Κατά την διάρκεια της πολυετούς προσπάθειάς μου να προσεγγίσω πολλούς Τούρκους φίλους προκειμένου να βρω κοινά σημεία πάνω στα οποία να δημιουργήσω μία πλατφόρμα αρχών και απόψεων που θα μπορούσαν απλά άτομα και από τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων και των δύο κρατών, προσέκρουσα σε σημεία που έμοιαζαν με αδιαπέραστο τοίχο από γρανίτη.
Παραθέτω μερικά από αυτά:
- Ερμηνεία του διεθνούς δικαίου.
Η Τουρκία πιστεύει ότι η διεθνείς συνθήκες εμπεριέχουν την έννοια του διεθνούς δικαίου αλλά είναι ανεξάρτητες από αυτό και μία χώρα μπορεί να επικαλείται το διεθνές δίκαιο χωρίς να έχει προσυπογράψει την νομοθεσία, δεδομένου ότι δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους όρους της νομοθεσίας. ΠΧ Αγνοεί τα συνοριακά όρια από τις ακτές για την επικράτεια της Τουρκίας που ορίζονται στα τρία μίλια. ΠΧ Απόσπασμα από την συνθήκη της Λωζάννης παράγραφος 6,
Η ερμηνεία που προσδίδει η Τουρκία στον όρο αυτό είναι ότι η αποστρατικοποίηση είναι όρος που απαλλάσσει την Τουρκία από την δέσμευσή της να σέβεται και την κυριαρχία τους. Πουθενά όμως στη σύμβαση δεν υπάρχει όρος αμφισβήτησης των συνόρων.
2. Η ισχύς των διεθνών συνθηκών
Ακόμα και για τους όρους των διακρατικών συνθηκών, τις οποίες έχει προσυπογράψει η Τουρκία, η ιδία θεωρεί ότι μπορεί να διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να επιλέγει τους όρους που θεωρεί ενάντιους στα συμφέροντά της και κατ’ επέκταση να εφαρμόζει όρους κατ’ επιλογή. ΠΧ Εισβολή στην Συρία, εισβολή στο Ιράκ, εισβολή στην Κύπρο κλπ, Ενώ οι υπόλοιπες χώρες που συνυπογράφουν δεν έχουν το δικαίωμα άμυνας σε περίπτωση απειλής της κυριαρχίας τους. Στο σημείο αυτό η Τουρκία αντιστρέφει απολύτως την πραγματικότητα προσποιούμενη ότι απειλείται από την Ελλάδα, ενώ η ίδια απειλεί την Ελλάδα με Casus Beli ενάντια σε δικαιώματα που κατωχειρώνονται ξεκάθαρα από το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία αρνείται
3. ΑΟΖ- Ψευδο-ΑΟΖ με Τρίπολη που λέγεται ‘Μέδουσα’
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης του ΟΗΕ η ΑΟΖ ορίζεται από δύο κράτη που βρίσκονται το ένα απέναντι του άλλου με απόσταση κάτω από 400 μίλια.. Η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι στη Λιβύη και όχι η Τουρκία. Επίσης η Αίγυπτος είναι απέναντι στην Ελλάδα. Άρα η ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου δεν μπορεί να αγνοηθεί για κανένα λόγο.
4. ΑΟΖ Κύπρου
Η Κύπρος είναι αυτόνομη ανεξάρτητη χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία είναι εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Μεγάλη Βρετανία και την Ελλάδα που και οι τρεις μαζί κάτω από τον ΟΗΕ εγγυώνται την ανεξαρτησία της Κύπρου. Η Τουρκία μονομερώς ενεργεί και δεν αναγνωρίζει την Κύπρο σαν ανεξάρτητο κράτος με Τουρκοκυπριακή μειονότητα. Παρά αυτό, η Τουρκία μεταφέρει πληθυσμό από την Τουρκία αλλοιώνοντας, με εποικισμό, την πληθυσμιακή σχέση, πράγμα που αποτελεί έγκλημα πολέμου. Η Κύπρος όρισε ΑΟΖ με τις απέναντι χώρες, απόλυτα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την θάλασσα. Παρά την νομιμότητα των Κυπριακών ΑΟΖ η Τουρκία παραβιάζει μονομερώς τις Κυπριακές ΑΟΖ. Αυτό το κάνει μετά από πολλαπλές παραβιάσεις των αποφάσεων του ΟΗΕ παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΟΗΕ
5. Fake News για push back προσφύγων και μεταναστών
Η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για push back προσφύγων και μεταναστών παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο πρόσφυγες θεωρούνται αυτά τα άτομα που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές και προσφεύγουν σε συνοριακές χώρες που είναι υποχρεωμένες να παρέχουν άσυλο. Η Τουρκία είναι χώρα που είναι υποχρεωμένη να προσφέρει άσυλο και μάλιστα παίρνει και χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον σκοπό αυτό. Αντίθετα η Τουρκία διευκολύνει και οργανώνει την αποστολή μεταναστών και προσφύγων να εισέλθει παράνομα στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, πολλές φορές πιέζοντας και εκβιάζοντας αθώα θύματα να μπαίνουν σε ανασφαλή μέσα διακινδυνεύοντας την ζωή τους και μετά διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις ότι οι Έλληνες πνίγουν τους πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου.
6. Fake news για επιθετική πολιτική εκ μέρους της Ελλάδας
Ένα από τα ποιο υποκριτικά Fake News που υιοθέτησε η Τουρκική προπαγάνδα πρόσφατα είναι η κατηγορία ότι η Ελλάδα ακολουθεί επεκτατική και επιθετική πολιτική εναντίον της Τουρκίας. Η Τουρκία αντιστρέφει με μεγάλη θρασύτητα ότι απειλεί την Τουρκία με τις επισκέψεις πολιτικών αρχηγών στα ακριτικά νησιά λες και μία χώρα πρέπει να ρωτά τους γειτονικές χώρες για το ποιος πολιτικός η στέλεχος της κυβέρνησης μπορεί να επισκεφτεί ακριτικά νησιά. Είναι σχεδόν αστείο να ακούγεται ότι ένα ακριτικό νησί είναι πολύ κοντά στην Τουρκία και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να ανήκει σε αυτή. Επίσης είναι περίεργο να αγνοούν τα διάσπαρτα νησιά στο Αιγαίο και να ψάχνουν να βρούνε προφάσεις για την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας για να ξεπεράσουν το πρόβλημα του διεθνούς δικαίου. Αναρωτιέμαι αν τα σύνορα μιας χώρας πρέπει να βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο της χώρας παρά στην χώρα με την οποία συνορεύει. Είναι για γέλια ή μήπως κάνω λάθος;
7. Παραχάραξη της Ιστορίας
Με τον ίδιο τρόπο που η Τουρκία εξαφανίζει την Ελλάδα από τον χάρτη τα Μεσογείου συνομολογώντας το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο , αγνοεί τα σημάδια του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία.
Μετατρέπει τις εκκλησίες σε τζαμιά, αδιανόητη πρακτική για μία πολιτισμένη κοινωνία.
Αλλάζει τις Ελληνικές ονομασίες, εξαφανίζει λέξεις όπως Βυζάντιο, Ελληνικό, Ελληνικά ονόματα αντικαθιστώντας επωνυμίες σε μνημεία με λέξεις όπως Ρωμαϊκά, Αρχαίοι πολιτισμοί και άλλες τεχνητές λέξεις που προσδίδουν γενικότητα.
Δημιουργούν ακόμα και νέα ονόματα για να κρύψουν την Ελληνική γλώσσα αντικαθιστώντας την με ξένα ή τοπικά στοιχεία.
Αλλοιώνουν τα πληθυσμιακά στοιχεία και ημερομηνίες, ακόμα και για το Βυζάντιο παραθέτουν εσφαλμένες πληροφορίες για την αυτόχθονη πληθυσμιακή σύνθεση, προβάλλοντας μειονότητες όπως Λεβαντίνοι,, Βαλκάνιοι, Άραβες, Σλάβοι κλπ.
Επίσης προσπαθούν να οικειοποιηθούν περιοχές όπως η Πελοπόννησος ή Κρήτη και τα Δωδεκάνησα που κατελήφθησαν από Ενετούς και άλλους κατακτητές που συχνά αφομοιώθηκαν από τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό ή εκδιώθηκαν.
Η εμπάθεια εναντίον του Ελληνισμού έφθανε σε τέτοιο βαθμό, μέχρι τις μέρες μας, που αμφισβητούν και την Εθνική συνέχεια του Ελληνισμού από τη Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, ενώ, σε αντίθεση, προβάλουν την μετάβαση Τουρκικών φυλών στην Βόρεια Ευρώπη σαν ιστορικά αναμφισβήτητη, προκειμένου να τεκμηριώσουν δικαιώματα στην Ευρώπη ενώ θεωρούν ότι, η μεταφορά Τούρκων και Τουρκαλβανών, με στόχο να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση στις κατακτήσεις τους, συνιστούν μία φυσιολογική διαδικασία.
Γενικά θεωρείται ότι η Τουρκική κατοχή της Ελλάδας ήταν 400 χρόνια, στην πραγματικότητα η Τουρκική κατοχή στην Πελοπόννησο την Κρήτη και άλλα νησιά ήταν μόνο 200 χρόνια, αυτό κατά τους Τούρκους αποτελεί ικανή χρονική διάρκεια για να στοιχειοθετήσουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα. βλέπε πρόσφατη δήλωση του Υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Μ Τσαβούσογλου : «Εμείς θα κάνουμε γεωτρήσεις και με τον κόσμο εναντίον μας-Η Ελλάδα είναι αξιολύπητή και ζητιάνα. Μας ζηλεύουν οι Έλληνες γιατί είμαστε παγκόσμιος παράγοντας.» Πως να δια λεχθεί κανείς με πολιτικούς αυτού του επιπέδου;
Με αυτή την αιτιολογία η Τουρκία προσπαθεί να στοιχειοθέτηση το δικαίωμά της για την Γαλάζια πατρίδα και την Τουρκική ΑΟΖ.
8. Ο μύθος των καλών σχέσεων των Χριστιανικών μειονοτήτων κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό
Ένα ακόμα στοιχείο που η Τουρκία επικαλείται για να αμβλύνει την εντύπωση που αφήνει στην Δύση είναι η αναφορά στα δίκαια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία, κατά τους Τούρκους, διατηρούσε μία πολυεθνική κοινότητα την οποία κατέστρεψαν οι Αρμένιοι μαζί με τους Έλληνες και τους Ασσύριους. Ούτε λέξη για τον κεφαλικό φόρο, το παιδομάζωμα, τους πολίτες δευτέρας κατηγορίας, τους κρυπτο-χριστιανούς, καμία αναφορά στην μεροληπτική οικογενειακή νομοθεσία. Αλλά όλα αυτά αποτελούν ξεπερασμένα ιστορικά γεγονότα που ξεχνιόνται μαζί με την σύγκριση της Οθωμανικής Τουρκίας με τον Δυτικό μεσαίωνα σαν να μην υπήρξε η Αναγέννηση στην Δύση η οποία χρησιμοποίησε τον Ελληνισμό σαν βάση για την πολιτισμική και επιστημονική εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Για τους Τούρκους το Βυζάντιο δεν συνεισέφερε τίποτα στη Αναγέννηση, πάλι καλά που υπήρξαν και οι Άραβες….
Αυτές είναι οι απόψεις των Τούρκων προκειμένου να εξαλείψουν την συνδρομή του Ελληνισμού που κατ’ αυτούς αλλοιώθηκε από τις συνεχείς κατακτήσεις της δύσης και της Ανατολής, Ενετοί, Άραβες Οθωμανοί, Αλβανοί, Βούλγαροι και Σλάβοι.
Αποκρύπτουν την σημασία και δύναμη της Γλώσσας, της Θρησκείας, του πολιτισμού και της Εθνικής συνείδησης. που διατηρήθηκε λόγω της πολιτισμικής και θρησκευτικής υποδομής
Αποκρύπτουν τον εκχριστιανισμό των Σλάβων, την επιβίωση του Ελληνισμού στα Επτάνησα με την συνδρομή του Κρητικού πολιτισμού, την επιβίωση του Ελληνισμού στο Φανάρι με τους Φαναριώτες να καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις στην Μολδαβία , την ίδρυση και διατήρηση της Μεγάλης του Γένους Σχολής, την δημιουργίας της Σλαβικής Αλφαβήτου από τον Κύριλλο και Μεθόδιο.
Αποκρύπτουν την δύναμη του Ελληνισμού της διασποράς στο Δούναβη, στη Μαύρη Θάλασσα και την Κεντρική Ευρώπη.
Αποκρύπτουν την δύναμη της Εμπορικής ναυτιλίας την περίοδο της Τουρκοκρατίας που επέτρεψε στον Ελληνισμό να Εξευρωπαϊστεί έστω και κάτω από τις Μεσαιωνικές συνθήκες του Οθωμανισμού.
9. Η μερική αποστρατιωτικοποίηση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ικαρίας,
Από άρθρο του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου στην «Κ»:
Από τα πρακτικά της συνθήκης της Λωζάννης φαίνεται λ.χ. πώς προέκυψε η μερική αποστρατιωτικοποίηση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ικαρίας, από εισήγηση υποεπιτροπής εμπειρογνωμόνων με πρόεδρο τον φημισμένο Γάλλο στρατηγό Weygand. Η υποεπιτροπή απέρριψε την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση που ζητούσε η Τουρκία, με το σκεπτικό ότι τότε θα έπρεπε να ισχύσει το ίδιο και για το απέναντι έδαφος της Μικράς Ασίας, ώστε να μην είναι τα νησιά στο έλεος της Τουρκίας. Η επιδίωξη αμοιβαιότητας και ισορροπίας φαίνεται ιδίως στο ζήτημα των υπερπτήσεων από στρατιωτικά αεροπλάνα. Απαγορεύθηκε να πετούν τα τουρκικά πάνω από τα νησιά και τα ελληνικά πάνω από το έδαφος της μικρασιατικής ακτής (Άρθρο 13 παρ. 2 Συνθήκης Λωζάννης). Εξάλλου, από τα πρακτικά προκύπτει επίσης ότι η αποστρατιωτικοποίηση και η κυριαρχία αντιμετωπίζονταν ως δύο χωριστά ζητήματα.
Παράδειγμα άστοχης αγνόησης του παρελθόντος προσφέρει και η δική μας ανιστόρητη αντίδραση στο ζήτημα της Αγίας Σοφίας. Σαν να μην ήταν τζαμί επί σχεδόν πέντε αιώνες, μέχρι το 1934. Σαν να έγινε μόλις τώρα, για πρώτη φορά. Αντίθετα, δεν αξιοποιήσαμε καθόλου το γεγονός ότι το 1934 έπαψε να είναι τζαμί με απόφαση του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ.
10. Η συμπεριφορά της Τουρκίας κατά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία
Η διπρόσωπη συμπεριφορά της Τουρκίας από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει αφυπνίσει τόσο την Ευρώπη όσο και την Αμερική. Ιδιαίτερα το διπλό παιχνίδι της Τουρκίας με την προμήθεια εξοπλισμού από την Ρωσία, και την διαφοροποίησή της από την υπόλοιπη Ευρώπη και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ όσον αφορά τις κυρώσεις που οι υπόλοιποι επέβαλαν.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ανάγκη που έχει η δύση τόσο για να αντιμετωπίσει τον ενεργειακό και οικονομικό αποκλεισμό όσο και τον προβαλλόμενο αναθεωρητισμό με τον οποίο εμφανίζεται αδελφοποιημένος συνοδοιπόρος και ομοϊδεάτης η ίδια η Τουρκία.
Μία ένδειξη του μεγέθους της ανοησίας και του σοβαρότατου κινδύνου που εγκυμονούν αυτές οι αναθεωρητικές θεωρίες όπως εκφράζονται με τις νέες εμπρηστικές δηλώσεις που έκανε ο Ερντογαν λέγοντας, σε ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, πως η Τουρκία δεν αποτελείται από τα σύνορα που εμφανίζονται στους χάρτες, αλλά «τα σύνορα της καρδιάς του έχουν εύρος τριών ηπείρων και επτά εποχών». Παράλληλα, σημείωσε πως «ο Αριστοτέλης και ο Όμηρος και οι πόλεις τους είναι τα ίχνη της ιστορίας μας όπως και της ανθρωπότητας».
Εξοργιστικό, περισσότερο από τις δηλώσεις και πράξεις του Πούτιν που εξήγγειλε για να δικαιολογήσει την εισβολή στην Ουκρανία.
Times for Change 
Reblogged στις Times for Change.