognition. Αν επεκτείνουμε αυτή την έννοια σε αναγνώριση φωτογραφείων συνθηκών, γεγονότων κλπ αντιλαμβανόμαστε πως μπορούν να γίνουν στατιστικές αναλύσεις και συγκρίσεις γεγονότων και συμπεριφορών μεταξύ χρονικών περιόδων ανθρώπων εθνών κλπ.
Οι συγκρίσεις μας βοηθούν να αντιληφθούν την έννοια των συσχετίσεων και από αυτές πώς μπορεί ο αναλυτής να βγάλει συμπεράσματα , να κάνει ακόμα και προβλέψεις.
Στο σημείο αυτό είναι εύκολο να αντιληφθούμε την σημασία του όγκου των δεδομένων αλλά και οι πηγές. Μερικές φορές η ποιότητα των δεδομένων και οι πηγές μπορεί να είναι πιο σημαντικές διότι πιθανώς να περιλαμβάνουν περισσότερη σχέση με το αντικείμενο της έρευνας.
Πέραν των προβλέψεων που χαρακτηρίζονται περισσότερο για οικονομικές και εμπορικές προβλέψεις αξίζει να αναφερθούμε σε θέματα που έχουν εφαρμογή και επιπτώσεις στην τέχνη.
Η τεχνική νοημοσύνη μπορεί να αναγνωρίζει την τεχνοτροπία κάθε ζωγράφου σε σημείο που να μπορεί να παράγει ακόμα και νέα έργα με νέα θέματα που θα παράγονται νέα θέματα σαν να έχουν γίνει από τον ίδιο καλλιτέχνη. Το ίδιο γίνεται και στην μουσική και άλλες τέχνες.
Το επόμενο βήμα στην αξιοποίηση της τεχνικής νοημοσύνης είναι η δυνατότητα που παρέχεται στην διατήρηση μιας σειράς βελτιώσεων της κάθε απάντησης σαν αποτέλεσμα συζητήσεων τύπου chat.
Με αυτό τον τρόπο βελτιώνονται ακόμα και τα προγράμματα που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία ΑΙ.
Δηλαδή τα συστήματα ΑΙ μπορούν να απαντούν σε ερωτήματα και όταν η απάντηση είναι ανεπαρκής ο άνθρωπος ζητά επεξηγήσεις με νέες ερωτήσεις διευκρινιστικές το σύστημα βελτιώνεται και προσαρμόζεται να δίνει καλύτερες απαντήσεις την επόμενη φορά. Έτσι τα συστήματα βελτιώνονται με τον χρόνο. Άρα με την χρήση και τον χρόνο τα συστήματα μπορούν να ωριμάζουν και να πλησιάζουν την ανθρώπινη τελειότητα και να την ξεπερνούν γιατί συγκεντρώνουν εμπειρία τόσο του αμόρφωτου ανθρώπου όσο και του εξυπνότερου μορφωμένου ανθρώπου.
Βλέπουμε λοιπόν την βελτίωση του συστήματος ΑΙ στην υποστήριξη ανθρώπων με ιδικές ανάγκες η ακόμα και νομικούς συμβούλους η ιατρικούς συμβούλους ακόμα και συμβούλους άλλων ειδικοτήτων.
Που θα σταματήσει αυτό;
Σε ποια σημεία θα χρειαστεί η ανωτερότητα της ανθρώπινης ευφυίας να γίνει περισσότερο χρήσιμη για να σταματήσει την διαδικασία αντικατάστασή του;
Ποια είναι τα επαγγέλματα που θα επιβιώσουν;
Μήπως είναι η τέχνη που θα υπερκεράσει την τεχνική νοημοσύνη;
Αυτές είναι οι σκέψεις και οι προβληματισμοί.
Προς το παρόν ας παραμείνουμε στο γεγονός ότι κερδίζει εκείνος που αξιοποιεί το εργαλείο ΑΙ καλύτερα.
Ακολουθεί, σε video, μία τεχνική περιγραφή της λειτουργιας εκμάθησης της Τεχνητής νοημοσύνης με παραληλισμό της εκπαίδευσης των νευρώνων. Μέθοδος ‘trial and error’
Times for Change 