H αγάπη δεν χάνεται

Ο ορίζοντας, όσο μακριά κι’ αν φαίνεται να είναι, υπάρχει εκεί που η ματιά σου φτάνει.

Αναρωτιέσαι, γιατί όσο κι’ αν  πλησιάζεις αυτός απομακρύνεται, τέλος δεν έχει αυτός ο δρόμος;

Οφθαλμαπάτη είναι κι’ αυτός;

Μα πως μπορείς να βάλεις όρια σ’ ένα όνειρο, μπορείς να βάλεις όρια στις πέντε αισθήσεις, στην ευωδιά ενός λουλουδιού, στο κελαίδημα του αηδονιού, στο χάϊδεμα ενός χεριού, στην γεύση ενός φιλιού, στα χρώματα του δειλινού;

Η άμμος χάνεται όταν γλιστρήσει μέσ’ από τα δάκτυλά σου γι’ αυτό σου λένε, στην άμμο δεν χτίζονται παλάτια.

Οι αισθήσεις όμως δεν χάνονται αλλά ξέρουν και κρύβονται μέσα στις αναμνήσεις σου, δεν χάνονται σ’ ακολουθούν χωρίς όμως να μπορείς να τις ξανανιώσεις, κρύβονται πίσω από τους ορίζοντες που δεν μπορείς να φτάσεις.

Αν μπορείς ποτέ να βρεις αγάπη κράτα την σφικτά, μην την αφήσεις σαν την άμμο μέσ’ απ’ τα δάκτυλά σου να γλιστρήσει, γιατί σαν τον ορίζοντα που ατενίζεις θα μεταλλαχτεί, θα φεύγει και θ’ απομακρύνεται, και εσύ για μια ζωή, θ’ αναζητάς τις πέντε αισθήσεις που έχασες άδικα. Υποκατάστατα θα βρεις πολλά, σαν τον τυφλό που με την αφή διαβάζει.

Και ο ορίζοντας θα μένει πάντα ο ίδιος, αλλά το ίδιο μακριά.