Αλλάζω όνειρα.

Δεν θέλω να μιλήσω για την μοναξιά των γηρατειών

Ούτε και την σοφία τους.

Δεν θέλω να αναπολώ στιγμές γαλήνης παρά μόνο στιγμές δράσης και ορμής.

Δημιουργία και συναίσθημα αναμιγνύονται με την συμπόνια αλλά και την ανημποριά.

Δεν θέλω να φυγομαχώ αλλά η φύση είναι ανίκητη, και η φθορά  φυσική εξέλιξη.

Ως εκ του θαύματος ονειρεύομαι μια αγκαλιά να κουρνιάσω.

Στιγμές αδυναμίας σκέφτομαι, κι’ αλλάζω όνειρο.

Προτιμώ ν’ αναπολώ στιγμές που έζησα με ήχους και ευωδιές, που είναι κρυμμένες σ’ ένα τεφτέρι σκονισμένο ή μήπως είναι άλμπουμ παιδικό;

Ότι και να είναι, έχει στιγμές ελπίδας και ορμής, ζωντάνιας και ομορφιάς, φρουρούς πανίσχυρους και άυπνους του γιασεμιού της ευωδιάς προστάτες.

Τρόμος με πιάνει, αυτή η αναζήτηση δεν βγάζει πουθενά.

Ο κήπος που φύτεψες είναι κι’ αυτός μια συντροφιά κι’ αν ξεραθεί. αλίμονο,  εσύ θα φταις.

Και πάλι αλλάζω όνειρο διέξοδο να βρω, η φύση πάντα βοηθά, εσύ δεν φταις οι άλλοι φταίνε.

Τι όμορφη διέξοδος, η φύση είναι αθάνατη, πάντα δείχνει τους δρόμους της διαφυγής.