The end of each year is always a good opportunity to take stock and report, with a critical eye, on the main events that are developing in Greece and the general situation in the world today, which inevitably affects the Greek area as well.
It is useful to simplify and summarize topics to maintain a clear yet holistic understanding.
The main characteristic that effected events during the current year was Revisionism, a new tactic introduced by certain countries intending to change the status of balance of power and universal influence.
The most Shocking event is the start and continuation of Russia’s criminal war against Ukraine that led to terrifying consequences in Europe and the rest of the world.
The deepest cause of this war is revisionism, which is the new tactic aimed at changing the borders for geopolitical rearrangements between West and the East.
Russia is reacting to its encirclement, due to the expansion of NATO after the fall of the Soviet Union, and is using, for this reason, its own powerful weapons, namely Europe’s dependence on gas and oil supplies, and its significant military power, including the atomic threat, weapons that are superior, relative to the rest of Europe, which still depends on USA
As a result of this development, Germany is affected most, so that the myth of the dominant Chancellor Angela Merkel who allowed this dependence to evolve, without foreseeing the developments and risks involved.
At the same time, this development, strengthened France which was better prepared, in terms of military equipment and use of atomic energy for energy independence.
It also strengthened USA, due to gas sufficiency that allows USA to partially cover the needs of Europe, while at the same time benefit from this. It also strengthened its position as a protector of Europe and an international watchdog.
China has strengthened itself by meeting its energy needs on its way to becoming the world’s largest economic power.
Turkey grabbed the opportunity to highlight its own revisionist aspirations with the aim of recovering from what it considers to be the defeat of the Ottoman Empire.
The difficult position in which Europe found itself to be, led to the strengthening of the extreme right forces, and in general, extreme forces, but also caused a delay towards unification, due to the indecision. The unification would give Europe the critical mass it needs to compete, both with USA as well as with other emerging powers.
Within this context, more side effects immerged, within each country, such as either authoritarianism, or corruption or nationalism, or religious fanaticism to a degree of irrationality and retrogression.
We have many examples,
• Conflict in USA, the phenomenon of Trump and populism,
• North Korea, phenomenon of communist family rule and totalitarianism.
• Russia, Putin phenomenon, authoritarianism, corruption, and revisionism.
• Iran, phenomenon of anachronistic theocratic authoritarianism.
• Afghanistan, phenomenon of theocratic and anachronistic authoritarianism.
• Turkey, the Erdogan phenomenon, the phenomenon of revisionism, nationalism, and theocratic authoritarianism,
• Europe, phenomena of corruption and bureaucratic arteriosclerosis, etc
Situation and side effects in Greece.
In our country, in the year 2022, we are still experiencing remnants of the division of the pre- and post-World War II era, at the same time as the «threat from the east» for our real independence, which keeps us at the level of a semi-underdeveloped country.
Unstable political vine.
Unable to formulate comprehensive political positions, dogmatic views and outdated positions, inability to process a structured dialogue, emphasis on populism, over-simplification of complex problems, even when we are faced with very serious problems of economic and national survival, corruption, statism, etc.
Despite our perennial problems and weaknesses, we are surviving by gradually regaining an important position in the European Union which continues to expand.
However, we suffer from the inherent problems of the European Union itself, without being able to take full advantage of the advantages and opportunities provided to us.
During 2022 we have suffered several effects of the war in Ukraine, which were controlled, to some extent, by the impressive increase in tourism and foreign investment.
At the end of the year, however, the threat of war from Turkey has increased, regardless of whether these threats can be implemented, they have an impact on the economy, foreign investments, and development.
A major unfortunate event that causes damage to the image of Europe and Greece is the so-called ‘Qatargate’ affair, due to the involvement of the Greek Vice-President of the European Union, Kaili. This event awakened the European Union to procedures and practices that allow corruption through the well-known ‘lobbies’ and the operation of various NGOs
So, I focus on the above two elements, Turkey and corruption as the main characteristics that color the period of the end of 2022, for Greece and Europe since they lead in a pre-election period for both countries, Greece and Turkey.
2 The revisionary strategy of Turkey
I am tired of seeing, every day, the Turkish president and his staff threatening Greece with war, if it does not accept the Turkish terms, which are none other than changing the terms of Lausanne Treaty, on which the State of Turkey was founded and established the borders with Greece, after the collapse of the Ottoman Empire.
I am tired of Turkish threats that are not based on any logic, neither for the relations of two allies nor for the relations of two simple neighboring countries.
Who could call the visit of political officials to the country’s borders as aggressive behavior or that the purchase of defense equipment is an aggressive policy, especially when the country itself invests multiple amounts, while announcing, at the same time, that it intends to bomb Greece’s airports, invade Aegean islands, bombard with missiles Athens, if Greece does not disarm the islands whose sovereignty it disputes, while, itself, is gathering serious landing forces directly opposite these islands.
How stupid it is for Turkey to increase its defense budget from 5.5 to 75 billion dollars, and to consider, as an aggressive action, the much smaller defense budget of Greece, which has no other way out, but to base its survival on its economic growth and consequently to increase its defense plans.
Turkey is hiding the real reasons for its aggressive tactics against Greece.
The reality is that Turkey is questioning the validity of international law of the sea, since the importance of small or large islands bare more importance than they had 100 years ago.
In fact, Turkey wants to question the validity of the international treaty of Lausanne.
Unfortunately, this strategy is not temporary due to coming elections, it is a permanent strategy to regain the power of the Ottoman Empire.
Russia’s revisionist behavior gives Turkey the opportunity to manifest its real goals that conflict with Greece’s status as a border of Europe and the Western world.
The “Achilles’ heel” of Greek dynamics remains, as it has always been historically proven, the unity of Hellenism, politicians, and people of Greece including the Hellenism of the “diaspora”.
Never forget that the Greek population has, over time, significantly decreased, in relation to the population of Turkey which will always play an important role.
This should prepare us for more sacrifices and tactics.
3 Turkey threats to launch missiles against Greece
They exterminated Hellenism from its ancestral homes of thousands of years and now they are talking about an invasion against Greece that managed to survive after two world wars.
They are talking about missiles intended to be launched against the Aegean islands, even against Athens, if Greece does not sit down at the negotiating table to discuss the ownership of the islands, even Rhodes and Crete.
In other words, Turkey wants us to do what happened in Cyprus.
Greece is not conspiring or threatening Turkey, it is simply arming itself to face the Turkish armies that are on the coast of Turkey right across from the islands, which they now unabashedly call Turkish and invoke international law that Turkey itself does not sign.
This country is considered an ally. This ally supporting Russia’s attack on Ukraine, which violates all western sanctions against Russia and Iran. This ally that threatens the dissolution of the south-eastern wing of NATO, with blackmail to usurp the rights of other Mediterranean countries.
This is an ally who poisons his people and prepares them for sacrifices unheard of in the 21st century.
Huh! NO Mr. Erdogan NO.
Transparency and confidentiality.
Because in the last month of 2022 an extremely serious act of corruption was revealed that exposes and offends the entire European Union for the procedures followed in the European Parliament with the leading role played by the Greek vice-president of the European Parliament Mrs. Eva Kaili and her Italian partner, I feel the obligation to develop my view on the issue of surveillance of persons holding public positions of responsibility whether they belong to the government or the opposition.
At the same time as these events, there is also the matter of the monitoring of the telephones of the president of PASOK and other senior members of parliament by the Greek Intelligence Service, which the opposition considers to be an illegal action, in contrast to the practice followed by the corresponding Belgian service with great success thus exposing corruption in the European Parliament. Regardless of the outcome of the court proceedings for the individuals involved, the key question that concerns the Greek political world is who can be granted the right to monitor and who is being monitored.
The reason why a person needs to be monitored is completely obvious, for reasons either of national security or suspicion of criminal activity.
Under no circumstances can monitoring be carried out for reasons of political opinion or political activity.
The problem that arises is that, in practice, it is never possible to know the result of the surveillance in advance, nor at what level, the person who could be suspected of carrying out such an act may be, that is, no one can be above the law, no matter how high his position may be. The current situation in the European Parliament is a living example of what may happen.
The problem is, who should be authorized to give such order.
It certainly cannot be anyone from the executive administration because the only power that can control the executive power, in a democratic country, is the judiciary power.
Because the matter is particularly sensitive, it is only the constitutional separation of powers can provide a solution.
Of course, there is a counterargument, is it possible to suspect people very high in the hierarchy of executive authority?
History has taught us that ‘no one is infallible’ after all, monitoring is only a precaution against a possible wrongdoing of the executive power, it is not an accusation against anybody.
The only condition that is set is the non-interference of the executive power with the judiciary.
The second requirement is to maintain confidentiality in a way that fully preserves the process.
Το τέλος κάθε έτους είναι πάντα μία καλή ευκαιρία απολογισμού και αναφοράς, με κριτικό βλέμμα, στα κυριότερα γεγονότα που εξελίσσονται στην Ελλάδα και την γενικότερη κατάσταση στον κόσμο σήμερα, που αναπόφευκτα επηρεάζει και τον Ελλαδικό χώρο.
Είναι χρήσιμο να απλοποιούμε και να συνοψίζουμε τα θέματα για να διατηρούμε μία ξεκάθαρη αλλά και ολιστική αντίληψη.
Αναθεωρητισμός, η νέα τακτική.
Συγκλονίζει, πρώτα από όλα η συνέχεια του εγκληματικού πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία με τρομακτικές επιπτώσεις στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η βαθύτερη αιτία του πολέμου αυτού είναι ο νέο-εισαγόμενος αναθεωρητισμός, που αποτελεί την νέα τακτική που έχει στόχο την αλλαγή των συνόρων για γεωπολιτικές ανακατατάξεις μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
Η Ρωσία αντιδρά στην περικύκλωση της, λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, και χρησιμοποιεί, για τον λόγο αυτό, τα σημαντικά όπλα που διαθέτει, δηλαδή την εξάρτηση της Ευρώπης από την τροφοδοσία αερίου και πετρελαίου, την σημαντική πολεμική ισχύ, συμπεριλαμβανομένης της ατομικής απειλής, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη που εξαρτάται ακόμα από την Αμερική.
Σαν αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, θίγεται πρώτα από όλα η Γερμανία έτσι που καταρρίπτεται ο μύθος της κυρίαρχης Καγκελαρίου Αγγέλας Μέρκελ που επέτρεψε αυτή την εξάρτηση χωρίς να προνοήσει για τις εξελίξεις.
Ενίσχυσε την Γαλλία που ήταν καλύτερα προετοιμασμένη, από πλευράς στρατιωτικού εξοπλισμού και ατομικής ενέργειας.
Ενίσχυσε τις ΗΠΑ, λόγω επάρκειας αερίου που της επιτρέπει, καλύπτοντας μερικώς τις ανάγκες της Ευρώπης, να ωφεληθεί αλλά ταυτόχρονα να ενισχύσει την θέση της σαν προστάτη της Ευρώπης και διεθνούς τοποτηρητή.
Η Κίνα ενισχύθηκε καλύπτοντας τις ενεργειακές της ανάγκες στον δρόμο της να γίνει η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη παγκόσμια.
Η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να αναδείξει τις δικές της αναθεωρητικές βλέψεις με στόχο να ανακάμψει από αυτό που η ίδια θεωρεί ήτα, την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η αδύνατη θέση της Ευρώπης, στην οποία βρέθηκε, οδήγησε στην ενίσχυση της άκρας δεξιάς και γενικά των ακραίων δυνάμεων, αλλά και της καθυστέρησης της ενοποίησή της, λόγω, της αναποφασιστικότητας, η ενοποίηση θα της έδινε την κρίσιμη μάζα που χρειάζεται να ανταγωνιστεί, τόσο την Αμερική αλλά και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σαν παρενέργειες βλέπουμε, για κάθε χώρα, την ανάπτυξη χαρακτηριστικών, είτε αυταρχισμού, είτε διαφθοράς είτε εθνικισμού, είτε θρησκευτικού φανατισμού σε βαθμό παραλογισμού και οπισθοδρομικότητας.
Παραδείγματα έχουμε πολλά,
Τον διχασμό στις ΗΠΑ, φαινόμενο Τράμπ και λαϊκισμού,
Βόρειο Κορέα, φαινόμενο κουμμουνιστικής οικογενειοκρατίας και απολυταρχισμού.
Ρωσία, φαινόμενο Πούτιν, αυταρχισμού, διαφθοράς και αναθεωρητισμού.
Αφγανιστάν, φαινόμενο θεοκρατικού και αναχρονιστικού αυταρχισμού.
Τουρκία, φαινόμενο Ερντογκάν, φαινόμενο αναθεωρητισμού, εθνικισμού και θεοκρατικού αυταρχισμού,
Ευρώπη, φαινόμενα διαφθοράς και γραφειοκρατικής αρτηριοσκλήρυνσης , κλπ
Κατάσταση και επιπτώσεις στην Ελλάδα.
Στην πατρίδα μας εξακολουθούμε, σε έτος 2022, να βιώνουμε κατάλοιπα του διχασμού της προ και μετά του Β Παγκοσμίου πολέμου εποχής, ταυτόχρονα με την “εξ ανατολών απειλής”, για την πραγματική ανεξαρτησία μας, που μας κρατά ακόμα σε επίπεδα ημι-υπανάπτυκτης χώρας.
Ασταθές πολιτικό κλήμα.
Ανίκανοι να διατυπώσουμε ολοκληρωμένες πολιτικές θέσεις, δογματικές απόψεις και απαρχαιωμένες θέσεις, αδυναμία διεκπεραίωσης ενός συγκροτημένου διαλόγου, έμφαση στον λαϊκισμό, υπέρ-απλούστευση σύνθετων προβλημάτων, ακόμα και όταν βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρότατα προβλήματα οικονομικής και Εθνικής επιβίωσης, διαφθοράς, κρατισμού κλπ.
Παρά τα διαχρονικά προβλήματα και τις αδυναμίες μας, επιβιώνουμε ανακτώντας σταδιακά μια σημαντική θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση που συνεχίζει να διευρύνεται.
Πάσχουμε όμως από τα γηγενή προβλήματα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να μπορούμε ταυτόχρονα να αξιοποιήσουμε, πλήρως, τα πλεονεκτήματα και τις ευκαιρίες που μας παρέχονται.
Κατά την διάρκεια του 2022 έχουμε υποστεί αρκετές επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, οι όποιες ελέγχθηκαν, σε κάποιο ποσοστό, από την εντυπωσιακή αύξηση του τουριστικού προϊόντος και των επενδύσεων.
Στο τέλος όμως του έτους έχει αυξηθεί η απειλή πολέμου από την Τουρκία που ανεξάρτητα εάν οι απειλές αυτές μπορούν να υλοποιηθούν έχουν επίπτωση στην οικονομία, στις ξένες επενδύσεις και στην ανάπτυξη.
Μεγάλο ατυχές γεγονός που προξενεί ζημιά στην εικόνα της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας αποτελεί η λεγόμενη υπόθεση ΄Qatargate’, με την ανάμειξη της Ελληνίδας Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ Καίλης. Το γεγονός αυτό αφύπνισε την Ευρωπαϊκή Ένωση για διαδικασίες και πρακτικές που επιτρέπουν την διαφθορά μέσω των γνωστών ‘λόμπι’ αλλά και της λειτουργίας των διαφόρων ΜΚΟ
Εστιάζω λοιπόν στα δύο παραπάνω στοιχεία, Τουρκία και διαφθορά σαν τα βασικά χαρακτηριστικά που χρωματίζουν την περίοδο του τέλους του 2022, για την Ελλάδα και την Ευρώπη δεδομένου ότι πρωτοστατούν σε μία προεκλογική περίοδο και για τις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία.
2. Η αναθεωρητική στρατηγική πολιτική της Τουρκίας
Με έχει κουράσει να βλέπω καθημερινά τον Τούρκο πρόεδρο και τους επιτελείς του να απειλούν την Ελλάδα με πόλεμο αν δεν αποδεχτεί τους Τουρκικούς όρους που δεν είναι άλλοι από την αλλαγή των όρων της συνθήκης της Λοζάνης, πάνω στην οποία ιδρύθηκε το Κράτος της Τουρκίας και τα σύνορα με την Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Με κουράζουν οι απειλές που δεν στηρίζονται σε καμία λογική ούτε για τις σχέσεις δύο συμμάχων αλλά ούτε και στις σχέσεις δύο απλών γειτόνων.
Ποιος θα μπορούσε να επικαλεσθεί επιθετική συμπεριφορά την επίσκεψη πολιτικών επισήμων στα σύνορα της χώρας ή ότι η αγορά αμυντικού εξοπλισμού αποτελεί επιθετική πολιτική όταν μάλιστα η ίδια η χώρα επενδύει πολλαπλάσια ποσά ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι προτίθεται να βομβαρδίσει τα αεροδρόμια της Ελλάδας, να εισβάλει στα νησιά του Αιγαίου να βομβαρδίσει την Αθήνα αν δεν αφοπλίσει τα νησιά των οποίων αμφισβητεί την κυριαρχία ενώ η ίδια συγκεντρώνει σοβαρές αποβατικές δυνάμεις ακριβώς απέναντι.
Πόσο ανόητο είναι να αυξάνει τον αμυντικό προϋπολογισμό από 5.5 σε 75 δισεκατομμύρια η Τουρκία, και να θεωρεί επιθετική ενέργεια τον υποπολλαπλάσιο αμυντικό προϋπολογισμό της Ελλάδας, που δεν έχει άλλη διέξοδο παρά να βασίσει την επιβίωσή της στην οικονομική και κατ’ επέκταση της αμυντική της ενίσχυσης.
Στην πραγματικότητα η Τουρκία αποκρύπτει τους πραγματικούς λόγους για την επιθετική της τακτική εναντίον της Ελλάδας.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία αμφισβητεί την ισχύ του διεθνούς δικαίου για την θάλασσα δεδομένου ότι η σημασία των νησιών μικρών και μεγάλων έχουν μεγαλύτερη σημασία από αυτή που είχαν πριν από 100 χρόνια και η Τουρκία θέλει να αμφισβητήσει την ισχύ της διεθνούς συνθήκης της Λοζάνης.
Δυστυχώς η στρατηγική αυτή της Τουρκίας δεν είναι πρόσκαιρη λόγω εκλογών, αποτελεί πάγια στρατηγική να επανακτήσει την ισχύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η αναθεωρητική συμπεριφορά της Ρωσίας δίνει την ευκαιρία στην Τουρκία να εκδηλώσει τους πραγματικούς στόχους της που έρχονται σε σύγκρουση με την υπόσταση της Ελλάδας σαν σύνορο της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου……………………..
……………………..
3. Απειλές εκτόξευσης Τουρκικών πυραύλων εναντίον της Ελλάδας
Ξεκλήρισαν τον Ελληνισμό από τις πατρογονικές εστίες χιλιάδων ετών και τώρα μιλάνε για εισβολή εναντίον της Ελλάδας που επιβίωσε.
Μιλάνε για πυραύλους που θα εκτοξεύουν εναντίον των νήσων του Αιγαίου ακόμα και της Αθήνας, αν δεν καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να συζητήσουμε την κυριότητα των νήσων ακόμα και της Ρόδου και της Κρήτης.
Δηλαδή να κάνουμε ότι έγινε στην Κύπρο.
Η Ελλάδα δεν επιβουλεύεται ούτε απειλεί την Τουρκία απλά εξοπλίζεται να αντιμετωπίσει τις Τουρκικές στρατιές που βρίσκονται στα παράλια της Τουρκίας ακριβώς απέναντι στα νησιά, που τώρα ανερυθρίαστα αποκαλούν Τουρκικά και επικαλούνται το διεθνές δίκαιο το οποίο η ίδια η Τουρκία δεν υπογράφει.
Αυτή η χώρα θεωρείται σύμμαχος. Αυτός ο σύμμαχος που υποστηρίζει την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, που παραβιάζει όλες τις κυρώσεις της δύσης εναντίον της Ρωσίας και του Ιράν. Αυτός ο σύμμαχος που απειλεί την διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ , με εκβιασμό για να σφετεριστεί τα δικαιώματα άλλων χωρών της Μεσογείου.
Αυτός ο σύμμαχος που δηλητηριάζει τον λαό του και τον προετοιμάζει για θυσίες ανήκουστες τον 21ο αιώνα.
Ε! ΟΧΙ κύριε Ερντογκάν ΟΧΙ.
Και μετά ήρθε η διαφθορά και οι υποκλοπές.
4.Διαφάνεια, απόρρητο και διαφθορά “Κατάρ Gate” .
Επειδή στον τελευταίο μήνα του 2022 αποκαλύφτηκε μία εξαιρετικά σοβαρή πράξη διαφθοράς που εκθέτει και προσβάλει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις διαδικασίες που τηρούνται στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με πρωταγωνιστικό ρόλο να παίζει η Ελληνίδα αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου κα Έυα Καιλή και ο Ιταλός σύντροφός της, αισθάνομαι την υποχρέωση να αναπτύξω την άποψή μου για το θέμα της παρακολούθησης ατόμων που κατέχουν δημόσιες θέσεις ευθύνης είτε αυτά ανήκουν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Ταυτόχρονα με τα γεγονότα αυτά υπάρχει και το θέμα της παρακολούθησης των τηλεφώνων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και άλλων στελεχών βουλευτών από την Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών, πράγμα που θεωρεί η αντιπολίτευση σαν παράνομη ενέργεια, σε αντίθεση με την πρακτική που ακολούθησε η αντίστοιχη Βελγική υπηρεσία με εξαιρετική επιτυχία με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί η διαφθορά στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της δικαστικής διαδικασίας για τα άτομα που εμπλέκονται η βασική ερώτηση που απασχολεί το Ελληνικό πολιτικό κόσμο είναι σε ποιον μπορεί να εκχωρείται το δικαίωμα παρακολούθησης και ποιοι παρακολουθούνται.
Ο λόγος για τον οποίον θα παρακολουθείται είναι απόλυτα εμφανής, για λόγους εθνικής ασφάλειας ή υπόνοιας ποινικής δραστηριότητας.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρακολούθηση για λόγους πολιτικής άποψης ή πολιτικής δραστηριότητας.
Το πρόβλημα που αναφύεται είναι ότι στην πράξη ποτέ δεν είναι δυνατόν να είναι γνωστό η εμφανές το αποτέλεσμα της παρακολούθησης εκ των προτέρων ούτε σε ποιο επίπεδο μπορεί να βρίσκεται το άτομο που θα μπορούσε να είναι ύποπτο για την εκτέλεση μίας τέτοιας πράξης, δηλαδή κανείς δεν μπορεί να είναι πάνω από τον νόμο όσο και ψιλά και αν βρίσκεται. Το παράδειγμα του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Το πρόβλημα είναι ποιος θα έχει την δυνατότητα να δώσει την εντολή αυτή.
Ασφαλώς δεν μπορεί να είναι κανείς από την διοίκηση διότι η μόνη εξουσία που μπορεί να ελέγξει την εκτελεστική εξουσία είναι η δικαστική .
Επειδή το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, μόνο η συνταγματική διάκριση εξουσιών μπορεί να δώσει μία διέξοδο.
Υπάρχει βέβαια ο αντίλογος, είναι δυνατόν να υπάρχει υποψία για την εκτέλεση τέτοιων πράξεων από άτομα υψηλά στην εκτελεστική εξουσία;
H ιστορία μας έχει διδάξει ότι ‘ουδείς αλάνθαστος’ και σε κάθε περίπτωση, προφύλαξη από κάθε πιθανότητα δεν υπάρχει ούτε και απόλυτη ασφάλεια για κάθε σωστή ή λανθασμένη ενέργεια της εκτελεστικής εξουσίας, και τελικά, η παρακολούθηση δεν αποτελεί κατηγορία αλλά μόνο μία προληπτική ενέργεια που προφυλάσσει ακόμα και την εκτελεστική εξουσία από παρεξηγήσεις.
Η μόνη προϋπόθεση που τίθεται είναι η μη ανάμιξη της εκτελεστικής εξουσίας με την δικαστική.
Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η διατήρηση του απορρήτου με τρόπο που να διαφυλάσσεται πλήρως η διαδικασία.
Σε περίοδο πολύ κρίσιμη, που η Τουρκία συγκρούεται σε πολλά μέρη του κόσμου, προσπαθώντας να επιβάλει τις αναθεωρητικές της απόψεις με την βία , εκδίδοντας CASUS BELLI εναντίον της Ελλάδας, συγκρούεται με την Αμερική, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα, την Κύπρο την Γαλλία, την Αίγυπτο, την Συρία, τον ΟΗΕ , το ΝΑΤΟ και αρνείται το Διεθνές Δίκαιο .και το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης που ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ. Ακόμα προωθεί παράνομους μετανάστες στην Ευρώπη, μέσω Ελλάδας και κατηγορεί την Ελλάδα για πνιγμούς μεταναστών και προσφύγων παίρνοντας ταυτόχρονα χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση προκυμμένου να μην το επιτρέπει.
Επίσης διενεργεί προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας για την Μουσουλμανική μειονότητα στην Δυτική Θράκη που διατηρήθηκε στην Ελλάδα, ενώ εκείνη εξεδίωξε τον Ελληνικό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης και αλλοίωσε την Εθνική σύνθεση του πληθυσμού της Κύπρου.
Ταυτόχρονα υποστηρίζει κρυφά το κράτος του ISIS.
Η Αυστραλιανή Πρωθυπουργός Λέει ΟΧΙ
Είναι η δεύτερη φορά που το κάνει!
Οι μουσουλμάνοι που θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με τον Ισλαμικό νόμο Sharia, ενημερώθηκαν ότι πρέπει να φύγουν από την Αυστραλία, καθώς η Κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει όλους τους εξτρεμιστές στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τις εν δυνάμει τρομοκρατικές επιθέσεις.
Επί πλέον, η Gillard εκνεύρισε μερικούς μουσουλμάνους με την δήλωση της ότι υποστηρίζει πλήρως τις ενέργειες των μυστικών υπηρεσιών στην παρακολούθηση των τζαμιών σε όλη την επικράτεια.
Ανακοίνωση της πρωθυπουργού της Αυστραλίας Julia Gillard – Australia σε ελεύθερη μετάφραση:
«ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΟΧΙ ΟΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΝ….
Είτε σας αρέσει είτε όχι. Έχω κουραστεί από την ανησυχία αυτού του έθνους μήπως ενοχλούμε μερικούς ανθρώπους ή την κουλτούρα τους. Από την εποχή των επιθέσεων στο Bali, έχουμε παρατηρήσει μια αύξηση του πατριωτισμού στην πλειονότητα των Αυστραλών.
Η κουλτούρα μας έχει εξελιχθεί για περισσότερο από δύο αιώνες με αγώνες, προσπάθειες και επιτυχίες από εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που κατέκτησαν την ελευθερία.
Μιλάμε κυρίως ΑΓΓΛΙΚΑ, όχι Ισπανικά, Λιβανέζικα, Αραβικά, Κινέζικα, Γιαπωνέζικα, Ρωσσικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε, αν επιθυμείτε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, να μάθετε την γλώσσα μας.
Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποια Χριστιανική, δεξιά πολιτική προπαγάνδα, αλλά ένα γεγονός, επειδή Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες βασισμένοι στα Χριστιανικά ιδεώδη, ίδρυσαν αυτό το έθνος, και αυτό είναι πλήρως εξακριβωμένο. Εάν ο Θεός μας σας ενοχλεί, τότε σας προτείνω να σκεφτείτε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη σαν την νέα σας πατρίδα, γιατί ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας.
Θα αποδεχτούμε τις πεποιθήσεις σας, και δεν θα τις αμφισβητήσουμε. Αυτό που επιθυμούμε εκ μέρους σας είναι να αποδεχτείτε τις δικές μας πεποιθήσεις και να ζήσετε σε αρμονία και ειρήνη μαζί μας.
Αυτή είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ και Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ και θα σας επιτρέψουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε όλα. Αλλά, αφού τελειώσετε με τις διαμαρτυρίες σας και τις γκρίνιες σας για την Σημαία μας, τα Χριστιανικά μας πιστεύω ή τον τρόπο ζωής μας, σας συνιστώ ολόθερμα να εκμεταλλευτείτε μια άλλη μεγάλη Αυστραλιανή ελευθερία:
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ.
‘Αν δεν είστε ευτυχείς εδώ τότε ΦΥΓΕΤΕ. Δεν σας υποχρεώσαμε να έλθετε. Εσείς ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ να έλθετε εδώ. Επομένως ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ την χώρα που ΕΣΕΙΣ επιλέξατε.»
Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι δεν είναι ευτυχισμένοι…
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Γάζα
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Αίγυπτο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Λιβύη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Μαρόκο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράκ
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Υεμένη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Αφγανιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Πακιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Συρία
Δεν είναι ευτυχισμένοι στον Λίβανο
Που είναι λοιπόν ευτυχισμένοι;\
Είναι ευτυχισμένοι στην Αυστραλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Αγγλία
Είναι ευτυχισμένοι στον Καναδά
Είναι ευτυχισμένοι στις ΗΠΑ
Είναι ευτυχισμένοι στην Γαλλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Γερμανία
Είναι ευτυχισμένοι στην Σουηδία
Είναι ευτυχισμένοι στην Νορβηγία
Είναι ευτυχισμένοι στην Δανία
Είναι ευτυχισμένοι σε κάθε χώρα που δεν είναι μουσουλμανική
και ποιόν κατηγορούν;
Όχι το Ισλάμ !
Όχι τους ηγέτες τους !
Όχι τους εαυτούς τους !
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΔΥΣΤΥΧΕΙΣ
Η Τουρκία θέλει να ακρωτηριάσει την ελληνική κυριαρχία
Κατά την διάρκεια της πολυετούς προσπάθειάς μου να προσεγγίσω πολλούς Τούρκους φίλους προκειμένου να βρω κοινά σημεία πάνω στα οποία να δημιουργήσω μία πλατφόρμα αρχών και απόψεων που θα μπορούσαν απλά άτομα και από τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων και των δύο κρατών, προσέκρουσα σε σημεία που έμοιαζαν με αδιαπέραστο τοίχο από γρανίτη.
Παραθέτω μερικά από αυτά:
Ερμηνεία του διεθνούς δικαίου.
Η Τουρκία πιστεύει ότι η διεθνείς συνθήκες εμπεριέχουν την έννοια του διεθνούς δικαίου αλλά είναι ανεξάρτητες από αυτό και μία χώρα μπορεί να επικαλείται το διεθνές δίκαιο χωρίς να έχει προσυπογράψει την νομοθεσία, δεδομένου ότι δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους όρους της νομοθεσίας. ΠΧ Αγνοεί τα συνοριακά όρια από τις ακτές για την επικράτεια της Τουρκίας που ορίζονται στα τρία μίλια. ΠΧ Απόσπασμα από την συνθήκη της Λωζάννης παράγραφος 6,
Η ερμηνεία που προσδίδει η Τουρκία στον όρο αυτό είναι ότι η αποστρατικοποίηση είναι όρος που απαλλάσσει την Τουρκία από την δέσμευσή της να σέβεται και την κυριαρχία τους. Πουθενά όμως στη σύμβαση δεν υπάρχει όρος αμφισβήτησης των συνόρων.
2. Η ισχύς των διεθνών συνθηκών
Ακόμα και για τους όρους των διακρατικών συνθηκών, τις οποίες έχει προσυπογράψει η Τουρκία, η ιδία θεωρεί ότι μπορεί να διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να επιλέγει τους όρους που θεωρεί ενάντιους στα συμφέροντά της και κατ’ επέκταση να εφαρμόζει όρους κατ’ επιλογή. ΠΧ Εισβολή στην Συρία, εισβολή στο Ιράκ, εισβολή στην Κύπρο κλπ, Ενώ οι υπόλοιπες χώρες που συνυπογράφουν δεν έχουν το δικαίωμα άμυνας σε περίπτωση απειλής της κυριαρχίας τους. Στο σημείο αυτό η Τουρκία αντιστρέφει απολύτως την πραγματικότητα προσποιούμενη ότι απειλείται από την Ελλάδα, ενώ η ίδια απειλεί την Ελλάδα με Casus Beli ενάντια σε δικαιώματα που κατωχειρώνονται ξεκάθαρα από το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία αρνείται
3. ΑΟΖ- Ψευδο-ΑΟΖ με Τρίπολη που λέγεται ‘Μέδουσα’
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης του ΟΗΕ η ΑΟΖ ορίζεται από δύο κράτη που βρίσκονται το ένα απέναντι του άλλου με απόσταση κάτω από 400 μίλια.. Η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι στη Λιβύη και όχι η Τουρκία. Επίσης η Αίγυπτος είναι απέναντι στην Ελλάδα. Άρα η ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου δεν μπορεί να αγνοηθεί για κανένα λόγο.
4. ΑΟΖ Κύπρου
Η Κύπρος είναι αυτόνομη ανεξάρτητη χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία είναι εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Μεγάλη Βρετανία και την Ελλάδα που και οι τρεις μαζί κάτω από τον ΟΗΕ εγγυώνται την ανεξαρτησία της Κύπρου. Η Τουρκία μονομερώς ενεργεί και δεν αναγνωρίζει την Κύπρο σαν ανεξάρτητο κράτος με Τουρκοκυπριακή μειονότητα. Παρά αυτό, η Τουρκία μεταφέρει πληθυσμό από την Τουρκία αλλοιώνοντας, με εποικισμό, την πληθυσμιακή σχέση, πράγμα που αποτελεί έγκλημα πολέμου. Η Κύπρος όρισε ΑΟΖ με τις απέναντι χώρες, απόλυτα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την θάλασσα. Παρά την νομιμότητα των Κυπριακών ΑΟΖ η Τουρκία παραβιάζει μονομερώς τις Κυπριακές ΑΟΖ. Αυτό το κάνει μετά από πολλαπλές παραβιάσεις των αποφάσεων του ΟΗΕ παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΟΗΕ
5. Fake News για push back προσφύγων και μεταναστών
Η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για push back προσφύγων και μεταναστών παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο πρόσφυγες θεωρούνται αυτά τα άτομα που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές και προσφεύγουν σε συνοριακές χώρες που είναι υποχρεωμένες να παρέχουν άσυλο. Η Τουρκία είναι χώρα που είναι υποχρεωμένη να προσφέρει άσυλο και μάλιστα παίρνει και χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον σκοπό αυτό. Αντίθετα η Τουρκία διευκολύνει και οργανώνει την αποστολή μεταναστών και προσφύγων να εισέλθει παράνομα στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, πολλές φορές πιέζοντας και εκβιάζοντας αθώα θύματα να μπαίνουν σε ανασφαλή μέσα διακινδυνεύοντας την ζωή τους και μετά διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις ότι οι Έλληνες πνίγουν τους πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου.
6. Fake news για επιθετική πολιτική εκ μέρους της Ελλάδας
Ένα από τα ποιο υποκριτικά Fake News που υιοθέτησε η Τουρκική προπαγάνδα πρόσφατα είναι η κατηγορία ότι η Ελλάδα ακολουθεί επεκτατική και επιθετική πολιτική εναντίον της Τουρκίας. Η Τουρκία αντιστρέφει με μεγάλη θρασύτητα ότι απειλεί την Τουρκία με τις επισκέψεις πολιτικών αρχηγών στα ακριτικά νησιά λες και μία χώρα πρέπει να ρωτά τους γειτονικές χώρες για το ποιος πολιτικός η στέλεχος της κυβέρνησης μπορεί να επισκεφτεί ακριτικά νησιά. Είναι σχεδόν αστείο να ακούγεται ότι ένα ακριτικό νησί είναι πολύ κοντά στην Τουρκία και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να ανήκει σε αυτή. Επίσης είναι περίεργο να αγνοούν τα διάσπαρτα νησιά στο Αιγαίο και να ψάχνουν να βρούνε προφάσεις για την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας για να ξεπεράσουν το πρόβλημα του διεθνούς δικαίου. Αναρωτιέμαι αν τα σύνορα μιας χώρας πρέπει να βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο της χώρας παρά στην χώρα με την οποία συνορεύει. Είναι για γέλια ή μήπως κάνω λάθος;
7. Παραχάραξη της Ιστορίας
Με τον ίδιο τρόπο που η Τουρκία εξαφανίζει την Ελλάδα από τον χάρτη τα Μεσογείου συνομολογώντας το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο , αγνοεί τα σημάδια του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία.
Μετατρέπει τις εκκλησίες σε τζαμιά, αδιανόητη πρακτική για μία πολιτισμένη κοινωνία.
Αλλάζει τις Ελληνικές ονομασίες, εξαφανίζει λέξεις όπως Βυζάντιο, Ελληνικό, Ελληνικά ονόματα αντικαθιστώντας επωνυμίες σε μνημεία με λέξεις όπως Ρωμαϊκά, Αρχαίοι πολιτισμοί και άλλες τεχνητές λέξεις που προσδίδουν γενικότητα.
Δημιουργούν ακόμα και νέα ονόματα για να κρύψουν την Ελληνική γλώσσα αντικαθιστώντας την με ξένα ή τοπικά στοιχεία.
Αλλοιώνουν τα πληθυσμιακά στοιχεία και ημερομηνίες, ακόμα και για το Βυζάντιο παραθέτουν εσφαλμένες πληροφορίες για την αυτόχθονη πληθυσμιακή σύνθεση, προβάλλοντας μειονότητες όπως Λεβαντίνοι,, Βαλκάνιοι, Άραβες, Σλάβοι κλπ.
Επίσης προσπαθούν να οικειοποιηθούν περιοχές όπως η Πελοπόννησος ή Κρήτη και τα Δωδεκάνησα που κατελήφθησαν από Ενετούς και άλλους κατακτητές που συχνά αφομοιώθηκαν από τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό ή εκδιώθηκαν.
Η εμπάθεια εναντίον του Ελληνισμού έφθανε σε τέτοιο βαθμό, μέχρι τις μέρες μας, που αμφισβητούν και την Εθνική συνέχεια του Ελληνισμού από τη Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, ενώ, σε αντίθεση, προβάλουν την μετάβαση Τουρκικών φυλών στην Βόρεια Ευρώπη σαν ιστορικά αναμφισβήτητη, προκειμένου να τεκμηριώσουν δικαιώματα στην Ευρώπη ενώ θεωρούν ότι, η μεταφορά Τούρκων και Τουρκαλβανών, με στόχο να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση στις κατακτήσεις τους, συνιστούν μία φυσιολογική διαδικασία.
Γενικά θεωρείται ότι η Τουρκική κατοχή της Ελλάδας ήταν 400 χρόνια, στην πραγματικότητα η Τουρκική κατοχή στην Πελοπόννησο την Κρήτη και άλλα νησιά ήταν μόνο 200 χρόνια, αυτό κατά τους Τούρκους αποτελεί ικανή χρονική διάρκεια για να στοιχειοθετήσουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα. βλέπε πρόσφατη δήλωση του Υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Μ Τσαβούσογλου : «Εμείς θα κάνουμε γεωτρήσεις και με τον κόσμο εναντίον μας-Η Ελλάδα είναι αξιολύπητή και ζητιάνα. Μας ζηλεύουν οι Έλληνες γιατί είμαστε παγκόσμιος παράγοντας.» Πως να δια λεχθεί κανείς με πολιτικούς αυτού του επιπέδου;
Με αυτή την αιτιολογία η Τουρκία προσπαθεί να στοιχειοθέτηση το δικαίωμά της για την Γαλάζια πατρίδα και την Τουρκική ΑΟΖ.
8. Ο μύθος των καλών σχέσεων των Χριστιανικών μειονοτήτων κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό
Ένα ακόμα στοιχείο που η Τουρκία επικαλείται για να αμβλύνει την εντύπωση που αφήνει στην Δύση είναι η αναφορά στα δίκαια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία, κατά τους Τούρκους, διατηρούσε μία πολυεθνική κοινότητα την οποία κατέστρεψαν οι Αρμένιοι μαζί με τους Έλληνες και τους Ασσύριους. Ούτε λέξη για τον κεφαλικό φόρο, το παιδομάζωμα, τους πολίτες δευτέρας κατηγορίας, τους κρυπτο-χριστιανούς, καμία αναφορά στην μεροληπτική οικογενειακή νομοθεσία. Αλλά όλα αυτά αποτελούν ξεπερασμένα ιστορικά γεγονότα που ξεχνιόνται μαζί με την σύγκριση της Οθωμανικής Τουρκίας με τον Δυτικό μεσαίωνα σαν να μην υπήρξε η Αναγέννηση στην Δύση η οποία χρησιμοποίησε τον Ελληνισμό σαν βάση για την πολιτισμική και επιστημονική εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Για τους Τούρκους το Βυζάντιο δεν συνεισέφερε τίποτα στη Αναγέννηση, πάλι καλά που υπήρξαν και οι Άραβες….
Αυτές είναι οι απόψεις των Τούρκων προκειμένου να εξαλείψουν την συνδρομή του Ελληνισμού που κατ’ αυτούς αλλοιώθηκε από τις συνεχείς κατακτήσεις της δύσης και της Ανατολής, Ενετοί, Άραβες Οθωμανοί, Αλβανοί, Βούλγαροι και Σλάβοι.
Αποκρύπτουν την σημασία και δύναμη της Γλώσσας, της Θρησκείας, του πολιτισμού και της Εθνικής συνείδησης. που διατηρήθηκε λόγω της πολιτισμικής και θρησκευτικής υποδομής
Αποκρύπτουν τον εκχριστιανισμό των Σλάβων, την επιβίωση του Ελληνισμού στα Επτάνησα με την συνδρομή του Κρητικού πολιτισμού, την επιβίωση του Ελληνισμού στο Φανάρι με τους Φαναριώτες να καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις στην Μολδαβία , την ίδρυση και διατήρηση της Μεγάλης του Γένους Σχολής, την δημιουργίας της Σλαβικής Αλφαβήτου από τον Κύριλλο και Μεθόδιο.
Αποκρύπτουν την δύναμη του Ελληνισμού της διασποράς στο Δούναβη, στη Μαύρη Θάλασσα και την Κεντρική Ευρώπη.
Αποκρύπτουν την δύναμη της Εμπορικής ναυτιλίας την περίοδο της Τουρκοκρατίας που επέτρεψε στον Ελληνισμό να Εξευρωπαϊστεί έστω και κάτω από τις Μεσαιωνικές συνθήκες του Οθωμανισμού.
9. Η μερική αποστρατιωτικοποίηση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ικαρίας,
Από άρθρο του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου στην «Κ»:
Από τα πρακτικά της συνθήκης της Λωζάννης φαίνεται λ.χ. πώς προέκυψε η μερική αποστρατιωτικοποίηση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ικαρίας, από εισήγηση υποεπιτροπής εμπειρογνωμόνων με πρόεδρο τον φημισμένο Γάλλο στρατηγό Weygand. Η υποεπιτροπή απέρριψε την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση που ζητούσε η Τουρκία, με το σκεπτικό ότι τότε θα έπρεπε να ισχύσει το ίδιο και για το απέναντι έδαφος της Μικράς Ασίας, ώστε να μην είναι τα νησιά στο έλεος της Τουρκίας. Η επιδίωξη αμοιβαιότητας και ισορροπίας φαίνεται ιδίως στο ζήτημα των υπερπτήσεων από στρατιωτικά αεροπλάνα. Απαγορεύθηκε να πετούν τα τουρκικά πάνω από τα νησιά και τα ελληνικά πάνω από το έδαφος της μικρασιατικής ακτής (Άρθρο 13 παρ. 2 Συνθήκης Λωζάννης). Εξάλλου, από τα πρακτικά προκύπτει επίσης ότι η αποστρατιωτικοποίηση και η κυριαρχία αντιμετωπίζονταν ως δύο χωριστά ζητήματα.
Παράδειγμα άστοχης αγνόησης του παρελθόντος προσφέρει και η δική μας ανιστόρητη αντίδραση στο ζήτημα της Αγίας Σοφίας. Σαν να μην ήταν τζαμί επί σχεδόν πέντε αιώνες, μέχρι το 1934. Σαν να έγινε μόλις τώρα, για πρώτη φορά. Αντίθετα, δεν αξιοποιήσαμε καθόλου το γεγονός ότι το 1934 έπαψε να είναι τζαμί με απόφαση του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ.
10. Η συμπεριφορά της Τουρκίας κατά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία
Η διπρόσωπη συμπεριφορά της Τουρκίας από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει αφυπνίσει τόσο την Ευρώπη όσο και την Αμερική. Ιδιαίτερα το διπλό παιχνίδι της Τουρκίας με την προμήθεια εξοπλισμού από την Ρωσία, και την διαφοροποίησή της από την υπόλοιπη Ευρώπη και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ όσον αφορά τις κυρώσεις που οι υπόλοιποι επέβαλαν.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ανάγκη που έχει η δύση τόσο για να αντιμετωπίσει τον ενεργειακό και οικονομικό αποκλεισμό όσο και τον προβαλλόμενο αναθεωρητισμό με τον οποίο εμφανίζεται αδελφοποιημένος συνοδοιπόρος και ομοϊδεάτης η ίδια η Τουρκία.
Μία ένδειξη του μεγέθους της ανοησίας και του σοβαρότατου κινδύνου που εγκυμονούν αυτές οι αναθεωρητικές θεωρίες όπως εκφράζονται με τις νέες εμπρηστικές δηλώσεις που έκανε ο Ερντογαν λέγοντας, σε ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, πως η Τουρκία δεν αποτελείται από τα σύνορα που εμφανίζονται στους χάρτες, αλλά «τα σύνορα της καρδιάς του έχουν εύρος τριών ηπείρων και επτά εποχών». Παράλληλα, σημείωσε πως «ο Αριστοτέλης και ο Όμηρος και οι πόλεις τους είναι τα ίχνη της ιστορίας μας όπως και της ανθρωπότητας».
Εξοργιστικό, περισσότερο από τις δηλώσεις και πράξεις του Πούτιν που εξήγγειλε για να δικαιολογήσει την εισβολή στην Ουκρανία.
“Τουρκία, η μεγαλύτερη απειλή για την Ανατολική Μεσόγειο”.
Ως τη μεγαλύτερη απειλή για την Ανατολική Μεσόγειο χαρακτήρισε την Τουρκία ο Αμερικανός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ.
Ο κ. Μενέντεζ , είπε επίσης ότι οι τακτικές της Άγκυρας δεν χαρακτηρίζουν μία δημοκρατική χώρα και επανέλαβε τη θέση του ότι δεν πρέπει να εγκριθεί η συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16, που επιδιώκει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι συνεργάτες του..
«Αξιόπιστος σύμμαχος και πυλώνας σταθερότητας η Ελλάδα»
Κατά τον διάλογο που είχαν μπροστά στις κάμερες, ο κ. Μενέντεζ τόνισε μεταξύ άλλων την πρόοδο που έχει γίνει στην Αλεξανδρούπολη και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι θα γίνει «γεωστρατηγικό κέντρο για την Ελλάδα, την περιοχή και τους συμμάχους μας».
«Πήγα στην Αλεξανδρούπολη. Φοβερή πρόοδος. Θα γίνει γεωστρατηγικό κέντρο για την Ελλάδα, την περιοχή και τους συμμάχους μας. Απεριόριστες δυνατότητες» πρόσθεσε.
Πεπραγμένα της Τουρκικής πλευράς
Ο Χουλουσί Ακάρ ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας Φουάτ Οκτάι, προχώρησε σε νέες προκλητικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας ανήμερα της επετείου της νίκης των Σελτζούκων επί των Βυζαντινών στη μάχη του Μαντζικέρτ και στην επέτειο των 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και από την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδας από τον Κεμάλ Ατατούρκ, σημειώνοντας:
«Όταν αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τέτοια δυνατή Τουρκία, όπως και στην Γαλάζια Πατρίδα, όσοι με απερισκεψία παλεύουν λαθραία μπορούν να δείξουν την ίδια γενναιότητα; Ο Έλληνας, όπως και χθες, έτσι και σήμερα δεν έχει θάρρος, ούτε ο Έλληνας ούτε κάποιος άλλος,.
Όσοι εποφθαλμιούν και βάζουν στο στόχαστρο του τη δημοκρατία, την σταθερότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή, γνωρίζουν τις επιπτώσεις που θα έχουν;
Αυτούς που έχουν φθόνο εντός και εκτός της χώρας θα τους ρίξουμε ξανά στην θάλασσα, όπως κάναμε και στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας μας. Κανείς να μην αμφιβάλει για αυτό».
Πώς να αντιμετωπίσει κανείς αυτή την συμπεριφορά;
Με φιλική διάθεση γύρω από ένα κοινό τραπέζι;
Τουρκικά “fakenews” και παραβιάσεις.
Την τακτική της προβολής (fake news) συμπεριλαμβάνει πλέον στη συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη προκλητική, έναντι της χώρας μας, στρατηγική της η Άγκυρα , εμπλέκοντας μάλιστα και την Ατλαντική Συμμαχία, σε μια προσπάθεια που εκτιμάται πως έχει διπλό στόχο: Αφενός να απαντήσει στις βάσιμες, λόγω διεθνούς δικαίου, διπλωματικές αντιδράσεις της Αθήνας, μέσω συνεχών διαβημάτων για την παραβατική δραστηριότητα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο, καθώς και για τις λοιπές ακραίες προκλήσεις, όπως οι χάρτες της Γαλάζιας Πατρίδας.
Αφετέρου να διασκεδάσει τις αρνητικές για την Άγκυρα εντυπώσεις στους κόλπους του ΝΑΤΟ, εξαιτίας των φιλικών προς τη Μόσχα επιλογών της τόσο στο Ουκρανικό όσο και στο ζήτημα των εξοπλισμών της με ρωσικά όπλα. Επιδίωξή της, επί του προκειμένου, είναι να εμφανίσει την Ελλάδα ως προβληματικό εταίρο της Συμμαχίας.
Ενδεικτικά αυτής της τακτικής είναι τα δύο τελευταία περιστατικά, με τον ισχυρισμό της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας της γείτονος ότι δήθεν ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη παρενόχλησαν τουρκικά, που πραγματοποιούσαν σε περιοχές του Αιγαίου νατοϊκές ασκήσεις μαζί με αμερικανικά.
Αποστολή Nexus Ace
Το πιο πρόσφατο εξ αυτών σημειώθηκε στις 24 Αυγούστου, στο Βορειοανατολικό Αιγαίο. Πηγές του τουρκικού υπουργείου Άμυνας προέβαλαν τον ισχυρισμό ότι αεροσκάφη τύπου AWACS του ΝΑΤΟ και δύο τουρκικά F-16, που εκτελούσαν την εκπαιδευτική αποστολή Nexus Ace στο Αιγαίο, παρενοχλήθηκαν από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη. Ωστόσο, ελληνικές στρατιωτικές πηγές κατέδειξαν ποια είναι τα όρια της αλήθειας και ποια του ψεύδους των τουρκικών ισχυρισμών. Συγκεκριμένα σημείωσαν πως εξελισσόταν πράγματι στρατιωτική άσκηση τουρκικών μαχητικών, με τον μανδύα μεν του ΝΑΤΟ, αλλά δίχως τη συμμετοχή σε αυτή αεροσκαφών άλλων κρατών-μελών της Συμμαχίας, όπως κανονικά συμβαίνει με τις πραγματικές νατοϊκές ασκήσεις, πλην ενός ιπτάμενου ραντάρ τύπου AWACS που ζήτησαν οι γείτονες για την εκτέλεση της άσκησης που ήταν σχεδιασμένη μόνο σε περιοχές του τουρκικού εναέριου χώρου.
Βορείως της Λέσβου
Με αναλυτικά στοιχεία η Αθήνα κατέρριψε τον ισχυρισμό ότι αεροσκάφη τύπου AWACS του ΝΑΤΟ και δύο τουρκικά F-16 παρενοχλήθηκαν από ελληνικά μαχητικά.
Για να προκαλέσουν επεισόδιο, ωστόσο, προκειμένου να κατασκευάσουν το σενάριό τους ως πρώτη ύλη για fake news, έδωσαν εντολή σε ζεύγος μαχητικών F-16 να πραγματοποιήσει πτήση εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, βορείως της Λέσβου, χωρίς να έχουν ενημερώσει, ούτε καταθέσει σχέδιο πτήσης στις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Οπως παγίως συμβαίνει και σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, ελληνικά μαχητικά προέβησαν σε διαδικασία αναγνώρισης και αναχαίτισης. Η διαδικασία εξελίχθηκε σε εμπλοκή εξαιτίας της άρνησης των Τούρκων να φύγουν από την περιοχή ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, η οποία κλιμακώθηκε από την Αγκυρα, στέλνοντας στην περιοχή ακόμα δέκα μαχητικά, τα τέσσερα εκ των οποίων ήταν οπλισμένα.
Σε και Κάρπαθο Μεγίστη
Στο έτερο περιστατικό, σε περιοχή ανάμεσα στις νήσους Μεγίστη και Κάρπαθο, η Τουρκία ισχυρίστηκε –ψευδώς όπως αποδεικνύεται– ότι ελληνικά F-16 παρενόχλησαν τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη που εκτελούσαν αποστολές του NATO πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο. Η Αθήνα και για αυτό το περιστατικό έδωσε τις πραγματικές παραμέτρους: Κατόπιν συνεννόησης και συμφωνίας μεταξύ ΓΕΕΘΑ και Αεροπορικής Διοίκησης (AIRCOM) του ΝΑΤΟ, το μεσημέρι της 22ας Αυγούστου πραγματοποιήθηκε πτήση αμερικανικών αεροσκαφών τύπου Β-52 στο FIR Αθηνών, στο πλαίσιο επίδειξης διασυμμαχικής συνοχής και αλληλεγγύης. Τα Β-52 εισήλθαν από το νοτιοδυτικό όριο του FIR Αθηνών προκειμένου να εξέλθουν από αυτό δυτικά της νήσου Μεγίστης. Αν και η πτήση αυτή δεν προβλεπόταν να γίνει με συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών, όπως έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν, πέντε άγνωστα ίχνη αέρος κινήθηκαν ανατολικά της Καρπάθου παρεμβαλλόμενα στο δρομολόγιο των Β-52 δίχως να έχουν καταθέσει σχέδιο πτήσης. Γι’ αυτό και ακολουθήθηκε η διαδικασία αναχαίτισής τους.
FIR Αθηνών
Η Τουρκία ανέκαθεν αρνείτο να καταθέσει σχέδια πτήσης για τα μαχητικά της στο FIR Αθηνών, υποστηρίζοντας ατύπως ότι ως νατοϊκά αεροσκάφη κινούνται στο πλαίσιο των αποστολών εντός, δήθεν, ενιαίου συμμαχικού χώρου. Τα τελευταία χρόνια, δε, προβάλλει τον ψευδή ισχυρισμό ότι η Σύμβαση του Σικάγου του 1944 και οι κανόνες και συστάσεις του ICAO δεν εφαρμόζονται έναντι των κρατικών αεροσκαφών, κάτι το οποίο προφανώς δεν ισχύει, καθώς υπάρχει η ανάγκη ασφάλειας των πτήσεων. Ως προς τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, ο τουρκικός επεκτατισμός είναι γνωστό ότι αμφισβητεί το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου.
Σημειώνεται, τέλος, ότι πρόσφατα διεξήχθη συνεκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας μας με το αεροπλανοφόρο USS Harry S. Truman των ΗΠΑ, στην ευρύτερη περιοχή δυτικά της Πελοποννήσου. Συμμετείχαν δύο ελληνικά αεροσκάφη τύπου F-16 Block 52+ Advanced και δύο αμερικανικά F-18 από το αεροπλανοφόρο.
Τουρκικές απειλές και… πρόσκληση σε διάλογο
Ο Χουλουσί Ακάρ με δηλώσεις του κατηγόρησε για άλλη μια φορά την Ελλάδα και ισχυρίστηκε ότι δεν έρχεται για συνομιλίες, δεν κάθεται στο τραπέζι, δεν ακούει, λέει συνέχεια ψέματα. Κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο και ένα ψέμα. Έχουμε βαρεθεί να το αποδεικνύουμε ότι είναι ψέμα. Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας αφού υποστήριξε πως η χώρα του είναι έτοιμη για συνομιλίες δήλωσε χαρακτηριστικά: Είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί για να μην επιτρέψουμε να καταπατηθούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας και των 85 εκατομμυρίων πολιτών μας, ούτε τα δικαιώματα των Κυπρίων αδελφών μας και να μην επιτρέψουμε κανένα τετελεσμένο γεγονός. Οι χθεσινές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Άμυνας αποτελούν συνέχεια της σταθερής προσπάθειας της Άγκυρας να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι η πολιτική της, αλλά η Αθήνα υπεύθυνη για την ένταση στις διμερείς σχέσεις. Προστίθεται δε, στην αλυσίδα άλλων καταγγελιών, σύμφωνα με τις οποίες η ελληνική πλευρά παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες με κινήσεις, όπως η στρατιωτικοποίηση των νησιών, ή με πολιτικές εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες φαίνεται από σχετικές ανακοινώσεις του τουρκικού υπουργείου Άμυνας ή σχετικές διαρροές ότι η Άγκυρα επιχειρεί να διευρύνει την ατζέντα των καταγγελιών της με ανυπόστατους ισχυρισμούς περί παρενόχλησης τουρκικών αεροσκαφών από ελληνικά F-16.
Συνάντηση Ρωσίας, Ιράν, Τουρκίας
Η θέση τηςΤουρκίας σε μια συνάντηση που στόχο είχε την υπονόμευση της θέσης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη Συρία, την αντιμετώπιση του ΝΑΤΟως εχθρικού «δυτικού» σχηματισμού, την αντιμετώπιση της «δυτικής ηγεμονίας» στην περιοχή, είναι μάλλον περίεργη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από αυτή τη συνάντηση ακόμα και η Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών επιτέθηκε ανοικτά στην Τουρκία, δηλώνοντας ότι η οικογενειακή φωτογραφία των τριών ηγετών είναι «ακατανόητη» και ότι η παρουσία μιας χώρας του ΝΑΤΟ στη συνάντηση συνιστά, τουλάχιστον, «πρόκληση». Γιατί είναι προφανές ότι η Τουρκία παίζει τον ρόλο που ο Πούτιν ήθελε γι’ αυτήν, δηλαδή, τόσο τον ρόλο του αποσταθεροποιητή των ΗΠΑ στη Συρία όσο και του αποσταθεροποιητή του ΝΑΤΟ.
Και αυτή τη θέση της Τουρκίας, που προσπάθησε να την καλύψει ο Πούτιν με το κερασάκι της υποτιθέμενης συμφωνίας για την εξαγωγή Ουκρανικών σιτηρών, θα πρέπει η ελληνική διπλωματία να την εκμεταλλευτεί κατάλληλα έτσι ώστε να πληγεί ακόμα περισσότερο η αξιοπιστία της Τουρκίας.
Εάν κάτι προκύπτει από αυτή την τριμερή συνάντηση είναι ότι ο άλλος πόλος που διαμορφώνεται σταδιακά μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μόνον απαθής δεν παραμείνει στις νέες εξελίξεις. Το Ιράν ήδη έχει πρόσφατα υπογράψει μια 25ετή συμφωνία με την Κίνα. Στη συμφωνία αναφέρεται ότι η Κίνα θα επενδύσει 280 δισεκατομμύρια δολάρια στην ενεργειακή βιομηχανία του Ιράν και 120 δισεκατομμύρια στις συγκοινωνίες.
Η απομάκρυνση της Τουρκίας από την δύση.
Πολλές χώρες απομακρύνονται από τη Ρωσία, αλλά μία πλησιάζει: η Τουρκία.
Ρώσοι τουρίστες και μετανάστες ξεχύνονται στην Κωνσταντινούπολη και στα παράκτια θέρετρα της χώρας, αρπάζοντας ακίνητα κατά χιλιάδες. Η Ρωσία βοηθά στη χρηματοδότηση ενός πυρηνικού εργοστασίου κόστους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Akkuyu, στο νότο. Ενώ πολλές χώρες έχουν περικόψει τις εξαγωγές στη Ρωσία από την εισβολή της στην Ουκρανία, οι εξαγωγές της Τουρκίας έχουν αυξηθεί κατά 60% σε όρους δολαρίου. Οι δυτικές εταιρείες, που περιορίζονται από κυρώσεις, φαίνεται να χρησιμοποιούν την Τουρκία ως ενδιάμεσο για τις εξαγωγές τους στη Ρωσία.
,
Η περίεργη νομισματική πολιτική της Τουρκίας είναι ένας λόγος για τον οποίο η χώρα ενδιαφέρεται τόσο πολύ για ρωσικά μετρητά. Παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 80%, στις 18 Αυγούστου η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας μείωσε το επιτόκιο από 14% σε 13%—η αντίθετη απάντηση από ό,τι θα συνιστούσε οποιοσδήποτε υγιής οικονομολόγος. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, θέλει χαμηλότερο κόστος δανεισμού προκειμένου να ρυθμίσει την οικονομία και έτσι να βελτιώσει τις πιθανότητές του στις εκλογές του επόμενου καλοκαιριού. Όμως, η χαλαρή νομισματική πολιτική έχει προκαλέσει τη διολίσθηση της λίρας. Έχει χάσει τα τρία τέταρτα της αξίας του έναντι του δολαρίου από το 2018 και ένα ασθενέστερο νόμισμα προσθέτει στις δυσκολίες πληθωρισμού της Τουρκίας αυξάνοντας το κόστος των εισαγωγών ακόμα υψηλότερα.
Κίνα
Όπως είχε πει και ο Μπρεζίνσκυ το 1997, «Το πιο επικίνδυνο σενάριο [για την Αμερική] θα είναι μια ευρεία συμμαχία μεταξύ Κίνας, Ρωσίας και πιθανά του Ιράν, μια ”αντιηγεμονική” συμμαχία κάτω από τη σκέπη όχι της ιδεολογίας αλλά από συμπληρωματικές αιτιάσεις». Προφανώς ο Μπάιντεν χρειάζεται πολύ περισσότερα ταξίδια στην περιοχή για να αντιμετωπίσει αυτό το επικίνδυνο σενάριο.
Κύπρος
Ο πρόεδρος Αναστασιαδις σημείωσε πως χαίρεται διότι «κάποιοι οι οποίοι υιοθέτησαν αφηγήματα όχι φίλων της Κύπρου , αλλά υπηρετών σκοπιμοτήτων, διαψεύστηκαν μέσα από τα πρακτικά των ΟΗΕ που καταδεικνύουν από τη μια την καλή πίστη της ελληνοκυπριακής πλευράς και από την άλλη το απαράδεκτο των αξιώσεων της Τουρκίας , και να διατηρεί μονίμως στρατό στην Κύπρο και να είναι εγγυήτρια της Κύπρου, και είμαστε μάρτυρες του τι συνέβη με αυτή τη Συνθήκη Εγγύησης το 1974, αλλά και για κάθε απόφαση του κεντρικού κράτους να απαιτείται μια θετική ψήφος των Τουρκοκυπρίων που κατά τους ίδιους αποτελεί πολιτική ισότητα.
Μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε πόσο πολιτική ανισότητα είναι όταν εάν η μικρότερη σε πληθυσμό δεν δώσει θετική ψήφο δεν θα λαμβάνεται απόφαση, ή και για το πόσο θα ελέγχεται αυτή η κοινότητα, η οποία κατά πλειοψηφία σήμερα αποτελείται από Τούρκους έποικους. Έποικους ύστερα από τον ακολουθήσαντα το 1974 στοχευμένο εποικισμό», δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Έχω τη συνείδηση μου ήσυχη ότι έπραξα ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να φέρω μια αξιοπρεπή λύση», επεσήμανε ο κος Αναστασιάδης και πρόσθεσε: «Βλέποντας τους σχεδιασμούς της Τουρκίας, τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, τα όσα παρακολουθούμε και καταγράφονται από τις συμπεριφορές της Τουρκίας, είτε στις παρεμβάσεις της στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ, πιο σημαντικό όμως είναι οι αξιώσεις έναντι της Ελλάδας και οι αξιώσεις που πλέον γίνονται εμφανέστερες μετά την 25η Απριλίου του 2021 όταν υπέβαλαν στον ΓΓ των ΟΗΕ την αξίωση για δύο κράτη, ένας στόχος που ετέθη το 1956 από την Τουρκία, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι υποχρέωση μας είναι τουλάχιστον να προστατεύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, να προστατεύσουμε το κράτος που με το αίμα τους οι αγωνιστές της ελευθερίας θεμελίωσαν, τόσο πολιτικά μέσα από τις συμμαχίες που έχουμε συνάψει και καλλιεργούμε όσο και αμυντικά».
«Δεν θέλω να πω περισσότερο όσον αφορά το τι έγινε στον τομέα της Άμυνας. Αρκεί να πω ότι η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ έχει επιτρέψει στην Κυπριακή Δημοκρατία να μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά έναντι σύγχρονων οπλικών συστημάτων. Πέραν τούτου δεν θέλω να προσθέσω τίποτα όσον αφορά τουλάχιστον τον αποτελεσματικό, αποτρεπτικό ρόλο που θέλουμε να διαδραματίζει η Κυπριακή Δημοκρατία, για την προστασία των Ελλήνων, της Κύπρου γενικότερα.
Έχω κατ΄επανάληψη αποδείξει με έργα ότι επιθυμία δική μας είναι επιτέλους να επιτύχουμε μια ειρηνική λύση στο Κυπριακό, με βάση κάποιες προϋποθέσεις ή προ απαιτούμενα που δεν τα θέτουμε ως ιδιοτροπία εμείς οι Έλληνες της Κύπρου, αλλά τα υπαγορεύουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τα υπαγορεύουν οι αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα υπαγορεύουν οι πανανθρώπινες, γενικότερα, αξίες. Και αυτό που ζητούμε είναι σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων».
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας επανέλαβε ότι ζητούμε να απεξαρτηθούμε από τις όποιες εγγυήσεις, να απαλλαγούμε από τα όποια στρατεύματα κατοχής, να δημιουργήσουμε ένα πραγματικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος που να μην ελέγχεται από τρίτους, που να μη μετατρέπεται σε προτεκτοράτο μιας δύναμης που μέσα από τις αξιώσεις που διεκδικεί εν τη ουσία θέλει να ελέγχει και τον τρόπο λήψης ή και τις όποιες αποφάσεις θα παίρνει το κράτος.
Σε μια προσωπική αναφορά, 6 μήνες πριν από την διεξαγωγή των Προεδρικών εκλογών στην Κύπρο, είπε: «Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι με μέλη της οικογένειας μου, με αγαπημένους φίλους με τους οποίους ανδρώθηκα, έφτασα σε μια ηλικία που έφτασε η ώρα να παραδώσουμε τα ηνία σε κάποιους άλλους.
Είναι φυσικό κάποια στιγμή αντί να σου το πουν να έχεις τη δύναμη να το αντιλαμβάνεσαι. Από το 1981 είμαι ενεργά στην πολιτική σκηνή της Κύπρου για να μην πω από το ’64 στα φοιτητικά μου χρόνια.
Αυτό που θα μου μείνει οπωσδήποτε ως ένα αποτύπωμα ψυχής είναι η συνεργασία που είχα με τους Συνδέσμους Αγωνιστών, ιδιαίτερα τους εφέδρους αξιωματικούς Λεμεσού, γενικότερα όσους πιστεύουν σε αυτή την πατρίδα, όσους τάχθηκαν, όπως και οι προγενέστεροι, και έχουν στόχο ζωής την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας».
Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω γεγονότα, πέρα από κάθε αμφιβολία ή πολιτικό-θεωρητική, άποψη προβλέπω ότι η σύγκληση Ρωσίας Ιράν και Τουρκίας θα δημιουργήσει νέες ισορροπίες και συμβιβασμούς για την αποφυγή ευρύτερης συμπλοκής στον πλανήτη μας.
Επίσης πιστεύω ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας δεν θα θιγούν ενώ η Δύση θα υποχρεωθεί σε συν- διαχείριση ορισμένων πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενώ η Κίνα δεν θα έρθει σε μεγαλύτερη σύγκρουση με την Δύση.
Η Ρωσία σε αυτή την διαμάχη θα χάσει κατά κράτος μαζί με την Τουρκία γιατί αμφισβητούν την Εθνική ακεραιότητα κρατών.
Αυτά είναι τα αισιόδοξα συμπεράσματα που βγάζω με βάση την κοινή λογική και την ανάγκη επιβίωσης της ανθρωπότητας ανεξάρτητα σκοπιμοτήτων θρησκευτικού η πολιτικού φανατισμού.
An attempt to analyse the total environment and events that have raised hostile activity between Turkey and Greece the last years specially during the war n Syria.
INTRODUCTION
It is a generally accepted, that every country is justified to protect its own interests.
This statement is widely used because it sounds just and credible.
For example, it is used by USA regarding Israel’s right to defend its country against rockets and bombs launched from Palestinians, killing innocent Israelis, but is also used by Palestinians who claim their right to defend their land.
So, this generic statement needs to be used carefully taking into consideration how the right of each country can be perceived by the international community which implies, that such statement should receive some international recognition. The same is true for international agreements and treaties.
International agreements for the determination of maritime boundaries includes bilateral agreements for EEZ which is a way define limits for economic exploitation of the sea and “sea beds”.
For this reason, an international set of rules has been devised and agreed my most countries. This set of rules constitutes the international law for the sea which provides that all islands have their own EEZ that can reach 200miles in open sea.
The law has been signed by 132 countries under UN supervision during the eighties.
This agreement has not been signed by a small number of countries, yet this is binding under International law.
The law exists and if a mutual agreement between two countries cannot be reached then the countries may, if they both agree, to resolve the issue in an international court of justice. UN is not an organization to implement or enforce the law.
For the history, President Reagan declared USA EEZ, in agreement with Cuba and Bahamas, based on “equal distances”, hence, USA did not enclose these islands within the 200 miles of EEZ limit, as Turkey is trying to do in Cyprus and the Greek islands.
If Turkey were to implement EEZ the way they propose, Turkey would end up having boarders with Italy and Libya totally disregarding Greece, while at the same time would to destroy plans for Eastern Mediterranean pipeline that will be an alternative route to supply Europe that will not be depending on Turkey and Russia.
The four countries that did not vote International law, in April 1982, were, USA, Israel, Venezuela and Turkey.
The reason why USA did not vote, despite the fact they had already implemented EEZ in agreement with Cuba and Bahamas, was that the law provides that all resources outside defined EEZ, in the open sea, are common property, inheritance for all the world to be shared by all, while USA insisted on the principle, “first found first served”.
Israel, on the other hand, had no objection on the law but refused to sign when Palestine was included, not overlooking the fact that, subsequently, Israel declared its own EZZ, disregarding everybody else.
Venezuela objected because, similarly with Turkey, had too many foreign Islands Infront of its mainland. Yet Venezuela, eventually, accepted the fact and gave up half of its originally claimed EEZ, it did not follow what Turkey is trying to do, demanding the extension of its own EEZ depriving part of EEZ from to the Islands which will be encircled by Turkey with unpredictable consequences.
Turkey behaves like China, while US is maintaining double standards. It accuses China for violating EEZ in China Sea, in five cases and it does nothing in the case of Turkey, which is doing the same with Greece and Cyprus.
USA is keeping double standards, because Turkey has important geopolitical value within NATO and Middle East in spite Turkey’s complaints for the opposite.
Greece cannot defend itself against Turkish demands with no support from, at least, one major power.
Hence, Turkey is using its geopolitical position and size to gain as much as possible.
THE GEOPOLITICAL GAME THAT TURKEY IS PLAYING IN TWO FRONTS.
Turkey is playing its geopolitical power game in two fronts, in Middle East which is a matter of survival for Turkey, due mainly to Kurdistan which, if created, will present major risk for Turkey and secondly in Aegean and Mediterranean Sea.
For the first case, Kurdistan has remained an unresolved issue since the First World War.
Kurdistan consist a real threat for Turkey which is trying to become the leader within the Islamic world. Unfortunately, Turkey has not managed to properly integrate the Kurds residing within Turkey, hence the creation of Kurdistan will certainly provoke a real uprising from major Kurdish populations in East Turkey.
The second front which presents a problem for Turkey is Greece and Cyprus which stand as an obstacle for the re visionary plans of Turkey which dreams to play a major international role establishing a new Ottoman Empire expanding its influence in the Balkans and Mediterranean Sea, including North Africa. Such plans inevitably come in conflict with Europe, USA, Egypt , Greece and Israel as far as their interests for Energy resources and other Geopolitical opportunities.
The awakening plans for Turkey started during 1973, when the Greek Junta of Colonels announced the discovery of oil in Thasos Island in North Aegean Sea overselling the story that this discovery will bring millions of oil barrels to Greece.
Since 1973, Turkey started its activity with air violations over Greek Islands questioning the sovereignty of some of the Greek islands, attempting to establish gray zones in Aegean, as well as questioning the rights of the islands to have their own EEZ including Crete, Rhodes and Kastelorizo Island complex.
THE SYRIAN FRONT
A peaceful uprising against the president of Syria almost ten years ago turned into a full-scale civil war. The conflict has left more than 360,000 people dead, devastated cities and refugees drawn in other countries. As well as causing hundreds of thousands of deaths, the war has left 1.5 million people with permanent disabilities, including 86,000 who have lost limbs.
At least 6.2 million Syrians are internally displaced, while another 5.7 million have fled abroad.
In March 2011, pro-democracy demonstrations erupted in the southern city of Deraa, inspired by the «Arab Spring» in neighboring countries.
This led to a general uprising of Syrian rebels against the Syrian authoritarian administration. This gave the opportunity to Kurdish population within Syria to join Syrian opposition to government. At the same time extreme Islamic terrorist formed the state of ISIS which became the target for USA
When the government used deadly force to crush the dissent, protests demanding the president’s resignation civil uprising erupted nationwide.
The violence rapidly escalated and the country descended into civil war
The government’s key supporters have been Russia and Iran, while Turkey, Western powers and several Gulf Arab states have backed the opposition.
Russia – which already had military bases in Syria – launched an air campaign in support of Assad in 2015 that has been crucial in turning the tide of the war in the government’s favor.
The Russian military says its strikes only target «terrorists» but activists say they regularly kill mainstream rebels and civilians.
Facing the prospect of US military intervention, President Assad agreed to the complete removal and destruction of Syria’s chemical weapons arsenal.
Iran is believed to have deployed hundreds of troops and spent billions of dollars to help Assad.
Thousands of Shia Muslim militiamen armed, trained, and financed by Iran – mostly from Lebanon’s Hezbollah movement, but also Iraq, Afghanistan and Yemen – have also fought alongside the Syrian army.
The armed rebellion has evolved significantly since its inception. Secular moderates are now outnumbered by Islamist and jihadists, whose brutal tactics have caused global outrage.
So-called Islamic State has capitalised on the chaos and taken control of large swathes of Syria and Iraq, where it proclaimed the creation of a «caliphate» in June 2014. Its many foreign fighters are involved in a «war within a war» in Syria, battling rebels and rival jihadists from the al-Qaeda-affiliated Nusra Front, as well as government and Kurdish forces.
In September 2014, a US-led coalition launched air strikes inside Syria in an effort to «degrade and ultimately destroy» IS. But the coalition has avoided attacks that might benefit Mr Assad’s forces. Russia began an air campaign targeting «terrorists» in Syria a year later, but opposition activists say its strikes have mostly killed Western-backed rebels and civilians.
In the political arena, opposition groups are also deeply divided, with rival alliances battling for supremacy. The most prominent is the National Coalition for Syrian Revolutionary and Opposition Forces, backed by several Western and Gulf Arab states. However, the exile group has little influence on the ground in Syria and its primacy is rejected by many opponents of Mr Assad.
The US, UK and France initially provided support for what they considered «moderate» rebel groups. But they have prioritized non-lethal assistance since jihadists became the dominant force in the armed opposition.
A US-led global coalition has also carried out air strikes on ISIS militants in Syria since 2014 and helped an alliance of Kurdish and Arab militias called the Syrian Democratic Forces (SDF) capture territory once held by the jihadists in the east.
The alliance supported by US had appeared to be in a strong position until December 2018, when President Donald Trump unexpectedly ordered US troops to start withdrawing from Syria with the territorial defeat of ISIS imminent.
The decision suddenly left the SDF exposed to the threat of an assault by Turkey, which has said it wants to create a «security zone» on the Syrian side of the border to prevent attacks by Kurdish fighters.
The Kurdish population of Syria is that country’s largest ethnic minority, comprising between 7% and 10% of the country’s population according to most sources.
USA has not totally withdrawn keeping an eye on oil resources that they can still control.
Kurdish leaders have urged the Syrian government and Russia to send forces to shield the border and begun talks about the future of their autonomous region. So basically, US gave the Kurds who fought against ISIS back to the Russians and Assad in order to avoid a fight with Turkey.
The 2019 Turkish offensive into north-eastern Syria, code-named Operation Peace Spring by the Turkish Army, was a cross-border military operation conducted by the Turkish military against the SDF and the Syrian Arab Army (SAA) in Northern Syria.
According to the Turkish President the operation is intended to expel SDF—viewed as a terrorist organization by Turkey due to its ties with the (PKK), but considered an ally against ISIS by US and its allies from the border region, as well as to create a 30 km-deep «safe zone» in Northern Syria where some of the 3.6 million Syrian Refugees in Turkey would resettle.
As the proposed settlement zone is heavily Kurdish demographically, this intention has been criticized as an attempt to force drastic demographic change, a criticism denied by Turkey by saying that it only intended to «correct» the demographics that Turkish officials stated were changed by the SDF. Many are very suspicious of what the Turks call ‘»correction to demographics» Greeks have significant experience by corrected demographics in Cyprus.
The Turkish operation received mixed responses by the international community Including condemnations since it was obvious that the Turkish strategy had as main objective the Kurds.
One wonders why Turkey prefers to create a “security zone» on the Syrian side in an area inhabited by Kurds and not in the area that ISIS has been present.
It is obvious, Turkey is aiming to exterminate the Kurdish population while at the same time relocate Syrian war refugees that will be under Turkish control and secure funding from Europe and possibly USA.
While originally acknowledging Turkey’s «right to defend itself», on 15 October, Russia hardened its position against the operation and deployed troops.
Ten European nations and Canada imposed an arms embargo on Turkey, while the U.S. imposed sanctions on Turkish ministries and senior government officials in response to the offensive in Syria.
Likewise, Trump’s sudden pullout of US forces in Syria was also criticized by journalists as a «serious betrayal to the Kurds» as well as a «catastrophic blow to US credibility as an ally and Washington’s standing on the world stage», one journalist stating that «this is one of the worst US foreign policy disasters since the Iraq war On 19 November, the Defense Department inspector general released a report finding that the American withdrawal and subsequent Turkish incursion allowed ISIS to «reconstitute capabilities and resources within Syria and strengthen its ability to plan attacks abroad».
Turkish position with ISIS has also been questioned.
On August 25, 2015, the Turkish newspaper Bugün ran a front-page story, illustrated with video stills, about what it said was the transfer, under the observation of Turkish border guards, of weapon and explosives from Turkey to ISIS through the Akcakale border post. Bugün reported that such transfers were occurring daily and had been going on for two months. In response, a couple of days later offices of Koza İpek Media Group, the owner of the newspaper, were raided by Turkish police.
In October 2015, control of Koza İpek Media Group was seized by the Ankara Chief Public Prosecutor’s Office which then appointed new managers with links to the ruling Justice and Development Party (AKP), and in July 2016 Bugün was closed down on the orders of President Recep Tayyip Erdoğan. Certainly, a strange story.
.
Saudi Arabia, which is keen to counter Iranian influence, has armed and financed the rebels, as has the kingdom’s Gulf rival, Qatar.
Israel, meanwhile, has been so concerned by what it calls Iran’s «military entrenchment» in Syria and shipments of Iranian weapons to Hezbollah that it has conducted hundreds of air strikes.
significant increase has taken place in Greece since that time
Turkey 3.644.342
Lebanon 948,849
Jordan 671.551
Iraq 252.451
Germany 593,025
Egypt 133,028
Hungary 78,245
Austria 55,550
Greece 61,365 (100,000 by Feb 2020)
Sweden 120,855
The Syrian Civil War is arguably the worst humanitarian crisis since the Second World War, with over a quarter million killed, roughly the same number wounded or missing, and half of Syria’s 22 million population displaced from their homes. But more than that, Syria today is the largest battlefield and generator of Sunni-Shia sectarianism the world has ever seen, with deep implications for the future boundaries of the Middle East and the spread of terrorism.
The government has regained control of Syria’s biggest cities. but large parts of the country are still held by opposition armed groups and the Kurdish-led SDF.
In September 2018, Russia and Turkey brokered a truce to avert an offensive by pro-government forces that the UN had warned would cause a «bloodbath».
Rebels were required to pull their heavy weapons out of a demilitarized zone running along the front line, and jihadists were told to withdraw from it altogether.
In January 2019, the truce deal was put in jeopardy when a jihadist group linked to al-Qaeda, Hayat Tahrir al-Sham, expelled some rebel factions from Idlib and forced others to surrender and recognize a «civil administration» it backed.
The SDF currently controls almost all territory east of the River Euphrates
THE CONFLICT BETWEEN TURKEY AND GREECE IN AEGEAN AND MEDITERRANEAN SEA.
The main reasons for the conflict
Even recently, under the failure of Turkey to implement its threats to Europe and Greece that it will sent millions of refugees and illegal immigrants to Greece, in a passage to Europe, Mr Erdogan threatens that he will act to stop any effort from anybody playing games in Mediterranean sea to violate Turkey’s interests under international law. He also referred to the EEZ agreement Turkey made with Libya that that totally neglects International law for the Sea
I really wonder what Mr. Erdogan means when he mentions International law since this is the law that Turkey refused to sign and continuously is violating in Greece and Cyprus.
As previously mentioned, the serious conflict between Turkey and Greece originates from 1973 when the Greek Junta of Colonels announced findings of millions of barrels of oil, close to the island of Thasos in North Aegean Sea. This awakened Turkey’s appetite.
This fired claims on limits regarding territorial waters, EEZ, air and sovereign rights on several islands, mostly uninhabited.
The main agreement between Turkey and Greece is based on the Treaty of Lausanne which specifies that all islands in Aegean Sea belong to Greece Except two, Imbros and Tenedos that belong to Turkey.
In fact, the treaty mentions that Turkey does not have the ownership of islands outside the limit of three miles from the coast of Turkey.
Turkey’s argument is that the treaty does not include, in the attached list, all islands by name, this would have been impossible since the number of islands exceeds 2.500 and the rest of the terms of the treaty does not leave any doubt about the ownership.
The second point of conflict is that several islands have been given to Greece by Italy, after the Second World War, which was done under different contractual terms conditions and refer to different maps.
In addition, the International law for the Sea was signed during April 1983, much later than the date of signing of the Treaty of Lausanne.
Turkish claims in Aegean sea and Mediterranean excluding more recent claims erom the recent Libyan agreement neither the current violations in Cyprus EEZ
Greece has refrained from extending its territorial waters from 6 to 12 miles, as it has the right to do, due to Turkey’s threat of “casus Belli” and since, USA has insisted to Greece to refrain for declaring its own EEZ with Cyprus and Egypt, till a solution is found with Turkey. This may never happen but underlines the interest of USA and NATO over all to keep Turkey within the western alliance.
The situation in Cyprus is even worst since Turkey is violating Cyprus EEZ where agreements have already been made with international oil companies for the exploitation of oil and gas resources. Turkey totally disregards the validity of any agreement since, it does not recognize Cyprus as an independent state, in spite the fact that Cyprus is a member of UN and EU.
Cyprus EEZ
The EEZ of Cyprus with Oil companies that have signed agreements with Cyprus
Both USA and EU have applied sanctions against Turkey for such violations and there is a certainty that these sanctions will be extended.
I display here under an extract of a warning letter addressed to Turkey, issued by EU:
EN
E-004439/2019
Answer given by Ms Simson
on behalf of the European Commission
(25.4.2020)
In response to Turkey’s drilling activities in the Eastern Mediterranean, the Foreign Affairs Council adopted on 11 November 2019 a framework for restrictive measures that makes it possible to apply a travel ban and asset freeze to individuals or entities responsible for or involved in drilling activities in relation to hydrocarbon exploration and production not authorized by Cyprus in its territorial sea or in its exclusive economic zone or on its continental shelf.
On 12 December 2019, the European Council stated that the Turkey-Libya Memorandum of Understanding on the delimitation of maritime jurisdictions infringes upon the sovereign rights of third states, does not comply with the Law of the Sea and cannot produce any legal consequences for third states.
The Turkish point of view
Having presented the facts as we have experienced, from the International point of view I have always tried to see the situation from the Turkish point of you which, I, must admit, find it difficult to understand and come to some conclusions.
Every body is a Turk
Whenever I suggest that this conflict needs to be resolved in an amicable manner, I am faced with a brick wall on any arguments for a solution.
Why Turkey does not want to resolve EEZ conflict by agreeing to go to the international court in Hague?
May be, because China went to Hague, over similar issues and lost, may be, because Turkey has not signed the International law for the sea, may be, because Turkey does not believe that Hague is a truly independent organization, but is fully controlled by West which intends to destroy Turkey under a long standing survival battle among Christian and Muslim countries.
These are fundamental reasons for the conflict that Greece cannot contemplate because it is already part of the international community that is acting under the rules of International law, especially as a member of UN and EU. While Turkey appears to be a re visionary power that believes it is the victim of a conspiracy of western nations which is fighting to exterminate Islam worldwide. Turkey is consistently forgetting that it has been in alliance with these nations in NATO for quite a few years.
But even if one needs to think, outside the International law and its organizations, Greece is an “island country” that even if it didn’t have its mainland part, it will still exist. What this would mean, that Turkey could wipe out the entire nation?
Would that mean that Turkey could encircle every island with its mainland EEZ depriving island’s right for existence? Because EEZ defines other rights, in addition to “sea bed” resources, that include energy, fishing, defense etc.
The Turkish EEZ in Aegean and Black Sea
Turkish EEZ in Mediterranean Sea.
Does Turkey intend to acquire frontiers with Italy eliminating Greece from the map?
The map presented from 2011 regarding EEZ limits for Ionian sea and Mediterranean
If one looks at the map one may appreciate why Turkey fills suffocated encircled by Greek islands. But this does not give Turkey the right to wipe out an island country and its population. Islands exist and according to international law, have their own frontiers and EEZ.
Turkish attempt to brake the Greek EEZ at Kastelorizo island complex. This will also brake the contraction of East Mediterranean pipeline. This will also effect the EEZ of Crete Rhodes and the rest of the islands of Dodecanese.
This is the project supported by EU, Greece Italy, Cyprus, Israel , Egypt ad USA to provide an alternative route to supply oil and gas to central Europe. Turkey is invited to participate instead of blocking it. This could provide an alternative solution to the total Greek and Turkish conflict.
Does Turkey intend to acquire frontiers with Italy eliminating Greece from the map?
As another European example, France has a large EEZ not because of its mainland but due to its islands in remote locations.
Finally, the Treaties include a term for the disarmament of the islands, a term that Greece violated since 1938. This according to Turkey consists a serious breach of the agreement.
This is understood, but Greece would be willing to proceed with disarmament if Turkey stops acting in violation of International law and other aggressive actions, such as air and sea frontier violation including encouragement of refugees and Illegal immigrant to enter Greece ranging attacks against Land and sea boarders, with the active participation of Turkish military forces.
So how can we work out a solution, avoiding a war which will inevitably lead to distraction?
Ironically, as long as Turkey keeps stating that firmly intends to defend its own interests under International law and accuses Greece of violating such law, there is hope, it seems that, eventually, Turkey will accept the resolution of such conflicts by going to Hague.
Turkey and Greece would probably have to come to a compromise if they both agree to accept a decision of International court of Hague. Both Greece and Turkey need to prepare their people for such eventuality.
The most probable area of compromise is Kastellorizo island complex EEZ where EEZ will have to be shared. This probability will be possible on the assumption that there will be a solution on Cyprus and the Turkey will accept to be a part of the effort to join Europe in the construction of East Mediterranean pipeline and abandon the idea of having an EEZ with Libya. No Greek politician dare make such compromise unless this is a court decision.
This decision will make all parties including Europe, USA and Turkey real allies in Eastern Mediterranean.
The Cyprus EEZ
Another, equally important issue is the stagnation of Cyprus situation.
There, Turkey is bluntly violating sovereign rights of a country member of UN and EU, by entering internationally recognized EEZ rights by drill for energy resources. Turkey does not recognize Cyprus as an independent state, because, as it claims, has violated the treaty of Zurich.
Turkey insists that Cyprus and Greece violated their agreement and Cyprus has not any more the status of a country to be part of UN or EU, Turkey is acting as a guarantor under the Zurich agreement.
Turkey overlooks the violation of the treaty that took place by invading Cyprus, under false pretenses, as guarantor.
Turkey, in that matter, disregards three UN resolutions against Turkey for the invasions that led to occupation of half of the island, the occupied territory has not been internationally recognized as autonomous state.
UN has condemned Turkey for two invasions that exceeded its obligation as guarantor since it acted totally on its own with no agreement from the other two guarantor members neither ensured consent from UN.
The situation, now, is to negotiate an agreement that will either accept the creation of an independent confederation of two communities to reunite Cyprus or to split the country in two.
No need to go to details to understand the situation.
The major issue for Turkish Cypriots is to accept that they are a minority, but they can have all minority rights under EU law that fully recognizes equal human and civil rights.
In more details such an agreement will guarantee equal rights in all forms of administration, rights for property, for business, civil service, employment, sharing resources, participation in government, equal opportunities in employment and dharing benefits. The only think they will not have, as a minority, is the right to veto because this is the reason why the previous agreement did not work. We want to exclude a situation where Turkish Cypriots will act as agent of Turkish interests in the island, since we have seen that this will totally nullify any activity in the country.
Failure to accept this solution, North Cyprus (the occupied part of Cyprus) can become either an independent state or become part of Turkey if Turkish Cypriots so wish. What they cannot do is, for Turkey continue to dictate, one way or other, its instructions to Cyprus
I do not see any problem with this type of resolution of the Cyprus problem.
Yet, once more, Turkey is freezing the processes for any agreement keeping Cyprus a hostage with the intention to deprive the island of the status of an independent state.
Turkey has made its move, by its decision to invade the island.
Turkey cannot hold Cyprus as a hostage indefinitely, just to grab the Cypriot EEZ that Cyprus has, as a fully recognized independent country. Even Turkish Cypriots do not like this.
The use of refugees as a weapon by Turkey.
Erdogan is bringing one additional weapon in the conflict to pursue the promotion of Turkey’s interests in both fronts, in Middle East, by the invading Syria and secondly in Aegean Sea with Greece.
The weapon is the use of Syrian refugees and immigrants from other areas who, for many reasons, are trying to infiltrate to Europe.
As mentioned above, Turkey has accumulated a significant number of refugees for which service negotiated financial support from Europe, to maintain such refugees in camps within Turkey.
Nobody objects the right for Turkey to receive financial support for this service to the world, as well as nobody, especially, the parties involved in this dirty civil war, in Syria, to contribute towards this just request. But Turkey is trying to capitalize on the situation in an opportunistic way.
Turkey exerts pressure to Europe for funds, threatening to release millions of refugees towards Europe, attacking the Greek frontiers to Turkey in land and sea. Everybody understands, by now, how much more dangerous is this, the period of coronavirus.
In this way, Turkey is exerting pressure to Greece to support the Turkish invasion in Syria with main objective to create and populate a «security zone», with Syrian refugees, relocating Kurdish populations away from Turkish borders. The ultimate plan to stop the creation of Kurdistan. This is the activity Turkey calls “right to defend its interests”.
CONCLUSIONS
In view of European failure to accept Turkey as a full member in EU, Turkey feels that must find its way to different future.
This ignited re visionary ideas to reconsider the possibility to survive as a new version of Ottoman empire, hence the big idea of Blue homeland, the leader of Muslims around the world, the Father country to protect its Muslim brothers.
This does not work very well with the western word hence Europe and USA started pulling further away from Turkey.
Mistrust grew between Turkey and international institutions considered to be instruments of West and from a trusted ally became an unpredictable country.
The conviction in Turkey that West is a club of Christian countries intending to brake Turkey in three parts and exterminate Muslim populations around the world are bringing back memories from medieval times.
The optimistic idea, within West, that Turkey can bridge the cultural gap between East and West is disappearing.
Greece and Cyprus are thought to be instruments of West, real enemies for Turkey, obstacles for the Turkish “Megalo Idea” a mistake that Greece has made in the beginning of the 20th century, but Greece has payed dearly for that mistake which was made by certain politicians and the change of interests after the October communist revolution and the shifting of interests in Europe.
At the same time there is lack of true leadership all around including Turkey, Europe and USA.
No good will flourish with Turkey supporting authoritarian regimes not abiding by human and civil rights as well as democracy. It is not Religion that separates people these days it is interests that create the conflicts and interest can be negotiated under international law that can also help as a compromising platform. This is the root of the problem and the road to avoid wars.
Also, the West needs to forget its colonial and imperialistic past.
This will create the environment to compromise, not with more “Big ideas” from USA or China, Russia, Turkey or Europe.
No more atomic power plans no more the right of the stronger or religious or political fundamentalism no more the right of one man, no more nationalism.
The problem with Turkey is the fact that insist to pursue destructive and not constructive policies.
Turkey is not trying to cooperate with its neighbors but to force every nation to accept Turkey’s ambitions to play the role of a regional and global superpower.
Turkey is trying to exploit all strengths and weaknesses of players in the international and local power game irrespective of any issue, that bears no respect to any right of other members.
The most obvious aggressive policy, is demonstrated with Turkey’s position against the rights of the Greek islands to have their own EEZ.
We all understand why Turkey has not signed conformance to international law of the sea, but this does not mean that a country consisting of a major part from a group of islands looses all is rights to have their own EEZ.
This attitude will not help Turkey to play the role of even a regional power not to mention the role of a global super power.
It is also obvious that Turkey wants to capitalize on the weaknesses of a country in the middle of a civil war, as in the case of Libya. They claim they support a crippling government, which is recognized by UN while at the same, it totally discards UN resolutions against Turkey as well as the government of Cyprus.
Turkey is taking advantage of the Russian interest to maintain a monopoly in being the main energy supplier.
At the same time Turkey is trying to protect its interest to provide the only alternative to forward gas and oil supplies from Middle East.
Finally, Turkey is also capitalizing on the fear of EU to accommodate millions of Muslims refugees from Syria, Africa and Afghanistan, who may include a number of Islamic Terrorist.
Nobody is claiming that Turkey should not participate, in many ways, to share the profits of East Med project on the basis of International law regarding EEZ even if the profits may take into account Turkey’s position as a large mainland country that would abandon some of its own alternatives, in preference of joint cooperation with the rest of Mediterranean neighbors.
East Med project would have brought closer Turkey to EU, USA, NATO , Italy, Israel and the rest of its Mediterranean countries.
The recent developments regarding the conflict between Greece and Turkey over Aegean and Cyprus and published maps for the Greek and Cyprus Exclusive EEZ. And the sea limits that are leading to serious conflicts and Casus Belli declarations of Turkey disregarding, UN resolutions even NATO directives, international law and international treaties such as Lauzanne treaty which is fundamental for the viability of this Nation, Greece and Cyprus.
Turkey is advocating that international law for the islands and sea limits and Exclusive EEZ as well as overall strategies are questionable designed to the benefit of western powers which are positioned to violate all Turkish rights and repeat the same aggressive acts with the long term intention to partition Turkey just as they have done in the beginning of the20th century, using Greece in this dirty game.
It is particularly important, mostly during this period, to expose the truth of the historical events that took place in both recent and older times that lead Greece Turkey and Cyprus to fight over these issues.
It is exactly the opposite that has happened, Turkey has been benefiting in more than one ways from western powers especially from UK which has been encouraging Turkey to acquire rights to which they have totally abandoned with international treaties.
This is why I feel obliged to bring to your attention historical facts which have been forgotten but the Greek parliament is releasing by publishing a report on Cyprus after 30 years.
For this time I attach one extract from this report covering events up to the Zurich agreement for Cyprus among UK Greece and Turkey.
Historical background for Cyprus Covering events that led to Zurich agreement
Translated from the File “Cyprus” published by a special committee of the Greek Parliament released after 30.years.
This report covers (geographical location of Cyprus and its extent, its adventures, its sale, during 1878, by the Turkish conquerors to England – as an English colony – Referendum – population composition – Ethnic struggle, etc.).
Cyprus, the large island of the eastern Mediterranean, has an area of 9,851 sq. Km and its population in the period 1974 was 634,654 inhabitants, of which 519,694 (81,9%) Greek Cypriots and 114,960 (18,1%) Turkish Cypriots.
Remote, as it was from the mainland of Greece, experienced many adventures and invasions over the centuries.
One of her oldest and most marked misfortunes was when, during 448 BC, Pericles, Signed a peace with the Persians, and left her out of his claims.
At later times Cyprus passed into the hands of several and many successive invaders.
Its «privileged» position in the Eastern Mediterranean, and particularly in the Cilic Sea, near the Middle East countries, made it a target for those who aimed to expand their influence to these countries (Syria, Palestine, etc.).
In every case, however, Cyprus did not fail to watch over, with great interest, the fate and the course of Hellenism during the great days of glory (Alexander the Great), and in its turbulent falls (its descendancy under the Ottoman occupation, etc.).
This last occupation was suffered by Cyprus for three whole centuries – until 1878 – the Turkish invador held it under its barbaric occupation.
This year (1878), Turkey sold to Cyprus to Great Britain, which at that time, just nine years after Suez was opened, sought to serve its worldwide interests and aspirations to acquire territories and areas of the Eastern Mediterranean. Many more areas exploiting the strategic and geographical location of Cyprus.
According to the treaty that was signed with this sale transaction, Cyprus would still typically be under Sultan’s high sovereignty, but was essentially granted to Britain, which would be paying Turkey an amount of 88,000 pounds (approximately) a year.
This was the situation, until 1914. During the First World War, Turkey declared a war against Great Britain, which, after that, denounced the above treaty and ANNEXED Cyprus on 5.11.1914 and brought Cyprus under its own absolute dominance
Thus it came 1915.
England, seeking to achieve Greece’s participation in the war, offered union of Cyprus to Greece on 17.10.1915. The Greek government in power at that time (Alexandros Zayim’s government), supporter of the German-Hellenic friendship influenced by the Greek Royal family, refused the offer.
Thus we came to the year 1923, when the Treaty of Lausanne was signed by which Turkey explicitly recognized the annexation of Cyprus to Great Britain and so waived any right in Cyprus.
Here we have the relevant provisions of the Treaty of Lausanne:
«Article 20: Turkey declares that it recognizes the annexation of Cyprus proclaimed by the British Government on 5 November 1914″.
‘Article 21: Turkish nationals established in Cyprus on 5 November 1914 shall, as provided for by national law, obtain British citizenship, and shall consequently denounce Turkish nationality.
However, up to two years after the coming into force of this Treaty, Turkish subjects may exercise a right of option over Turkish nationality. In that case, they must leave Cyprus within 12 months, after they exercise the right of choice. »
On the basis of these agreements, Kemal Atturkur called on the Turkish Cypriots to emigrate to Turkey.
However, the response of the Turkish Cypriots to this invitation of the Turkish Nation Leader was appreciably limited.
Thus on (1.5.1925) the proclamation of Cyprus as a colony of the British Crown followed.
In the meantime, from the beginning of the 20th century, the Greek Cypriot population of the island started a motion for union of Cyprus with Greece. This motion was being promoted from the Church.
As part of this demand, many Cypriot missions arrived in London submitting relevant memoranda to the Government of Great Britain, while at the same time there were mobilizations in Cyprus with a strong presence of the Greek Cypriot youth.
England’s response to all of this was clearly and steadily negative.
The top of these mobilizations lead to the revolt of Cypriot people which started on October 17, 1931 with the publication by Bishop Kiti and MP Nicodemus Mylonas manifesto which called the People to resist the English occupation. On October 21, 1931, a large popular gathering took place in Nicosia, and Dionysios Kykkotis, the priest of Phaneromeni, waved the Greek flag, declared the revolution.
The Colonial Government, operating in a totally dictatorial manner, killed this popular revolt in a few days by bringing troops from Egypt.
England was not satisfied with this but started a series of tough administrative measures and several restrictions.
More than 2,500 citizens were jailed, several others – among whom the protagonist of the outbreak Bishop Kition and MP Nikodimos Mylonas – were deported.
The Legislative Council was abolished, the use of the Greek flag or of the Greek colors or of the Greek fighters was forbidden, and the Greek National anthem was also forbidden.
Even interventions within the Church were attempted, while the effort of de-Hellenization of education, especially the primary, was intensified.
With the suppression of the 1931 uprising, and with the taking of such hardcore meters, the long-running period of the so-called «democratic rule» of the English occupation, which began to openly dominate with an authoritarian and dictatorial net perception, ends.
During the 1940 war many Cypriot volunteers fought on the side of the allies.
During 1943, the first elections took place in Cyprus after the elections of 1931, and in 1947 the new Cypriot Governor, Lord Winters, gave the Cypriots a promise for a «more liberal and democratic regime».
In 1948, the establishment of a National Council for the promotion of the National Union struggle was decided, later the Office of the Ethnarchy, which became the executive body of the Cyprus National Government, which continued the fight for independance..
During December 1949 Archbishop of Makarios B!, took the initiative to hold a referendum among the Greek Cypriots. This referendum, voted by all Greek Cypriots, male and female, over the age of 16, took place on January 15, 1950, and resulted in 95.7% in favor of the union with Greece. ( 224,757 voted, of whom 215,108 were in favor of joining Greece).
The Cypriot Embassy led by The Bishop of Kyrenia Kyprianos came to Athens and filed a series of volumes of the union referendum to the President of the Hellenic Parliament Dimitrios Gontikas.
The Greek Government at that time, (the Plastiras Government) did not take the volumes of this referendum , considering that the time was not right for that.
During 1951, the Greek delegation at the sixth session of the UN, held in Paris, led by the Greek political forces of the Center Party (Plastira-Venizelos Government), presented the Cyprus issue for discussion with Georgio Mavro and Louke Akrita, and asked to establish for Cyprus the process of referendum for the application of the principle of self-determination.
Meanwhile, the Archbishop’s throne of the Church of Cyprus had changed,
Makarios II had died and was succeeded (October 1950) by the then bishop Kiti, Makarios III, who during the period 1952 to 1956 attempted a series of trips to Europe, America and Asia, presenting to the International Community the whole Cypriot issue.
At the same time, the Greek Government was trying to make petitions to England, posing the same subject.
As a result a discussion took place in the House of Commons in July 54.
At the same time the Greek Government d. 16.8.54 (The Papagos Government) appeal to the United Nations, General Assembly, with the suggestion of the New Zealand delegation and the US Consent 24.8.54, decided not to discuss it «at present».
Meanwhile, the struggle for the Union is intensifying and EOKA organization is being set up, which takes on armed action.
Strong reaction and violent measures by the British do not manage to curb the rationale of the Cypriots.
And so the struggle of the EOKA continues ever more vigorously.
Since the violent measures are not enough to overcome it, the architects of the British policy are thinking of taking «diplomatic» measures.
Thus, on 30 June 1955, they invite the Governments of Greece and Turkey to take part in a tripartite conference in London to discuss both «political and defensive issues in the Eastern Mediterranean, including Cyprus». Archbishop Makarios responded to this development, stating on 16.7.55 that if this conference were to take place, it would be a «trap intended to complicate the matter in a way that is irreparable».
Makarios’ views were not heard, and on 29.8.1955 a three-party «conference» with the Foreign Ministers of all three countries (McMilan for Great Britain, Stephan Stephanopoulou for Greece and Fatin Zorlou for Turkey) began in Lancaster House.
This tripartite conference ended its work on 7 September 1955 with the publication of a communiqué that spoke of «suspending its work».
But although the conference failed to resolve the issues of the Cyprus independence fight, but it had achieved the purpose for which the British had thought of convening it. Because with this conference they managed to bring in the show a new interested party for Cyprus, Turkey, which, with the Treaty of Lausanne, in the most formal and categorical way, gave up all its rights on Cyprus and thus transformed the difference that existed between the Greek Cypriots and the Government of the Creat ritain in a Greek-Turkish dispute, limiting themselves to a third party role (arbitrators in some way).
Following the failure of the Tripartite Conference, the then Greek Government (in the 1955 Government of Karamanlis) filed a second appeal to the UN but did not succeed in obtaining the necessary number of votes to register this appeal on the General Assembly’s agenda the UN.
Meanwhile, on 4/10/55, a quarter after the failure of the «Tripartite Conference», the government of Cyprus was entrusted by the British Government to Marshal John Harting, who was more widely known than the hard ways he had used to suppress the Kenyan liberation movement. This new Governor of Cyprus, when he assumed his duties (October 1955), submitted new proposals for «liberal self-government» to Makarios.
After this, Makarios-Harting talks followed, which failed.
Of course, the struggle of the EOKA continued and intensified, causing great damage to Harting troops, gaining admiration not only for the Hellenic Cypriot element for its success but mainly for the heroes that had been shown through its struggles.
On March 6, 1956, an order was issued for the capture and exile of Makarios on
Seychelles. This order was executed on 9.3.56.
The leadership of the Cypriot People is then taken over by the Bishop of Kition Anthimos, while the action of EOKA IS intensified while the British position is displaying barbaric atrocities in retaliation against the Cypriot fighters and the Cypriot people. Top manifestations of this atrocities are a great series of death sentences, carried out by the method of hanging.
On 14 July 1956 – only four months after Makarios was detained and expelled – Lord Radcliffe, who was commissioned to draft a Constitution, arrived in Cyprus for on-the-spot examination of the situation.
Lord Radcliff submitted his constitutional proposals to the British Government in November 1956, which in December 1956 communicated them to the Greek Government and Archbishop Makarios.
The Greek Government considered that these suggestions did not lead to self-determination, and with that thought they rejected them.
Makarios, moreover, refused to discuss it like any other subject, since he was still exiled.
The British Government’s appeal to the UN was followed, accusing the Greek Government of reinforcing terrorism in Cyprus.
The return of Makarios from his exile marks the beginning of new developments in the Cyprus issue.
By arriving in Athens, Makarios declares on April 17, 1957, that he will seek self-determination of Cyprus by every means.
On July 15, 577, the then Greek Government (Karamanlis Government) filed a new appeal to the UN, complaining to Britain about the atrocities performed against Cypriot people, and called for the principle of self-determination to apply in Cyprus.
The decision of the Political Committee of the General Assembly, issued in December 1957, spoke of self-determination.
Although this decision of the Political Committee was voted for by the General Assembly, it was not considered to have been ratified because it did not receive the majority of the 2/3 of the members of the General Assembly required by the Regulation.
On 3.12.57, Sir Hugh Fout, who emerged as a liberal politician, replaced Marchal John Harting in the government of Cyprus. But again, the same policy was applied against EOKA and the prospects of resolving or even promoting the solution of Cyprus problem.
The new Governor of Cyprus was persistently moving within the framework of the constitutional proposals of Lord Radcliffe, while, at the same time, he also presented, as a threat, the case of the division of the island.
New proposals from the British Government were tabled in February 1958, which were rejected by the Greek Government and Makarios.
The rejection of the proposals were followed by attacks and violence by the Turks against the Greek Cypriots, for which the Greek Government demanded an extraordinary convocation of the NATO Council, in which denounced the Turkish violence. But the Greek Parliament, with its unanimous resolution, called for the support of the Greek Cypriot Parliament for the immediate cease of Turkish brutality.
The latest proposals for the solution of the Cypriot issue made by the British side were proposals by the British Prime Minister Makmilan.
These proposals introduced a sort of Anglo-Hellenic Turkish co-existence on the island. As in previous plans, defense, foreign policy and internal security were to stay in the hands of the British Governor.
Of course, such a plan could not be accepted by the Greek Cypriot side. Since October 1958, without the participation of the Cypriots, considerable fermentations have begun in NATO, which had as a consequence the meeting of the Prime Ministers of Greece and Turkey in Zurich and the signing of the Zurich Treaty.
But for this treaty and more generally for the whole set of conditions relating to the independence of Cyprus in the following, , chapter C of this finding.
Times for Change 