ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ

 

ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ

Ένας κύκλος κλείνει και γνωρίζεις ότι τα χελιδόνια δεν θα γυρίσουν

Και τα σπουργίτια θα βρουν καταφύγια σε ξένες φωλιές.

Οι αναμνήσεις θα μοιάζουν με σκονισμένα βιβλία και πίνακες που

πεταμένα  εκεί σε μια  γωνιά ξεθωριάζουν,

Δεν θα φωτιστούν, δεν θα στολίσουν δεν θα διαβαστούν.

Είναι ένας κύκλος που η φύση δεν σ’ αφήνει να τον δεις γιατί η σκόνη του σε πνίγει

Κι’ αναρωτιέσαι, ποιο μυστικό σου κρύβει;

Γιατί τα τριαντάφυλλά μαραίνονται;

Και φτιάχνεις μπαστουνάκια για να περάσεις στην απέναντι όχθη….

….της αιωνιότητας της φύσης.

Μα πώς να συμβιβαστείς; Είναι και αυτό αφύσικο.

Θ αφήσεις όμως κάτι, ίσως φωτογραφίες, ίσως επιστολές ίσως και σκέψεις γραπτές σε κείμενα, ακόμα και δημιουργήματα, έργα τέχνης η φιλοσοφίας ακόμα και επιστήμης,  αλλά για ποιους;

Αυτή η φύση καταντά πολλούς από εμάς τυμβωρύχους.

Κατάθλιψη. Δεν είναι;

Ξύπνα φίλε! Η ζωή συνεχίζεται!