ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΧΑΡΑ
Ήταν άραγε η οπτασία γέρου με μάτια θαμπά,
που κοίταζε κατάματα με βλέμμα απλανές,
ή τα δύό μάτια στο φόντο που έλαμπαν μεγάλα, ζωηρά;
Γριούλα που ψάχνει στην άμμο μονολογεί:
‘Που κρύβεται, που κρύβεται η χαρά;’
Στην άμμο την καυτή; Καίει πολύ!
Σκυβω ψάχνω να δω,τρομάζω.
Εκεί στην άμμο την καυτή βλέπω μια χαρά περίεργη,
βαθιά κρυμμένη, απόμακρη, μοναχική. Μοναξιά… ψιθύρισα.
Προτίμησα τα μάτια, τα μεγάλα, τα ζωηρά, που λάμπουν.
Λάμπουν, πόση χαρά… επικοινωνούν.
Μιλούν σαν καθαρό τρεχούμενο νερό, το γέλιο, τη μουσική,
τον έρωτα, την γεύση και την όσφρηση, κι ακόμα την αφή.
‘Τα μάτια είναι σημαντικά’ σκέφτηκα, ρώτησα, πια είσαι;
Δεν βλέπεις; H γριούλα είμαι και ψάχνω την χαρά στην άμμο….
ΝΚ